Wat gaat de tijd toch snel, het is alweer ruim 2 maanden geleden dat we bepakt en bezakt klaar stonden op Schiphol. Nu hebben we een flashback gevoel alleen zijn we op een ander vliegveld en moeten we het helaas zonder onze familie stellen. De backpack hebben we weer met veel pijn en moeite dicht gekregen en hopelijk blijven we onder de 20kg. Mooi moment dachten wij om de website weer eens te updaten met een nieuw verhaal en foto's.

Natuurlijk hebben we de afgelopen weken niet stil gezeten. We hebben weer van alles beleefd, ondervonden en ervaren. Zes weken werken op een farm houdt natuurlijk wel in dat je nog een keer op een knol moet gaan zitten. In ruil voor het oppassen op de twee kids van de manager en zijn vrouw kregen wij onze eerste rijles op Pete. Dit ging niet zonder slag en stoot, met behulp van het hekwerk konden we Pete bestijgen. Eef had de primeur, zo kon Lim zich nog even mentaal voorbereiden. Stap en draf gingen prima totdat de galop ingezet moest worden, Pete had hier geen zin in vandaag en dus moest de zweep er aan te pas komen. Terwijl de zweep werd opgehaald was het Lim haar beurt. Eerst rustig wat rondjes rijden met tussendoor een drafje. Jammer genoeg ging het Breanna (hun dochter van vier) niet snel genoeg, dus stelde ze zich verdekt op en zodra Pete voorbij kwam gaf ze hem een tik op zijn reet met de zweep. En nee, deze keer geen paniekaanval maar wel een flinke galop met veel gehuppel. Oh wat hebben wij gelachen en wat voelde die kleine meid zich schuldig dus Lim heeft haar aan het einde van de les maar even getroost.

Het volgende avontuur stond gepland voor in het weekend, namelijk waterskiën! Het neefje (Luke) van onze baas heeft een eigen boot met allerlei spullen voor het waterskiën. De weg er naar toe was al een feest, lekker mee blèren met de muziek, we hadden namelijk een graai gedaan in de cd-collectie van de familie Grant. De trip ging richting Lake Keepit, waar Luke en zijn vrienden zich al hadden geïnstalleerd voor een dagje fun. Gelukkig konden we eerst even afkijken voordat we zelf een poging gingen wagen. We begonnen met kneeboarden, we hadden beide onze personal coach, Eef kreeg instructies van Pete en Lim van Luke. Eenmaal in het water was het de bedoeling dat je languit op het board ging liggen en zodra de boot gas gaf moest je jezelf optrekken vanuit het water en op je knieën gaan zitten op het board. Gelukkig zat er een veiligheidsstrip die je om je knieën vast maakte zodat je er niet af zou vallen. Dit was deel 1, we hadden de test doorstaan en mochten door naar de volgende ronde, wakeboarden! Wakeboarden is een soort van snowboarden maar dan op het water. Lim had dit al een keer vaker gedaan dus Eef gaf haar graag de kans om haar eerst te laten gaan. En ja hoor, poging 1 en madame stond al op het water, seriously!!! De jongens en Eef waren toch wel lichtelijk verbaasd en onder de indruk, Eef durfde niet meer (de rollen waren nu omgedraaid). Maar Eef die kon er ook wat van, na een aantal pogingen stond ook zij te flierefluiten achter het bootje! Op naar niveau 3, waterskiën. Ook hier kreeg Lim de primeur om dit eerst te proberen, dit is toch wel wat anders dan wakeboarden. Het is behoorlijk lastig om je evenwicht te vinden als je eenmaal staat. En dat terwijl Luke ons ook nog hielp in het water met balans vinden. Uiteindelijk hebben we dit ook nog voor elkaar gekregen. We konden terug kijken op een zeer geslaagde en supergezellige dag met Luke en zijn vrienden. Wel moest Eef dit bekopen met het verlies van haar zonnebril die zich nu ergens op de bodem van Lake Keepit heeft genesteld. De volgende dag moesten we bekopen met toch wel wat spierpijn en jammer genoeg was het weer te slecht om nog weer naar het Lake te gaan.

Gunnedah, ook wel de Koala hoofdstad van Australië genoemd, heeft een eigen wildlife park. Hier hebben we onder andere de koala's gezien en kunnen aaien, wat zijn die beesten lui maar wel heel erg zacht. Voor de rest waren er nog kangoeroes, dingo's, emoes, arends, wombats en nog meer dieren die in Australië voorkomen. We werden deze middag vergezeld door Luke en zijn vader (inwoners van Gunnedah) die hier ook nog nooit waren geweest.

Tijdens onze laatste week hebben we ook nog een kijkje genomen op de andere farm van de familie genaamd Yaraan. Lim (onze stoere jilleroo) heeft hier nog een dag geholpen toen Eef helaas ziek op bed lag. Een van de taken van die dag was dat er 123 stieren gesorteerd moesten worden (zie foto!)

Het laatste weekend was één van onze hoogtepunten tijdens het verblijf in Tamworth. Vrijdag zijn we weer naar Gunnedah geweest om daar te gaan stappen met Luke en zijn vrienden. We konden er niet onderuit, we moesten het Australische bier proberen. Gelukkig hadden we 'de smaak' eerder al te pakken omdat we eerst een Heineken hebben gehad bij Luke thuis. Toohey's new and Victoria Bitter (the guys call it vomet beer) hebben we geprobeerd, de eerste was toch wel het lekkerst. Ook hebben we nog even van het nachtleven geproefd van Gunnedah, niks voor ons! Wij verstaan toch wel wat anders onder een gezellig avondje stappen in een discotheek. Wel was het een zeer geslaagde en gezellige avond en hebben we heel wat afgelachen. En wat alcohol wel niet kan doen met je talenknobbel……we spraken het opeens vloeiendJ

De volgende dag moesten we als een malle weer terug naar Tamworth, het had de afgelopen dagen zoveel geregend dat sommige wegen waren overstroomd. Ook de weg van Gunnedah en Tamworth, gelukkig nog niet zo heftig dat deze werd gesloten. In middag kwam Britt, een Duits meisje die we hebben leren kennen op Leconfield (jilleroo cursus). Samen met haar zijn we 's avonds naar de Professional Bullriding Championships geweest. Dit werd gehouden in een grote arena die echt stampvol was met mensen. Elke cowboy werd voorgesteld in 'de ring' met gave nummers en vuurwerk. Het was de bedoeling dat elke cowboy 8 seconden op een stier bleef zitten en aan de hand van het puntensysteem (dit valt niet echt uit te leggen) gingen ze door naar de finale of moesten ze alweer afscheid nemen. Het is wat ons betreft een wonder dat er geen meer ongelukken gebeuren tijdens deze wedstrijden, sommige cowboys werden namelijk echt de lucht in geslingerd. Deze avond was een te gekke ervaring die je zeker moet meemaken als je er de kans voor hebt. Het was een avond vol spektakel, iets wat we als beginnende jilleroo's natuurlijk niet mochten missen.

Afgelopen dinsdag was het tijd om afscheid te nemen van de familie Grant en weer terug te reizen naar Sydney. Op ons 'te doen lijstje' in Sydney stond nog de Blue Mountains, die we gister hebben bezocht samen met een plaatselijke gids. We hebben een paar mooie hikes gedaan en natuurlijk de trekpleisters bezichtigd zoals de Wenworth Falls en de beroemde 'Three Sisters'.

En nu terug naar de realiteit, nog steeds wachtende op het vliegveld in Sydney, nog drie uurtjes te gaan voordat we in het vliegtuig stappen richting Melbourne, waar we zoals de titel van het verhaal al een beetje verklapt weer back to basic, back to backpacking gaan. Soms is het lastig om de site regelmatig te updaten omdat we daar soms geen tijd voor hebben. Toch doen we ons uiterste best en vinden we het fantastisch om al jullie reacties te lezen. Dit doet ons absoluut goed en laat zien dat jullie ons nog niet zijn vergeten;)

Veel liefs, Eef en Lim