Bonita Bolivia!

Ik heb nu ruim drie weken in Bolivia doorgebracht en ik vind het écht een fantastisch land! Het land van cholita´s, coca, supermooie en uitgestrekte landschappen, maar ook het land van heel veel armoede (armste land in Zuid-Amerika), kinderarbeid en enorm smerige en stinkende straten. Van zoutvlaktes naar zilvermijnen, van de Most Dangerous Road in the World naar jungle en het hoogste meer ter wereld: Bolivia has got it all! Echt veel meegemaakt, dus ik ga jullie verblijden (of vervelen, you pick, hij is láng!) met een update :)

Salar trip & Uyuni
Op 7 mei zette ik de eerste voet op Boliviaanse bodem tijdens de Salar toer: een 3-daagse trip met een landcruiser van de woestijn in San Pedro de Atacama, door de zuidelijke altiplano van Bolivia naar de grootste zoutvlaktes ter wereld: Salar de Uyuni! Met nog drie anderen, Els en een chauffeur hebben we deze drie dagen de mooiste landschappen gezien! De eerste dag hebben we allerlei mooie (blauwe, groene en rode) laguna´s gezien en hebben we een stop gemaakt bij de Termas de Polques, een heerlijke hotspring van 40 graden om even te relaxen. Ook zijn we naar een enorm geiser basin geweest op bijna 4950 m hoogte (!) en zelfs door een geiser heengesprongen, erg indrukwekkend! Ook deze dag nog door de Dalí Rock desert gereden (een deel van de woestijn dat lijkt op een schilderij van master Salvador himself) en flamingo´s gezien bij Laguna Colorada. De eerste nacht hebben we in een hostel in the middle of nowhere geslapen, zonder geisoleerde muren of ramen, oftwel: -10 graden in de dorm ´s nachts, brrr!

Op de tweede dag zijn we naar Siloli Desert gereden (hier staat rotsformatie in de vorm van een boom), zijn we weer langs andere prachtige laguna´s geweest en hebben we gepicknicked in Rock Valley. Op weg naar het dorpje Uyuni hebben we nog een heel heftig ongeluk gezien langs de weg, waarbij vier jongens betrokken waren en twee volledig in puin lagen. Ze roken naar alcohol, dus de oorzaak was duidelijk...Een jongetje hebben we meegenomen en afgezet bij het ziekenhuis. Die avond was onze eerste nacht in Uyuni en ´s middags hebben we het dorpje al wat verkend; heel klein en weinig te doen, maar wel veel ´andere´ mensen dan ik tot nu toe gezien had (en wij werden ook aangestaard alsof we van een andere planeet kwamen). Hier liepen veel echt ´traditionele´ cholita´s rond met bolhoedjes, wijde rokken met nog véél meer onderrokken en twee lange, zwarte vlechten. Velen hebben ook nog een doek op hun rug met óf een baby erin óf koopwaar erin. Het is hier overigens ook helemaal niet raar om waar dan ook op straat (of tijdens het verkopen van een busticket aan ons) je kind de borst te voeden of te verschonen. Net als plassen of zelfs poepen op straat (voornamelijk kids, maar toch). Kan allemaal in Bolivia!

Die avond na het eten nog een heftige discussie gehad met twee groepsgenoten, een stel van 36 en 40, die de zonsopgang op de zoutvlaktes niet wilden zien de volgende ochtend. Els en ik hielden voet bij stuk en zouden koste wat het kost (´anders huren we wel een taxi of een auto!´) die zonsopgang zien en uiteindelijk, na een betoog van hen dat ze al veel mooiere zonsopgangen hadden gezien in hun leven en wij niet wisten hoe een echte zonsopgang eruit ziet (vind je het heel gek als je 18 jaar ouder bent!?), stemden ze in. Hehe, yes! Volgende ochtend om 5 uur op en de zonsopgang was echt supermooi! Daarna nog ontbeten in een zouthotel, gekke foto´s gemaakt op de zoutvlaktes, een kleine zoutmakerij bezocht en naar het antieke treinkerkhof geweest.

Potosí
De dag na het einde van de toer hebben we vanaf Uyuni een bus naar Potosí gepakt, de hoogste stad ter wereld (op 4160 meter hoogte) en ook een van de armste steden van Bolivia (was ooit de rijkste stad, maar door de schaarste aan zilver is dat nu volledig omgekeerd). Het voornaamste doel voor een bezoekje aan deze stad zijn de zilvermijnen in de berg Cerro Rico. Na een dagje door Potosí zelf gebanjerd te hebben en het interessante Casa de la Moneda (een van de eerste muntmakerijen in Potosí) bezocht te hebben, was het op de tweede dag dan ook tijd voor het echte werk: een bezoek aan de zilvermijnen. Met Els, Sophie en nog een Franse zijn we, na ons in mijnerspakken gehesen te hebben, met een gids naar de miner´s market gegaan. Hier koop je cadeaus voor de mijnwerkers, zoals: dynamiet, cocabladeren, frisdrank of werkhandschoenen. Vervolgens zijn we, met een hoopje cocabladeren in de wang, de mijn ingegaan en gaan lopen, wat écht vermoeiend was. Je moet je voorstellen: bukkend lopen, heel veel stof (gelukkig hadden we mondkapjes!) en constant buiten adem (we liepen nogal snel en op deze hoogte is dat niet te doen...). Onderweg kwamen we steeds mijnwerkers tegen waar we dan even kort mee praatten, cadaus gaven en foto´s mochten maken (wat ook een beetje dubbel voelt...). Er zijn vier niveaus in de mijn en wij zijn tot de derde gegaan. Op een gegeven moment zijn we een gat ingegaan waar drie mijnwerkers zaten en hebben we ruim een uur met ze gepraat. Echt bizar om te horen hoe ze werken en hoe erg ze leven voor de mijn...om ook maar iets te vinden. Elke dag van 8 uur tot 12 uur middernacht zijn ze aan het werk. De jongste jongen die werkzaam is in de mijn is 15 jaar en begon op zijn 12e...echt verschrikkelijk. Op een gegeven moment wilde één van de drie mijnwerkers ons hun huidige project laten zien op een niveau lager dan waar we stonden, waar ik echt even dacht: moeten we dáár in? Was echt een claustrofobisch hol, waar we maar net doorheen pastten. Wel gedaan, maar ik was écht heel blij toen ik weer buiten stond en frisse lucht kon inademen. Al met al een hele bijzondere en indrukwekkende ervaring die ik niet snel zal vergeten....

Sucre
Vanaf Potosí hebben we de bus gepakt naar Sucre. Aangezien Bolivia veel kleiner is dan Argentinie, zijn de busafstanden een stuk korter en kun je binnen drie uur in een andere grote stad zitten. Sucre, de Witte Stad, is de officiele hoofstad van Bolivia en vooral leuk om doorheen te lopen vanwege de mooie gebouwen. Verder is er niet bijster veel te beleven, al hebben we wel elke dag heel lekker gegeten (jaja, zelfs een Hollandse tent gevonden met kroketten en appelflappen!). Op zondag hebben we de kleurrijke markt in Tarabuco bezocht, twee uurtjes vanaf Sucre. Hier vind je heel veel Boliviaanse stoffen, groente en fruit, vlees (zeer smakelijk om een volledig koeienhoofd op de tafel te zien liggen, not!) kruiden en natuurlijk al het mogelijke souvenir-prul dat je maar kunt bedenken (en ja, ook ik doe er aan mee de lokale economie te spekken ;)). Hier liepen heel veel cholita´s rond en ik heb dan ook hele mooie foto´s van de mensen kunnen maken, yes (oké, heb er wel eentje voor moeten betalen...)! De laatste dag was ik nog steeds niet zo lekker en die avond gingen we de bus in: de meest helse rit tot nu toe, want het hobbelde van begin tot eind en dat is niet fijn als je al misselijk bent kan ik je vertellen...

Cochabamba
In Cochabambaaaa (heerlijke naam!) zijn we drie dagen geweest; hier is onder andere de grootste open-air markt van Bolivia én Zuid-Amerika te vinden; duizenden stands met fruit, kleding, dieren, vlees etc. Een van de Noorse meiden waarmee ik eerder gereisd heb woont in Cocha, dus zij heeft ons meegenomen naar een opvanghuis voor straatkinderen waar zij werkt. De kinderen komen hier in de ochtend, krijgen eten en worden aan het einde van de dag naar ´huis´ (op straat) gebracht. Superschattige kindjes en tegelijkertijd onvoorstelbaar en hartverscheurend als je dan beseft dat deze kinderen op straat leven (o.a. op een kerkhof) en groot gebracht worden met het snuiven van industriele lijm en ouders die niet in staat zijn ze normaal op te voeden. We hebben leuk gespeeld met de kindjes en zijn na twee uur weer terug naar Cochabamba gegaan. Hier zijn we met de teleférico naar de Cristo de la Concordia gegaan: een gigantische Christ die zelfs nog 2 meter groter dan the big Christ in Rio de Janeiro! In de avonden vooral drankjes gedaan, want cocktails zijn goedkoohoooop in Bolivia (álles is trouwens goedkoop in Boli). In Cochabamba was de armoede ook goed te zien: heel veel bedelaars en nog veel meer jonge kinderen die gewoon om 1 uur s´nachts café´s in lopen om spullen te verkopen...heel zielig. Op een gegeven moment hebben wij ze stickers gegeven en kleine leesboekjes en ze kregen allemaal een megaglimlach op hun gezicht, soms zelfs springend van blijdschap, echt supermooi om te zien!

La Paz
Van Cochabamba zijn we met een superluxe bus in negen uur (voor 3 euro!) naar La Paz gereisd. Meteen na aankomst even het nachtleven gecheckt. Verder zijn we kort gaan kijken bij de San Pedro gevangenis ( de beruchte gevangens waar hele rangordes zijn, hoe meer geld je hebt, hoe mooier je cel etc.). Ook hebben we de heksenmarkt bezocht, waar je onder andere lama foetussen kunt kopen. Lokalen begraven deze foetussen onder hun huis en geloven erin het eeuwige geluk te hebben....tja, ieder zijn ding. Op zondagavond zijn we naar Cholita´s Wrestling geweest, een wrestling show met allerlei verkleedde mannen en cholita´s, echt té hilarisch voor woorden! Toen brak de dag aan dat wij de Most Dangerous Road in the World af gingen fietsen, ofwel de Death Road: een weg waar tot 5 jaar geleden het normale verkeer reed, maar die nu alleen nog voor fietsers of auto´s die vrijwillig erover heen willen rijden is. Met mountainbikes en alle benodigde equipment begonnen we op 4700 meter met fietsen, eerst op de vernieuwde Death Road (geasfalteerd en veel minder gevaarlijk) om vervolgens de oude Death Road op te gaan: een rit van 4 uur over losse stenen en met een afgrond vlak naast je waar je U tegen zegt (ook toeristen zijn hier al over de rand gegaan), maar écht een kick en supermooie omgeving en ervaring. De terugweg was ook onvergetelijk met liters Cuba Libre, moonen naar andere busjes en oude Backstreet Boys hits uit de speakers! Wederom superlekker eten in La Paz en zelfs in het hoogtse Swiss kaasfondue restaurant gegeten (twee keer in één week, errrg!), wat een genot! Vanaf La Paz hebben we een vlucht naar Rurrenabaque gepakt, een jungleplaatsje in het Boliviaanse deel van het Amazonegebied.

Rurrenabaque
Precies een week geleden vlogen we met een mini vliegtuig (16 passagiers, een open cockpit en bukkend het vliegtuig in) naar de jungle bij Rurrenabaque! We vertrokken stipt op tijd, maar vlak boven Rurre keerden we weer om richting La Paz....what happened!? Bleek dat het te mistig was om te landen. Na 1,5 uur wachten in La Paz ging onze vlucht opnieuw en konden we gelukkig wel gewoon landen. Heerlijk, meteen 30 graden toen we het vliegtuig uitstapten. Daarna zijn we meteen opgepikt voor onze toer en hebben we eerst drie uur in een jeep gezeten (en onderweg nog een dode anaconda op de weg zien liggen, dat beest is láng!) om vervolgens in een bootje te stappen, de rivier op te gaan en wildlife te spotten. We hebben superveel krokodillen, aapjes, mooie vogels, tapiers en roze dolfijnen gezien, echt te gek! ´s avonds zonsondergang gekeken op de rivier en in het donker nog kaaimannen gezocht (en gevonden!). Verder hebben we door moerassen gebaggerd in de baking heat (leek wel 35 graden) op zoek naar anaconda´s en ratelslangen, maar helaas niks gevonden. Later op de dag nog gevist, met piranha´s als voornaamste vangdoel en aardig wat vissen gevangen met z´n achten, (mijn vang-skills waren niet al te best, maar toch nog een sardien gevangen!) en uiteindelijk alleen een piranha en een karper meegenomen om te grillen voor het diner die avond, mmm! De laatste dag gingen we in de rivier zwemmen met roze dolfijnen, maar het was eerder in het zelfde water als de dolfijnen dan `met` de dolfijnen (en een krokodil en vast ook piranha´s). Die middag teruggekeerd naar Rurrenabaque, nog een nacht gebleven en de volgende ochtend terug naar La Paz. Hier nog een lekker dagje gehad en vooral dingen geregeld.

Copacabana, Titicaca meer & Isla del Sol
Vervolgens el bus naar Copacabana gepakt, de stad aan het Titicaca meer, waar we 3 uur later aankwamen. Hier hebben we meteen een boot gepakt naar Inca-eiland Isla del Sol, wat in het zuidelijke deel van het Titicaca meer ligt (hoogst bevaarbare meer ter wereld op 3800 m). De eerste dag zijn we hier vooral rondgelopen, supermooie uitzichten over het meer, vriendelijke lokalen die druk in de weer zijn met hun oogst, ezels en lama´s (wat ook het enige vervoermiddel is op dit eiland). Die avond viel de stroom uit op het hele eiland, dus met zaklamp en al op zoek gegaan naar een restaurant waar we lekker forel uit het Titicaca meer gegeten hebben! Overnacht op het eiland en de volgende ochtend nog een Inca-ruine bezocht, maar mijn god, wat een tocht! Het eiland ligt op 4000 meter, dus elke tien meter waren we volledig buiten adem, kortademig en ging m`n hart als een malle! Daarna weer een boot gepakt naar Copa en daar nog rondgebanjerd, tot onze bus terug ging naar La Paz.

Gisteren hebben we een vlucht van La Paz naar Cuzco gehad, omdat er heel veel gedoe is bij de grens met Peru (via bus en boot). Protestanten blokkeren al weken de grens en steken fikkies, gooien stenen (ook naar toeristen) en daarnaast waren ook de boten naar Puno dicht, dus vliegen was eigenlijk de enige, snell en veilige optie. Cuzco is supermooi, afgelopen twee dagen vooral rondgelopen. Ik begin morgen aan een 4-daagse Inca Jungle Trek naar Machu Picchu, echt heel veel zin in! Daarna gaat het rapido, nog maar tien dagen in Peru om vervolgens de 14e weer naar Buenos Aires te vliegen waar mijn mama op me staat te wachten en we nog een week hebben samen!

Het is hier fantastisch, maar heb ook echt wel weer zin om naar huis te komen, iedereen te zien, lekker Hollands (brood en beleg) te eten, genieten van de zomer in onze hoofdstad, heerlijk!

Muchos besos!