Profile
Blog
Photos
Videos
Zo zit je in India en wordt je in 20 graden 9 uur 's avonds uitgezwaaid door een groep kleurrijke Indische kindertjes, en zo zit je (wel dik 24 uren later) te klappertanden van de kou in de auto op weg naar huis.
Man, wat zijn die drie maanden omgevlogen. Ik werd halverwege de vlucht wakker na twee uurtjes slaap en toen voelde de reis naar India opeens als een droom aan. Ik kon me haast al niet meer voorstellen dat ik daar echt geweest ben. Het was een fijne tijd, maar soms ook best lastig. De Indiase cultuur is best ingewikkeld en net als je denkt dat je het begint te begrijpen, gebeurt er weer iets waardoor je weer tot hele nieuwe inzichten komt. Er zitten vele lagen over deze Indiers gevouwen. Het zijn warme, hartelijke mensen, absoluut, maar men is en moet ook erg gericht zijn op hun economische situatie. Daardoor vraag je je vaak af, ben ik nou echt zo gaaf (:)) of willen ze iets van me. Maar hoe dan ook, veel geleerd van de Indiers. Over het lot, genieten van elke dag, veerkracht bij tegenslag, etc.
Hoe was de laatste week? Vorige week maandag naar Munnar, Kerala, met de bus. 5 en een half uur met de bus door een prachtig landschap. Veel palmbomen en steeds meer bergachtig. Laatste 2 uren van de busreis alleen maar silhouetten te zien van steeds hoger wordende bergen, omdat ik tegen half 9 pas aankwam. In de bus een stel uit Finland ontmoet. Dat doe je dan he, als je als enige blanken in een bus zit. Dan ga je vragen waar je vandaan komt en of de ander al een hotel in Munnar heeft. Zij niet maar ik ook niet, dus samen op zoek naar een slaapplek in Munnar. Ook maar samen gegeten. Dat is toch wel erg leuk van het alleen reizen. Je ontmoet snel mensen.
Mijn eerste koude nacht in India, het waas maar 15 graden. Slecht geslapen van de kou.
Dinsdag een jeep met chauffeur gehuurd die me de komende 4 uren voor een tientje de theeplantages van Munnar zal laten zien. Wat een fantastisch landschap. Bergen vol met frisse kleuren groen, opgedeeld in vakjes. Ik zal zo snel mogelik nog wat foto's plaatsen. De rit zou eigenlijk 6 uren duren, maar Monique wilde niks van het aanbod van de chauffeur: geen boottochtje en geen georganiseerd olifantritje. Monique wilde wel graag olifanten in het wild zien, maar dat kreeg ze niet. Dus na 4 uren terug in Munnar. Tijd om te shoppen. Wat koop je in Munnar? Thee, thee, thee, en thee, maar ook veel kruiden. Deze tweede nacht in Munnar in een ander hotel besteed, want Monique wilde iets meer luxe.:)
Woensdag. terug naar Kochin. In de bus een Noor ontmoet, want de twee enige blanken in de bus zoeken elkaar weer op. je weet tenslotte ook dat de ander ook aan het reizen is en dat geeft gelijk ook een gemeenschappelijke band. Weer terug in hetzelfde hotel van Kochin, Rossita Wood Castle hotel. Met de Noor maar even wat gegeten en biertje gedronken aangezien we beide niemand kennen in deze plaats.
De volgende ochtend vroeg richting vliegveld met de bus, want vlucht naar Chennai geboekt voor mijn laatste dagen in Chengalpattu. Maar vooruit, eerst nog een laatste avond in Mamallapuram. Nog last minute souveniers kopen en nog een laatste keer op mijn favoriete dakterrasje aan zee zitten.
Vrijdag voor de lunch terug bij DSI. Fijn om nog even een paar dagen bij de kinderen zijn en ze waren ook blij mij weer te zien, geloof ik.
Het was wel toetsweek, dus druk met studeren in de avond
Maar nog een paar avonden de kinderen zien bij het avondgebed waar ze vol enthousiasme een paar liedjes zingen samen voor het bidden.
Zondag overdag met een van de "wardens", Levanja, Chengalpattu in voor wat inkopen. Ik had meer het gevoel dat ik mee moest omdat ik als chaperonne kon dienen voor haar ontmoeting met haar geheime vriend. Weer onderdeel van de Indiase cultuur. :)
's Avonds was er een kerstviering in de kerk, waarvoor ik natuurlijk weer in een Saree gehezen moest worden. Maar goed nog een laatste kans om 1 van mijn vier saree-aankopen te dragen. Straks thuis, geen gelegenheid en geen idee hoe zo'n ding aan te krijgen. :)
De kinderen van DSI hadden een grote rol in de viering. Er werd zoals gewoonlijk weer veel gedanst en er werden toneelstukjes gedaan. Erg leuk (maar wel wat lange zit op een harde vloer, 3 en half uur).
Op maandagavond was er een Kerstviering in het DSI-project zelf. Leden van de stichting waren ook uitgenodigd. Er werd weer volop gedanst en gezongen en toneel gespeeld. Vervolgens nog een speech van een van de gasten. Errrrg lang. Wat kunnen die Indiers speechen zeg. Daarna heb ik nog een afscheidswoord gedaan. Het einde van mijn verblijf nadert.
Dinsdag: Deze dag bestond uit afscheid nemen van de docenten, lunchen met Ruby en James, de laatste heerlijke maaltijden...., laatste wandeling met Ruby door de prachtige omgeving van het project, taart uitdelen aan de kinderen, laatste gebed met de kinderen, laatste woorden van afscheid wisselen met de kinderen en het personeel, taxi terug naar vliegveld van Chennai........
Terug bij af....
- comments