Profile
Blog
Photos
Videos
Voor mijn lieve mama, omdat je al zoooo lang op een nieuwe blog hebt zit te wachten;)
( en zodat Iris & Maya mij weer op taalfouten kunnen corrigeren…)
In mijn vorige blog schreef ik geloof ik nog over de reis met Pap &Mam, al meer dan 2 maand geleden dus en ik heb eigenlijk geen idee wat ik allemaal nog in de tussentijd heb gedaan. Heel veel, dat wel! Mijn reisdagboek erbij pakken helpt ook niet heel veel aangezien die ook minstens een maand achter loopt. Dus hier in totaal niet chronologische volgorde nog wat van mijn avonturen!
Wat ik natuurlijk niet vergeten ben is de Tongariro Crossing. Eigenlijk zou ik deze met Iris & Maya lopen maar nadat mijn huisgenoten hem hebben uitgelopen en ik steeds meer verhalen a la Nynke's avontuur tijdens de crossing hoorde ( regen, mist enzo, dus mooi7uur over bergen heen klimmen om vervolgens niets van de uitzichten te zien)en veel cancellations, vond ik het een beetje jammer als ik na 6 maanden op het noordereiland te hebben geleefd niet eens 'de' tongariro crossing heb gelopen mét mooie uitzichten. Dus plannen gewijzigd, ik ga hem alsnog met Iris & Maya lopen, maar heb hem zelf ook alvast gelopen om zo mijn kansen op mooie uitzichten wat te vergroten;) Wederom weer een trip naar Taupo geboekt om weer naar hetzelfde hostel te gaan( op de een of andere manier zijn er daar altijd leuke mensen, en nouja het hostel is gewoon leuk/goed). Grappig dat je nog dezelfde mensen tegenkomt in het hostel die er in oktober ook al waren haha.13 Februari op de bus gestapt( ja die met die tussenstop in Bulls, mijn favoriete plaats in heel nieuw- zeeland …. ) Dit keer geen mooie wandeling gemaakt in de tussentijd maar mooi een uur op een bankje zitten wachten :D Mijn bus had dit keer geen ongeluk gehad dus na een uur kwam ie gewoon opdagen! Jammer alleen dat dit de bus van wellington - auckland is en die dus ongeveeraltijd vol zit. En aangezien de maori's hier nog steeds dik zijn is dat altijd leuk plekjes zoeken mét ruimte.Nadat je dan net weer een halfuurtje op weg bent is er weer een verplichte lunchstop in een gehucht waar geen toerist wat te zoeken heeft maar alle touringcars altijd een stop hebben bij het zelfde wegrestaurant dus kan je iig mensen kijken! Zie ik ineens eenmeisje uit een bus stappen die wel heel veel op Marije lijkt.. laat Marije nou net 2 zusjes hebben die op elkaar lijken en waarvan 1 op dit moment ook in Nieuw Zeeland is. Dus toen maar heel droog vanuit het niets gevraagd of zij toevallig het zusje van Marije was… Ze keek me echt aan van HEH? Dus toen dacht ik al Okee heel fijn, niet het zusje dus en misschien niet eens Nederlands en nu denkt ze dat ik een idioot ben.Maar niets van dat alles, het was inderdaad Berber, het zusje van! Dus ik maar even uitgelegd dat ik het zusje van Maya ben en toen was alles duidelijk haha.Nog even gezellig staan kletsen totdat mijn busschauffeur stond te gebaren dat ik de bus moest in stappen als ik nog meewilde.. dus snel nummers uitgewisseld en weer verder op weg! Ondertussen de zussen natuurlijk de beide zussen ook even ingelicht, was wel echt te toevallig! Toen de bus door Tongariro National Park reed was het weer ineens niet meer zo goed, eigenlijk waren de bergen niet eens meer zichtbaar. Compleet verdwenen in de mist en regenwolken..was wel duidelijk dat die dag dat crossing gecancelled was want in dat weer wil je dat echt niet lopen. Ohja Berber had trouwens ook net de crossing gedaan, helaas ook in mistig weer dus ik had mijn hoop op mooie uitzichten eigenlijk al opgegeven. In Taupo weer ingecheckt in mijn oude vertrouwde kamerJ (Hihi ik heb nog nooit in een hostel de topbunk gehad, doe toch iets goed!). Meteen bij de receptie de crossing geboekt( Ja hij ging voor de volgende 2 dagen door..?! ) Maar om met het beste weer mogelijk te lopen ging de eerste bus van 5.40 niet door, goh wat jammer!Nu werden we om 6.20 opgehaald, scheelt toch! Dus ik in alle vroegte op in de veronderstelling dat je niet hoeft te wachten voor een douche en er genoeg ruimte is voor de spiegels..stonden er al 2 andere meiden te make-uppen om 5.20.. Ha, nog meer die de crossing doen! Hadden we net afgesproken om de crossing samen te lopen komen we erachter dat zij met een andere bus zijn en al om 6u worden opgehaald. Op naar de keuken voor een ontbijt, zitten er echt al minstens 10 andere mensen te ontbijten haha. Het duurde nog wel anderhalf uur voordat we bij het beginpunt aankwam dus nog even verder geslapen in de bus naast een veel te behaarde Engelsman uit mn hostel, mét haardband en veel te korte en strakke broek haha! Maar hij was verder wel heel aardig hoor;) Eindelijk bij het beginpunt aangekomen, dus eerst maar even in naar de wc hier dacht ik, aangezien je de komende 7u geen wc gaat tegenkomen. Kom ik terug is iedereen uit mijn bus al verdwenen.. dus toen ook maar snel aan de wandel gegaan;) Na iets langer dan een uur te hebben gelopen kwam ik Eda (canadees) en theresa(Duits, wat een verassing) van het hostel alweer tegen dus konden we alsnog samen lopen haha. Het begin was zoals al werd gezegd een eitje, nog een paar opa's en oma's ingehaald(die trouwens later wel ineens heel snel die bergen opklommen?Nouja, ze hadden wel stokken) en over een paar onhandig en in de weg liggende keien heen geklommen maar dat was het wel. Totdat de trappen kwamen.. ik had wel gehoord dat de vrouw in de bus het over 'the devils staircase' had en dat we wel zouden uitvinden waarom ze zo heten maar aangezien ik toen nog half sliep hadden we nog niet helemaal door dat we daar al aan begonnen waren. Om het kort te zeggen, dit was niet ons favoriete onderdeel! Pffff die trappen bleven maar komen en 'even aan de kant staan bijkomen' zit er niet in aangezien er minstens 20 andere toeristen achter je lopen en er niet echt ruimte is om elkaar in te halen zonder half de afgrond in te vallen. Daarnaast( ja dit had ik nog niet vermeld, maar het weer was dus echt supergoed!!) fikte de zon echt als een malle, helpt ook niet echt mee op zo'n hoogte. En als je denkt dat de trappen nu echt ophouden komt er weer een bocht en gaat het zo nog een tijdje door! Maar, na een tijdje de top toch eindelijk bereikt! Dus Theresa heel blij 'We made it!!!' Zegt iemand achter onsineens heel droog:nah.. there's another climb. Ja dankee, daar denken we later wel weer aan. Vervolgens door de krater heen gelopen toen Eda ineens mensen 'helemaal boven op die berg zag' ja, daar moeten wij ook naartoe dus.Weer even een pauze gehouden en aan de volgende klim begonnen.Dit keer waren het gelukkig keer trappen maar allemaal losliggende stenen wat ook niet altijd even fijn is met een afgrond naast je. Maargoed, uiteindelijk ook deze top gehaalden toen heerlijk gaan lunchen op de top met hele mooie uitzichten. Het was natuurlijk wel enorm koud daar op zo'n hoogte en het waaide ook nog eens heel hard(mijn kaart ging er 2 keer vandoor richting de kraterL)Na een hele tijd toch maar weer besloten om verder te lopen( meevaller dat we nu alle climbs hadden gehad!) Vanaf daar ga je een heel stuk afdalen en dat is in los zand dus je sjeest echt naar beneden, op zich geen probleem tot dat er een bocht komt en je wel op tijd moet zien te remmen aangezien je anders een mooi eind naar beneden valt(volgens mijn kaartje moest je daar vooral niet invallen, je komt er namelijk nooit meer uit.. 'don't be a statistic' haha). Ondertussen had je wel supermooie uitzichten over de Emerald lakes. Hier weer een pauze gehouden(ja daar waren we wel goed in) en vervolgens door de vallei richting het grootste meer. Toen bedachten we ons ineens dat dat meer toch wel een stuk hoger lag dan die andere, inderdaad, we mochten weer fijn een stuk omhoog klimmen! Maar dit was gelukkig maar een klein stukje en eigenlijk hadden we helemaal geen last van onze benen, we waren het klimmen gewoon een beetje zat. Bij dat meer uiteraard weer een pauze gehouden en eindelijk begonnen aan de afdaling! Dit duurde echt nog heel lang tot we eindelijk de hut kwamen, de 1e wc's onderweg! Vanaf daar was het nog maar 1,5 u en aangezien we zat op tijd waren voor onze bus terug hebben we hier nog een uur in de zon gelegen. Toen weer verder gegaan, ondanks dat het nogmaar 1,5u was dat stuk echt niet grappig meer. Het gaaaaat maar door en je denkt steeds dat je er bent, nou niet dus. Het laatste stuk in het bos zijn er weer alleen maar trappen en trappen aflopen met zware benen is niet echt top dus half rennend de trappen af(te moe om je benen tegen te houden;)). Het laatste halfuur dachten we steeds bussen te horen, dus bij elke bocht dachten we dat we er waren.. elke keer weer een teleurstelling. Totdat de bocht kwam dat we er wel echt waren!! En hoewel we dachten dat we helemaal blij zouden zijn konden we alleen nog maar op de grond ploffen en voor ons uitstaren haha. Toen een heerlijke douche in het hostel genomen, toen met zn allen nog even wat gaan eten en verder de hele avond met de andere mensen van de crossing op de bankgehangen. Hoewel wij echt ongelovelijk veel pauze's heb gehouden kwamen die andere mensen van de bus die allemaal meteen verdwenen waren pas met latere bussen terug.. snap ik niet?Nouja mijn engelse haarband kamergenoot had nog 2 sidetracks gegaan en is echt op de vulkaan geweest, zagen wij niet zitten. Bovendien was ie rated als extremely dangerous en mocht je het alleen doen als je zeer geoefend was dus dat lieten we maar aan ons voorbij gaan.En toen werd ik de volgende dag wakker met enorme spierpijn! Maar het was zeker de moeite waard en uiteindelijk echt wel prima te doen, het klimmen ben je soms alleen een beetje zat en normaal wandel ik niet 7u achter elkaar aan door bergen heenJ
So far voor mijn crossing avontuur, verder kan ik mij echt niet zo heel veel herinneren van wat ik allemaal heb gedaan. Een weekendje Napier ( Ocean Spa!!!), Wellington, Taupo(hot springs) en vast nog wel meer.Ohja, ik ben naar de NZ stockcar championships geweest en het is eigenlijk best leuk!!! Deze wedstrijden waren in Wanganui en Paul ( buurman) deed mee dus moesten we hem natuurlijk wel aanmoedigen! Het publiek wordt echt helemaal gek als die auto's op elkaar rammen, er ergens rook uit komt en er autobanden door de lucht vliegen. ( Er was 1 die in de fik stond en meneer reed eerst nog een 4 rondjes door? Blijft vervolgens rustig in de stockcar zitten terwijl ie geblust wordt.. ik snap het allemaal nog niet echt maar het is wel leuk om naar te kijken!). Paul had het blijkbaar heel goed gedaan(is ook nog eens heel lastig te zien wie het nou goed doet en wie niet) en had zich gekwalificeerd voor de echte wedstrijden de volgende avond. Dus weer een avondje stockcars! Nou lag paul er al vrij snel uit( hij heeft niet eens geracet, ze zeiden ineens dat er iets mis was met zn banden toen in het veld op kwam dus heeft ie tijdens de hele race op het infield gestaan, heel sneu!) dus moesten Tina en ik iets anders verzinnen om het interessant te maken. Dus aan het begin van de race al ze op komen gingen wij inzetten op een winnaar. Nou ik snap niet hoe het mogelijk is maar onze beide auto's waren áltijd laatste, of werden in de 1e ronde al zo hard geramd dat ze de hele race op het infield stonden. Daar ligt ons talent dus niet..Maar het was deze avond wel nog leuker omdat het nu niet meer om het kwalificeren ging maar echt om een titel, dus wanneer ze doorhadden dat ze toch niet meer kunnen winnen gaan ze zo hard mogelijk op elkaar in rammen, deze avond vlogen de stockcars dan ook echt door de lucht! Oke het klinkt waarschijnlijk wel heel lomp maar het is echt heel leuk om een avond naar stockcarsracings te gaan haha!
Verder is alles hier goed. Tanja zit nu op cook islands en Tina ergens op het zuidereiland, en morgen is het mijn laatste stagedag dus kan ik eindelijk beginnen met de reis! Nog wat laatste dingen met Iris & Maya regelen maar de meeste tickets etc zijn al geboekt.Een lading kleren is al naar huis gestuurd( $120 :( ) en de rest is al half ingepakt!
Tot over ongeveer 2 maanden!
Liefs Merel
- comments