Hier is dan ons eerste verhaal! We zijn ondertussen een weekje weg maar we hebben al enorm veel gezien en beleefd.

Ons avontuur begon op het perron van herentals op 1 juli waar we door de ouders en broer van ellen en jef (vriend van kathleen) werden uitgewuifd. Onverwacht waren ook een paar vriendinnetjes van de partij, wat wel leuk was. Nog vergezeld door Esther die naar het werk vertrok, namen we de trein richting Brussel waar we dan met zen tweetjes op zoek gingen naar de eurostar naar londen waar we het vliegtuig naar Bangkok zouden nemen.

In Londen hebben we nog een gezellig dagje beleefd met onder andere de changing of the guards aan Buckingham Palace, en hebben we lekker van het zonnetje genoten in St James and Green Park.

Het was nog even spannend toen we niet wisten in welke terminal in Heathrow we vertrokken (aangezien dit verschillende metrohaltes zijn) maar ondanks een kleine omweg zijn we er op tijd geraakt. Na een lange maar aangename vlucht stonden bent (vriend van ellen) en stijn (vriend van bent) ons op te wachten in Bangkok. We hadden ons enigszins verwacht aan een cultuurshock maar dit viel goed mee. Op het eerste zicht leek Bangkok op elke andere stad maar dan tien keer groter en hectischer. Ook het feit dat het zo bedrukt aanvoelde en dat er zoveel pollutie was maakte het wel vermoeiend. De eerste avond hebben we al typisch thais gegeten in een "restaurantje" naast de weg en zijn we daarna iets gaan drinken in een sky bar waar we van een prachtig zicht over de stad konden genieten.

3 juli begon met een boottocht naar het centrum. Dit was wel een belevenis op een overvolle boot, stinkend water en de uitlaatgassen in ons gezicht... Gelukkig had Bangkok hierna ons wel iets moois te bieden. We bezochten eerst Wat Pho met een enorme liggende gouden buddha omringd door schitterende tempels zoals jullie op de foto's kunnen zien. Hierna bezochten we Wat Phra Kaeo en het grand palace. Met zijn prachtige kleurrijke tempels en authentieke waardevolle buddhabeelden overtrof dit zeker onze verwachtingen. Toen bleek dat de thaise kickbox match die we wilden zien te duur was (juist een belangrijke match) zijn we in plaats daarvan een pintje gaan drinken in een jazzbar.

De volgende dag trokken we er voor het eerst met ons tweetjes op uit en beseften we meteen hoezeer we hier moeten oppassen voor uitbuiters. We zien er blijkbaar uit als typische rijke westerse toeristen die makkelijk in een valletje te lokken zijn. Of misschien waren we de eerste dagen, ondanks onze goede voornemens, toch nog te goedgelovig. De zogezegde manager van een supermarket vertelde ons dat de tickets richting cambodja goedkoper zouden zijn in een gecertificeerd toeristenbureau. Hij bood ons een tuk tuk rit aan voor 20 baht (20 frank ongeveer) en het was best wel een eindje. We bestelden onze tickets hier, maar achteraf hoorden we van andere toeristen dat we 5 keer teveel hadden betaald. We hoopten dat we hiermee ons lesje hadden geleerd, maar als je verder leest, zal blijken van niet...Om te ontsnappen van de drukte, zijn we die dag naar Lumpini Park gegaan. Het was wel even schrikken toen een leguaan ons pad kruiste met een schildpad in zijn bek. Later bleek heel het park vol leguanen te zitten. En de locals ons maar uitlachen omdat het waarschijnlijk leek alsof wij nog nooit een leguaan gezien hadden. Na het park zijn we naar Chinatown getrokken en hebben we nog enkele tempels bezichtigd. Toen daarna bleek dat we ons plannetje van Bangkok kwijtgespeeld waren, was het een hele onderneming om thuis te geraken. Gelukkig zijn de mensen hier op straat echt wel vriendelijk en willen ze ons allemaal helpen in hun zeer gebrekkig engels (wat dikwijls ook wel grappige taferelen oplevert).

5 juli vertrokken we naar Cambodja. Eigenlijk waren we een beetje blij om die drukken stad achter ons te laten. Om 6u15 werden we opgepikt door een minibusje dat ons naar de grens bracht. Nadat we dus beseft hadden dat we veel te veel hadden betaald voor ons ticket, werden we nogmaals in de zak gezet. De man die ons de grens overhielp (deze grens oversteken is immers niet simpel en kan gevaarlijk zijn) vertelde ons dat toeristen in Cambodja enkel dollars kunnen afhalen en geen cambodjaanse riel. Met dollars zouden we telkens het dubbele moeten betalen. Iedereen van ons minibusje werd naar een bankautomaat gebracht waar we thaise baht konden afhalen en dit konden we dan wisselen in riel. Aangezien iedereen dit deed, volgden we maar, maar natuurlijk was hier de wisselkoers enorm slecht en speelden we ongeveer een derde van ons geld kwijt. Ze doen er hier echt alles aan om toeristen hun geld af te troggelen. Toen we daarna tijdens de rit naar Angkor Wat door een domme rekenfout 5 euro betaalden voor een zakje chips in plaats van 50 eurocent, voelden we ons wel even slecht. Gelukkig werd het daarna allemaal wat positiever. Onze guesthouse in Siem Reap (nabij Angkor Wat) viel zeer goed mee terwijl een kamer voor twee maar 3 dollar per nacht kostte. Die avond hebben we de pracht van Angkor Wat al meteen ontdekt. Vanop Phnom Bakheng konden we de zon zien ondergaan. Jammer genoeg was het te bewolkt voor een mooie zonsondergang, maar toch was de sfeer op de tempel en het uitzicht over Tonle Sap (het meer bij Angkor Wat) erg indrukwekkend. Onze eerste dag in Cambodja merkten we wel dat onze simkaart niet werkte en aangezien het internet ook enorm traag was, konden we onze indrukken en belevenissen van die dag jammer genoeg dus nog niet delen met het thuisfront.

6 juli was het voor ons erg vroeg dag: om half vijf werden we al opgehaald door een tuk tuk chauffeur om de zon te zien opkomen boven Angkor Wat. Ondanks de wolken was het een spectakel om dit prachtig tempelcomplex in de vroege uurtjes te kunnen aanschouwen. De rest van de dag was onbeschrijfelijk. De tuk tuk chauffeur bracht ons heel de dag naar de allermooiste plekjes. We kregen onder andere de tempel uit de film Tomb Raider te zien, en tempels met prachtige inkervingen, hindu-afbeeldingen, omringd door de Cambodiaanse jungle. Tijdens deze tocht kregen we echter ook een ander beeld van Cambodja te zien: armzalige krotwoningen, meelijwekkende kindjes (sommige zelfs zonder kleding), kilometers lange rijstvelden en uitgemergelde koeien... Door al deze beelden was het soms wel moelijk om de kindjes die ons vanalles probeerden te verkopen steeds te blijven afwenden... Langs de ene kant wilden we hen wel helpen door iets te kopen maar langs de andere kant was het onmogelijk om van elk kindje een boek, sjaal enz. te kopen, door de beperkte plaats in onze nu al overvolle rugzakken. Toen we terug keerden naar onze guesthouse maakten we onze eerste tropische regenbui mee. Gelukkig had onze tuk tuk afschermzeilen zodat we droog bleven in deze enorm hevige regenval, op die manier genoten we er zelfs van...

Ondertussen zitten we in een internet cafe in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. We zullen jullie later alles vertellen over onze belevenissen hier... Voorlopig laten we het hier bij, hopelijk tot snel!

Kathleen en Ellen