Profile
Blog
Photos
Videos
Jaha jongens! Dit is ie dan, de eerste 'blog entrie' zoals dat voor travellers zou moeten heten. In ieder geval, we kwamen net thuis rond half 12 en dachten vlug even een verhaaltje en wat fotootjes te posten vooraleer we onze laatste nacht in onze Hong Kongse ( of wat dat adjectief ook mag wezen, suggesties welkom) beddenbak rondworstelen. Ondertussen is het half 4, heel wat gevloek en lege batterijen later... ik bespaar jullie de details, maar lees het dan ten minste uit respect even af.
D (ins)- dag is vlotjes verlopen. Onze geplande snelle Londense siteseeing viel wel uit veiligheidsoverwegingen in het water en dus hebben we dat heerlijke flesje champagne maar laten springen op de idyllische parking van ons aller Heathrow. Betere inzet van de reis kan niet onder dat schitterende welbekende Londense weer: we wisten weer waarom we dit alles ondernamen. Bovendien konden we daar al kennis maken met de vriendelijkheid van de Kiwi. Nadat we de " verdacht vriendelijke" man braafjes hadden genegeerd zoals we dat leerden van de moedertjes, durfde hij het aan een praatje met ons te slaan en zijn we weer wat insiderstips rijker. Toch kon Lotte het niet laten in slaap te vallen tijdens zijn relaas maar daar zijn andere redenen voor :-)
Aangekomen in Hong Kong werden we al van ching naar chong geleid om ene octopuscard aan te schaffen die ons mobiel zou maken in de miljoenenstad en maakte we kennis met de gebaartjes van de immer smilende miekes die u lijken weg te jagen als ze u eigenlijk willen roepen, komiek! Op de bus gehopt waren we klaar voor de blind date met onze Indische host 'Ankur'. Hij heeft ons niet eens naar onze hobbies gevraagd of wat we met hem zouden doen op een avondje uit, hij nam ons zomaar in huis voor de volle vier dagen! Bovendien werden we al direct geintroduceerd in de Indische eetgewoontes door hem en zijn vriend Shailesh (Shelif of shelfish voor lotte). Als echte gentlemen kozen zij het restaurant, wat er op tafel ging komen, met tijdens het eten wat praatjes over indische tradities, ter aanleiding van de prachtige schilderijen aan de muren. fijn zo. Hier en daar werd en door het schelpdier ook een knipoogje gegooid en hield hij van 'pulling the girls legs". Lachen geblazen. Achteraf konden we dat allemaal verklaren: de ridder vertrok een dagje later naar India om kennis te maken met zijn potentiele toekomstige vrouw, van een blind date gesproken. Vandaar dat hij nog even van het Bachelor -zijn wou proeven uiteraard.
Tripdag 1 verliep zoals dat hoort met belachelijk goedkope en navenante bokes van de seven eleven en een koffietje om daarna letterlijk verdwaald te geraken met ondersteboven en binnenstebuiten kaartjes tussen de wolkenkrabbers. Opeens kwam de reddende engel in de vorm van een Canadese Hong Konger vanaf de roltrap naar ons neergedaald en hij leidde ons de weg naar het paradijs Kowloon, waar 'het allemaal te doen is', tenminste als je een economische dummie bent als ons. Missie: historisch museum van Hong Kong. Na enkele 'malls' in en uit geleid te worden vonden we uiteindelijk het gebouw en tien minuten later ook de ingang, bravo. Een interessant museum, het dient gezegd. Enkel waren we in het begin overdreven overmoedig en overdreven gepassioneerd door fossielen en ijstijd zodat we de Opiumoorlog en het moderne HK in 2 minuten moesten verteren. We werden op de meest vriendelijke manier ooit uit het museum gezet, memorabel. De verdere details kon Eline me gelukkiglijk 's avonds geven ;-) Op zoek naar een eettentje uit de Trotter: dat vluchtige leven in HK zorgde ervoor dat die als sneeuw voor de zon verdwenen waardoor we aangetrokken werden door kraampjes met Eggballs...aangetrokken door het voedsel, niet de naam en de vorm welteverstaan. uiteindelijk kregen we dan onze portie noodles in het restaurantje dat ons het snelst een Engelse menu onder de neus wist te schuiven, gewonnen! Tijdens het eten misten we vooral de noodles uit Zuid-Oost Azie...dat zegt genoeg...
Als een echte toerist dweilden we dan de avondmarkt af, because we are Ladieeeeeeees, mocht ook de Ladiesmarket er niet aan ontbreken en wist Eline een mooi foulardke op de kop te tikken voor de helft van de prijs dankzij de medogenloze onderhandelingen van Lotte. Misschien is er toch nog een jobje voor haar weggelegd hier.
Donderdag was Lantaudag: het groene eilandje van HK, eerst zien dan geloven! Een ontbijtje tikten we aan de metro op de kop. Eline was al weg met een smeuig uitziende koffiekoek en Lotte was nog de structuur van de chocolade in de hare aan het bestuderen, toen ze opeens merkte dat de chocolade zwarte bonen waren en Eline al aan de kassa stond met niets minder dan een " Fried curry Pork bread" We hebben het hier over ontbijt. De megamindy in Lotte kwam naar boven en uiteindelijk kwamen we er goed vanaf met een sponsen cakeje. We zouden met de gondola naar het eiland gaan voor de grootste Buddha ter wereld. Dat klinkt toch idyllisch, nietwaar? Was het niet dat de gondola een kabelbaan leek te zijn en de Buddha ondertussen omringd werd door een soort Disney-buddhapark. Wel hilarisch, dat wel, en we hebben erg ons best gedaan het pretparkgebeuren op onze foto's te verstoppen. Het uitzicht was wel bijna even breathtaking als er op alle bordjes werd geschreeuwd. We werden ook getrakteerd op een prachtig zicht over de Aziatische beboste heuvels en eilandengroepen in de buurt.
Eten zouden we in het klooster doen, lekker traditioneel. Een portie vegetarische noodles en wat gefrituurd spul,daar doe je toch nooit iets mis mee. Mooi niet... de slechtste noodle-ervaring ever is nu bestaande en Lotte wist het poetisch te beschrijven als " Noodles met een varkensstalsmaakje en een dumpling die eruit ziet als een doodgeboren kieken in een ei"
We zakten verder af naar het vissersdorpje voor een stevige zonnedut en daarna een expeditie door het dorpje waar we toch onze ogen opentrokken van de armoede en eenvoud net achter het grote HK. Tussen het puin kon je overal de meest bizarre gedroogde visjes kopen, vergezeld van de nodige geuren, beschrijving overbodig. Het contrast met de mensen levend in het puin werd nog groter door de prachtige omgeving in de vallende avondzon. Een fijn dagje, zeker wel. Noem het brainwashen, maar eten deden we opnieuw bij de Indier, waar we onze rekening net niet konden betalen, haha! Discountje in de wacht gesleept en bovendien om een of andere reden waar we liever niet verder bij nadenken een bon voor een schoonheidssalon door de eigenaar in de handen gestopt voor toch wel honderd euro!
Als laatste volwaardige HK dag bezochten we het klooster van de tienduizend Buddha's in de bergen. We stootten weer op een pretparkachtig iets, wat achteraf (gelukkig misschien) een kerkhof bleek te zijn. Het klooster vonden we verderop met vele lelijke gouden monniken met bizarre koppen maar wel een mooie tempel met enorm veel kleine beeldjes, schoontjes! Zo hebben we toch op korte tijd onze portie Azie weer gehad!
Uit nieuwsgierigheid door dat mooie bedrag op de bon gingen we toch even kijken en daar werden we ontvangen door een leger aan 'hiiiiiiiiiii' zeggende Chinese miekes die ons in 1 beweging aan een tafeltje placeerden, een glas water voorschotelden en een blad onder de neus staken om onze huidtoestand toe te lichten. Daar zaten we dan met de Tevaatjes en de rugzak. Volgens de opperschoonheidsfee die ons in het restaurant had gezien bleek Lottes huid haar iets duidelijk te willen maken en bevindt ze zich al in een alarmfase, Eline is er beter aantoe, maar haar neus is ook wat anders... Dit gezegd zijnde hebben we even duidelijk gemaakt dat we een sunset dienden te halen op de peak boven hk en eigenlijk morgen weer verder zouden reizen wat ons direct een pak minder interessant maakte. Ze dacht dat we nieuwe inwoners van de stad waren ( NEVER welteverstaan) dus we mogen de bon aan vrienden geven, anyone? We werden wel vriendelijk uitgewuifd door hetzelfde koor nu in de toonaard "byeeeeeeeeeeeeee'.
De peak, highlight van HK, letterlijk. Een trammetje neemt je in recordtempo naar de top van de victoria mountain. als je nog zou ademen, zou dit helemaal breathtaking moeten zijn... wederom pretparkaanschuiven maar vanboven kregen we inderdaad wat ons beloofd werd. Buiten al die drukte en dat bizarre sfeertje vol werkende Westerlingen in een Lloret del mar drinksfeertje toch een fascinerende en indrukwekkende stad. je moet het maar doen, dat uit een stel fossielen stampen! Het beste zicht kregen we niet, want daar moesten we natuurlijk nog voor bijbetalen. En op de peak was er natuurlijk nog een enorm bombastisch shoppingcentrum voor de freaks. De lichtjes verstoorden ook heerlijk de symphony of lights die de wolkenkrabbers van HK verzorgen, maar daar moet dan maar even geen rekening mee worden gehouden.
Ankur wachtte ons daarna weer op met verrassing... een uitnodiging voor een Indisch restaurant! Jihaaa. Wel heeeeeeeeeel anders, want nu zouden we Zuid-Indisch eten. We moeten onze bekering wel toegeven, heeeeerlijk en niet te vergelijken met al die chinese ondingen!
Voila, ge-update! Uitgebreid, maar we willen jullie de pittige details van onze HK-ervaring niet besparen. Het was hilarisch, fascinerend, enerverend en bizar tegelijk en we zijn blij weer door te reizen. Toch respect voor al die belachelijk hard werkende westerse en niet westerse wezens die het krioelende leven van HK dagelijks doorstaan met werkdagen van 8 tot 22 of meer! Zo ook onze Indische vrienden, maar zij zijn doodgelukkig met deze kansen en het loon wat eraan vasthangt. Toch werd ons nog eens letterlijk duidelijk gemaakt " how lucky you guys are, travelling en so on" dat kunnen ze in India never. Maar we zijn ook zo verdorie " passionate"! haha, geciteerd!
Auckland met een wachtende couchsurfer staan voor ons klaar! Morgen checken we in, ook dat kunnen we gewoon in de stad en daarna vlotjes met de handbagage naar de vluchthaven, zot georganiseerd zijn die Hong Kongers... In Auckland worden we zelfs afgehaald door onze host...ohja... denk maar wat je wil maar geluk moet je afdwingen :-)
We kijken ernaar uit om RUST te vinden en rond te trekken op het Noordeiland...
We hopen snel weer wat te kunnen laten horen, als we weer eens tijd en moed vinden om de confrontatie met het uploaden en schrijven aan te gaan...geduld!
Nu rest ons nog een dikke zoen voor jullie!
Lotte en Eline
En hou ons op de hooooooogteeee!!!
- comments