Profile
Blog
Photos
Videos
Hey iedereen!
Zoals de meesten van jullie al weten vertrokken wij woensdag 8 augustus richting Ollantaytambo in de Urubamba regio om te beginnen aan de Inca trail naar Machu Picchu: 4 dagen vroeg opstaan en hiken. Simpelweg bestonden onze dagen uit lopen, eten en slapen! Maargoed, bij deze ons 'dagboek' van de trail:
Dag 1: om half 6 werden we opgehaald bij onze hostel. Slaapzakken en matjes werden geregeld en voor ons gedragen (we hadden het 'superior package') en we mochten nog ongeveer 3 kilo per persoon in een duffelbag doen. Even na afloop bekeken: dat scheelde echt ontzettend veel. Zelf hadden we nog een rugzak met 2L water, wat snacks en wat kleding (een groot deel van de kleding zat in de duffelbag). In de taxi waarmee we opgehaald werden zat al een Nederlands stel (van rond de 60-65) waarmee we meteen al een klik hadden. Op Plaza de Armas stapten we over in een bus waarmee we de rest van de mensen ophaalden. Na een hele tijd vertrokken we dan toch eindelijk naar Ollantaytambo: we zouden daar rond een uur of 8 aankomen om nog even te ontbijten en de laatste snacks te kopen. Vanaf daar wederom met de bus naar het daadwerkelijke startpunt. Even omkleden (de zon was inmiddels goed gaan schijnen en het werd al snel erg warm), insmeren met zonnebrand, tassen op de rug en klaar voor vertrek! Na 5 minuten kwamen we op het controle punt (voor de brug over de Urubamba rivier: het daadwerkelijke startpunt) en toen begon het gekloot... Nina's internationale studentenkaart bleek niet geldig te zijn omdat er geen foto op zat... (6 maanden geleden toen we deze trail geboekt en betaald hebben, hebben we ook deze kaart besteld en in de post gekregen... ons werd nooit verteld dat er een foto op moest en dat hadden we ook niet kunnen doen omdat de kaart al geplastificeerd was). Dit resulteerde in lang lang lang wachten (ongeveer 2 uur) waarbij onze gids Saul vanalles probeerde. In eerste instantie moesten we het verschil betalen tussen een studenten en een adult toegang (125 soles, ongeveer 40 euro), dus wij toch maar dat geld gepakt... kwamen ze terug, moesten we ineens een nieuw adult kaartje betalen (250 soles, ongeveer 85 euro). We waren het na 1,5 uur al helemaal zat dus besloten maar om het te betalen (gelukkig hadden we genoeg geld bij ons). Maar... zo'n kaartje moest besteld worden in Cusco...dus onze gids rende een eind terug om iets te regelen dat het geld naar Cusco gebracht zou worden. Een paar minuten daarna kwam meneer de controleur ineens naar ons toe dat alles goed was en we door mochten lopen (ze zijn dus een beetje kierewiet daar...). Maarja Saul was dus al weg met ons geld, dus een andere gids er achteraan gerend en hem terug gehaald. Het, voor mij, toppunt van de reis begon dus eigenlijk al met een grote tegenslag. Inmiddels was de rest van de groep alvast gaan lopen dus begonnen Nina en ik al met een grote achterstand. Er liep nog wel een 2e gids met ons mee (Cesar, hele aardige jongen van mijn leeftijd). We liepen flink door en tegen lunchtijd hadden we de rest van de groep ingehaald. De dragers zijn het zo gewend dat ze je (met een bepakking van 25 kilo!!!!) zo ongeveer voorbij rennen! Op het moment dat wij op de lunchplek aankwamen, stonden de tenten etc al klaar en waren de dragers/kok al bezig met het bereiden van de lunch. En wat was die geweldig... niet zomaar een lunch maar een waar 3-gangen diner! Na deze lunch ging het allemaal wel beter. Al was het 2e deel van deze dag wel redelijk stijgen dus toch wel een beetje zwaar. Met name voor mij: nu merk ik pas echt wat al die jaren roken met me gedaan heeft, ik ben dan ook ontzettend blij dat ik gestopt ben... anders had ik de eerste dag niet eens gered. Rond 16:30u kwamen we aan op de 'camp-site', de tenten stonden al klaar dus het was alleen nog ons matje opblazen en de tent indelen. Maar toen... de toiletten waren een hel... Toilet nr 1: het zogenaamde Franse hangtoilet met z'n enorme stank... Toilet nr 2: een 'normaal' toilet wat echter helemaal onder ge-alles-d was... Uiteindelijk resulteerde dit alles in gewoon een eindje de berg oplopen en een mooie struik opzoeken :D! De camp-sites waren bijna altijd in een dal dus al vrij vroeg donker.... je kijkt ineens omhoog en je ziet zo ongeveer de meest prachtige, indrukwekkende sterrenhemel met melkweg die je je ooit kan voorstellen.... Na wederom een heerlijk 3-gangen-diner: slapen! Eindelijk!
Dag 2: we waren gewaarschuwd dat dit de zwaarste dag zou zijn. Deze dag zou namelijk een continue stijle klim van 1300m naar de Dead Woman's Pass (op een hoogte van 4200m) zijn met daarna een daling van 600m naar de camp-site. Om 5:40u wake up call met coca thee bij de tent! De dag begon voor ons al met een vertraging (alweer...). Tijdens het ontbijt zag ik een wond op de arm van een Deens meisje (was gevallen met mountainbiken).. en die wond zag er nogal pussig uit. Dus ik daar even naar kijken en verzorgen. Toen ik weer op keek bleek de hele groep al weg te zijn... Dus konden we weer gaan inhalen... Ongeveer halverwege de klim werd het voor mij ontzettend zwaar. Nina's tempo is vaak sneller dan die van mij en omdat je veel meer moe wordt als je niet je eigen tempo aanhoudt, zei ik tegen Nina dat ze gewoon op haar tempo door moest lopen. Echter dat betekende wel dat ik mijn 'tempo-maatje' kwijt was (Nina hield steeds voor mij een mooi tempo aan) waardoor ik vaak te snel wilde en heel veel pauzes moest houden om op adem te komen. Een stuk verderop zat Nina al zo'n 20 min op mij te wachten en vanaf daar zijn we weer samen in een rustig tempo gaan lopen, het ging toen ook een stuk beter. Op de top aangekomen waren we nogal uitgeput (wel geweldig uitzicht!!) en toen moesten we dus nog dalen. Door mijn eerdere uitputting en de vertraging van 's ochtends was de rest van de groep al zo'n 30 min op de top... toen wij dus aankwamen, ging de groep weer verder maar wij hadden echt even een pauze nodig. Het Nederlandse stel had ook wat langer pauze nodig en met z'n 6en (2 gidsen) vertrokken we wat later. Vrij snel wederom een vertraging: de man van het Nederlandse stel kreeg ontzettende kramp in zijn knie-holtes/kuiten. Ook daar weer naar gekeken en uitgesloten dat het om iets ernstigs ging. Wel wederom een vertraging van een half uur. Toen we op de top waren dachten we dat we het ergste gehad hadden maar de daling bestond uit vrij hoge trappen wat betekende dat je niet zoals op een normale trap gewoon door kon lopen... Een behoorlijke belasting voor onze knieen dus. Ongeveer 2 uur lang waarbij tussendoor Nina nog een keer haar enkel flink verzwikte... Uiteindelijk bij het kamp aangekomen had de rest al geluncht... Dit in combinatie met dat de gids 's morgens al gewoon vertrokken was, was ik erg boos (en dit nadat hij de avond ervoor ons allen had duidelijk gemaakt dat we een familie waren). Ik besloot dit toch even uit te praten met de gids onder 6 ogen (Nina, ik, gids) en ergens waardeerde hij het ook wel weer dat ik dit wilde zeggen. Ik vond het gewoon allemaal niet correct. Nadat dit uitgesproken was hebben we met een groepje (o.a. de gids) een ontzettend leuk Peruviaans kaartspel gedaan, wederom heerlijk gegeten en onze tent ingedoken. Overnacht op 3600m hoogte!
Dag 3: wake up call 5:50 met coca thee! Toch nog even met de gids gecheckt dat hij zou zorgen dat we dit keer bij elkaar zouden blijven. Sprinten er toch nog 2 weg (een ontzettend arrogant en vervelend stel... die eigenlijk met niemand een klik hadden). Bleek toch lastig voor de gids, hij zat er een beetje tussenin en eigenlijk was het dus niet zijn schuld. Dit zou de langste dag zijn met een route van ongeveer 15km. Alles ging eigenlijk vrij goed, wederom nog even naar een top van 4000m gelopen en daarna een redelijk te verdragen daling. Tussendoor op een punt gestopt, de rugzakken gedropt en ongeveer 60 trappen omhoog naar een archeologische plek. Daar ongeveer een half uur gebleven en toen weer door gelopen richting de lunch-plek. Inmiddels al een aardig stuk gedaald wat betekende dat we enigszins door een semi-jungle liepen, wat eigenlijk best mooi was!! En ook wel welkom om een keer in de schaduw te lopen in plaats van de volop brandende zon. Helaas kwam na de lunch wederom een tegenslag... ineens kreeg ik ontzettende hoofdpijn wat betekende dat ik maar een heel langzaam tempo aan kon houden. Wederom heb ik Nina vooruit gestuurd en zij heeft gelukkig wel een hele mooie dag gehad. De bergen waren wel echt prachtig, veel mooie natuurlijk. Ik liep alleen met de gids Cesar wat ook nog eens betekende dat het heel stil was. Ondanks de hoofdpijn wel enorm genoten van de natuur! Door de traagheid, pijnlijke knieen etc wel 1 archeologische plek noodgedwongen moeten missen (helaas!!!). Eindelijk op het kamp aangekomen (met uitzicht op de andere zijde van de Machu Picchu bergketen waarbij je de stad zelf niet zag), helemaal gebroken... Nina had ook ontzettend veel last van haar enkel en kon bijna niet meer staan (laat staan traplopen!). Nog even genoten van de prachtige sterrenhemel en lekker gegeten. Na het eten wilde eigenlijk iedereen naar bed maar na de zware dag bleef eigenlijk iedereen toch maar gewoon zitten haha. Aangezien dezelfde nacht om 3:30 de wekker zou gaan (om voor zonsopgang bij de sungate en Machu Picchu aan te komen) toch maar opgestaan en om 20u lagen we in bed.
Dag 4: op deze berghelling waren ontzettend veel kampen waarbij iedereen dus zo vroeg mogelijk op stond om zo snel mogelijk bij het controle punt voor Machu Picchu te komen (wat open zou gaan om 5:30). Na het opstaan dus heel snel naar dat punt gelopen (in het donker met zaklamp) en daar bleek dat we kamp 4 waren (best wel een prestatie gezien er zeker 15 of meer kampen waren). Ongeveer 1,5 uur gewacht tot het controle punt open ging, de tijd gebruikt om wat te eten en Nina's enkel in te tapen. Daarna was het nog 2 uur lopen tot de sungate (Inti Punku). Na de laatste 45 (steile!!) treden kwamen we dan ook daadwerkelijk aan bij de sungate en zag je voor het eerst (nog in de schemering/schaduw) Machu Picchu! Wow! Langzaam kwam de zon over de berg en werd Machu Picchu verlicht! Nog meer wow! Maar de hike was nog niet over: vanaf de sungate was het nog ongeveer 1,5 uur lopen (inclusief hier en daar uitleg van de gids) tot Machu Picchu zelf. En ja hoor, we liepen de stad binnen: we hadden het gehaald!! In de stad zelf kregen we nog een rondleiding van 2 uur van onze gids, welke begon met eerst 2 minuten stilte om te genieten van de omgeving, het uitzicht en je een beetje voor te stellen hoe lang lang geleden de Quechua mensen daar rondliepen. Quechua? Ja! Inca betekent eigenlijk niets meer dan koning, in de tijd dat de Spanjaarden kwamen hoorden ze de mensen alleen 'Inca, Inca' zeggen (waarmee ze bedoelden: we brengen jullie naar de koning). Dit heeft ertoe geleid dat de Spanjaarden deze inheemse bevolking de Inca's heeft genoemd. Goed, na de rondleiding (rond 10:45) hadden we de keus: of nog een uur rondlopen in Machu Picchu, of met de bus naar Aguas Calientes. Onze trein zou vanuit Aguas Calientes rond 14-14:30 vertrekken, en we zouden om 13u daar lunchen met z'n allen. Aangezien we het grootste deel gezien hadden besloten we toch om terug te gaan omdat: we waren gebroken, Nina kon bijna niet meer op haar enkel lopen en in Aguas Calientes had je heet/warmwaterbronnen. Dus met de bus terug, van daar 10 min lopen naar de bronnen en wat was dat heerlijk... Na 4 dagen geen douche, geen warm water en een enorm pijnlijk lijf, deden deze bronnen ons (en nog 3 anderen die met ons mee gingen) enorm goed! Na een half uurtje chillen terug naar het stadje, daar lunchen en afscheid nemen van een aantal van de groep en om 14:30 met de trein terug naar Ollantaytambo. Daar waren we rond half 5, een taxi-busje stond klaar... daarin nog 1,5 uur gezeten. Gedropt op Plaza de Armas... maarja dus nog een stuk lopen naar onze hostel. Thuis! Eindelijk! Douchen met heet water! Eindelijk! Maar we konden nog niet gaan slapen. Voor ons vertrek hadden we met onze Amerikaanse vrienden (die van de quads) afgesproken om samen te eten, te vertellen over onze trail (zij hadden een andere gedaan via Salkantay) en de beroemde Peruviaanse cocktail Pisco Sour te gaan drinken. Het kon alleen deze avond omdat zij de volgende dag naar huis zouden gaan. We waren ontzettend moe en helemaal kapot maar we hebben het heel gezellig gehad. In de bar 'Kilometro 0' dus aan de cocktail en waterpijp (met aardbei tabak) gezeten. Uiteindelijk om 23:30 na een hele gezellige avond moe maar voldaan ons bed ingedoken.
Zo, na dit lange verhaal even in het kort ons volgende plan: we hebben besloten om nog een paar dagen in Cusco te blijven om te relaxen (is fijn want we kennen het hier inmiddels). We zitten nu nog in Casa de la Gringa maar zijn gisteren een ander hostel gaan reserveren waar we over een uurtje heen gaan. Over 3 dagen pakken we een bus naar Puno bij het Titicaca meer (de drijvende eilanden o.a.), daar blijven we 2 nachten en dan door naar Copacabana ook aan het Titicaca meer maar dan in Bolivia (o.a. Isla del Sol hier) en dan bloggen we waarschijnlijk wel weer een keer. Foto's van onze trail volgen nog! Ohja en vanavond gaan we salsa dansen met 2 Deense meiden die we tijdens de trail hebben ontmoet!
Tot blog!
Liefs Matthijs (& Nina)
- comments
Joost Hey Matt&Nina, Erg jammer van de tegenslagen maar hopelijk hebben jullie toch een moioe hike gehad! De dag dat jullie aankwamen zal wel een heleboel goed hebben gemaakt met de wow momenten :D ;). Rust ff lekker uit en geniet verder van jullie onwijs gave reis!! Greetz Joost
Paul, Judith en Luuk We zijn benieuwd naar de foto's! Jammer van de tegenslagen, maar zoals Joost al zegt, hopen we dat de wow momenten het goed hebben gemaakt! Rust lekker uit! xxx Paul, Judith en Luuk
Ketelaars. Opa en oma zijn heel trots op jullie.Vooral op jullie doorzettingsvermogen.,gedachtig onze slogan:nil volentibus arduum. Ofwel :wij gaan door,waar anderen ophouden.Geniet van deze onvergetelijke ervaring.In dei nomine feliciter.
Susanne Reifenschweiler Lieve Nina en Matthijs, geweldig om al jullie avonturen te lezen en zien! Helemaal 'n wereld en avontuur, waar ik ook graag zou vertoeven. Wel ook veel afzien, maar daarom destemeer genieten van alles wat velen niet zouden durven aangaan. Ik wens jullie heel veel moois toe en vervolg met interesse en plezier jullie prachtige avontuur! Liefs, xxx, Susanne
Olga Wauw, wat een tocht! Niet zonder problemen dus, maar wat fijn dat jullie er wel gekomen zijn. Het zal ongetwijfeld een hele indrukwekkend gezicht zijn geweest! Goed dat jullie even rust nemen, geniet ervan! En tot snel weer hopelijk. Liefs!
Olaf Mooi reisverslag en foto's! De trip klinkt echt heel vet, ook knap dat jullie het hebben gehaald! Ik heb machu picchu alleen op tv gezien, jullie nu in het echt. Aardig jaloers op! Geniet er nog van, Olaf