Gisteren zijn we aangekomen in Ica. Na vernomen te hebben dat Ica zelf niet zoveel voorsteld hebben we direct een taxi gepakt naar een oase buiten Ica. Huacachina is de naam en dit is een lagoon met allemaal restaurant's en hotels eromheen. Na te hebben ingecheckt in ons hostel hebben we ons ingescheven voor een wijn-tour. Rondom Ica worden namelijk erg veel druiven verbouwd voor het maken van wijn en natuurlijk Pisco. De tour zelf stelde helaas niet heel veel voor. Eerst 20 minuten met de taxi naar een groot wijnhuis een en daarna naar een kleinere wijnmakerij waar we wat meer uitleg kregen over het maken van Pisco.
Huacachina ligt als een oase midden in de woestijn van Ica. Dit betekent veel zand, erg veel zand en de volgende dag hebben we ons opgegeven om met een buggy-tour mee te gaan.
Nadat we een kwartier als een gek door de duinen te hebben gecrost mochten we boven op een berg proberen te sand-boarden. Staand was niet echt een succes dus ben ik er maar op gaan liggen, zoals eigenlijk iedereen dat deed. Na deze berg hebben we nog een stuk of 6 andere, hogere bergen gedaan. Erg gaaf dit sand-boarden.
Hierna rustig terug naar het dorp (dachten wij). De chauffeur had kennelijk wat anders in gedachten, terug naar het dorp gingen we, maar namen niet de rustige weg maar een soort achtbaan weg!!!! Als je mega-hard op een bergtop afrijd en niet helemaal weet hoe diep het gat is dat er achter ligt dan wil je je toch extra goed vast houden aan de stalen constructie waar je inzit :)
De hartslag lag in ieder geval goed hoog toen we uiteindelijk toch heelhuids aankwamen bij ons hostel en Elisabeth eindelijk weer haar ogen durfde op te doen:)
Na een "jump in the pool" en een koude douche (er was namelijk geen warm water) was eindelijk al het zand verdwenen tussen de tenen en achter de oren. Tijd voor een goede Peruaanse maaltijd!!!
Morgen wacht de bus naar Lima, maar eerst nog een nachtje rust;)