Profile
Blog
Photos
Videos
Familie, vrienden, trouwe volgers, vrouwelijke aanbidders,
Hier (eindelijk) weer een update. We beleven hier zoveel dat het er soms bij inschiet om aan het blog te werken. Natuurlijk zijn we u niet vergeten. Op dit moment zijn we al een week in Vietnam maar in dit blog de belevenissen van Changrai in Thailand t/m Luang Prabang in Laos. In volgende delen zullen we u verder bijpraten over onze avonturen op onze trip en zullen natuurlijk weer historische feiten de revu passeren. Ook zullen we op een later ogenblik foto's plaatsen om jullie nog jaloerser te maken. Veel plezier bij het lezen, Jurgen & Nico
Op scootertour in Chang Rai
In Chang Rai gingen we op scootertour. Na een poosje rond te hebben getourd kreeg Jurgen een lekke band. Nico ging op zoek naar een garage. Helaas konden ze daar geen woord Engels en er werd aan hem gevraagd: spreek je ook Thais? Ja hallo hoe gaat het, ik ben Nico, hoe heet jij, dankuwel en 1 t/m 10 maar daar houdt het wel mee op. Toen samen naar de garage gegaan en gelukkig konden ze de band vernieuwen. De band was volledig overmidden. 'Not good' zei de man. We vervolgden onze tour richting de bergen en watervallen. Het ging zo steil omhoog met haarspeldbochten dat de scooter niet harder dan 20 k/m per uur ging. Toen was het Nico's beurt om het benauwd te krijgen. De benzine was bijna op, in de middle of nowhere! Gelukkig had iemand nog ergens een litertje benzine staan in een colafles. We konden weer verder tokkelen. Na de eerste, schitterende, 70 meter hoge waterval was het Jurgens beurt om benzine te scoren. En dat in een klein dorpje waar het lijkt alsof iedereen te voet gaat. We vroegen het een paar keer met handen en voeten en werden doorverwezen naar een kraampje dat ook chips en drinken verkocht. Ja hoor, de man had wel brandstof en wees naar een volle fles whisky. We dachten beide dat de man grapte dat de scooter daar ook wel op kan rijden. Toen liet hij ons eraan ruiken en het rook inderdaad naar benzine (of een erg vieze drank). We konden onze tour weer vervolgen door de prachtige omgeving met bergen en een rivier. Toen moesten we de rivier oversteken over een bruggetje die van links naar rechts zwieberde met losse plankjes. Even waren we ons leven niet zeker maar we bereikten de overkant. 's Avonds was er een plein met livemuziek, wat danseressen en lekker eten. Er waren zo'n 30 kraampjes met allerlei soorten voedsel.
Laos
Na Changrai was het tijd voor Laos! We moesten echter drie uur wachten op de bus. Toen gingen we naar Chang Kong. We pakten het bootje over de rivier en waren binnen 1 minuut in Laos, de grensplaats houay xai. We regelden een visum en lazen de do's en don'ts voor Laos. 'De mensen in Laos zijn rustig dus wees niet luidruchtig, niet met een ontbloot bovenlijf rondlopen' en meer. We regelden ons guesthouse en de eigenaresse begon gelijk te schreeuwen. Het was echter een heel grappig figuur. Volgende opgave was het pinnen van geld. Helaas werkten onze rabobank pasjes nergens in dit kleine grensplaatsje. We hebben kilometers gelopen naar verschillende banken maar het werkte nergens. We zijn natuurlijk niet voor één gat te vangen. Jurgens creditcard werkte wel, al was het wel een avontuur geweest om ons eigen wild te vangen.
De volgende dag gingen we met de minivan naar Luang Namtha. 's Avonds gegeten op de nightmarket met een 51 jarige vogelspotter uit Amerika en een stel uit Frankrijk waar we flink lol mee hadden. In Luang Namtha was er een soort boeddistische holiday en 's avonds waren er veel dronken locals die met scooters rondreden en andere scooters omver reden. Blijkbaar vonden ze het zelf heel grappig, maar voor ons een bizar tafereel. De volgende dag hebben we een scooter gehuurd en zo'n 150 kilometer getourd door bergen en dalen. We kwamen langs een grot. Deze gingen we in, we hadden echter geen idee hoe ver de grot doorliep. Na een half uur lopen was er nog geen einde aan de grot en zijn we maar omgekeerd. We reden verder en Nico's benzine was op. We gingen naar een tankstation maar deze werkte niet vanwege een stroomstoring in het dorp. Elk winkeltje zijn we afgegaan maar hier konden we echter geen benzine vinden in cola of whiskeyflessen. Gelukkig deed de elektriciteit het later weer. Toen zijn we teruggegaan richting het dorpje en zijn we op zoek gegaan naar een mooi plekje om de zonsondergang te bekijken.
We namen een pad waarbij het eigenlijk niet denkbaar is dat je daar met een scooter omhoog gaat maar het lukte wel. Een klein, stijl pad leidde ons naar een bamboehutje waar we een schitterend uitzicht hadden. Bergen, dalen en een riviertje. We hadden wat eten en drinken mee en zagen de zon zakken. Prachtig!! 's Avonds gegeten in een gezellig tentje waar je petanque kon spelen. Samen met Alex uit Montpellier en een aziaat speelden we een potje, in Nederland meer bekend onder de naam jeu de boules. Nico en Alex wonnen. De dag daarna hebben we het rustig aan gedaan, de was weggebracht en ons voorbereid op de barre fietstocht naar Muang Sing.
Mountainbiken door de bergen
Zestig kilometer was het, van Luang Namtha naar Muang Sing. Geen kilometer was vlak. Het was erg zwaar en de hoogtes varieerden van 450 meter tot 1050 meter. Het was flink afzien maar heel erg mooi. In Muang Sing kwamen we weer wat bekenden tegen waar we mee aten. Toen we terug naar ons guesthouse gingen zaten er twee jongemannen uit Laos beerlao te drinken. Ze vroegen of wij erbij kwamen zitten. Dat konden we natuurlijk niet weigeren. Ze vulden ons glas steeds en stopten daar ook ijsklonten bij in. Dat houdt het bier mooi koud en zorgt er tevens voor dat je niet uitdroogt. De mannen uit Laos konden geen woord Engels en wij konden natuurlijk nauwelijks Laos. We pakten er een woordenboekje bij en met handen en voeten probeerden we te communiceren. Ondanks de taalbarriere hadden we schik voor tien.
De dag daarna zijn we naar China gefietst. Dat was zo'n tien kilometer fietsen. Helaas mochten we de grens niet over. Toen we de eerste rode streep passeerden werd er luid naar ons geschreeuwd. Toen zijn we maar weer omgekeerd, maar we hebben China gezien! Daarna gingen we verder op avontuur met de mountainbike. We fietsen omhoog richting een stupa, maar het pad was zo stijl dat fietsen onmogelijk was, zelfs voor Lance Armstrong op doping. Na de stupa (tempel) probeerden we bij een waterval te komen. We reden over een pad wat geen pad meer was te noemen. Uiteindelijk hebben we de fiets achtergelaten en zijn we gaan lopen, bergop. Maar het was niet meer te doen en we hadden geen idee hoe ver het nog was. Onverrichterzake zijn we omgekeerd naar huis. Toen we 's avonds weer bij hetzelfde tentje zaten vertelde de vogelspotter uit Amerika dat hij op hetzelfde pad als wij een cobra had gezien. Hmmmm. Overigens had hij de waterval wel gehaald (of zullen we dat niet op ons blog zetten?)
Het plan was om terug te gaan liften met een pickup, waar onze mountainbikes dan ook in zouden passen. We kenden echter onze eigen krachten niet. Toen we weer eenmaal de smaak te pakken hadden fietsten we in één adem het eind terug naar Luang Namtha. Jurgen reed voorop. Toen dacht Nico dat hij over een tak reed en hij keek achterom, toen zag hij een zwarte slang wegkronkelen. Een foto maken lukte niet, de slang was er al van tussen. Vijf minuten later was het weer raak. Langs de kant van de weg kronkelde weer een slang. Ook deze had geen tijd voor een foto. 's Avonds vroeg Nico aan de eigenaar van het guesthouse wat voor slang het kon zijn en meneer had het over een king cobra. Toen Nico zei dat hij er een foto van probeerde te maken zei de eigenaar dat je beter het hazenpad kan kiezen. We vragen ons echter af of het een king cobra was.
Vanaf Luang Namtha gingen we naar Udomxai. Hier was niet zoveel te doen. We liepen een trap op richting een tempel en hier kwam een kind van 16 naar ons toe. 'Hello sir, how are you'? hij vroeg of we even aan tafel kwamen zitten omdat hij graag engels wilde leren. Voordat we het wisten zaten er acht kinderen om ons heen, sommigen met een schriftje. Zo hebben we in een erg saai plaatsje toch nog een leuke avond gehad en wat bijgedragen aan het land ! Op een gegeven moment zeiden ze, ja we gaan naar huis, engels leren! Wij lachten hier hard om maar de kids waren serieus! Heel goed jongens.
Jarig in Luang Prabang
De volgende dag gingen we met de bus naar Luang Prabang. We kwamen in de avond aan, en zochten een guesthouse op. We gingen naar een loungebar waar we ook volleybal konden spelen. Op 1 april was het dan tijd voor de verjaardag van Nico. Jurgen was er al vroeg uit en had een kleurrijk hoedje gekocht, en ook een heerlijk stukje taart. Daarna gingen we kayakken. Het was een schitterende omgeving. We startten op een heldere rivier waar we tijdens lunch lekker hebben gezwommen langs de torenhoge kalksteen rotsen. Daarna kwam de rivier uit op de welbekende Mekong rivier die door heel Azie stroomt. We kayakten naar een grot en vervolgens naar whiskey village. Hier konden we enkele whiskeys proeven en verkochten ze flessen met slangen en schorpioenen erin. Jurgen had iets te fanatiek gekayakt en scheurde nog uit zijn broek. We besloten allebei om in het dorp een nieuwe "wijde" broek te kopen. Geen gezicht maar wel een backpackers ding. 's Avonds lekker een kipschnitzeltje gegeten en daarna gingen we naar een loungebar, in een tropische tuin, waar we gingen skypen met familie en vrienden. Dat was erg leuk, vrienden en familie hadden zich achter de webcam verzamelt en brachten de feliciaties over. Helaas was toen de accu van Nico's laptop leeg en was het rennen naar het internetcafe. Nico's moeder, 1 april, grapte dat iedereen al weg was, maar dat was gelukkig niet het geval. Er werden nog wat belevenissen uitgewisseld en toen was het voor Jurgen en Nico tijd om te gaan bowlen. 1 grote hal met tl verlichting en 12 bowlingbanen. De sfeer is er echter niet minder om. Samen met wat Australiers gooiden we wat kegeltjes om en toen was 1 april alweer voorbij.
Luang Prabang is echt een prachtige stad, omgeven door rivieren en met gezellige straatjes. We hebben hier nog een hele grote waterval bezocht, zijn naar het zwembad gegaan en hebben veel heerlijke stokbroodjes gegeten met onder andere ei, kip en tonijn.
Na Luang Prabang zijn we naar Vang Vieng gegaan. Daar hebben we toch wat beleefd! Wordt vervolgd....
- comments
Saskia vO Tsjonge wat een avonturen toch weer, enjoy!
Han en Ria een beetje late reactie, maar het is nog even wennen om actief te kijken op jullie blog om te speuren naar nieuwe verhalen. Maar wat een verhalen!! Wat beleven jullie veel! En de laatste zin belooft ook weer veel spannends. Hoop dat alles goed is met jullie. Geniet ervan, maar volgens mij komt dat wel goed!