Profile
Blog
Photos
Videos
Jeetje! Wat was dát een goede beslissing! We hebben ontzettend genoten op en van Bali! Ontzettend aardige en lieve mensen, overheerlijk eten (zal straks bij de Toko eindelijk iets meer van de gerechten begrijpen dan alleen maar nasi goreng en saté ayam...), afwisselende en mooie natuur en weer een totaal andere cultuur. Alles op het eiland is doordrenkt en overgoten met het overal te zien, te horen, te ruiken en te beleven Balinese hindoeïsme. Alles overheersend, maar tegelijkertijd heel subtiel en sereen.
We begonnen ons verblijf in Kuta aan de westkust. We zaten in een klein hotel, wat gerund werd door 2 jonge Balinese jongens en een oudere Javaan (zoals we later te horen kregen). Pas 4 maanden open en ontzettend leuk en gezellig. 's Ochtends kregen we het ontbijt op ons eigen terrasje voor onze kamer. Wat een luxe!
We zaten gelukkig wat buiten Kuta, want deze plaats zelf is één groot, gigantisch toeristisch, volgebouwd gebeuren langs het strand. We hebben het ook zeker wel eens opgezocht, maar konden ons er dus ook heel makkelijk aan onttrekken. Een prachtig strand met giga golven en een hoop beginnende surfdudes en babes. Deze dude en babe bedachten dat ze ook wel zo'n les wilden proberen, maar wat 'zieke' dagen hebben roet in het eten gegooid. Wat we wel tot in perfectie onder de knie hadden was het kijken naar de schitterende zonsondergang onder het genot van een heerlijk Indonesisch biertje....
In het zuidwesten ligt Uluwatu. Dat we ons soms al in Hawaï waanden door alle surfscholen, winkels etc. in Kuta was niet zo gek, want Uluwatu is hét surf-Mekka van Bali. Hier worden worldcupwedstrijden gehouden en de plek trekt het hele jaar door surfers van over de hele wereld. Super gaaf om te zien! Hier geen stranden, maar kleine baaitjes en kliffen waarop de golven met donderend geraas uiteen spatten. De zee ligt er vol surfers die serieus waar, in lijn, liggen te wachten tot ze aan de beurt zijn voor hun 'perfect wave'. Hier hebben we heerlijk gezwommen en lekker geluncht ergens op de klif met een perfect uitzicht op de surfers.
Helaas zijn we in Kuta ook een paar dagen niet helemaal fit geweest. Het kan er misschien iets mee te maken hebben gehad dat de airco zo hoog stond dat er ongeveer ijsbloemen op de ramen stonden en de condens er s'ochtends zo ongeveer afdroop....
Phoei! Wat was het er warm! Zelfs rustig in de schaduw zittend liep het zweet van onze ruggen af.
Na ruim een week zijn we verkast naar Sanur, een plaatsje aan de oostkust. Een stuk rustiger dan Kuta met weer een heel andere kustlijn. Ook hier hebben we het heerlijk gehad. We hadden een kamer in Kirana Homestay, wat wil zeggen op het terrein van en bij de familie. In totaal hadden ze zes gastenkamers. Een ontzettend leuke plek. De 3 dochters van het gezin sliepen in de kamer naast ons en liepen in en uit in pyjama, schooluniform of hun eigen kleren. Zo zaten wij middenin hun dagelijkse leven. Oma, die ook bij hen woonde, droeg de zorg over de familietempel. Elke ochtend was zij in de weer bij de verschillende 'altaartjes' die in de tuin stonden. Geloofd wordt dat de geesten van de voorvaderen in deze tempels wonen. Zij worden geëerd en 'tevreden gehouden' met offertjes van bloemen, wierook, rijst, bloemen en soms zelfs met een koekje of een sigaret. (Wellicht naar de 'smaak' van de overleden voorouders) Dit verzorgen en offeren neemt een ontzettend grote plaats in, in het dagelijks leven van de Balinese bevolking. Overal op straat voor huizen en winkels vindt je bakjes van bananenbladeren gevuld met allerlei moois en lekkers. Het ritueel wat hoort bij het maken, plaatsen en 'wijdden' van de offers is prachtig om te zien. Het heeft de uitstraling van iets heel praktisch en gewoons, maar is tegelijkertijd ook heel erg spiritueel.
De ultieme ervaring die we hadden met het Balinese hindoeïsme vond plaats op het strand. Nietsvermoedend liepen wij in Sanur het straatje door richting strand. Het was gigantisch druk toen we aankwamen lopen. Allemaal Balinese mensen in ceremoniële kleding. De tempel daar, aan het strand, bleek dé plek waar de overledenen van Sanur gecremeerd worden en die dag bleken er 4 crematies plaats te vinden. Wat bijzonder om mee te maken! Wij lagen iets verderop op het strand (gek idee voor ons, maar hier totaal géén probleem) maar zijn de hele dag door af en toe gaan kijken. Hoe open de Balinezen dáár ook over zijn en mee omgaan, mooi om te beleven. Een meneer daar vertelde er van alles over en vond het leuk om onze vragen te beantwoorden. Ik had al gelezen dat het meemaken van een 'begrafenis' je veel inzicht geeft in de Balinese cultuur. Nou, zeker! En helemaal als iemand er zoveel over verteld. Zo interessant! De kisten kwamen (niet allemaal tegelijk) daar aan. Gevolgd door heel veel mensen. Er was veel muziek, zang, offers/geschenken voor de overledenen. Er stonden 4 bakken/altaars van bamboe. Martijn heeft gezien dat de lichamen in doeken gewikkeld waren en daarin in een soort gevlochten rietwerk 'verpakt' waren en zo lagen ze in de kist. Ze werden helemaal 'uitgepakt' en in die bamboe 'bakken' gelegd. Ritueel, na ritueel. Het duurde de hele dag. Die bamboebouwsels werden in brand gestoken. Voor elke 'bak' stond een flinke gasfles, Martijn hoorde vanaf het strand dat de fik erin ging, letterlijk! Toen nog een ceremonie in de tempel. Het laatste deel van de ceremonie was dat de families in een stoet naar de waterkant kwamen. Daar speelden zich nog wat rituelen af en toen gingen, van elke familie, een aantal mannen de zee in met in hun handen offers/geschenken en de as van de overledene en deze lieten zij ver in zee gaan. We hoorden van die man dat een deel van de as mee naar huis gaat en in de familietempel wordt gezet. Ze geloven dat de ziel van de overledene weer reïncarneert in de nieuwe baby die in de familie geboren wordt. Echt super bijzonder om mee te maken. Helemaal omdat het zo onverwacht was én omdat we er, doordat we op het strand waren, van een afstand, veel van konden meebeleven. Die meneer waar wij trouwens mee spraken gaf aan dat we best foto's mochten maken en erbij konden gaan staan (behalve in de tempel natuurlijk). Voor ons voelde dat toch wel wat vreemd. Wij gaan daar in het westen zo anders mee om. In Bali (en veel andere culturen) is de dood echt deel van het leven en is het een cirkel. Bij ons voelt het (helaas) letterlijk als een rechte lijn, met een begin en een eind. Dit is toch vele malen mooier én fijner!!
Bali is veel en veel groter dan we hadden gedacht (zijn zo ontspannen dat er van voorbereidingen en vooruitdenken weinig sprake is...) Met de scooter die we hadden gehuurd hebben we flinke afstanden afgelegd door het super drukke verkeer in het zuiden. Het noorden hebben we gezien met een auto met chauffeur/gids. Dat klinkt heel erg decadent, maar is daar dé manier om meer van het eiland te zien. We werden om 9 uur opgepikt en waren rond half 7 weer terug. Ver gereden en veel gezien. Aardige jongen die reed en veel wist te vertellen. We gingen eerst langs een kleine plantage waar ze naast koffie ook thee en allerlei kruiden verbouwen. Allemaal theetjes en koffietjes geproefd en een rondleiding en uitleg gekregen. Daarna naar een tempel in een heel mooie omgeving aan een meer en vervolgens naar een waterval. Op een mooi plekje geluncht, tussen de rijstvelden. Daarna naar de rijstterrassen. Prachtig! Dat is wel zo mooi dat groen! Al waren er ook aardig wat leeg, omdat er pas geoogst is. Dit was echt een heel erg leuke dag met weer een heel ander Bali. Zelf zijn we later in de week nog een dag met de scooter naar Ubud geweest. Ook hier een paar mooie rijstvelden gezien. Daar straalt zo'n rust vanaf, ik zou er wel uren naar kunnen kijken. Niet zo gek dus dat je in en rond Ubud een hoop Yoga en artistieke ateliers vindt.
Bali heeft onze nieuwsgierigheid naar de rest van Indonesië gewekt. Dus wie weet in de toekomst.. Voor nu loopt de route namelijk weer terug naar Thailand!
- comments
Corrie Bedankt voor het mooie verhaal. Was dit het laatste verhaal. Het vervolg live!! Groetjes Corrie
Carla van ardenne Geweldig geschreven , zal het missen jullie prachtige verhalen. Nog even genieten met jullie vrienden uit Zweden , en dan hup naar......... liefs Carla en Gerard.
Teunie lijkt me ook heel byzonder zo' n begrafenisceremonie mee te maken,( ook al is het van een afstand.). Door jullie prachtige beschrijving ook wat idee gekregen van zo'n ceremonie! Heel mooi,
Marcel Allemaal mooie verhalen. Wordt er wel een beetje jaloers van. Moet toch maar eens zelf gaan kijken en eten. Geniet van jullie laatste week en bij thuiskomst zullen we tijd maken om al jullie belevenissen aan te horen. Hebben we tijd genoeg voor.
Arja Ik ben er toch een klein beetje bij geweest door jullie verhalen
marloes Wauw ook dit klinkt weer geweldig! Nog even en je kan alle verhalen weer live vertellen. Ik ben super benieuwd. Tot snel.
mme Jambon Zijn jullie niet tonnetje rond na al die eetfestiviteiten? Ben blij dat dit de juiste keuze was. Het is voor mij genieten geblazen hoor jullie blogs!
Elisa Ook ik heb weer genoten van het sappige reisverhaal; nu wordt het aftellen voor jullie: de reis zit er bijna op...Volgens mij kunnen jullie vele jaren teren op alles wat jullie in de afgelopen maanden beleefd hebben. Toch ben ik blij, dat we elkaar snel weer zien;-). xxx
Marjolein Nou... ik zou er ook wel heen willen als ik jullie zo hoor! Een oude vriendin van mijn ouders, die letterlijk in haar leven de hele wereld heeft gezien, vond Bali altijd het mooiste wat ze had gezien als we ernaar vroegen. Toch schijnt er ook nog een slecht achterland te zijn, gelukkig dan afgeschermd voor toerisme. Heerlijk Kimmie en Martijn!! Laten we ook voor de reïncarnatie gaan ;)) XXXX