Profile
Blog
Photos
Videos
Lieve allemaal/Dear All (eerst in Nederlands, then in English),
Nieuw Zeeland zit er op. De niet te vermijden conclusie: wat een geweldig land zeg!! Hieronder lezen jullie de belevenissen van de afgelopen 2,5 week. Ik was in Wanaka gebleven. Na mijn update ben ik 's avonds nog naar de locale bioscoop geweest, een superleuke ervaring. Slechts een zaal, eentje waar zo'n 125 mensen in kunnen, maar wat voor een zaal: stoelen, banken, sofa's en zelfs een oude VW kever als zitplaatsen. Geweldig. Tel daarbij op de zeer goede film 'Drive' met Sergio Leone invloeden, en zo kwam ik met jubelstemming uit de bioscoop.
De reis gaat verder naar Queenstown, en het begin van de Milford Track komt steeds dichterbij. Voor de jongeren is Queenstown een geweldige plek, het is misschien wel de uitgaanstad van Nieuw Zeeland. Nu is 'stad' een groot woord, Queenstown heeft niet meer dan 15.000 inwoners. Maar sommigen vinden het geweldig, blijven daar tussen de 6 en 10 dagen: 's avonds op stap, lang uitslapen, brak zijn en veel binnen blijven. Dat is nog niet het sterkste verhaal, die had ik al eerder gehoord: blijkbaar verblijft iemand al twee maanden in Auckland in een hostel, om daar feest te vieren... Niet mijn kop of thee. Ik ben hier in Queenstown een keer uit geweest, dat vond ik wel mooi genoeg.
Op de zondag wederom naar de bioscoop geweest, ik kon het niet laten om "Muppet Movie" te zien! :-) En later in de middag ben ik naar de informatiebijeenkomst geweest over de Milford Track. Ik kreeg uitgelegd wat ik wel kon meenemen, en wat ik niet hoefde mee te nemen. Omdat ik de georganiseerde trek doe, zijn veel dingen geregeld: ik zal in comfortabele slaaphutten verblijven, het ontbijt en avondeten is telkens verzorgd, de lunch bereid ik in de ochtend voor, ik kan een speciaal kleinere backpack meenemen, alle slaaphutten hebben wasgelegenheid en prima droogruimtes. Dit laatste maakt de wandeling makelijker, ik hoef niet zo veel kleren mee te nemen. Leuk om te constateren is dat ik nu een van de jongsten ben. Slechts een persoon, Olga uit Rusland/Australie, is jonger. Voor de rest zijn het 40+.
Milford Track
Het is dan zover, op de maandag begint mijn Milford Track. Ik heb deze eind mei 2011 al geboekt, en nu ga ik deze, naar men zegt een van de mooiste wandelingen ter wereld doen. De eerste dag lopen we nog niet veel, we moeten namelijk eerst in het gebied van de Milford Sound komen. De groep stapt 's ochtends in de bus, en via een prachtige berglandschaproute langs het meer van Queenstown rijden we naar het plaatsje Te Anau om te lunchen. Twee gidsen zijn mee, een is Japanse, want ongeveer de helft van de groep bestaat uit Japanners. In Te Anau sluiten twee andere gidsen aan. Deze laatste twee hebben dan net een groepsgewijze Milford wandeling afgerond. Vervolgens stappen we over in de boot, varen we over een mooi meer naar het echte startpunt van onze Milford Track.
Ik heb een korte wandeling naar onze Lodge, spullen in de vier persoonskamer, ik deel die met twee Australiers. Tijd voor een groepsfoto, en we gaan voor een wandeling van een uur de omgeving een beetje verkennen. Nadat we ons hebben opgefrist nemen we een klein beetje hongerig plaats aan tafel voor diner, gevolgd door een informatieve presentatie over de volgende dag. Maar dat is nog niet alles. Om elkaar een beetje te leren kennen, mogen we per land op alfabetische volgorde naar voren komen om ons voor te stellen. Zo zijn er twee stellen die op huwelijksreis zijn, twee stellen die hun 40 jarige huwelijk vieren, personen die voor het eerst een grote natuurwandeling gaan doen. En natuurlijk een grote groep ietwat bescheiden Japanners. En een hele coole, vriendelijke Nederlander. Een topgozer, al zeg ik het zelf... ;-)
De volgende dag begint de wandeling, met de zon in de lucht is het een prachtige wandeldag. Het is voornamelijk vlak, ik loop langs een mooie superheldere rivier door een groen bos, met af een toe een zijpad naar een hele oude boom of een stuk prachtig moerasland. Gestaag loop ik de vallei in, aan weerskanten komen de bergen een beetje dichterbij, regelmatig zie ik een dunne waterval op de groengrijze wanden. Ik kom nog bij diverse kleine verscholen meertjes, sommige met een prachtige amberkleur. Diverse wandelaars waaronder ik gaan hier te water. De hele dag geniet ik van de mooie natuur, de vogelgeluiden, gesprekken met mijn medewandelaars en gids en de stilte. Per dag zijn er maximaal 90 mensen op een gedeelte van de wandeling. En de gidsen: een loopt vooraan, twee ergens in de het midden, en de vierde loopt achteraan. Iedereen kan zo in eigen looptempo lopen.
's Avond in de lodge maken ik en een paar anderen ons zorgen over een van de Japanse wandelaars. Dit is een koppige, maar volhoudende 60+er, hij heeft een totaal verkeerde rugtas mee, namelijk een die volledig op de schouders leunt. Voorts blijkt hij te veel kleren mee te hebben, drie (!!!) leesboeken en drinkt hij ook nog eens te weinig. Dat wordt wat voor morgen.
De woensdag is namelijk de pittigste dag. Het is wat bewolkt, we gaan de berg over, en de afdaling is zelfs pittiger dan de klim. Het weer is frisser, maar het regent niet. We vertrekken ook vroeg, om 07:30 sta ik op, vlot na het ontbijt ga ik op pad. In normaal looptempo loop ik vooraan, en omdat diverse korte stops maken, loop ik op de klim alleen voorop met een van de gidsen. We spotten in een wederom amberkleurige meertje blauwe eenden, treffen een enkele bijzondere zangvogel en maken ruim verderop een kleine steenlawine mee. Rond 10:00 bereiken we de top, een paar minuten later gevolgd door Olga en Roxanna. Op de top is het genieten van het uitzicht van beide kanten, vooral het aanblik op de beboste vallei waar ik gisteren nog doorheen ben gelopen is prachtig.
Ik neem mijn tijd op de top, en begin aan het eerste stukje van de lange afdaling naar ons lunchpauzehutje. Na de pauze loop ik via het redelijk zigzag rotspad naar beneden, na een uur voelen de voeten en knieen dit goed! Het is zeker geen eentonige afdaling, de vegatatie verandert gestaag, en wanneer ik de bosgrens weer passeer, is er ook een waterval in de buurt, die ik een tijdje naast me heb. Rond 14:00 loop ik na wederom een goede dag de Lodge binnen.
Ben ik dan klaar voor die dag? Nee. Na even te hebben uitgerust ga ik direct weer op pad, namelijk voor het toetje van de dag, die als extra wandeling te doen is: De 580 meter hoge Sutherland Waterval, alleen te zien voor de Milford Track wandelaars. Mensen, een indrukwekkend staaltje natuur. WOW! De waterval is niet heel breed, waardoor ik op zo'n 10 meter afstand kan komen. De kracht van het water zorgt daar voor een stevige wind, maar ik word niet weggeblazen. Top hoor! (De Jappanner heeft het met behulp van de gids trouwens gehaald. Ik heb begrepen dat zij bij de afdaling vaak de bovenkant van zijn tas vasthield, omdat hij anders alle kanten opslingerde...)
De volgende dag mag ik een halve marathon lopen. Het eindpunt ligt 21 kilometer verderop, dus opnieuw vertrekken we vroeg. De lichte regen is nog niet hinderlijk, en in de loop van de ochtend kan ik van een aantal mooie plekken goede foto's maken. Maar in de middag gaat het steeds harder regenen, waardoor ik de laatste twee uren eigenlijk alleen maar bezig ben om vlot naar het eindpunt te gaan. De pet en de capuchon plus de regen nemen best wel veel zicht weg, echt genieten doe ik dan ook niet meer. Later blijkt dat velen in de groep hetzelfde doen. Wel zie ik een ander fenomeen: door de regen veranderen sommige beken redelijk vlot in grote beken, watervalletjes veranderen in sterkere watervallen, en in een vlot tempo wordt het looppad doorkruist door stromend water. Ikzelf heb daar nog niet heel veel last van, maar ik zag gek genoeg wel een keer een nieuwe kleine beek ontstaan door de vele regen. Eindpunt gehaald, met anderen gewacht op de veerboot, rillend door de regen naar de veerboot gelopen. En ook daar maak ik iets mee wat blijkbaar niet heel vaak gebeurd. Er is zo veel regen gevallen, dat een van de watervallen deels op het looppad naar de veerbot is terechtgekomen. We varen in 10 minuten naar Milford, kort in de bus naar onze hotel, en lekker warm opfrissen. Wanneer ik plaats neem in de lounge, schijnt en prachtig zonnetje en wacht mij een werkelijk schitterend aanblik van de Milford Sound. Wat een mooi plaatje zeg, fenomenaal mooi, om stil van te worden.
De Milford Track zit er op. Ik heb in de avond nog een afsluitend diner, we ontvangen nog een oorkonde. Kleine verrassing: onze senior Japanner zingt spontaan "Edelweis" uit Sound of the Music. De volgende dag gaan we nog de mooie Milford Sound op, een hele mooie Fjord. Bijzonder om te zien dat de bergen direct redelijk stijl in het water komen. Dan zit het er echt op, in de bus naar Queenstown, genietend in stilte. Ze zeggen dat de Milrford Track een van de fijnste meerdaagse wandelingen ter wereld is. Ik kan begrijpen waarom ze dat schrijven. Queenstown, terug in de bewoonde wereld, terug in de realiteit. Ik zou de vrijdagavond nog uit eten of wat drinken met Olga en Roxanna, de dames bleken al eerder te hebben gegeten. En nadat ik een uur op ze gewacht had en ze nog steeds niet terug waren, besloten om wat anders te doen. Gelukkig blijft het Milford gevoel een paar dagen nawerken, wat mooi zeg.
Lake Tekapo
Ik was van plan om naar Mount Cook Village te gaan, de hostels bleken echter al vroeg volgeboekt. Deze bergklimmer in spe kon zijn bergklimaspiraties stoppen. Niet dat ik die aspiraties had, dus dat was wel heel makkelijk. Daarom ben ik bij Lake Tekapo uitgestapt, een superhelder mooi blauw meer, op een plek met een van de helderste hemels in Nieuw Zeeland. En omdat in de omgeving minimale lichtvervuiling is, is het niet zo gek dat hier een astronomiecentrum is gevestigd. Ik heb opnieuw van de mooie omgeving kunnen genieten, het uitzicht vanaf de lokale berg was opnieuw mooi. Het is inderdaad een eentonig verhaal, al dat mooiheid. En ik ben een keer laat in de avonds naar buiten gegaan, om van de sterrenhemel te genieten. Inderdaad, een superheldere hemel. Zo helder, dat ik in staat was om met blote oog de melkweg te zien. En wat een sterren, niet te tellen zeggen. Minutenlang met hoofd omhoog gestaan!
Kaikora
Met een licht verstopte neus op weg voor mijn laatste Kiwi E. Bus etappe, de dag ervoor te veel in de tocht gezeten. Rond half een stap ik op de bus, maak weer een leuke lange praat met de buschauffeur. Het is mijn elfde of twaalfde buschauffeur, ik ben de tel een beetje kwijt. De route naar Christchurch is niet zo mooi na al dat moois in al die voorgaande dagen. In Christchurch zelf wissel ik van bus, en krijg een nieuwe buschauffuer: dezelfde als die vanuit Queenstown, de busscauffeurs hebben namelijk altijd een rustdag in Christchurch. Ik ga weer op weg, het landschap verandert in berglandschap terwijl we richting kust rijden, en om 19:00 arrivieer ik in Kaikora, Albatross Backpackers Hostel.
Albatross, titel van het schitterend insturmentaal nummer van Peter Green's Fleetwood Mac. Maar ook een prachtige vogel. En ook een super relaxed hostel. Ik stap het hostel binnen en de ontspannen sfeer komt me direct al tegemoet. Ik begrijp direct waarom mij dit hostel is aanbevolen. Voor reizigers een hostel waar je je direct prima thuis voelt. Ik ben hier drie nachten gebleven. De eerste dag over het schiereiland gelopen met de Israelische Nurit (Nora), haar veel vertreld over Couchsurfen, en zo heeft die website er weer een enthousiast lid bij! Beetje goede reclame helpt altijd! 's avonds nog een leuke verrassing, ik hoorde plots de muziek van de Zweedse singersongwriter "Tallest Man on Earth", ja, dan ben ik helemaal in mijn nopjes. Nog pastamaaltijd voor mij en Nora gekookt, ik doe blijkbaar de mensen elke keer een beetje versteld staan van de lekkere pasta's. Altijd leuk om de lach op de gezichten te zien. In ook mijn laatste activiteit gedaan: zwemmen met dolfijnen. Dat houdt in: in een wetsuit een paar keer in het water springen, gekke geluiden maken om de aandacht van de dolfijen te trekken. En diverse keren heb ik binnen een meter afstand dolfijnen voorbij zien zwemmen. GAAF!! Maar het is wel moeilijk en vermoeiend om wilde dolfijnen te vermaken!
Christchurch
Het einde nadert, de laatste plaats die ik bezoek, Christchurch. In het hostel kreeg een lift van twee Zwitserse vriendinnen, en na een leuke rit reden we in een keer goed naar ons hostel. We zijn direct in de stad gaan kijken, de kracht van de aarbevingen laat nog steeds zijn sporen na: het hart van het centrum is nog steeds afgesloten, her en der zijn nog steeds gebroken gebouwen, maar het herstel is gaande. De stad is wel rustig, en op diverse straten is er weinig leven. Gelukkig krabbelt de stad overeind, en wordt het meer actief. Maar het is wel wat om een stad te bezoeken, die zo heftig getroffen is door de aarbevingen. En dat was Nieuw Zeeland. Mensen, wat een land, wat een prachtig land. Ik snap waarom iedereen hier naar toe wil terugkeren. Dat wil ik denk ik ook. Maar eerst een prachtig nieuw avontuur: Zuid Amerika komt er aan, ik ga eerst naar Argentinie, te beginnen in Buenos Aires!
weblognummer: Albatross van Peter Green's Fleetwood Mac, www.youtube.com/watch?=JDNVKoJ6Mpk
veel liefs,
Koos
********************************************************
Dear All, My time in New Zealand has come to an end. Here my story of my last 2,5 weeks.
The last time I was in Wanaka. After my update I have spend the evening in the local cinema, a super fun experience. Only one room, one where some 125 people, but what kind of room: chairs, sofas, sofas and even an old VW Beetle as seats. Great. Add to this the very good film ' Drive ', and so I left with jubilee-feeling the cinema. The trip continues to Queenstown, and the beginning of the Milford Track is getting closer. Queenstown is a great place for young people, almost the night-life-city of New Zealand. City is a big word, Queenstown has now no more than 15,000 inhabitants. But some people find it great, stay there between 6 and 10 days: going out, sleeping until afternoon staying inside. But that is not the strongest story, I had already heard a bigger one: In Auckland apparently someone staying in a hostel for two months, to go out many nights... Not my cup of tea.
On Sunday, I have been to the cinema again, I could not wait to see "Muppet Movie"! :-) What a warm, nice, lovely movie, brings tears to the eyes because of laughter and sometimes sadness. And later in the afternoon I went to the information meeting on the Milford Track. I was explained what I could expect, and what I didn't have to take with me. Because I do the organised guided hike, many things have been settled: I will stay in comfortable sleeping cabins, the breakfast and dinner is always moderated, I can prepare the lunch in the morning before, I can take a special smaller back pack, all sleeping cabins have laundry facilities and fine dry areas. This last makes the walk easier, I don't need to take so many clothes. It's fun to see is that I am now one of the youngest. Only one person, Olga from Russia/Australia, is younger. All the other are 40 years or older.
Milford Track
On Monday starts my Milford Track. Already booked at the end of May 2011, and now I'm going to see it is true what they write, that this is one of the most finest walks in the world. The first day we walk not much, first we have to get to the area of Milford Sound. The Group invests in the bus in the morning, and through a beautiful mountainscenery along the Lake of Queenstown we drive to the town of Te Anau to have our lunch. Two guides are on the bus, one is Japanese, because about half of the group consists of Japanese. In Te Anau two other guides join the group. These last two have just completed a Milford Track hike. We bording the boat, we set sail on a beautiful Lake to the real starting point of our Milford Track. Short walk to our Lodge, leaving stuff in the quadruple room, I share that with two Australians can only, Peter and. ... Hup on the group photo, and we go for a walk of one hour exploring the environment a bit. After we have freshened we seat ourselves a little bit hungry at the table for dinner, followed by an informative presentation on the following day. But that is not yet everything. To get to know each other a little bit, we are asked to step forward by country in alphabetical order for us. There are two couples who are on honeymoon, two couples who celebrate their 40-year marriage, persons who for the first time a major natural walk going to do. And of course a large group of somewhat modest Japanese. And a whole cool, friendly Dutchman. An excellent bloke, although those are only my own words ...;-)
The next day it begins, with the Sun in the sky it's a wonderful day. The hiking part is mainly flat, I walk along a beautiful River high brightness surrounded by a green forest, with a path to a very old tree or a piece of beautiful marshland. I walk steadily on both sides in the Valley, the mountains a little closer, I regularly see a thin waterfall on the greengrey low mountains. I encouter various small hidden lakes, some with a beautiful amber color. Several hikers including me go into water here. The whole day I enjoy the beautiful nature, bird sounds, conversations with my fellow walkers and guide and silence. Each day, there are up to 90 people on a portion of the walk, no more, sometimes less. The guides: one walks in front, two somewhere in the Middle, and the fourth rwalks at the back. So everybody can walk in his or hers own walking pace. In the evening in the lodge me and a few others are concerned about one of the Japanese hikers. This is a stubborn, but persevering 60+ years old man, he has had a total wrong backpack, namely one that leans entirely on the shoulders. Furthermore, he turns out to have too much clothes, three (!!!) hard cover books and he drinks too little. That is going to be a hard day for tomorrow. Why?
Wednesday is the hardest day, we are going to ascent and descent. It's what cloudy, we're going on the mountain, and the descent is even tougher than the climb. The weather is fresher, but not raining. Also We leave early, me and several other leave at 07: 30 am. In normal walking pace I walk at the front, and because other have a short stop, I walk only with the front guide on the climb. We spot in a amber Lake blue ducks, hear some special Songbird, witnessing a small stone avalanche. Around 10: 00 we reach the top, a few minutes later followed by Olga and some others. At the top I can enjoy the views on both sides, especially the sight on the wooded valley where I have walked through the day before is wonderful. I take my time on the top, and start to the first section of the long descent to our lunchbreak cabin. After the break I walk the reasonable zigzag path down the mountain, after an hour the feet and knees are feeling this descent very good! It is certainly not a monotonous descent, the vegatation, and when I pass the forrestline, there is also a waterfall near, I have this a while beside me. Around 14: 00 I enter the lodge after a very good day.
I am finished for that day? No. After I have equipped I go directly back on the road again, namely for the special of the day, an extra walk to a special view: The 580 meter high Sutherland Falls, only to see for the Milford Track walkers. People, an impressive piece of nature. WOW! The waterfall is not very wide, allowing me at to get close about 10 metres away. The power of the water makes for a strong wind, but I'm not blown away. Time to enjoy, so I did. Back at the lodge, at dinner turns out the Jappanes man has arrived with a lot of help from the guide. (I understand that during the descent the back guide often held the top of his bag, because otherwise his back would turn him into all kind of directions ...)
The next day I will walk an half marathon. The end point is located 21 kilometres away, so again we leave early again. It rains a little, but not cumbersome, and in the course of the morning I can take a number of beautiful and good photos. Yes, surrounded by mountains, a river and waterfalls. Sadly in the afternoon it wil increasingly rain harder, causing me and many others to hurry a litte bit during the last two hours. The raincoat and the hood plus the rain take away quite a lot of the view, I don't have a really enjoy visibility anymore. Later it turns out that many in the group had the same. I do see another phenomenon: the rain change some streams reasonably fast change in large streams, and waterfalls become stronger and in a brisk pace the aisle is crossed by running water. I have not very much affected by, but I saw crazy enough though a new small stream created by the many rain.
With soaking shoes and wet till my underpants I arrive at the Endpoint met, with others waiting for the ferry, shivering by the rain walking to the ferry. And there also I experience something what apparently not happenes very often. There is so much rain, that one of the waterfalls partly falls on the walkway to the ferry. Satifsfied but wet we sail in 10 minutes to Milford, shortly in the bus to our hotel, and freshen up by taking a warm shower. When I seat myself in the lounge, a shining and splendid Sun waits for me, a truly stunning sight of the Milford Sound. What a beautiful picture, phenomenal. The Milford Track is finished, in the evening I have a final dinner, we receive a certificate. Small surprise: our senior Japanese spontaneously sings "Edelweis" from Sound of the Music. The next day we go on nd into the beautiful Milford Sound, a very beautiful Fjord. Particular to see how the mountains directly reasonable steep come in the water. Then it is really, I go in the bus to Queenstown, revelling in silence. They say that the Milrford Track one of the finest multi-day walks in the world. I can understand why they write that. Queenstown, back in the inhabited world, back in the reality. I swas suppose to eat or drink on Friday-evening with Olga and Roxanne, but the ladies had eaten surprisingly previously. And after I had waited an hour for them and they were still not back, decided to do someting else to do. Fortunately I have saved the Milford feeling for a few days.
Lake Tekapo
I was planning to go to Mount Cook Village, the hostels proved fully booked early. So this mountain climber in spe could stop his mountain climbing aspirations. Not that I had aspirations, so that was very easy. I decid to go to Lake Tekapo, a super-bright beautiful Blue Lake, in a place with one of the brightest heavenviews in New Zealand. And because the environment is minimal light pollution, it is not surprising that here is a Astronomy Centre established. I can enjoy the beautiful surroundings, again of the view from the local mountain was once again beautiful. It is indeed a monotonous story, all that beauty in this country! And I'm once night I go outside to enoy the clear star sky, enjoy. Indeed, a super-bright dimmable ceiling sky. So clear, that I was able to see with naked eye the Milky Way! And what a stars, way way too many to count. I am standing there minutes long with head up!
Kaikora
With just a slightly hint of cold, because of having seated in the blowing wind inside the hostel I am heading to Kaikora. I get on the Kiwi E. Bus, and again having a very nice conversation with the busdriver. It is my 11th or 12th, have lost the number. Compared to all the beautiful landscapes I have seen before, the route to Christchurch is not one with beautiful sights. In Christchurch, a exhange of bus, because otherwise the busdriver will make too many hours. Meet the busdriver I joined leaving Queenstown. Coming closer to Kaikorsa means the scenery changes into a low mountain scenery. Around 19:00 I arrive at the Albatross Backpackers hostel.
Albatross, it's an beautiful instrumenatal song from Peter Green's Fleetwood Mac. It is also a bird. An indeed an hostel. The moment I enter this hostel, the relax atmosphere surrounds me, truly a nice place.I understand my this hostel was. recommended to me. For travellerers an excellent one. I stay here for three nights. The first full day it is a little bit relaxing, and in the afternoon I walk the peninsula together with Nora from Israel. Nice chat about Israel, traveling and couchsurfing. Yes, we will have a new member on this website! In the evening I experience a nice surprise. Suddenly the record "The wild hunt" from the Swedish, in English singing Singer Songwriter "Tallest Man on Earth" is playing. COOL! I cook a nice pasta with basic tomato sauce, it surprise Nora, gets some attention from others. Yes, it is nice to see smiling faces.
Next morning, swimming with Dolphins! I can tell you, it is hard to entertain dolphins! It means putting on a wetsuite, jumping in the sea a few times, making a lot of weird noices to get their attention. Luckily a few times some dolphins just passed with within one meter distance. Amazing.
Christchurch
The end is nearing, I am heading to Christchurch. Two lovely Swiss ladys pick me up in their car, they are staying in the same hostel and are heading to Christchurch. After we arrived, we immediately went for a walk in this 'shaky' city, the marks of the earthquakes power are still there. Downtown is still not accessible for public, in different places still broken buildings, but luckily the city is recovering. But it is not busy on the street, not so many people on the street. But maybe that also has to do with a open air festival. But it impresses me, to visit and to see a city struck by a earthquake.
and that was the end of my wonderful 7 weeks through New Zealand. What a beautiful country. I fully understand why people want to return. I think I also want to return. But first the next adventure waits for me: Argentina, starting in Buenos Aires!
weblogsong: Albatross, by Peter Green's Fleetwood Mac, www.youtube.com/watch?=JDNVKoJ6Mpk.
lots of love! Koos
- comments
Mam Wat is het toch handig om toegang te hebben tot al je internetadresen, zo kan ik direct jouw verslag lezen. Je beleeft nogal wat! Dat verhaal over de Jappaners vond ik leuk, het zegt ies over hun mentaliteit. Het idee dat je de dolfijnen een leuke tijd hebt bezorgd....geweldig....je voelde je toen zeker als een Vis in het water hahaha! Nu maar naar de Argentijnse tango, beef en wijn.Geniet!!!! Ik dacht trouwes dat je dat al wist..Oosteuropese dames....heel moelijk om een goede afspraak mee te maken......toch?
Pa Nu hopen dat Argentinië (en de rest van Zuid-Amerika) niet een vorm van teleurstelling met zich meebrengt na al het moois wat je in Nieuw Zeeland hebt gezien en beleefd. Maar hoe dan ook, dat wat je hebt gedaan de afgelopen 4 maanden kan niemand je meer afnemen. We wachten rustig op de contacten vanuit Argentinië. Gezien je ervaringen tot nu toe zul je ook daar wel weer "reisgenoten" meemaken en verhalen mee en over hebben
Jos Eindelijk weer een teken van leven. Mooie foto's en mooie avonturen. Goede reis naar Zuid Amerika. Tot schrijvens, liefs Jos, Es' & Kids
Martin Alweer een mooi deel afgesloten van je reis! Hier in NL, en met name BUITEN Friesland is de 11-stedentochtkoorts zodanig aangewakkerd, dat hij er wel moet komen! maar gisteren helaas slecht nieuws, hij komt er -nog- niet! Maar heerlijk schaatsen kunnen we hier wel, dat kan vast niet in Argentina!
klaas en ant schippers wat een herkenbaar verhaal Koos, wij vonden het daar ook super. En wat een geweldige ervaring al die verschillende mensen die je ontmoet. ik ga naar je volgende mooie belevenissen, ben een beetje achterop door onze vakantie in Costa Rica 4 weken