HOLA amigos,

Het tweede deel van Peru speelt zich af in het zuidelijker halfrond!

Vanuit iquitos een vlucht gepakt naar lima.. Omdat we beiden heel goed beseffen dat tijd ons op de hielen zit en we beiden niet zo verzot zijn op grote steden, besloten we om lima niet te bezoeken en rechtstreeks naar Ica te gaan. Ica dé plaats bij uitstek waar pisco gebrouwen wordt. Onze couch was Jesus. Een mannetje dat ons al een host request stuurde toen we nog in Colombia aan het rondhuppelen waren. Na een super toffe correspondentie, keken we ernaar uit om eindelijk bij jesus te kunnen couchen. Hij kwam ons halen van de bus terminal maar al snel merkten we beiden op dat hij toch niet zo vlot was en toch niet zo awesome was als wij hem hadden voorgesteld. Ik zou zelfs durven zeggen, een beetje sociaal gehandicapt. Snel gaan slapen en de volgende dag gingen we onze foto's eindelijk nog eens proberen up te loaden! Lang verhaal kort samengevat: 4 uur achter computer zonder resultaten. Goed dat we er beiden konden mee lachen en na een lekker lunchke, ging poging 2 quasi vanzelf. 'S avonds hadden we afgesproken met jesus . Wij haalden de ingrediënten voor de pisco's en de tapa' en hij zou ons pisco leren kennen. Eerste proeverke was een shot pure pisco.. Ni lekker ! Erna een kuip pisco sour gekregen. Elke slok was bijna zo straf als een shotje.. Ni lekker dus.. Ondertussen waren wij de tapa's maar al beginnen opeten want jesus moest iets voor zijn mama doen. Toen ik ging kijken, zag in hem voor de computer zitten. Bon, ambetant gevoel en sfeer nihil natuurlijk en na die pisco toch opgedronken te hebben, zijn we maar gaan slapen! Volgende dag naar huacachina vertrokken! 5 km van Ica en een Laguna in het midden van zandduinen. Heel speciaal, heel toeristisch maar ook heel gezellig! Savonds de duinen opgeklommen en genoten van de zonsondergang. Volgende avond nachtbus van 17 uur richting cusco. Weinig slaap maar de uitzichten op de bus maakten de dag goed. Ge kunt u da echt ni voorstellen, de bus rijdt echt op bergen bijna tussen de sneeuw van de gletsjers, boven de wolken, door de wolken, door super random dorpjes.. De bus op zich is bijna ne tour :). Ook in Cusco hadden we een host kunnen vinden. Een chill dwergmannetje leek ons op het eerste gezicht. "Thuisgekomen" was de kamer niet meer als een tweepersoonsbed .. En zijn gordijn was een tapijt met de kamasutra standjes op.. Rare vibe maar ni te lang bij stilgestaan. Gegeten en op zoek gegaan naar tickets voor MACHU PICCHU! Nog meer gaan eten en dan met zen drieën het bed ingedoken. Kusac dacht aan een geellig nachtje met twee grieten wij dachten aan een nacht schranken en zo ver mogelijk van hem liggen. Een beeld dat ik niet snel zal vergeten is het bevel van Char om opzij te gaan odat zij tussen mij en Kusac ( die ondertussen klaar was om mij te spoonen) kon komen liggen. Super streng en heel alig want het mannetje schoof gewillig naar de andere kant van het bed.



Dan was het eindelijk zo ver.. Onze tocht naar Machu Picchu begon. Eerst 2 uur gewandeld naar aguas calientes. Dat is een dorpje vlak aan de voet van de MACHU Picchu. De hele weg was via een spoorweg. De weg naar daar was eigenlijk echt genieten voor ons. Het laatste stuk had 2 tunnels .. Bij de tweede tunnel kon je bena niet anders dan op de sporen stappen. Ineens begint er zowa paniek uit te breken . Een mannetje dat we net hadden leren kennen, riep dat er een trein aankwam. Ik wilde insta uit die tunnel beginnen lopen maar was zelf ni zeker of er wel degelijk ene aankwam. Char dacht dat da ni kon en bleef verder stappen terwijl de rest al aant spurten was. in heel die paniek/ chaos moment viel ik recht op mijn handen en knieên omda het daar kei donker was en ik naar achter aant kijken was om te zien of er nu echt echt ne trein aankwam. Char viel bijna over mij en twas ook door tegen elkaar te botsen da ik gevallen was, anyway die had mij al bijna aan mijne rugzak recht getrokken voor ik op mijn handen en voeten in die tunnel lag om samen te beginnen spurten. Laatste stukje kei hard gelopen en 20 sec later kwam er ne f***ing trein uit die tunnel.. Goe geschrokken en kei hard aant gieren met heel de situatie die echt wel anders had kunnen aflopen.
Goe geslapen en om 4 uur opgestaan om mijne droom te gaan waarmaken.
Ik zal niet te hard zagen over het feit dat ik om 5 uur 's ochtends een uur steile trappen naar boven moest doen en da ik voor de eerste keer in heel mijn avontuur bang was dat ik den top ni ging halen, want ik had zelfs 3 uur van die rot treden beklommen om tot boven te geraken.
Nog 5 min moeten wachten om binnen te mogen en dan was het zover..
Het gevoel dat ik kreeg boven op die berg te staan was ongekend zot. Int begin begon in echt bena te wenen omdat da zo mooi was maar ook omda ik besefte dat ik ne droom waar had gemaakt! Een droom die ik toch al ffkes me mij meedraag en het feit dat die uitkwam liet mij voelen alsof ik alles aankon. Ne mijlpaal in mijn leven zonder twijfel. Doordat we midden in de nacht waren opgestaan , waren we echt bij de eerste toeristen boven op MACHU Picchu . Daardoor kreeg ik echt een kijk op de ruïnes en kon ik mij vanalles beginnen inbeelden. 1 miljard foto's genomen natuurlijk want in het echt ziet het nog zoveel graver uit als alle andere foto's die ik ooit zag! Heel de dag heb ik met ne glimlach op mijn gezicht gelopen en een gevoel dat ik mag dromen wat ik wil , if i can dream it, I Can do it! Een heel gelukkig zotteke!
diezelfde avond onze spieren nog wat rust gegeven in thermen in een dorpje niet zo er van macho picchu.

Arequipa
Super vroeg aangekomen bij onze host! Andres zelf sliep nog maar zijn broer deed open en zei in ne half slaap dat er geen bed was ... Anyway, wij namen opt gemakske een ontbijtje en erna ontbeten we nog is met het gezin! Vooral de vader was eigenlijk super awesome! Maakte zelf ijzer water en meende dat plata goed was voor alles.
Savonds gingen we uit met André en André's tot in de vroege uurtjes! Erna een dagje uitgerust en niet al te veel gedaan.
Meneertje was super zalig en nam ons mee naar een super lekker seafood restaurant! Overdaad is not a crime.. Rollen naar huis ook ni! Ondertussen was mijne wereld ziek geworden. Na een beetje uit te zieken toch vertrokken richting chili.

Peru is een prachtig land, damn moest ik tijd hebben zou ik er zeker nog een maand kunnen rondtrekken. Ik heb een goed gevoel bij het verlaten van peru. Het gevoel dat we onze tijd er goed hebben gespendeerd en het gevoel dat ik hoe langer hoe harder geniet van heel het reis-gebeuren. Wel grappig dat charlotte en ik soms al terugkijken op onze reis samen, zo van : ej, weet ge da nog..? ik geniet nog steeds even hard van elke dag, elk uur, elke seconde zoals op dag 1!

Hasta pronto lievelingen !