Nu ik dit blog begin te schrijven begint er voor m'n neus iemand bloedserieus op een panfluit het liedje van de Titanic te spelen. Whahaha.... Erg grappig. Hoe dan ook.. Ik heb net vier dagen in Salta (noord Argentinië) achter de rug. Hier keek ik erg naar uit omdat deze omgeving op de foto's er zó mooi uit zag! Bergen met rotsen in alle kleuren, mega-cactussen, schattige dorpjes, lama's, geiten en paarden...
Maar het plaatje zag er iets anders uit toen ik in Salta aankwam: regen! Dát had ik niet besteld! De eerste dag heb ik de stad wat verkend en gauw al m'n trips naar Salta-wonderland geregeld. Drie dagen lang ging ik op pad. Meteen bij het verlaten van de stad trok de lucht open en bleek het mooie plaatje dat ik had gelukkig toch te kloppen. Ik blééf maar klikken met dat fototoestel. Het landschap hier is echt te gek! Toen ik een meters hoge cactus stond te fotograferen was ik iets te enthousiast en gleed ik uit over een paar kiezelstenen. Niet hard, maar ik had wel een gat in m'n broek! En ik heb er maar twee, dus 's avonds ben ik naar de winkel gegaan voor naald en draad (goed hè, mam?! ;))
M'n Spaans had ik hier niet veel nodig: de gidsen spreken Engels. Of iets wat daarop moet lijken. 's avonds ging de BBQ aan in het hostel of ging ik uit eten met mensen die ik ontmoet had. Vandaag was de laatste dag en heb ik me af laten zetten in het dorpje Purmamarca. Piepklein, midden tussen de roodgekleurde bergen, met van die lemen huisjes, én dus een meneer met een panfluit die hier nog steeds staat te spelen. Inmiddels is z'n vriend erbij gaan zingen.. The Beatles dit keer. Da's best uniek trouwens, want ik merk dat ze hier dol zijn op hun eigen traditionele muziek. Dat hoor je hier overal. Ik ben er eerlijk gezegd iets minder dol op ;) Morgenochtend neem ik de bus naar Chili, naar het dorpje San Pedro de Atacama. Na de mooie maar volle dagen hier heb ik besloten om daar de eerste dag eens even helemaal NIKS te doen. Ik hoop dat het me lukt! ;-)