Mag je klagen als je de kans hebt om zo'n fantastische reis te maken? Zijn er niet heel veel mensen die met ons willen ruilen? Natuurlijk realiseer ik me dat.

Toch zijn er zelfs bij een fantastische trip kleine ongemakken: Het uren onderweg zijn omdat de goedkoopste route nou eenmaal niet altijd de snelste is, of omdat er simpelweg geen snellere route bestaat. Het continue leven vanuit je backpack, deze in- en uitpakken. Het gebrek aan privacy als je altijd in hostels leeft. Het wekenlang moeten stellen zonder warme douche. Telefoonmaatschappij Optus die ons herhaaldelijk leugens verkoopt bij aankoop van een goedkoop SIM-kaartje. De hordes toeristen op sommige plaatsen die elkaar verdringen voor de mooiste foto en zich vervolgens zo snel mogelijk verplaatsen naar het volgende hoogtepunt uit de toeristenfolders. De vooroordelen die je in sommige gevallen moet overwinnen omdat er in koeieletters "toerist" op je voorhoofd geschreven staat - en gezien het gedrag van sommige medetoeristen kun je het de locals soms amper kwalijk nemen.

Leven alsof je ergens woont, en een plaats niet zozeer als bezoeker ervaart. Je eigen plekje (oké, het is maar een auto, maar het is je eigen plekje). Je fototoestel gewoon een aantal dagen of misschien zelfs een week onaangeroerd in je tas laten zitten. Is dat jammer? In sommige opzichten wel:

Wat had ik graag...

...een foto gehad van de vele leuke en interessante mensen die we ontmoet hebben. (maar in een willekeurig gesprek in een keuken van een hostel ren je niet meteen weg om je fototoestel te halen en om dat ding nou 24/7 bij me te dragen gaat me ook net te ver).

...een foto of filmpje gehad van de eerste keer dat Rina lang op haar surfboard stond. (en dat vervolgens die dag 12 keer herhaalde!)

...een een foto gehad van de mooie 2,5 meter hoge righthander die ik helemaal uitgesurft heb.

...een mooi filmpje gehad van die ene take-off, schuin ingepeddeld, terwijl de rest van het water en kilometerslange strand bijna verlaten was.

Maar hé, misschien is dat ook juist wel de charme van sommige belevenissen. Dat je ze niet vastgelegd hebt. Dat ze alleen in jouw hoofd voortleven. Dat je erbij moet zijn geweest om het mee te maken. Dit klinkt wellicht wat vreemd voor een blog (jammer dat je er niet bij kon zijn, ik heb iets fantastisch beleefd, maar kan het eigenlijk niet goed onder woorden brengen). Maar toch denk ik dat het de kern van reizen soms wel aardig benadert.

Heb je dan geen concrete verhalen? Natuurlijk wel, anekdotes genoeg. En natuurlijk ook op aanvraag verkrijgbaar* als we weer terug zijn in Europa. Een kleine greep uit onze belevenissen tussen Brisbane en Melbourne:

· De halve finale van het wereldkampioenschap rugby tussen Australie en Nieuw Zeeland kijken in een café in Coolangata (AUS). Het was vrij stil in het café, maar dat is ook niet verwondelijk als je bedenkt dat de All Blacks (NZ) er uiteindelijk met de titel vandoor gingen.

· Een surffestival bezoeken in hippie-dorp Byron Bay. We waren niet de enigen...

· Vele dode kangoeroes langs de weg. Met zoveel wildlife en relatief rustige wegen is roadkill een veel voorkomend verschijnsel.

· Op bezoek in een koala-ziekenhuis. De fitse koala was er één met een geamputeerde achterpoot. De koala's kregen lactose-vrije melk bijgevoerd naast hun eenzijdige eucalyptus-dieet. Wist je trouwens dat een jonge koala gewend raakt aan de giffen in de eucalyptus omdat hij half verteerde, door moeders lichaam verwerkte, eucalyptus-derrie te eten krijgt als hij jong is (sorry voor de mensen die net zelf aan het eten zijn).

· De kleine overwinningen van een reiziger op budget: in plaats van dure sloten (90 Australische Dollar -AUD-, oftwel ruim €70,-) te kopen om onze surfboards op het dak te knopen, een stevige vislijn gekocht en deze met een hangslotje vastgemaakt, voor AUD 9,- waren we klaar.

· Het beklimmen van Mount Warning. Een uren durende tocht, boven aangekomen trok net de wolkenhemel helemaal dicht. Zicht: 20 meter.

· Surfen, veel surfen. Wat is het heerlijk om lekker in de vrije natuur te genieten en actief bezig te zijn. Op Nine Mile Beach zagen we op een kleine 10 meter van onze surfboards 3 vinnen opduiken. We waren 'behoorlijk' vlot uit het water. Je schijnt niet teveel te moeten spartelen als je haaien ziet, dan kunnen ze je namelijk voor een (gewonde) prooi aanzien. Op het strand aangekomen hebben we ons laten verzekeren dat het 'gewoon' dolfijnen waren die met ons wilden spelen in de golven. Hmm, die conclusie trokken we toch met een ontspannender gevoel op het strand dan vanuit het water..

· Op bezoek bij Bob en Riemy de Boer. Fantastische mensen die 60 jaar geleden naar Australie zijn geemigreerd met tientallen dollars aan spaargeld (dat besteden wij in minder dan een dag, times change). Een warm welkom, leuke familieleden ontmoet en een dag later met moeite weer afscheid genomen. Max en Geertje, bedankt voor de introductie.

· Een vreemd gesprek met een Aboriginal-man op een parkeerplaats. Hij vertelde out of the blue binnen 5 minuten dat hij het zwarte schaap van de familie is, hij had nogal wat 'streken' uitgehaald. Zo was hij eens gepakt nadat hij in een vissersboot met vrienden een buitenlands eiland was binnengekomen (zonder de douane te passeren). Hij had ruzie gekregen en de eilanders hadden zijn vrienden bedreigd. Hij trok zijn pistool en schoot iemand neer. Hij vond het gek dat de overheid die zijn dienstplicht betaald had en hem had leren schieten, hem vervolgens berechtte omdat hij het geleerde in praktijk bracht. Ik ben maar geen discussie aangegaan...

· De toeristische hoogtepunten van Sydney. De tocht met de veerboot naar het Opera-house en de Harbour-bridge, onze surfboards verkopen op Bondi-beach en de stormachtige Blue Mountains ten westen van Sydney.

· De Thundercave op de Great Ocean road ten westen van Melbourne. Golven die van de oceaan aan komen rollen in een kloof en daar op de rotsen te pletter slaat, met 10 met hoog schuimend witwater tot gevolg. Rina merkte trouwens tijdens op de Great Ocean road op: "ik ben zo blij dat ik niet als Chinese ben geboren, dan had ik namelijk altijd in tourbussen op vakantie gemoeten".

Inmiddels zijn we aangekomen in Nieuw Zeeland, daar genieten we van de laatste weken van ons avontuur. We hopen dat jullie het leuk vinden om af en toe een verhaal van ons te lezen, maar we vinden het ook super om een update te krijgen van jullie bezigheden, schroom niet en stuur een mailtje.

Tot over een aantal weken in real life!

* De kleine letters volgen later. Ze bevatten waarschijnlijk voorwaarden over een gezellig drankje, of misschien wel mams lekkere witlof uit de oven, een oud-hollandse volkoren boterham met kaas of een zak drop..