Profile
Blog
Photos
Videos
De nieuwe keek van de week.
Ons mopje is weer gegroeid en houdt papa en mama druk bezig!
Het was indrukwekkend te zien hoe het landschap veranderde met de dagen. Van bergachtig naar glooiend en uiteindelijk vlak. (Zie straks foto's).
Er was een mooie ontmoeting met een héle grote man en een héél klein vrouwtje. Een eerste gedachte kwam in ons op dat de man een kind bij zich had met het syndroom van Down, hij had haar de hele tijd vast aan de hand en ze liep wat ongemakkelijk. We zagen ze op afstand naderen vanuit onze rustplaats en ze wilden de weg oversteken in onze richting.
Wij dus naar hun met gebaren duidelijk aan het maken dat de route daarginds verder ging, maar ze kwamen toch naar ons toe.
Tot onze verbazing wisten ze hoe de route verder ging maar ze wilden gewoon een praatje met ons maken en ons een fijne Camino wensen, het was een koppeltje uit Caneda.
Het vrouwtje bleek niet te zijn wat we dachten en nadat ze weer vertrokken hadden we beiden een gevoel van, wat waren we weer vlug met een conclusie en vooroordeel, bah! En ook heel leerzaam.
Twee keer hebben we tot nu toe Gepke ontmoet, een jonge vrouw uit Nederland. Zij loopt de camino na genezing van haar ziekte. Zij vertelde mij dat zomaar uit het niets een oud boertje naast haar kwam lopen en haar bij haar rugzak tegenhield, en dwong om langzamer te lopen.
Op dat moment was ze in flink tempo aan het stappen. Hij heeft zeker een half uur naast haar gelopen en herhaaldelijk haar aan de rugzak tegen gehouden en haar gewezen om het rustiger aan te doen.
Opeens stopte hij, omarmde haar ,draaide zich om en liep de weg terug.
Zij was hiervan diep onder de indruk, en ik ook nadat ik dit hoorde.
De afgelopen week komen we ontzettend veel ooievaarsnesten tegen.Indrukwekkend om te zien hoe de jonkies iedere dag groeien en volgens Jan en mij vliegen ze binnen enkele dagen het nest uit.
Soms lijkt het dat de tijd heeft stil gestaan als we weer eens door zo'n rustig dorpje lopen.
Zoals vanmorgen, er stond een klein busje langs de weg met de deuren aan de achterkant open. Bij het naderen hier van zagen we dat er een rek met allemaal kledingstukken in hing waar een mevrouw (met grote oude schort ) iets aan het uitzoeken was.
Net zoals bij ons vroeger de groente- of de melkboer in de straat kwam komen ze hier ook nog met een wagen met kleding langs de deur, het zelfde zo als ze bij ons heel lang geleden met kousen
etc. langs de deur kwamen
Hebben ook nog wat grappigs meegemaakt in Burgos.
Als we s'avonds willen gaan dineren.. zijn we bijna verplicht om een restaurant binnen te gaan waar ze een pelgrim menu serveren vanaf 19.00 uur de andere restaurant openen de keuken pas op zijn vroegst om 20.00 uur en dan liggen wij wel heel laat op ons bed.
Voor 19.00 uur zijn we het restaurant binnen gegaan en werd ons door een vriendelijke maar zeer nerveuze ober een tafeltje toegewezen.
Er waren ook al 2 tafeltjes bezet dus we waren niet de eerste, toch liet hij ons lang wachten op onze bestelde wijntjes.
Na we uit het karige pelgrims menu hadden gekozen, meestal nemen we als voorgerecht spaghetti en een hoofdgerecht waar we kunnen kiezen uit 3 gerechten en we kunnen ook nog kiezen uit een nagerecht.
Snel na we onze keuze kenbaar hadden gemaakt kwam de nerveuze ober met één bord spaghetti wat hij voor mij neer zette, ik wachtte nog even maar Marjo spoorde mij aan om toch maar te beginnen daar het gerecht anders te koud werd.
Ben begonnen met de spaghetti wat kleiner te snijden en het sausje er door te mixen, en na enkele happen genomen te hebben (Marjo had intussen nog niets gekregen) werd door de grappige-nerveuze ober de lepel en vork uit mijn handen gegrist en het bord met spaghetti weer naar de keuken terug gebracht.
Wat schets onze verbazing dat het zelfde bord met spaghetti enigszins gefatsoeneerd naar het andere tafeltje werd gebracht, hilariteit alom aan inmiddels beter bezette tafels.
We hebben goed om ons heen gekeken maar konden geen camera ontdekken...
Vaak hebben we er nog aan terug gedacht en schoten dan weer in de lach.
Marjo heeft een natuurlijke gave om haar bezit op tijd te vernieuwen, verleden jaar kwamen we terug van een fietsvakantie van Dresden naar Hamburg en toen we terug waren in Holland was haar fiets bijna helemaal vernieuwd....
Hier op de camino is ze op een natuurlijke wijze haar garderobe aan het vernieuwen, dat gaat als volgt, soms als we naar de volgende Refuge vertrekken vergeet ze haar wasgoed van de waslijn te halen en worden we min of meer verplicht om in de volgende stad te gaan shoppen om haar garderobe weer aan te vullen.
Het gebeurd ook dat onder het wandelen plotseling haar haarband is verdwenen, ik kan daar ook geen verklaring voor vinden, maar het blijft merkwaardig...
Vandaag 30,1 km gelopen nou onze vraag ?? Hoeveel stappen hebben we daar voor moeten zetten, hou er rekening mee dat het parcours helemaal vlak was.
Voor de winnaar steken wij een extra kaarsje op in Santiago de Compostella
Tot nu toe nog te gaan tot Santiago 392.7 en tot Finisterre 93.5 km. er bij.
Ultreia
- comments