Onderweg!
Het is alweer een tijdje geleden dat we wat van ons hebben laten horen, maarja, zo gaat dat nu eenmaal on the road. Wij zitten ondertussen in Sydney in Australië! Sika(de moeder van Rani) is hier voor een maand met ons meegereisd door Nieuw Zeeland en we zijn vanaf Auckland eerst gevlogen naar Christchurch op het zuidereiland. Van daar uit zijn we bezig geweest met de reis terug naar Auckland (noordereiland).
We hebben ondertussen zoveel gedaan dat het onmogelijk is een lange beschrijving te geven van hoe of wat en waarneer. Hierbij dus een samenvatting van de soms wat hectische maar allemaal prachtige dagen tot nu toe (afgezien van het weer).
Sika hebben we opgehaald in Auckland met de vliegtuigbus. In goede traditie regende het natuurlijk pijpenstelen, al maakte dat niet veel uit natuurlijk na 5 maanden zonder moeders aandacht. Terwijl Ruben zijn Japanse staatsexamen deed gingen Raan en Sika naar een vogelreservaat genaamd TiriTiriMatangi. Een erg mooi eiland, vol met bijna uitgestorven vogels. Hierna was het tijd om te vliegen naar Christchurch waar we bleven slapen bij 2 vrienden die net naar de stad waren verhuisd. Een fijne plek om te verblijven de eerste 3 dagen. Natuurlijk zijn we rond gaan lopen in Christchurch en hebben we dingen zoals oude gebouwen gezien en de grote kathedraal maar het hoogtepunt was toch wel de dierentuin genaamd Willowbanks. In wezen een kinderboerderij voor volwassenen. Je kon voer kopen en daarmee werkelijk alles voeren. Herten, ganzen, Nieuw Zeelandse varkens, kippen, vissen en zelfs de beroemde bergpapagaaien waarnaar onze blog o.a. vernoemd is, de Kea!
Na Christchurch zijn we doorgegaan naar een schiereiland genaamd Akaroa. Een van de hoogtepunten. In Akaroa hebben we een tour gedaan, uitgezet door de familie die zorgt voor de zeldzame little blue pinguïns in de regio. We hebben geslapen in een soort stenen houthakkers hut op boerenland zonder elektriciteit maar met gezellig houtvuur en kaarslicht. Zelden zo lekker geslapen. En als klap op de vuurpijl zijn we die avond nog in het broedgebied van de pinguïns geweest, erg leuk. De dag erna zijn we wezen kajakken in dezelfde baai van de beestjes en een berg zeehonden. Iets kouder maar nog steeds een erg mooie tocht.
Next stop: lake Tekapo en Omaru. Lake Tekapo staat bekend om zijn prachtige kleur. Een soort tropische waterkleur die niet na te bootsen is op foto of met de schilderskwast. De kleur schijnt zo speciaal te zijn door de geologie van het meer maar vooral door de inhoud, water gemixt met rots stof, afkomstig van de gletsjer zorgt voor zijn water toevoer. Hierna hebben we (gratis!) geslapen bij een erg aardige tante van de vrienden in Christchurch. Het volgende stadje werd Omaru, aangeraden door de tante die wat mensen op een camping kende. In goede traditie dus weer met fikse korting op de camping daar gestaan. Het stadje was ook leuk. Weer naar een pinguïnkolonie geweest en ook de oud achtige gebouwen daar bekeken. Vervolgens richting Dunedin. Het weer dat we hadden was niet echt denderend maar de stad wel een verbetering van de meeste dorpjes. Veel hier is redelijk Amerikaans met lang gestrekte dorpen aan een hoofdweg. Dunedin is echt een stad met oude gebouwen en een centrum. Topattractie voor ons was een oud statig huis met al zijn originele meubelen uit eind 18e eeuw. Het huis was erg interessant. Een rare mix van oud maar toch modern met elektriciteit. Tijdens het verlaten van Dunedin zijn we naar een albatrossenkolonie geweest op het schiereiland. Waanzinige beesten.
We zijn hierna langs nog een aantal plaatsjes gekomen, maar het grote doel was Millford sound. Een gebied vol met fjorden zoals in Noorwegen, maar dan in een regenwoud achtige setting. Er valt hier zoveel regen dat er een zoetwaterlaag bovenop de het zoute water ligt van 8 meter. De Fjord is een spektakel aan uitzichten. Surrealistische bergen omgeven met groen en water. Watervallen om de paar meter en zeldzame beesten in overvloed. Echt een aanrader.
Na Millford Sound richting Queenstown. Zo genoemd omdat het hooggelegen stadje een "Queen" waardig zou zijn. We hebben hier onze Mexicaanse vrienden opgezocht die er ook waren, en Ruben heeft gehanglide van de nabijgelegen Coronet peak! Zweven onder zo'n enorme driehoek is iets wat hij altijd al had willen doen en het is er nou toch maar eens van gekomen. Helaas konden Raan en Sika niet bij het opstijgen van het skigebied en de landing zijn. Dit omdat de gids de verkeerde route had opgegeven aan beide dames. Uit pure wanhoop zijn ze maar gaan chillen aan het nabijgelegen (prachtige) meer in de volle zon. Erg vervelend allemaal. Verder nog wat Lord Of The Rings locaties bekeken.
Next up en verder omhoog, de Fox Glacier. Een van de 2 gletsjers op het zuidereiland die uitkomen in een soort regenwoud klimaat. Na een wandeling van een kwartier kom je uit bij de prachtige vallei met de gletsjer in zicht. Hierna zijn we weer verder gegaan naar de panekoekenrotsen en hebben we gecampeerd bij een camping gebaseerd rondom een 100 jaar oude school aan het strand. Waarschijnlijk de meest interessante camping waar we zijn geweest. De sfeer en het karakter was geweldig en er zat zelfs een klein zwembad bij!! Dit was hard nodig aangezien de zee nogal koud werd gevonden.
De volgende dag op naar Hanmer springs. Een plek waar we in eerste instantie niet naar toe wilden gaan, maar omdat we een tussenstop moesten maken toch maar een nachtje gebleven. Dit pakte prima uit. De camping was ok en de ochtend erna heerlijk gerelaxt/gedobberd in de lokale hotpools. Voor Ruub was het iets minder relaxt. De arme jongen kan niet zo goed tegen vreemde luchtjes en warmte. Geef hem maar een koel meer of wedstrijdzwembad. Dezelfde dag zijn we nog doorgereden naar Kaikoura waar we hebben gezwommen met zeehonden! Jawel, zeehonden! Het dolfijnen zwemmen zat bomvol en het walvis kijken was erg duur en afgelast vanwege een storm op zee. Gehesen in 7mm wetsuits werden we gedropt bij een Nieuw Zeelandse pels zeehonden kolonie. Stervenskoud maar dat leek de beestjes niet te deren. Wat een leuke schattige dingen zijn dat. Van die grote puppy ogen en ontzettend speels en sierlijk in het water. Nieuwsgierig ook.
De tijd begon ondertussen te dringen aangezien de overtocht stond geboekt op de 29ste van December en de boekingen van de boot voor de komende 3 weken bomvol zaten. Geen optie om het ding te missen dus! De nacht voor vertrek verbleven in Blenheim. Niet veel over te melden, het tankstation was ok en het zwembad van de camping erg welkom en verfrissend om 10 uur 's nachts…
De boottocht verliep soepeltjes en de boot zelf was super-de-luxe, met 2 bioscopen, 8 cafes, restaurants, lounges en dat soort gedoe. Aangekomen in Wellington was nagenoeg alles volgeboekt vanwege het bijna oudjaarsavond zjinde…wat een pech. Uiteindelijk hebben we de nacht doorgebracht met z'n drieen in de auto naast een super crappy hostel, waar we konden koken en douchen. Voor de nacht er na hebben na wat zoektochten een betere bed and breakfast gevonden in een waar spookhuis. Dat had voornamelijk betrekking op de eigenaar, een erg eigenaardige man…
We zijn door Wellington heen geraast, het beroemde museum Te Papa, het stadscentrum en Mount Victoria bezocht. En toen was het oudjaarsdag, tijd om als de wiedeweer te vertrekken richtig Lake Rotoiti, waar we waren uitgenodigd door Rubens familie om gezamenlijk oud&nieuw te vieren.
We gaan er maar weer even een eind aan breien, anders vallen jullie misschien nog in slaap.
De rest van het Nieuw Zeeland avontuur volgt snel en we doen ons best om jullie ook op de hoogte te houden van onze Australische avonturen..!
Bedankt voor alle mailtjes, en sorry voor de hoeveelheid vertraging met jullie op de hoogte houden!
Liefs, Rub, Raan en mam