Profile
Blog
Photos
Videos
Salut,
Ca va? Na bijna een maand hier begin ik te wennen aan alles: de warmte, het eten (ik denk dat ik na 4 maanden geen rijst, bananen en spaghetti meer kan zien), het ALTIJD nageroepen worden en het verkeer. Want het verkeer is toch echt een verhaal apart. Hier in Ouaga, de hoofdstad, zijn de grotere wegen verhard maar dat maakt de chaos er niet minder om. Op deze wegen rijden namelijk auto's (goh). En brommers. VEEL brommers. En vrachtwagens, al dan niet met mensen in de laadbak. En bussen. En fietsers. En ezels met kar, mensen die een kar trekken, en alle mogelijke variaties daarop. Verder nog mensen die gek genoeg zijn om bij deze temperatuur te gaan hardlopen en tot slot staan langs beide kanten van de straat verkopers die zwaaien met telefoonkaarten, kranten etc. En dit verkeer gaat beide kanten op. Op een weg van geringe breedte. Elke dag ga ik door dit verkeer op mijn fietsje (formaat kinderfiets) naar het project en ik zie dan ook elke dag tot mijn grote verbazing (not) minimaal 2 ongelukken gebeuren. Overigens wordt het naroepen niet minder, een blanke vinden ze hier namelijk grappig. Nog grappiger vinden ze het als die blanke gaat fietsen. Door dit verkeer. Mensen kijken hun ogen uit, met als gevolg dat ik bijna de oorzaak van een ongeluk was. Goed, tot zover het verkeer, ik hoop dat ik heelhuids terugkom.
De tweede week op mijn project begon goed, ik werd persoonlijk bij de directrice geroepen omdat ik eerst alle verschillende afdelingen uit moest proberen voordat ik een rooster kreeg. Dus probeerde ik op maandagmorgen kinderen van ongeveer 2 tot 3 jaar op hun po te houden. Ik straal blijkbaar geen autoriteit uit want iedereen loopt of kruipt weg zodra de andere tantie weg is. En natuurlijk valt de plastic po bij het minste of geringste beetje beweging om. Stel je de ravage van 20 kleuters die net gepoept en geplast hebben voor op een witte vloer. Een goed begin van de week.
Nadat ik de rest van de dag zonder kleerscheuren doorgekomen was mocht ik het de volgende dag proberen bij de oudere kinderen, die gelukkig al zelf naar de wc kunnen. De tanties delen nog wel eens tik uit hier, ik kan het wel verzachten maar voor mij is het toch echt slaan. Omdat zij een voorbeeldfunctie hebben nemen de kinderen het helaas over. Als ze elkaar slaan probeer ik heel duidelijk te zeggen dat dat echt niet ok is, maar dan kijken ze me lachend aan alsof ik net de grootste grap van de wereld van de wereld heb gemaakt. Verder heb ik Vader Jacob in het Frans geleerd en ben ik behoorlijk ingemaakt door kindjes van een jaar of 10 tijdens een potje voetbal, maar gelukkig wist ik al dat ik geen tweede Messi ben.
De dag erna was ik op de 'moederafdeling'. Meisjes die thuis geslagen of slecht behandeld worden, worden hier opgevangen. Echt heel goed! De meeste van hen zijn zwanger of net bevallen en in veel gevallen wil de familie niks meer met het meisje te maken hebben omdat ze nog niet getrouwd is en een kind krijgt. De gemiddelde leeftijd op deze MOEDER afdeling is schrikbarend laag, ik heb met een paar van hen gepraat en ze zijn ongeveer tussen de 15 en 20. In elk geval zijn ze allemaal jonger dan ik ben!
Dat brengt me op het volgende..Als je voor de eerste keer met een Burkinabe praat verloopt het gesprek volgens een vast patroon: na uitgebreid voorstellen, vragen waar je vandaan komt en vragen hoe het gaat is standaard zo ongeveer de eerste vraag tijdens een gesprek: 'Mag ik mee naar Nederland?' Gevolgd door: 'Ben je al getrouwd? Nee? Maar je bent al 21!' Als ik dan probeer uit te leggen dat mensen in Nederland vaak trouwen als ze iets ouder zijn reageren ze met: 'Aah, maar je vindt vast wel iemand in Burkina Faso hoor', heerlijk echt. Vanessa, het Duitse meisje krijgt een andere versie: 'Heb je al kinderen? Nee? Aah, maar het KAN nog wel op je 31e hoor!' terwijl ze elkaar verschrikt aankijken. Hier beginnen ze namelijk vroeg met kinderen, als je niet studeert ongeveer op je 18e. Ze moet er ook wel een aantal uitpersen in de jaren die volgen want het gemiddelde aantal kinderen per gezin ligt op 6,21. Van vergrijzing van de bevolking hebben ze nog nooit gehoord, 46,2 % van de bevolking is jonger dan 14 jaar.
Goed, waar was ik? Het project. Na nog 2 dagen spelletjes spelen (de kinderen en tanties beginnen geloof ik een beetje aan me te wennen :)) was het weekend. Na zaterdag de hele dag met koorts in bed gelegen te hebben, was het zondag tijd voor de SIAO. Een heel gaaf festival waar je niet alleen producten uit bijna alle Afrikaanse landen kan kopen maar waar ook dans- en theatervoorstelling gegeven worden. Echt een aanrader mocht je ooit van plan zijn naar Burkina Faso te gaan. ;-)
Hierna hoefde ik maar 2 dagen te werken en daarna begon het tripje naar Bobo/Banfora al. We hebben in 4 dagen echt HEEL veel gezien: van watervallen en domes, tot de oudste en grootste moskee in Burkina. Het allerleukste was dat er in de wijde omgeving geen andere toerist te bekennen was, behalve bij de overnachtingen. We hebben een nacht geslapen in een hutje zonder elektriciteit, stromend water etc. en nog twee nachten bij een 'katholieke missie'. Helemaal dood en stoffig kwamen we zondag terug. Op de terugweg had onze gastvader onderweg nog een paar levende (!) kippen gekocht.. en je raadt al wat we 's avonds aten.. kip.
Ik heb trouwens ook een nieuw werkrooster en donderdag draai ik mijn eerste nachtdienst van 5 uur 's avonds tot 8 uur 's ochtends..erg lang, ik ben benieuwd! Gister heb ik een paar studenten die ook op mijn project werken bezocht, erg grappig. Veel gepraat en gelachen. Ze dachten namelijk dat Europeanen elke avond in een restaurant eten (dat zie je immers in alle films!) en ook probeerde ik het verschil uit te leggen tussen sneeuw en ijs (best lastig in het Frans) want dat kennen ze hier niet. Na een maand in Burkina kan ik zeggen dat veel dingen hier echt anders zijn, maar dat het echt een tof en vooral sociaal land is. Mensen nemen echt de tijd voor elkaar en van stress hebben de meeste mensen nog nooit gehoord.
Kortom: tot nu toe vermaak ik me hier echt!
- comments
Sharon Hee lieve meid! wat een tof verhaal, ik lig elke keer helemaal in een deuk:D haha je schrijft zo leuk je verhaal op! maar mooi dat het zo goed bevalt daar, klinkt ook echt heel leukk! hoorde idd van je moeder dat je goed ziek was geweest, kunnen je darmen het allemaal nog niet aan? haha verder nog leuke afrikanen of valt dat tegen? hier gaat alles goed, het is koud en regenachtig jaja niet anders gewend natuurlijk van Nederland! net een weekendje koale kermis achter de rug, dus ik ben nog aan het bijkomen! he meid heel veel plezier nog en geniet ervan Liefs Sharon
Silke Karen, wat een superleuk verhaal! Veel dingen komen mij bekend voor van tv.. Het lijkt me echt super en wel echt een ervaring om het zelf mee te maken! Weet je ook waardoor je ziek/koortsig was? Verkeerd eten? Wel echt superleuk dat je je gastgezin zo goed getroffen hebt & dat jullie zelfs kunnen reizen! (wie had dat verwacht?) Heel veel succes met de nachtdienst! En hoe gaat het nu met je Frans? Volgens mij heb je al wel hele gesprekken (als ik dat zo zie) en het misverstanden zoals krokodillen en beelden van krokodillen zullen vast minder voorkomen! Karen, ik wens je echt heeeel veel succes & sterkte met alles (want ja die omgevallen po's opruimen, dat zal je vast niet lukken zonder je sterkte te wensen , bahbahbah). Hier is echt alles goed (wat een luxe leventje hebben wij hier toch!) Tot snel & pas goed op jezelf (vooral in het verkeer, want we willen niet dat je ondergereden wordt door paard & wagen). Liefsssssss & een dikke knuffel van mij!
Chantal Karen, wat leukkk geschreven dit verhaal! Echt zo leuk om te lezen! Hahahah ik begon te lezen over die weg, maar je gaat er ook nog met je fietsje doorheen! ULTIEM! ik wil fotoooo's zien! ben blij dat je echt een toffe tijd hebt daar! Heb je inmiddels al een pakketje ontvangen vanuit NL :D? xxx
Maaike heey karen! hoop dat je zonder kleerscheuren je nachtdienst doorkomt. veel plezier nog daar en kom heel weer terug!!! xxx
Jenny Hallo Karen Je maakt weer van alles mee, leuk om te lezen. Wat heerlijk toch dat je de kans krijgt om dit allmaal te mogen beleven,en mee te maken. En dat je er al weer een maand zit voor je weet ben je al weer in nederland. Dus blijf genieten en pas goed op je zelf. Groetjes jenny
Theo en Lies He Kaat, Wat een verrassend verhaal weer. Je hebt nog niet eens verteld van de lekkernij na jullie etentje tijdens jullie reisje. Tot Bels. Kus
Kees Hey Karen! Wat een fantastisch verhaal, echt heel leuk geschreven! Je zou eens iets voor de Checks moeten schrijven ;). Zo te lezen haal je ook wel echt alles uit je tijd daar. Erg mooi, maar het lijkt me ook erg intensief. Die gesprekken en het verkeer herken ik wel van Indonesië, fietsen op de weg deed ik daar ook met een ongezond hoge hartslag. Ik heb echt heel veel respect voor wat je daar nu allemaal doet, want het kan niet altijd makkelijk zijn. Veel succes en plezier verder!
Herman en Trudy Hallo Karen, Wat een belevenissen weer! Je schrijft zo mooi dat we het ons helemaal voor kunnen stellen wat je doet en mee maakt. Hopelijk volgt er snel weer een leuk verhaal! Groeten, Herman en Trudy
Beatrijs Wat een superleuk verhaal weer! Het klinkt echt geweldig ik zie je daar ook al bezig met die baby's haha!! Veel plezier met genieten en met je project natuurlijk! Liefs
jet Hallo Karen Van Silke jouw link gekregen. Onwijs wat jij allemaal meemaakt. Wat een ervaringen weer, en gelukkig vermaak je je goed. Petje af wat jij doet voor deze mensen/kinderen. Succes met alles en pas op jezelf! Vooral in het verkeer! We blijven je verhalen volgen! Groetjes uit weerselo
pap Hee Karen Heel Nederland wacht op je foto's. pap xxx
Eef Hee lieve Ka! Wauw zeg, wat je daar allemaal meemaakt, maar ook wat mooi en wat zal je rijk terugkomen. Ik zeg: klaar voor het moederschap en het huwelijk haha! Nee hoor, ik zal blij zijn als je weer gewoon in het studentenleven terugkomt. Lekker weer wijntjes drinken enn in het Nederlands met elkaar kletsen. Voor nu: geniet ervan, een mooie tijd! Dikke kus
hallo Karen wat beleef je veel,begin nog niet aan een huwelijk geniet nog maar . hier is het koud en krijgen we sneeuw. Doen ze daar ook aan sinterklaas en kerst? de kindjes zijn hier vol verwachting van de sint. Groetjes Willie en Joke.