We staan voor de aanvang van onze tweede dag hier en gaan onze activiteiten zo in plannen bij Susan. Susan is onze eerste aanspreekpunt, álles loopt via haar om ons een onbezorgde vakantie te bezorgen. De activiteiten hebben we vanmorgen onder het ontbijt besproken onder wisselende aandachtsnivo's van de kids en een enkele duidelijke veto over door vader voorgestelde activiteit "gezellig een tour door Mombasa, naar de fruitmarkt en zo..."

Ik moet eerlijk zeggen dat het ook een tactische zet was, zeker wetende dat dit afgeserveerd zou worden, komen andere zaken vast wel aan bod. Tom vond dat het toch vooral dingen moesten zijn waarbij je iets moest doén.

Ach, belangrijk is vooral dat we iets doen waar we allemaal zin in hebben, er is zo veel te doen dat er ook dan zat leuke dingen zijn. Daarnaast, zo verzeker ik Floor (die vondt het zielig voor haar vader, dan kan hij niet doen wat hij leuk vindt), ga ik ook nog duiken en kom dus echt wel aan mijn trekken.

Andere activiteiten die we gaan plannen:

* de safari natuurlijk

* een toch met de glasbodem boot

* snorkeltocht

* Arabische avond (??, jaja, zeker langs de kust is er een grote Arabische, maar ook Indiaase gemeenschap sinds honderden jaren)

* en natuurlijk wat duiken inplannen.

-----------------

Onze reis is dan weliswaar voorspoedig verlopen, maar heeft toch een aardige wissel getrokken op ons allen. Vooral Floor had moeite om te accepteren dat het een waardeloze nacht zou worden. Tom heeft nog het meeste geslapen van ons allen, een goede 5 uur denk ik.

Gelukkig ging ook alles na de landing voor ons voorspoedig, na een berg aan formulieren in het vliegtuig al ingevuld te hebben eerst door "migration" voor het visum en paspoort controle. Onze namen waren erg grappig volgens de ambtenaar (Floor??? --- Arianne ????), vlekkeloos en vooral erg vriendelijk en ontspannen geholpen. Niet verrassend ook dat onze papierwinkel behoorlijk rap op een grote stapel belandde, zonder waarderende blik op ons werk geworpen te hebben.

De bagage konden we zo van de band plukken (het direct doorboeken van onze bagage is dus óók gelukt!!), de douane was een eitje en dan naar buiten, het luchthaven gebouw uit, de eerste echte blik op Kenia en haar geur. Ik herriner mij de "scent of Africa" van toen ik in Zuid Afrika was, maar het is hier minder duidelijk (op de luchthaven?) aanwezig.

Maar dan, meteen merkbaar, "pollè pollè" (langzaam langzaam). Wachten op het busje.. Ach, wij weer mazzel natuurlijk hoor, mischien 10 minuten gewacht. Kennelijk wel wat anders dan de mensen die vanuit Frankfurt zijn komen vliegen, merkte Arianne aan de irritatie van een vrouw die al geruime tijd stond te wachten.

Arianne en ik hadden ons al ingesteld op het tempo verschil. We laten het eenvoudig op ons afkomen en proberen allebei toch vooral te observeren, "hoe gaat het hier". Voorstelbaar was het, zo dachten wij, dat de discussie die bij het laden van de bagage op de bus onstond, waarschijnlijk dagelijks, zo niet meerdere keren per dag, ontstond. Waarschijnlijk ook met elke keer de zelfde uitslag, gezien de geoefendheid waarmee bagage omhoog werde getild, werd gestouwd en gezekerd.

Tom: "mijn koffer gaat écht niet op het dak hoor!"."

Één local praat steeds zachtjes tegen mee, iets onduidelijks met klanten als tingele-tingele en ik meen iets van euro's te horen. Het dringt niet tot me door, totdat ik mezelf betrapt op het spelen met de muntjes in mijn broekzak en hij wéér die klanken uit! Aaahhh! Hij wil geld zien natuurlijk voor zijn diensten. Het gaat vriendelijk en de mensen zijn verzorgd, dus het is niet bedreigend of vervelend. Waarschijnlijk proberen deze mensen zo hun gezin van eten en drinken te voorzien, ze werken er echt voor en het gaat zeker ook met zorg. Geld krijgt hij bij het instappen, de "voorbeeld euro" ligt al klaar in zijn hand.

Ik vraag me wel af, hoe gaat het verdelen dan in zijn werk? Er zijn zeker 4 man mee bezig... Inderdaad zijn er onderhandelingen zichtbaar zodra we in de bus zitten. Ik bedenk me ook, zou hij door zachtjes tegen me te praten geprobeerd hebben om wat geld uit het zicht van zijn collegae te houden, zodat hij het niet hoeft te delen?

De rit door Mombassa met de massa's mensen die met van alles hun geld proberen te verdienen, de misschien wel 60 jaar oude reclame uitingen op gevels, de reusachtig grote, moderne reclame uitingen voor mobieltjes, internet e.d. een hypermoderne showroom voor glimmende vrachtwagens en de krotten ernaast... geen bedreigende sfeer maar toch bekruipt mij en Arianne het gevoel dat ons kijken óók uitgelegd kan worden als aapjes kijken....

De ontvangst in het hotel is hartelijk en heel gastvrij, een drankje, een voorstelrondje, precies uitleggen wat er gaat gebeuren en wie het gaat doen. Al snel zitten we op onze kamers, precies zoals in de folders, alles werkt ook gewoon!

Ik heb geslapen die ochtend, Arianne en de kinderen hebben gezwommen en wat gegeten. Daarna zijn ze terug naar de kamer gekomen om ook wat te slapen. Arianne en Floor doen dat zonder probleem, Tom heeft wat hulp nodig, eerst hebben we even een beetje gespeeld, dan gaat hij liggen, doet de ogen dicht en is al la minute verdwenen.... Niet meer wakker te krijgen ook...

We proberen ze te mobliseren voor de Tea... dat doen we uiteindelijk met zijn tweeen. Vlak aan het strand, onder de palmbomen, kijken naar de brekende golven op kilomter of 3 afstand in zee, daar is een rif. Harde wind, dus lekker qua temperatuur. Als oude engelse kolonisten zitten we van een kopje thee te genieten en praten Arianne in ik wat over onze eerste indrukken.

Wat een vriendelijke mensen, zo gastvrij, zo uitnodigend en belangstellende. We durven zelfs even richting strand, we weten dat we direct aangeklampt worden door 'Beach Boys'. Ze proberen je dingen te verkopen. Maar zelfs dat gaat vriendelijk en zonder dwang, gewoon een prettig gesprek. Die jongens willen gewoon graag en dat brengen zo ook zo over.

Het diner was ook zondermeer goed te noemen, al snel daarna zijn we gaan slapen, als baby's....

Vanochten ook weer heerlijk ontbeten...

Zo, nu gaan we naar Susan voor de activiteiten planning. Dan rest ons vandaag de supermarkt voor wat chips en drank het het zwembad..... Tot morgen!! Check ook de foto's van de reis, sla de onzin foto's maar over, ik heb gewoon alles erin gezet wat we hebben.....