Profile
Blog
Photos
Videos
Hier een wat vertraagde maar nieuwe update vanuit Nieuw-Zeeland.
De afgelopen dagen zijn we van Invercargill naar Dunedin gereden en zijn onderweg nog gestopt in Curio Bay, in het zuidoosten van het Zuidereiland.
Eenmaal aangekomen in Curio Bay kwamen we terecht op een camping midden in de duinen en dus direct aan zee. Curio Bay bleek volgens de Lonely Planet bekend te staan om de grote hoeveelheid wildlife, zoals dolfijnen, zeehonden en pinguins, die hier makkelijk gezien zouden kunnen worden. De campingeigenaar, die overigens wel een doucheje kon gebruiken, vertelde dat we 's avonds rond 8 uur op het strand moesten wezen als we de pinguins wilden zien. Rond die tijd blijken ze namelijk uit het water te komen.
Om half 8 liepen we alvast naar het strand zodat we niks van de pinguins zouden missen. Eenmaal aangekomen bleken we niet de enige! Samen met nog een mannetje of 30 stonden we zodoende te staren naar één (!!) pinguin! Mannen met enorme lenzen op hun camera's schoten honderden foto's, en er werd volop ge-oe't en ge-aa't als de pinguin een hupje maakte. Na dit spektakel (wat vooral door alle toeschouwers kwam) zijn we weer richting de camping gelopen om lekker te gaan slapen.
De volgende morgen zijn we naar een ander strand gelopen vanaf de camping, waar dolfijnen zouden moeten zitten. Dit bleek ook zo te zijn. Verschillende dolfijnen waren aan het spelen in de branding van de zee. In de wat grotere golven die vanaf het strand te zien waren zaten vaak meerdere dolfijnen die mee gingen in de golf.
Na een uurtje te hebben gekeken op het strand zijn we richting Dunedin gereden om daar 2 dagen op een camping net buiten de stad te gaan staan. Vanaf de camping reed er een bus in 15 minuutjes naar het centrum van Dunedin. In de stad hebben we een aantal dingen bezocht, onder andere de chocoladefabriek van Cadburry. Cadburry is het merk chocolade dat hier in alle supermarkten volop te vinden is. Vooral nu de Pasen eraan komt liggen de schappen vol met chocolade-eitjes, in alle smaken en groottes. Om 12:00 uur startte onze rondleiding door de fabriek. Een vrouw in een mooie, iets te strakke, paarse overal kwam ons halen waarna ze ons eerst een video liet zien waarin te zien was hoe het proces van chocolade maken in zijn werk ging. Door middel van een microfoontje voor haar mond en een speaker op haar buik legde de vrouw na de video uit dat we geen camera's mee mochten en we een haarnetje opmoesten in de fabriek. De tour die we daarna door de fabriek kregen was zeker interessant en door de geur die er hing kreeg iedereen flinke trek! Onderweg gaf onze paarse reisleidster geregeld wat producten die ze daar maakte en aan het eind van de tour kwamen we door de winkel van de fabriek waar je op je gemak wat chocolade kon uitzoeken. Aangezien de trek naar chocolade enorm was en het ook nog eens lunchtijd was (dus honger) verlieten we de fabriek met ieder 5 repen chocolade en een zak vol met gekregen repen en dergelijke. De repen zijn uiteraard niet alleen voor ons, maar ook voor het thuisfront! Laat dat even duidelijk zijn.
Na de rondleiding door de fabriek zijn we nog even door de stad gelopen om wat winkels te bezoeken en wat bekende gebouwen te bekijken. We wilden ook nog even naar de Baldwin Street lopen, de steilste straat in een woonwijk van de wereld. Dit bleek alleen 5 kilometer lopen te zijn, en aangezien wij als echte positievelingen op teenslippers lopen, leek ons het beter om de deze straat de volgende dag met de camper te bezoeken.
De volgende dag zijn we zogezegd dus als eerste naar de Baldwin Street gereden aan de buitenkant van Dunedin. Onderweg daar naartoe kwamen we tot de ontdekking dat het St Patrick's Day was. Iedereen liep in het groen op straat, de een nog gekker dan de ander. Eenmaal aangekomen bij de Baldwin Street parkeerde we de auto voor de helling. Aangezien het steilste punt in de Baldwin Street rond de 34% is, leek het ons geen goed plan met onze loodzware camper naar boven te rijden. Toen we de straat naar boven liepen merkten we pas echt goed hoe steil de straat was, een echte kuitenbijter! Elk jaar blijkt er ook een hardloopwedstrijd te worden gehouden in Dunedin waarbij de Baldwin Street ook op het parcours ligt. Er is zelfs een keer iemand omgekomen op de helling. Een jongen dacht in een kliko van de helling af te rijden tot ie erachter kwam dat de voorkant van een auto vrij hard is. Na wat foto's te hebben gemaakt, die ook weer op het blog komen, en de bijbehorende souvenirshop te hebben bezocht zijn we vertrokken richting Lake Tekapo.
Omdat we wat vroeg bij Lake Tekapo aankwamen besloten we de 80 (autoweg) te nemen, een doodlopende weg van 55 kilometer naar Mt Cook Village vanwaar je een mooi uitzicht zou moeten hebben op Mt Cook (3754 meter). Helaas bleek de berg flink in de wolken te liggen toen we daar aankwamen. Wel was er te zien dat er veel verse sneeuw was gevallen op verschillende bergen in dit gebied. Na wat rondgelopen te hebben zijn we weer vertrokken naar Lake Tekapo om daar aan de zuidkant een camping te nemen.
Vanochtend zijn we daar weer vertrokken om op ons gemak naar Kaikoura te rijden. Vanuit daar gaan we weer terug naar het zuiden, naar Christchurch alwaar we aankomende zaterdag overvliegen naar Sydney, Australië.
Tot de volgende keer!
- comments