Profile
Blog
Photos
Videos
Lieve mensen,
Mijn tijd in Spanje zit erop. Na vijf en een halve maand in dit mooie land te hebben mogen studeren, is het morgen dan zover. Dan neem ik om kwart voor 11 de bus naar Madrid, waarvandaan ik zondagnacht weer naar Nederland zal vliegen.
Na vijf en een halve maand van Spaans leren, studeren, een uitgebreid sociaal leven leiden, salsadansen, reizen, visites ontvangen, veel Skypen, Engels geven, stappen en nog meer Spaans leren, zit het er echt op. En wat een fantastische tijd is het geweest! Wat heb ik veel genoten! Wat heb ik veel gedaan! En wat heb ik veel geleerd! Als laatste van een hele reeks volgt hier een blog met daarin een overzicht van mijn half jaar durende studie buitenlandervaring!
Het avontuur begon op dinsdag 26 augustus, toen ik samen met Henk-Jan het vliegtuig pakte naar Madrid. Na een heerlijke vakantie van vier dagen was het daarna tijd om naar mijn woonplaats voor de komende maanden te reizen: Zaragoza! Mijn verblijf in Zaragoza begon met een drie weken durende talencursus, die heel intensief was maar ook erg leuk. Hoewel ik nog twee weken moest wachten op huisgenootjes, leerde ik al veel leuke mensen kennen, en toen drie weken later aan mijn collegejaar op de Universidad de Zaragoza begon, voelde ik me al helemaal thuis. De eerste twee collegeweken bestonden voornamelijk uit veel vakken uitproberen en een heleboel geregel, maar gelukkig kwam daarna alweer een weekje vakantie tijdens de Fiëstas del Pilar. Na deze heerlijke week was het dan tijd om echt met studeren te beginnen, en nadat ik me ingeschreven had voor alle vakken, begon het 'echte' leventje nu echt te lopen. Groepjes werden gevormd, groepswerken werden gedaan en presentaties werden gehouden.
Ondertussen ging het leventje naast de uni ook door, met veel stappen, biosbezoeken, uit eten gaan, drankjes doen en winkelen. Ook was ik druk met het volgen van salsalessen en leerde ik veel van het lesgeven van Engels. Toen ik in de kerstvakantie voor anderhalve week het land verliet, voelde ik me al zo thuis dat het raar voelde om uit Zaragoza weg te gaan! Toen ik na Oud & Nieuw weer terugkwam, bleek er niks veranderd te zijn. De laatste weken waren vooral hard werken voor de universiteit, en veel dingen voor de laatste keer doen. Langzamerhand was het tijd om afscheid te nemen van steeds meer 'stukjes' Zaragoza.
En naast het dagelijkse leventje dat ik in Zaragoza leidde, waren er de vele reisjes die ik gemaakt heb, die mijn leventje als uitwisselingsstudent toch wel compleet maakten. Eerst Madrid met Henk-Jan, toen een tocht naar de Monasterio de Piedra met zijn prachtige watervallen; een eendagstrip naar het zonnige San Sebastian; een paar dagen in Bilbao; een trip naar Valencia; een dagje Barcelona; drie dagen Brussel; twee dagen Alicante, en uiteindelijk het reisje naar Granada en Málaga. En dan het vele bezoek dat ik kreeg, waar ik heel erg van genoten heb en waarvoor ik iedereen dankbaar ben die is langs gekomen! Willem en Andrea waren de eersten die me op kwamen zoeken, en toen waren daar een paar dagen met Henk-Jan. Ellen kwam zelfs een hele week langs, en ik was supergelukkig toen Henk-Jan nog een keer kwam! Het was super om met mijn roeiploeg in Zaragoza te zijn en uiteindelijk kon ik ook mama mijn leventje in Zaragoza laten zien!
Al met al is het een heel afwisselend, sociaal, onvergetelijk half jaar geweest met af en toe moeilijke momenten, maar met nog veel meer hoogtepunten!
Het grootste dat ik overhoud van mijn tijd in Spanje is denk het zelfvertrouwen dat het me gegeven heeft. Ik weet niet precies waar het hem in gezeten heeft, maar door het uitgebreide sociale leven dat ik de afgelopen tijd geleefd heb, de ontmoeting met zoveel verschillende mensen en de ervaring van het leven in een ander land, ga ik naar huis met meer zelfvertrouwen. Ik ben blij met de manier waarop ik mijn maanden hier heb ingevuld, en ik ben trots dat ik de moeilijkheden die ik af en toe toch wel tegen ben gekomen, heb overwonnen en dat ik dat ik van mijn tijd in Zaragoza echt een leuke tijd heb kunnen maken! Ik heb vooral heel veel over mezelf geleerd hier in Spanje, ik ben blij met mezelf en ik heb het gevoel dat ik een stukje minder rusteloos geworden ben. Ik ben superblij en trots dat ik weet dat ik in een ander land kan wonen en dat ik nu drie talen vloeiend spreek!
Mijn ervaring met Spanje heel anders geweest dan ik verwacht had. Ik kan alleen maar zeggen dat het land Spanje, de Spaanse cultuur en de Spanjaarden heel anders zijn dan ik van tevoren dacht.
Ik weet nog dat toen ik, inmiddels bijna drie jaar geleden, Australië verliet, ik het afscheid van het land bijna net zo moeilijk vond als het afscheid van de mensen en de backpackervaring. In de tien maanden die ik in het land had doorgebracht, had het land echt een plekje in mijn hart veroverd. Mijn gevoel over Spanje is, ondanks dat ik een geweldige tijd heb gehad, toch een beetje anders. Ik ga mensen missen, ik ga mijn leven als uitwisselingsstudent missen (hoewel ik mijn leven als 'gewone' student in Groningen ook als geweldig ervaar en zin heb om weer met alles in Groningen te beginnen!) en ik ga vooral de taal heel erg missen, maar Spanje zelf… Daar ben ik nog niet zo over uit.
Ik heb me de afgelopen maanden vaak verbaasd over de mensen hier en hun gebruiken, en ik heb toch behoorlijk wat frustraties gehad over het hele Spaanse systeem, zodat ik, ook al vind ik dat moeilijk om te zeggen, eigenlijk best terugverlang naar Nederland, het land waar alles tenminste verloopt zoals ik het verwacht. Want naast alles wat ik over mezelf geleerd heb, is dat toch één van de belangrijkste dingen die ik heb meegekregen van mijn tijd hier in Spanje. Ik heb veel meer respect gekregen voor Nederland en de manier waarop alles in ons landje toch maar goed geregeld is. Want waar en wanneer je in Nederland ook bent, alles werkt gewoon; iets wat je van Spanje niet kan zeggen. Ik verlang behoorlijk naar ons eigen universiteitssysteem waarbij je misschien maar acht uur in de week college hebt, maar waarbij je in ieder geval het gevoel hebt dat je iets leert van niveau. En waar je er van uit kunt gaan dat mensen die geacht worden dingen te weten, die dingen ook weten. En zelfs de bureaucratie in Nederland stelt niks voor met het papierencircus in Spanje!
Ik verlang terug naar het overzicht in Nederland en het weten waar je aan toe bent. Ik heb me hier in Zaragoza vaak verbaasd en soms gefrustreerd over de onduidelijkheid van alles; vakken waarvan het niet duidelijk was of en waar ze werden gegeven; presentaties waarvan je pas de dag zelf hoorde dat je ze moest geven; examens waarvan het niet duidelijk was wat we moesten leren; en vooral het feit dat iedereen het de normaalste zaak van de wereld schijnt te vinden dat niemand dat weet.
Ik moet zeggen dat het niet goed spreken van de taal hier vooral in het begin ook wel aan bijgedragen heeft. Vooral de eerste weken heb ik het af en toe best moeilijk gehad met de taal. Niet alleen het feit dat ik niet altijd kon bereiken wat ik wilde doordat ik niet wist hoe het te zeggen, maar ook om omdat mijn persoonlijkheid leek te veranderden als ik Spaans sprak; ik voelde me altijd een beetje dom en ik voelde me veel minder assertief dan in het Engels of Nederlands. Dit in combinatie met de vaak afwezige bereidheid van mensen om me te helpen, heeft best wat frustraties bij me veroorzaakt. Ik weet nog dat ik een keer een half uur in de rij had gestaan bij de reprografia van de uni om vier kopietjes te maken, toen me doodleuk verteld werd ze me niet wilden helpen omdat 'het te druk was' (…"Maar het zijn maar vier kopietjes... En ik heb verdomme een HALF UUR in de rij gestaan!")
Ik herinner me dat ik een tijdje geleden naar het International Relations Office van de Universiteit ging om wat handtekeningen te halen en om wat vragen te stellen, en dat de man die daar zat, al mijn vragen zomaar beantwoordde en zichzelf ook nog eens wilde herhalen als ik het niet begreep; dat ik helemaal met een warm gevoel vanbinnen weer naar buiten liep; het was zo lang geleden dat ik aardig door iemand was geholpen! Want alle vooroordelen daargelaten, Spanjaarden zijn zeker niet zo vriendelijk en openhartig als vaak wordt beweerd! Vooral in winkels vond ik het verbazingwekkend hoe onklantvriendelijk ze hier zijn!
Na mijn verblijf in Spanje kan ik eigenlijk wel zeggen dat bijna alle vooroordelen over Spanje niet lijken te kloppen. Spanje is zo anders als je er een tijdje zit dan als je er een weekje op vakantie gaat... Niet alleen heeft het landschap veel meer te bieden dan de vele toeristenplaatsen aan de kust (het heeft me echt verbaasd hoe mooi, bergachtig en in sommige delen, groen het binnenland van Spanje is) maar ook de mensen en gebruiken zijn heel anders dan ik dacht. Een tapasbar lijkt heel knus, maar als je weet dat de meeste Spanjaarden daar staand aan de bar hun maaltijd verorberen en het de normaalste zaak van de wereld is je servetten, afval en peuken of de grond te gooien, wordt het ineens een stuk minder aantrekkelijk. En het 'tranquilo' principe is best leuk voor een weekje, maar als je aan het studeren bent en je geacht wordt punten te halen voordat je terug naar Nederland gaat, is het af en toe una mierda!
Maar Spanje heeft zeker ook haar mooie kanten. Kanten die ik toch zeker zal gaan missen! Naast het altijd betere weer dan in Nederland en het toch wel fijnere levensritme (heerlijk, eten om 9 uur 's avonds! ), vond ik het een ervaring om deel uit te maken van Spaanse groepjes, waarbij de Spanjaarden zich in het begin vaak wat afwachtend opstellen, maar als je 'er eenmaal bij hoort', heel hartelijk en warm zijn. Grote voordelen van het land zijn natuurlijk het goedkope winkelen en uit eten gaan, en het zal raar zijn straks in Nederland om niet iedereen meer met twee zoenen te begroeten. Ook het Spaanse 'straatleven' zal ik gaan missen; de mensen leven hier veel meer buiten hun huizen dan in Nederland en zijn veel vaker in de straat, op terrasjes of in de kroeg te vinden.
Maar mijn voornaamste reden om naar Spanje te gaan was de taal, en dat is dan ook hetgeen ik het meest zal gaan missen. Ik zal het missen dat ik straks geen Spaanse teksten om me heen zal zien; dat ik geen Spanjaarden met hun prachtige accent naast me in de bus zal horen bellen, en dat ik nooit meer met een "hasta luego" een winkel uit zal lopen. Want over het land Spanje heb ik dan misschien mijn twijfels; de Spaanse taal en vooral het lekkere slissende accent van de Spanjaarden blijf ik super vinden!
Ik herinner me de eerste lessen in de ouderwetse collegezalen van de Universidad; waarbij ik zenuwachtig om me heen zat te kijken en maar een kwart meekreeg van wat er gezegd werd. Supervermoeiend en stressvol was het om uit vlagen woorden die ik wel begreep, op te maken wat er gezegd werd! Als ik daaraan denk, ben ik supertrots als ik mezelf nu zie; in staat om hele Spaanse presentaties te geven, mijn standpunt aan de docent te verdedigen en om hele gesprekken in het Spaans met iemand te hebben.
Ook het Zaragozaanse stadsgevoel zal ik gaan missen. Ik ben nu zo gewend in een drukke buurt te wonen, overal auto's om me heen te horen zoeven en op weg naar de uni vijf keer door rood te rennen, dat het straks raar zal zijn om weer in een stad te wonen zonder al die lekkere Spaanse hectiek. Zaragoza, de stad die op het eerste gezicht een beetje stoffig, vies en veel te druk leek, is in mijn ogen veranderd in een bruisende, gezellige woonplek met altijd mensen op straat en met zeker de sfeer en allure van een grote stad. De grote onbekende van Spanje (naar mijn idee de enige stad waar je geen hordes toeristen ziet en vreemde talen om je heen hoort) heeft bewezen alles in huis te hebben voor een fantastische studie buitenlandervaring!
Ik vind het geweldig dat ik een half jaar in een ander land heb kunnen studeren en ik vond het een superervaring om een half jaar een Spaans leventje te leiden. Mijn tijd hier is enorm leerzaam geweest, ik ben blij met alles wat ik hier gedaan heb en ik ben er trots op dat ik er zoveel uit heb weten te halen!
Het is nu tijd om de tapas en chupitos achter te laten en mijn weg te vinden naar Nederlands bruin brood met hagelslag en literpakken yoghurt! En zoals één van de Franse meiden hier zo mooi zei toen ze wegging: Don't cry because it's over; smile because it happened…
Bedankt voor alle lieve berichten, kaartjes en mailtjes die ik tijdens mijn tijd in Spanje heb gehad; genieten gaat nog beter als je weet dat er zoveel mensen met je meeleven!
Voor de laatste keer;
Groeten uit Spanje!
- comments
cardoen hallo, wij gaan met vrienden op verkenning naar zaragoza in september. Een nichtje van ons gaat er namelijk gaan studeren in 2012.We hebben een citytrip geboekt en zouden heel graag weten waar er leuke terrasjes en restaurantjes zijn ? alvast bedankt stef en ann