Kaapstad, 13 April 2010

Dagdag!

Op dit moment zit ik in het donker op onze kamer dit stukje te typen. De stroom is namelijk op (ja, dat kan allemaal hier in Zuid-Afrika) en we hebben wel nieuwe gehaald, maar de schakelaar omzetten is een probleem. Daarom heb ik nu wel even de tijd om op mijn laptoppie mijn belevenissen van de afgelopen weken te beschrijven. Het is al weer twee weken geleden, maar toen hebben Nikky en ik, samen met de Duitse meiden van stage Lions head beklommen. Dit is een berg dit bij de Tafelberg hoort. Je kon twee routes kiezen: de ‘makkelijke’ route of de zware route, hier zat een gedeelte in waarbij je met kettingen omhoog moest. Natuurlijk wilden we ons niet laten kennen en hebben we voor de zware route gekozen. Nou, zwaar was die zeker! Maar eenmaal boven gekomen konden we genieten van een geweldig uitzicht.
Naast Lions head, ligt Signalhill. Deze plek staat er om bekend dat je daar de zonsondergang mooi kunt zien. Wij hebben deze plek ook helemaal ontdekt, het uitzicht en de zonsondergang is echt overweldigend. Op de foto’s is dit helaas iets minder goed te zien, maar ik heb toch erg mijn best gedaan om een mooi plaatje te schieten ;-)
De vorige keer vertelde ik over de wijntour in Stellenbosch. De avond daarvoor hadden we een afscheidsfeestje van een meisje van onze stage. Dit was erg gezellig en de drank vloeide rijkelijk. Geen wonder dat we de volgende dag niet echt aan wijn moesten denken. Maar, afspraak is afspraak en wij zaten gewoon zaterdagmorgen 09.30 aan ons eerste wijntje. In totaal hebben we 24 wijntjes ‘geproefd’ en kon ik de rest van het weekend geen wijn meer zien. Maar het was zeker een geslaagde dag met grote wijnboerderijen die op superlocaties lagen.
Op stage hebben de kinderen nu twee weken vakantie gehad. We hebben verschillende paas-activiteiten met ze ondernomen. We hebben eieren met ze geschilderd, kuikentjes gemaakt en natuurlijk hebben we de geschilderde eieren en de kuikentjes gezocht met de kids. Daarnaast hebben we ook nog een vossenjacht georganiseerd door het hele gebouw en buiten. En hadden we een ‘stranddag’ waarbij we de hele middag in de speeltuin zijn geweest en spelletjes gespeeld hebben. Superleuk om te organiseren en geweldig om de kinderen allemaal plezier te zien hebben!
Er waren ook heftige momenten. Nikky en ik zouden met de social workers een jongetje thuis gaan brengen. Wij zouden hem ophalen van de afdeling en zijn spullen meenemen. Toen we op de afdeling kwamen vroeg de hoofdzuster vol verbazing of hij echt naar huis ging. Ze vertelde dat dit jongetje hier al is vanaf dat hij 1 jaar is, hij zit hier nu 4 jaar en zijn moeder is hem niet één keer op komen zoeken. Hij is eigenlijk 2 jaar geleden ontslagen uit St. Josephs, omdat hij gezond was verklaard, maar zijn moeder is hem nooit op komen halen. Ook vertelde ze dat zijn moeder alcoholverslaafd is en dat zij het haar eigenlijk niet gunde dat hij naar huis gebracht werd. Maar, hij houdt natuurlijk wel een plek bezet bij St. Josephs, terwijl hij kerngezond is en er tientallen ernstig zieke kinderen op de wachtlijst staan. Nouja, daar zaten we dan met het 5jarige jongetje in ons midden, achter in de auto op weg naar zijn ‘huis’. Hij snapte er allemaal niets van en was de hele weg heel stil. Toen we het township binnen kwamen rijden, bleek het allemaal nog erger dan verwacht. Ik ben inmiddels wel wat gewend, maar dit township was nog armoediger dan die ik tot nu toe heb gezien. Toen we bij het hutje aankwamen, leek er niemand thuis te zijn. Toen een van de social workers de deur open deed, werd het gezin wakker (om 11.00 uur ’s ochtends). Moeder kwam het huis uit en liep enthousiast op haar zoon af. Dat arme kind had geen idee wie er op hem af kwam lopen. Een van de social workers stelde moeder een paar vragen: heb je eten in huis? Gaan de kinderen naar school? Krijg je geld van de overheid? Moeder antwoordde dat ze eten in huis had, dat de kinderen naar school gingen en dat ze de formulieren om geld van de overheid aan te vragen morgen in wilde vullen (uhu) Daarna stelde de social worker de vraag: Heb je gedronken, want je ruikt naar drank. Moeder: ja, gisteravond. Social worker: oke, we laten hem hier, voorgoed. Daarna konden we nog even kort afscheid van hem nemen en werd hij door zijn 4 broers en zusjes mee naar binnen genomen. Nikky en ik hadden allebei de tranen in onze ogen staan.. een 5 jarig jongetje voor wie St. Josephshome zijn thuis was, hebben we achter gelaten bij zijn alcoholistische moeder en 4 broertjes en zusjes die samen leven in een hutje van 2 bij 3. Dat viel niet mee.. Zo gaat dat hier in Zuid-Afrika.
Oké, tijd voor iets leuks.. van het weekend hebben we gesurft! Wat een stoere sport en heel leuk om te doen! Toen we daar aankwamen en ons in een o-zo-comfortabele-wetsuit hadden gehesen, gingen we op het weg naar het strand met het surfboard onder onze armen. Toen we op het strand stonden begon onze instructeur: Allereerst, er zijn hier inderdaad haaien. Verderop ligt Sealisland. Daar leven dus veel zeehonden en daar komen de great white sharks op af. Ik dacht: oh mijn god, niet eens een gewone haai, meteen de witte haai. Maar zei onze instructeur: Maak je geen zorgen. Daar boven op die bergen zitten haaienspotters, zij kijken constant of zij haaien kunnen zien zwemmen. En bovendien..hangen er vlaggen. Op dit moment zie je een zwarte vlag hangen..uhm ja, dat betekent dat ze het niet zo goed kunnen zien. Op dat moment denk je echt: wat?! Ik ga hier toch zeker niet surfen als er haaienspotters op een bergpuntje zitten op 2 km. Hoogte en ook nog eens slecht zicht hebben?! Maarja, natuurlijk zo dapper als ik ben toch maar gewoon dat water in gegaan ;-) En de surfles was echt ook superleuk! Zeker voor herhaling vatbaar. Ik kon wel een paar keer op mijn board blijven staan. (vraag niet hoe, want het ziet er waarschijnlijk uit alsof ik er elk moment af kon vallen) maar ik kon een paar keer staan! Hopelijk, heb ik de gelegenheid om nog een keer te surfen in de komende drie maanden.
Zaterdagavond zijn we naar een voetbalwedstrijd in het Greenpoint stadion geweest. (jaja, jullie lezen het goed, dit is inderdaad het WK stadion) Dit was de laatste wedstrijd die gespeeld werd voordat het WK officieel van start gaat. Dit was JONG Zuid-Afrika tegen Nigeria en Brazilië tegen Congo. Wat een supergroot stadion zeg, abnormaal! (kijk vooral ook even de foto’s)
Aanstaande maandag komen mijn ouders en mijn zusje hier. Dus er staan weer leuke dingen op de planning.
Ik probeer jullie op de hoogte te houden ;-)

Veel liefs vanuit Kaapstad,

Marloes