Vietnam, of toch niet?

In Nederland hadden we al een vlucht geboekt van Bangkok naar Ho Chi Minh City (voorheen Saigon). Aangekomen op vliegveld Suvarnabhumi naar de incheck-balie, daar wordt ons gevraagd: "hebben jullie al een visum voor Vietnam?" Wij antwoorden in koor: "dat willen we graag bij aankomst aanvragen." Tot onze verbazing houdt de dame van vliegtuigmaatschappij Air Asia bij hoog en bij laag vol dat dit niet mogelijk is. Wij hebben op verschillende plaatsen gelezen dat dit moet kunnen, maar ze vertelt ons dat we dan alsnog een soort toestemmingsbrief nodig hebben voor een 'visa on arrival'. "Kunnen we nu nog iets doen?" We worden naar een (veel te duur) internetcafé op het vliegveld gestuurd, waar we nog kunnen proberen een noodvisum aan te vragen, maar na even zoeken blijkt dat daarvoor minimaal 3 uur en een goedgevulde portemonnaie nodig is. Aangezien 'ons' vliegtuig over een uurtje hoopt op te stijgen, besluiten we hetgeen te doen wat reizen zo leuk maakt: improviseren. In dit geval betekent het dat we vanuit de vertrekhal ons vliegtuig uit mogen zwaaien, maar hé, ook dat is een ervaring. En hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze op tijd op het vliegveld zijn en toch hun vliegtuig gemist hebben? We kijken in de Lonely Planet voor andere suggesties en zien dat er ten oosten van Bangkok een paar mooie beschermde natuurgebieden liggen, dat wordt onze nieuwe bestemming. En omdat we toch over een week in Siem Reap (Cambodja) moeten zijn omdat we daar hebben afgesproken met Sara en Paul, kennissen van onze vrienden Jonne en Tecla, komt dit prima uit. Jammer dat we niet meer naar Vietnam gaan, maar naast twee uurtjes vliegen bespaart ons nieuwe plan ons tientallen dollars voor visa en tientallen uren in een oncomfortabele bus: no stress dus. Toen dus een paar dagen in en rondom het prachtige Khao Yai Narional Park. We hebben onder andere Makaken, een anderhalve meter grote wannabee Komodo-varaan, Hornbill-vogels en 1,5 miljoen vleermuizen gezien. En nee, we hebben de vleermuizen niet geteld, maar na een ononderbroken roedel (deze zoogdieren vormen samen echt geen 'zwerm') van een half uur vanuit een grot, en het halveren van het aantal vleermuizen volgens het verhaal van onze enthousiaste gids, lijkt anderhalf miljoen ons een veilige inschatting. Adempauze. Met de bus via grensovergang Poipet naar Cambodja. Terecht gewaarschuwd voor alle oplichtingspraktijken daar, ongewaarschuwd hadden we ongetwijfeld het dubbele betaald voor ons visum. Onze Tuktuk-driver was zo aardig om ons ongevraagd bij een 'kantoor' van de immigratiedienst te brengen, we hebben vriendelijk doch vrij beslist tien keer bedankt (ze zijn soms volhardend...) en zijn uiteindelijk ongeschonden de grens overgestoken.

CAMBODJA

Met vier andere reizigers de minivan naar Siem Reap genomen. Totaal 30 USDollar + 10 smeergeld voor de politie, officieel mochten op dat traject namelijk alleen overheidsbussen personen vervoeren. Welkom in Cambodja.

In Siem Reap ontmoeten we Paul en Sara uit Zwitserland. Sinds april wonen zij in Siem Reap en bouwen een restaurant waar kinderen werkervaring op kunnen doen nadat ze uit een weeshuis komen (leeftijd ongeveer 15 jaar). Het restaurant van project HAVEN is momenteel in aanbouw, maar lag even stil ivm de aanvraag van een bouwvergunning (de juiste mensen waren nog niet -genoeg- betaald). Je kunt veel zeggen van corruptie, maar hier is het zo openbaar en algemeen geaccepteerd dat je je kunt afvragen of wij in ons Europese systeem van regels en soms vriendjespolitiek een transparanter systeem hebben. We hebben een paar muren kunnen verven en zijn verder ruim twee weken actief geweest als Engels-docenten in het weeshuis waarbij Sara en Paul tijdens eerdere bezoeken aan Cambodja erg betrokken zijn geraakt. Dit was eigenlijk veel te kort, maar wel een mooie en voor ons ook leerzame ervaring. Zonder onderwijsachtergrond en lesmateriaal (behalve schriftjes en een pen), is het lastig om boeiende lessen samen te stellen, zeker bij de jongere kinderen die nauwelijks Engels spreken. Een leuke onderbreking vormden de lessen van Bruno, een Fransman die met weinig materiaal de kinderen allerlei proefjes liet doen, zoals een sateprikker door een ballon steken zonder dat deze ontploft, een pen laten zinken in een volle fles water, etc.

Overdag waren we in Siem Reap dus lekker aan de slag, maar ook 's avonds hebben we ons prima vermaakt. Met Sara & Paul en hun goede vrienden Angela en Simone, die overgekomen waren uit Zwitserland en daar ook 4 weken bleven, hebben we regelmatig een drankje gedronken in de plaatselijke Molly Malones. Deze lag naast ons gehuurde appartementje bij Pub Street, dus we hadden onze gehuurde scooter niet eens nodig. Verder natuurlijk ook de toeristische trekpleister niet overgeslagen, Angkor Wat is echt een hoogtepunt, wat een schitterende tempels.

Een opvallende noot hierbij: Paul vertelde dat de Cambodjaanse overheid de Angkor tempels aan Vietnam heeft verkocht, waardoor alle inkomsten van de grootste toeristische trekpleister van 1 van de armste landen ter wereld naar het buurland gaan. Iets met korte-termijn visie?

Cambodja kent een verschrikkelijke (recente) geschiedenis. Van 1975-79 werd het land geregeerd door de Rode Khmer, onder leiding van idioot Pol Pot. Onder dat regime werden ongeveer 2 miljoen mensen vermoord, op een totale bevolking van destijds ongeveer 8 miljoen, relatief één van de dodelijkste regimes wereldwijd. Mensen die invloed hadden, gestudeerd hadden, gewerkt hadden onder het regime van Pot's voorganger Lon Nol of er intelligent uitzagen omdat ze een bril droegen werden allemaal vermoord. Totale chaos, honger en willekeurige moorden hebben het land totaal ontwricht, en daar heeft het land nog steeds veel last van. Er ontbreekt eigenlijk een generatie die het land had kunnen opbouwen/voortzetten. Dit uit zich onder andere in veel armoede, weinig initiatief vanuit de bevolking, weinig aanwezige voorzieningen (hoewel de grotere steden een inhaalslag lijken te maken, Siem Reap wordt daarom door sommige expats wel het Disneyland van Cambodja genoemd) en korte-termijn visie.

Er valt nog veel meer te vertellen over ons bezoek aan Cambodja, dit is zeker één van de hoogtepunten van onze reis tot nu toe, Sara & Paul en Angela & Simone bedankt (jullie Nederlands is ongeveer net zo goed als ons Duits, dus jullie lezen dit vast). Het was erg leuk om een iets langere periode in één plaats, een eigen appartementje te hebben en iets meer van de lokale cultuur te proeven.