26-2. Last call for Bangkok

Daar gingen we. Afscheid genomen van familie en vrienden. De Airbus A380 bracht ons eerst naar Dubai. Op het vliegveld in Dubai moesten we nog rennen. 'Last call for Bangkok, gate 24' maar uiteindelijk zaten we weer in de vertrouwde Airbus die ons verder vloog naar Bangkok. Jurgen kreeg onderweg nog een bloedneus maar hij deed net alsof zijn neus bloedde. Op Bangkok moesten we een visum aanvragen, dachten we. We gingen met de ingevulde papieren in de rij staan en vonden het al raar dat er geen westerlingen in stonden. Het bleek echter dat wein de verkeerde rij stonden en we geen visum hoefden aan te vragen. We hadden hiermee wat tijd verspeeld en daardoor moesten we weer rennen. Er werd omgeroepen 'last bags'. Met het zweet op de kop konden we nog net de backpacks van de band gritsen. De lange broek werd verruild voor de korte en de schoenen voor slippers. We zochten een bus richting ons hostel en werden vriendelijk geholpen door een mevrouw. Thailand maakte haar naam waar als zijnde 'land van de lach'. Daarna namen we de taxi richting Khao San Road. Hier gaan veel backpackers naar toe en deze straat is eigenlijk een groot gekkenhuis. Overal zijn kraampjes uitgestald en probeert men je dingen aan te smeren. Alles is hier te verkrijgen.Van t-shirts en zonnebrillen tot neppe politiepasjes, perspasjes, rijbewijzen en diploma's. Jurgen heeft nu eindelijk een veterstrikdiploma. Ons hostel zag er in eerste instantie wat aftands uit. Binnengekomen vroeg een man gelijk of we een maatpak wilden kopen, je kan er tattoeages laten zetten en er zit tevens een massagesalon. De kamer is op zich prima. We gingen Khao San verder verkennen en aten een hapje en dronken een drankje.' s Avonds verandert de hele straat. Kraampjes gaan weg en er komen nieuwe voor in de plaats of er is ineens een terras neergezet en zijn er leuke kroegjes waar het vele backpackvolk geniet van hun verblijf. Constant komen er mensen langs die je producten willen verkopen. Uiteindelijk hebben we een schorpioen gegeten! Het ziet er smerig uit maar was eigenlijk prima te eten. Jurgen kreeg 's avonds weer een bloedneus en deed weer alsof zijn neus bloedde. Overal op straat kan je eten kopen en we hebben flink wat sateetjes op, lekker hoor!

27-2. Friendly strangers

Deze dag gingen we wat dingen in Bangkok bekijken. We gingen op weg naar een van de grootste tempels in Bangkok. Onderweg werden we tegengehouden door een politieagent die ons vriendelijk vroeg waar we heen gingen en ons waarschuwde voor oplichters. Hij wees op de kaart aan waar we heen moesten. Ook zijn vrouw kwam er bij staan en vroeg het een en ander. De politieagent legde uit dat het paleis dicht was en dat we beter naar een stalen buddhabeeld konden gaan om vervolgens naar een toeristenbureau te gaan omdat die dag flinke korting werd gegeven. Daarnaast had hij al een chauffeur die ons voor 50 baht naar alle locaties kon brengen en die kwam net aanrijden. Toevallig had Jurgen iets identieks op Discovery Channel gezien over oplichting en dat het niet in de aard van Thaise mensen zit om op toeristen af te stappen. Het leek allemaal op een klassiek scenario van oplichting. Waarschijnlijk kan deze man commissie verdienen door ons via bepaalde mensen naar bepaalde plekken te sturen. De, politieagent, de tuktuk chauffeur en mensen bij de bezienswaardigheden spelen dan onder één hoedje. Waarschijnlijk had hij zijn politiebadge ook op de markt gekocht. We hebben niet het idee dat je een groot risico loopt maar toch is het af en toe oppassen. We liepen verder en liepen we gelijk tegen een tweede trucje aan. Een vrouw wilde duivenzaad verkopen en legde het in Nico's hand waarna het op de grond viel en mevrouw boos werd omdat hij het niet kocht. We liepen verder en aten in een lokaal tentje met Thaise mensen. Het Thaise meisje dat tegenover ons zat had al snel door dat het eten met stokjes niet zo soepel verliep en regelde bestek voor ons. Maar hoe eet je ook soep met stokjes? Nico leek heel eventjes een druppel soep te balanceren op zijn stokjes maar net voordat het zijn mond bereikte kwam een einde aan deze illusie. We liepen verder naar de tempel die gewoon open was en waar het leek alsof Nederland die dag moest spelen. Zie de foto met de monniken. De tempel was schitterend en in contrast met de soms oude gebouwen in Bangkok. Daarna gingen we met de boot, geen idee hoe of wat en wat het kostte en dat leidde er dan ook toe dat we zonder kaartje straal de verkeerde kant op voeren. Alles kwam weer goed en na een aangenaam boottochtje over de rivier gingen we nu een grote Buddha bekijken. Zie ook de foto's. We besloten om nu 'golden mountain' te gaan bezoeken. Nico had zijn bergschoenen al aangetrokken maar dat bleek later zinloos. De berg was geen berg maar een gebouw waarvan je dan een uitzicht hebt over Bangkok. Helaas was deze 'berg' al om vijf uur gesloten en we hadden we voor niets gelopen (en nog verkeerd ook). 's Avonds hebben we gerelaxed op Khao San Road en leek het alsof we in een verborgn camera show belandden. Eerst kwam er blinde langs die aan het zingen was. In plaats van een hond als begeleider had deze vrouw een andere vrouw met een karaokeset op haar schouder en zo probeerden ze wat Baht te verdienen. We gaven snel wat zodat ze wegging want het klonk nergens naar. Toen kwam er een man met een been op een skateboard voorbij gevolgd door een backpacker gekleed in een roze pyamabroek die in een andere wereld leek te leven. Toen kwamen we iemand tegen die beweerde de nummer 1 Thai Boxer te zijn in Slovenie. Het zou zo kunnen zijn want met armpje drukken tegen hem konden we de Nederlandse eer niet hoog houden. Ook een Australische brandweerman zonder tand kon het niet van hem winnen. Teleurgesteld en vernederd dropen we af naar ons hostel.

28-2 Chinatown

Deze dag zijn we naar Chinatown geweest en hebben we duizend kraampjes (Jurgen telde er 1001) gezien waar van alles te kopen is waarvan je geen idee hebt wat het is. 's Avonds gingen we eten bij een rooftop restaurant. Hier zaten we op het dak met een mooi uitzicht over Bangkok en waait er een lekker briesje voor de verkoeling. Jurgen bestelde geroosterde eendenborst. De eerste poging van de bediende was echter een schaal met garnalen. Ach, het is ook een waterdier! Ze mompelde iets onverstaanbaars en we hadden het idee dat we de eend zelf moesten schieten. Echter, de tweede poging was beter. Ook de rode curry met eend smaakte prima. Dit is onze laatste dag in Bangkok, morgen richting Ayutthaya.

1-3 Ayutthaya

's Ochtends al vroeg uit de veren. Vandaag verlaten we Bangkok en gaan we naar Ayutthaya. We gingen het proberen met het openbaar vervoer. Dat was al lastig genoeg. Ten eerste, welke kant moesten we op, ten tweede: met welke bus? Uiteindelijk wisten we dat we bus 59 moesten hebben. Na twintig minuten wachten kwam deze nog opdagen ook en stopte de bus midden op de weg. De Thaise vrouw had ons waarschijnlijk verkeerd begrepen waardoor we op een verkeerd punt uitstapten. Hier werden we echter vriendelijk geholopen door twee marktoma's die zich, zoals velen in Thailand, afvroegen waarom we zo lang waren. We antwoordden weer met het standaardpraatje: veel schoppen gehad. We werden nog een bus ingestuurd en kwamen zowaar aan op het noordelijk busstation vanwaar we zeer makkelijk en goedkoop een bus naar Ayutthaya konden regelen. We gingen kijken voor een hostel en kwamen bij 'Ayutthaya guest house' terecht. We kwamen binnen in een gezellige woonkamer, met jazzy muziek en werden vriendelijk ontvangen. Er stond een piano waar Jurgen meteen de vlooienmars op speelde. Het hostel is prima maar hier was geen airco. Wel een ventilator. Het is hier overigens zo'n 37 graden en 's nachts 'koelt' het af naar een graadje of 28. Een beetje alsof je in een sauna loopt. We besloten Ayutthaya te gaan verkennen. Dit is de voormalige hoofdstad van het Koninkrijk Ayutthaya, gesticht door Koning Ramathibodi I. In de jaren 1351 tot 1767 werd deze stad steeds groter en Ayutthaya was buitenlandse handelaren gunstig gezind. Onder andere Nederlanders (VOC). De stad werd welvarender en deed andere grote steden verbleken. Echter, de stad werd in de achttiende eeuw overvallen door de Birmezen. De vele tempels werden hierdoor verwoest en van de stad bleef weinig over. Echter, in 1991 werd Ayutthaya op de werelderfgoedlijst van UNESCO gezet. Wij hebben deze stad op de fiets verkend en het was erg indrukwekkend. Hoewel de tempels in slechte staat zijn, zijn de ruines alsnog bewonderenswaardig. Er zijn enorm veel ruines en de stad is omgeven door de rivier. We kregen het idee dat dit vroeger inderdaad een grote vesting was, met grote stadsmuren. Een machtig rijk. Het leek alsof we in een ander tijdperk waren beland. We hebben gefietst over bruggetjes die de Mont Blanc doen verbleken. We moesten erg wennen aan het links fietsen en waren ons leven niet zeker tussen alle auto's en brommers. Daarna lekker gegeten terwijl de band 'The Legend' aan het spelen was. De tonijn, kip en rijst smaakten heerlijk. Morgen eens kijken waar de fiets ons dan heen brengt. Of tuk-tuk. Of de bus. Of de trein. Of het vliegtuig. Of de boot.

Het is hier super en we vermaken ons goed. Groeten aan iedereen! Foto's zijn te vinden onder foto's :)