2 weken in een notendop…

Ondertussen is het weer 2 weken geleden dat we een blog hebben geschreven. Het word dus heel moeilijk om te weten wat we allemaal gedaan hebben de voorbije weken. We zullen een poging doen om alles nog zo goed mogelijk te beschrijven.

Het eerste wat we kunnen vertellen is over onze Chili. Op 4,5 maanden tijd is onze nummerplaat eraf gevallen, gevolgd door onze achteruitkijkspiegel. Vervolgens nog wat verf van de voorbumper door tegen de garagepoort te rijden. Dan was de olie-hitte meter kapot waarna we een nieuwe hebben laten instaleren. Toen onze auto amper nog een berg kon oprijden stelden ze vast dat zowel de klutch (is volgens ons ambriage) en oliepomp aan vervanging toe was. Het irritante alarm dat constant afging tijdens het rijden en eigenlijk maar een slecht contact was lieten we ook afkoppelen. Onze petrolmeter gaf het een tijdje nadien ook op (nu tellen we het aantal km dat we kunnen rijden met onze naft). Na een platte batterij door de lichten te laten aanstaan, zagen we dat ook de batterij het had begeven.
Ze stelden vast dat ze in hele slechte conditie was en kochten dus een nieuwe. Kortelings kregen we een klein steentje tegen de voorruit waardoor we een sterretje hadden. Dit werd gelukkig gratis gemaakt (lang leve een autoverzekering). Waarschijnlijk vergeten we nog een aantal dingen! Vorige week besloten we toch maar eens onze auto VOLLEDIG te laten controleren op elk klein defect dat mogelijk is omdat we binnenkort 10 weken rondrijden in Zuidelijk Afrika. Gelukkig werd er maar 1 defect gevonden en sleutelde de garagist aan enkele kleine ongemakkelijkheden. Deze keer kwamen we er goedkoop vanaf en zijn we tenminste gerust om met ons karretje op reis te vertrekken binnenkort. Hij rijdt in ieder geval al veel vlotter ondertussen!

Vorige week zaterdag gingen we 2 nieuwe vrijwilligers afhalen van de bus. Sarah is een stagiaire maatschappelijk werk van 20 jaar die hier tot eind mei werkt voor BIA. Anne is 21 en doet stage voor maatschappelijk cultureel werk. Nu zijn ze volop bezig met alle projecten te ontdekken vooraleer ze beslissen waarvoor ze zich precies gaan inzetten.
Momenteel zijn we dus met 7 in huis wat soms wel heel druk is en vooral niet makkelijk qua gebruik van keuken en douches.

Diezelfde zaterdag namen we hen direct mee naar het strand. Dit werd vervolgd met een braai in onze tuin. Het was het leukste en hevigste braai-partykie wat we hier al hebben gedaan (met alle toeters en belle). Deze avond werd ook het begrip 'een Nellieke doen' geboren. Meer verduidelijking volgt later. Super gezellig, lekker eten, veel mensen om met te praten, goed muziekje op de achtergrond, veel gelachen en gedanst,… Nadat de buren even riepen over geluidsoverlast kraamden we maar op om het een beetje stiller aan te doen binnen. Een avond dat we zeker nog eens moeten overdoen!

Vorige week woensdag hebben we de zwemlessen van de eerste 2 zwemgroepjes afgerond. Ze mochten na hun testje allemaal eens in de glijbanen en genoten hier enorm van. De 2 andere groepjes zwemmen nog 2 weken verder samen met 17 nieuwe kinderen van Harkerville die helemaal van 0 beginnen.

Vrijdag middag vertrokken we op kamp met 54 Graad 4 kinderen van de Crags, Kranshoek en Wittedrift. Samen met Nele en Lotte als vrijwilligers, Belinda als supervisor en Sarija als mentor, maakten we een geweldig team. Ben had een groep van 10 jongens (lees: sommige onder hen staan bekend als de grootste varkens) waar hij verantwoordelijk voor was het hele kamp. Sharon waakte over een groep van 17 kakelende meisjes. Lotte stond in voor een jongensgroep van 11 en Nele voor een groep van 16 meisjes.

Het was een heel druk weekend met amper tijd voor onszelf (de kinderen genieten van elke minuut aandacht dat ze krijgen). De nachten waren heel kort (kindjes worden wakker om 5uur) en we hebben heel wat moeten roepen. Maar het enige wat echt belangrijk was, is dat de kinderen eens voor een weekend weg waren van alcoholmisbruik, geweld en dat ze in een veilige omgeving waren met hun vriendjes en mensen die om hen geven. Ze kregen drie lekkere maaltijden per dag en deden geweldige activiteiten (kano varen, zwemmen in de rivier en zwembad, djembe les, plein spelen, een boswandeling, op een katrol door het bos vliegen,…). Voor de meeste kindjes was dit een weekend waarnaar ze al een heel jaar uitkeken! Het leuke was ook dat ons petekindje en die van de ex-vrijwilligers ook daar waren. Toen we Zondagmiddag thuiskwamen was alle energie op en kropen we in de zetel om Avatar te zien.

Maandagochtend begon de werkweek alweer. Elke moment van de dag waren we moe. Gelukkig kregen we 1 dag vrij die we in de loop van de week mochten opnemen.
Ben koos ervoor om dinsdag samen met Johan op zee te gaan vissen. Ze boekten dit bij een organisatie die dagelijks toeristen op zee meeneemt. Ben ving het meeste vissen van de boot. Ongelukkig kotste hij ook het meest (lees: genoeg gekotst voor een heel jaar). Toen de boot terug aanmeerde op strand tegen de middag voelde hij zich meteen weer beter wanneer hij terug grond onder zijn voeten voelde. Zijn 5 vissen werden schoongemaakt en meegegeven naar huis. Toen we 's avonds eens keken naar zijn mooie visfiletjes, stelden we vast dat er maar 3 waren. De 2 andere zijn vermoedelijk gepikt. T.I.A.!

In de namiddag gingen de 2 jongens nog lekker zwemmen in zee met hun bodyboard.
's Avonds gingen met zen allen naar de cinema. In het plaatselijk krantje stonden bonnekes om gratis naar 'The Last Tree Years' te zien in de cinema van Plett. In een gezellig, klein zaaltje keken we naar de film (met een zak popcorn in de hand) die verrast goed bleek te zijn! Natuurlijk, als het gratis is geniet je er nog eens zoveel van!

Woensdag nam Sharon haar vrije dag op. Samen met Nele startte ze de dag met een ontbijtje op het terras bij de Franse bakker. De croissant en Pain Au Chocolat met een Café Latte gingen er goed in.
Nadien bezochten ze samen de haarkapper die eindelijk haar verdroogde, dunne punten er na 5 maanden eens afsnee. Ze huurden een bedje op strand en genoten ten volle van de zalige, warme dag.
Buiten voor de lunch en af en toe de voetjes in de zee te steken, kwamen ze niet van hun bedje af! Deugd dat die dag deed! Ben kwam na het werk ook naar het strand om nog een duik te nemen in de golven.

Woensdag namiddag vertrokken Ben zijn ouders richting Zuid-Afrika. Donderdagochtend kregen we direct telefoon dat ze veilig geland waren. Nog 2 weken voor we terug onder ouderlijk toezicht zitten. Onze buik begint toch al lichtjes te draaien als we denken aan het feit dat ons BIA avontuur er bijna opzit! We gaan nog genieten van elke moment in Plett en met de mensen die we hier hebben leren kennen!