Profile
Blog
Photos
Videos
Goeiemorgeeeeuh schaapjes,
De grensoversteek was een makkie, stresse was voor niets nodig! Op naar onze hostel in hartje van het oude stadsgedeelte. Volgende dag leerde David (vrijwilliger van in hostel) ons quito kennen. Prachtige stad. Ik had vaak over Ecuador weggedroomd en de realiteit stookte totaal niet met mijn droomwereld. 'T was anders, beter! Quito wordt omringt door bergen waarop allemaal huisjes zijn gebouwd! Waar je ook gaat, altijd een prachtig uitzicht! Die avond gingen we naar een terras met uitzicht over heel oud quito! We zagen de zon verdwijnen achter de bergen en de duisternis de stad overnemen! Prachtig zicht! Die nacht gebeurde het! Ik werd ziek! 'T was vettig , ni prettig en de volgende dag bracht ik door in mijn bed en op de pot! Twas tevens de laatste dag voor dave, schaymae en Bunt! Om half 9 kwam een taxi hun halen! Bunt en schaymae vlogen terug naar België en dave naar Guatemala. 'T deed raar bij de gedachte om met 2 verder te gaan en voor Charlotte was het het einde van haar hoofdstuk met dave! Na 5 maanden elke dag samen te zijn , zou het nu 3 maanden apart zijn. Ik kon alleen maar schaapachtig toekijken hoe ze wegreden en Charlotte steunen waar ze het nodig vond. Elk einde is een nieuw begin. Volgende dag was ik zo goed als genezen en gingen we naar de gym ( die de president voor de mensen heeft laten bouwen en totaal gratis is) we namen deel aan een 'baile' les! Na 15 minuten was ik bekaf, zag Vroe sterretjes voor haar ogen en zag ik dames van 75 kg en 55 jaar volle bak verder dansen! Ter onzer verdediging ... Ge zit daar wel op zen hoogte van 2800 m! Vrijdag 11 april is de dag die ik for evah zal herinneren als de dag dat we onze tickets boekten naar de Galapagos! Ik voelde me zo 'blessed' en ne lucky b****** en gracias a dios! Later die dag hadden we prijs! We zouden voor de eerste keer kunnen gaan couchen in Latacunga ! Een meisje genaamd camy, zei dat we welkom waren, gaf haar telefoon nummer en de directies om naar haar huis te geraken! ( het laatste dat ze schreef was, wandel over een boom over de rivier en links is mijn huis!) We waren euforisch en wisten totaal niet te verwachten.
Zaterdag gingen we naar 1 van de bekendste marktjes in zuid Amerika! Otavalo! Ik was stiekem al excited vanaf donderdag en was inijn hoofd het budget al aant plannen en de dingen aan het afgaan die ik zeker niet kon laten liggen! Omdat we er goed vroeg bij waren, konden we ook nog de dierenmarkt meepikken! Koeien, stieren, lama's, varkens ( veel varkens) kippen, honden, cavia's in zakken Al bij al, bleef het bij 2 prachtige sjaals.
Zondag vertrokken we vanuit quito zonder eigenlijk bevestiging te hebben of heel er couch gebeuren wel degelijk kon doorgaan ! We vonden een internetcafe en Charlotte ging telefoneren om zeker te zijn fat we konden afkomen! Ze wist met haar beste spaans alles te weten te komen! Ze was in mijn ogen den held van den dag, ffkes een telefoontje doen int spaans. Bon, alles was in orde en wij naar daar. Twas moeilijk zelfs voor de taxichauffeur om de haciënda te vinden zonder exact adres. Niemand had ons kunnen voorbereiden op wat ons eerste couch ervaring voor ons in petto had. We kwamen terecht in een boerderijtje tussen de bergen. Die uitzichten die op de bus zo machtig leken, wel, daar bevonden we ons nu middenin. Toen we aankwamen waren ze trots hun 14 koebeesten aan het melken! We wisten beiden ffkes niet meer hoe ons te gedragen of te voelen. Een gezin dat bestond uit vader, moeder, 2 jarig dochtertje en camy die 18 was, vertoefden in een boerderij dat op instorten stond maar ons lieten voelen alsof we in hun koninkrijk meer dan welkom waren. Ik voel mij mss wat ambetant omdat ze zo weinig hebben en ons toch een kamer aanbieden. Maar langs de andere kant ook heel nieuwsgierig. Tis moeilijk om aan te voelen wat ze van ons verwachten en wat wij van hun moeten verwachten zeker omdat het onze eerste keer is ! Maar Kheb zo'n gevoel dat dit avontuur ons naar een nieuw level brengt op onze reis!
Een eerste nacht verliep wisselvallig maar toch stonden we beiden gelukkig op! Cotopaxi vulkaan stond op de planning... We wilde geen tour, geen taxi, geen int zak gezet, gewoon gaan. Na 3 km stappen en 4 gefaalde lift-moves, stopte er een auto! Papa mama en jarig dochtertje (10 jaar) waren op weg om hun dochter voor de eerste keer sneeuw te laten zien! Met een taart op mijn schoot en veel nieuwsgierige ogen overal, reden we naar boven. Ons geluk kon niet op, we zagen de vulkaan, de mensen waren suuuper lief en wij hadden geen taxi moeten betalen. met versiering inmijn handen, Charlotte met een grote taart in die van haar starten we de klim naar de sneeuw! Kleintje werd binnen de 5 minuten op een ezel gezet want de weg naar boven was nog net iets te zwaar voor haar. De rest haalde het zonder al te veel problemen.. Op een hoogte van 4800 m is het veel ijlere lucht dus alles gaat trager en ge hijgt als een hondje! We bereikten het ijs net niet maar aten gewillig een heel groot stuk taart mee op 4868 m hoogte. de cotopaxi vulkaan keek als een grote uitdaging ( veel kans da ik met char naast mij zo'ne gletsjer beklim) recht op ons neer. Het dalen ging pakken makkelijker en voor we het goed besefte zette dit lieve gezinnetje ons af in latacunga! Het dorp waar we verbleven! Een dag zonder al te veel verwachtingen, draaide uit op een onvergetelijke dag!
Na afscheid van de familie gingen we op ons gemak naar baños! En zo ook naar onze tweede couch! Na het uploaden van foto's, een lekker avondmaal en een goei wijntje konden we naar juank gaan! Samen me 3 andere mensen waren we te gast in zijn huisje! Iets helemaal anders als de eerste couch maar toch ook een hele leuke sfeer! De volgende dag wilden we naar een uitkijkpunt gaan! Een wandelingetje van 2 uur draaide bij ons uit op een zware hike van 6 uur! Ooh ja, zweet en zon = verbrande kop! Wel wat gevloekt maar wederom prachtige, machtige uitzichten en beide heel gelukkig! Om we te ontspannen gingen we naar thermen, hot springs! 3 verschillende temperaturen.. Eerste was te heet en we probeerde de gemiddelde.. Zalig ontspannen met een waterval 5 meter naast ons! we gaven uiteindelijk ook de heetste en de koudste baden een kans en konden afgepeigerd maar voldaan naar ons bedje!
Ik wilde ook naar tena! Een dorp 3 uur van banos en dicht bij de amazone! Ik dacht er een eerste grave hike te doen door de jungle ... De 'jungle' was een nationaal park en we deden er welgeteld 45 minuten over om erdoor te wandelen! Desondanks 2 aapjes gezien en 1tje ( lk schat 25 cm groot) waarvan Charlotte dacht dat het haar wilde aanvallen waardoor ze een zoals zij jet beschreef 'en adrenalinekick' van kreeg! ;) Anyway, ik was blij dat ik een voorproefje mocht nemen van wat de amazone te bieden had en met honger naar meer stapten we terug op de bus richting banos! 'S avonds gebasket met onze host juank en ovi ( leerde we kennen in de hostel in quito en woont in hetzelfde huis als juank!) ! Kei leuk om nog is ne basketbal vast te hebben!
Ik zit nu op de luchthaven te ijsberen en zenuwachtig te wezen om naar de Galapagos te vertrekken! Kben supah excited! Galapagos krijgt een apart blog verhaal!
Owla kmoet gaan boarden EEEEEEEUUUUHJ
- comments
Tsimmuuuiijj ZOOOO BAAAAAAAAAS, veel plezier at galapagos
Marijke Huyben I love you soooo much,mijn kind