Profile
Blog
Photos
Videos
Curaçao is deels echt zon, zee, strand en deels een plek waar mensen natuurlijk gewoon werken en wonen. Voordeel van onze logeerpartij bij Linda en Marc (helemaal super!!) was dat we zowel op de 'top 10-'plekken van het eiland zijn geweest (en ook op een aantal leuke cq. prachtige insidersplekken), maar anderzijds ook op de minder romantische plekjes kwamen.
Willemstad beslaat bijna de helft van het eiland, met alle buitenwijken erbij. Daar woont dan ook zowat de hele bevolking, waarvan bijna iedereen een auto heeft. Er zijn geen fietsen en nauwelijks motoren te zien. Het verkeer staat met enige regelmaat dan ook muurvast. Een airco in de auto is een groot voordeel als je in de file staat met 30-plus graden. De Antillianen, althans die op Curaçao, rijden als alle Zuid-Amerikanen en beschouwen de verkeersregels meer als hints dan als wetten lijkt het. Er zijn dan ook weinig auto's zonder schade. Naar het schijnt is er een soort APK, maar daar is op de weg weinig van te merken. Omdat de belasting voor kleine auto's hetzelfde is als voor grote, rijden er relatief veel SUV-achtige auto's rond.
We, dat wil zeggen, Miranda heeft ook kennis gemaakt met de Antilliaanse bureaucratie doordat Linda i.v.m. haar ziekteverzuim allerlei bewijzen moest overleggen, waarvoor beiden stad en land af zijn geweest. Het koste al met al twee hele ochtenden, met formulieren op de ene plek, onderzoeken op de andere en weer afspraken op de derde.
De korte versie: op de eerste stop, na ruim een uur wachten, bij de emigratiedienst kon de beambte ons verheugd vertellen dat het visum er was en klaar lag; maar hey, daarvoor moesten we dan wel even bij een andere balie een aparte afspraak maken voor volgende week om hem daadwerkelijk mee te krijgen want dat kon nu zo niet... dus onverrichterzake weer weg. Vervolgens naar de andere kant van de stad om bloed te prikken, omdat er wellicht sprake is van Dengue - ging relatief snel, dat wil zeggen een uurtje wachten. Toen weer terug en haar gele kaart ophalen bij de werkgever, en vervolgens met deze kaart door naar de zorgverzekeraar waar je je persoonlijk moet melden.
Het systeem komt erop neer, dat je je op de eerste dag van ziekte moet melden bij de huisarts (die stapels met medicijnen voorschrijft en volgens de SVB arts bij Linda ook gerust conflicterende...). Dan op de 3e dag (als je nog ziek bent) moet je je met de gele kaart melden tussen 7.00-10.00u bij de SVB=zorgverzekeraar, waar een arts beoordeeld of je inderdaad ziek bent. Zo ja, dan geven ze aan hoelang je ziek mag zijn en krijg je deze ziektedagen doorbetaald (de gele kaart lever je weer in bij je werkgever), en anders niet. Tja, ondanks dat we die dag al vanaf ca. 7.00u op pad waren, redden we het niet met alle afspraken over de stad verspreid plus wachttijden om er voor 10.00u te zijn, en later werd niet geaccepteerd... dus moesten de volgende dag weer terugkomen.
Wat blijkt verder: iedereen van het eiland moet zich in WIllemstad melden, dus als je in Westpunt woont en zwaar ziek bent, iets gebroken hebt of wat dan ook: vette pech..
Wellicht dat het systeem zo onhandig is gemaakt dat mensen liever weer aan het werk gaan, dan uren in alerlei wachtkamers te moeten zitten? Dat lijkt handig, totdat je écht ziek bent. En de tjokvolle wachtruimte waar we twee uur hebben gezeten was ook niet de meest frisse plek...
Iets anders: midden in Willemstad, echt in het centrum in het midden van de ringweg, ligt een gigantische olieraffinaderij, ooit van Shell, nu van Venezolanen. Het ding is oerlelijk, van alle kanten te zien en er wordt regelmatig afgefakkeld op een manier die in Nederland (hoop je) tot acute sluiting zou leiden. Omdat de wind bijna altijd in dezelfde richting staat, liggen de slechtere wijken onder de stank en de betere erboven. De raffinaderij brengt waarschijnlijk veel geld op, maar het lijkt ons dat, als je het zou verwijderen, Willemstad er erg van zou opknappen.
De rest van het eiland is bijna uitgestorven en mooi groen. Daar zijn de wegen over het algemeen slecht onderhouden, er is geen of bijna geen bewegwijzering of verlichting en je komt er weinig mensen tegen. Maar het heeft wel een paar van de mooiste plekken van Curaçao, zoals nationale parken oa Shete Boca, de Christoffelberg, en bijzonder mooie stranden bijvoorbeeld bij Kleine en Grote Knip.
Bij Westpunt hebben we heerlijke vis en stoofpotje gegeten in een vervallen restaurant dat op elk ander eiland een topattractie zou zijn, op een klip, uitkijkend over de Caribische zee.
Het moet gezegd: Curaçao heeft diverse werkelijk prachtige stranden waar je fantastisch kunt zwemmen, duiken, eten en drinken! Ook een aantal resorts schijnt heel mooi te zijn.
De week is echt voorbij gevlogen, we hebben erg genoten en het was een perfect relaxt begin van de reis.
En eigenlijk het belangrijkste: het was super om Linda en Marc weer te zien en uitgebreid live te spreken!!
- comments