Hallo iedereen,

Het was weer hoog tijd voor een nieuw verhaaltje om jullie toch een beetje warm te krijgen daar in het koude Nederland. Met mij is alles nog steeds heel erg goed, hoewel de tijd vliegt ben ik nog steeds erg druk bezig en geniet ik van elke seconde dat ik hier in Nieuw-Zeeland ben. Sinds de laatste keer dat ik jullie schreef heb ik vooral lekker veel gesport in de sportschool, hard gelopen (zomerstop met voetbal hier maar moest natuurlijk wel op conditie blijven), aan het strand gelegen, gezwommen in de zee ( die op een gegeven moment 40 graden warmer was dan het bij jullie was, ik zal maar niet vertellen hoe warm de temperatuur hier was) (oke, 29 graden haha).

Afgelopen zondag stond er een speciale onmoeting op het programma. Vriend, teamgenoot, vedette van RPC 3 Marc Widdershoven is een reis rond de wereld aan het maken ( voor de mensen die graag reisverhalen lezen, deze fijne knaap heeft ook een blog waar al vele verhalen bij staan van heel wat landen in Azie, Australie en waar Nieuw-Zeeland nog bij gaat komen en later gaat ie nog naar het continent Amerika, http://blogs.kilroytravels.nl/marcw , neem vooral een kijkje en ben niet bang om vragen te stellen, het is een goede knaap). Marc en ik hadden ook nog een mooie geschiedenis bij een teamuitje in de ardennen met RPC 3 (voor degene die daar geinteresseerd in is moet maar even op de site van rpc www.rpceindhoven.nl kijken en dan het maandblad van oktober, waar een schitterend gedetailleerd verhaal in staat , geschreven door de heer Widdershoven himself).

Dat was dus even de introductie (natuurlijk zijn dat veel te weinig woorden om deze held te beschrijven maarja, ik heb geen zin om lamme vingers te krijgen van het typen). De beste man kwam in Auckland een paar dagen en aangezien ik hier zo dichtbij woon hadden we besloten om af te spreken, een kleine RPC 3 Reunie aan de andere kant van de wereld, best bijzonder toch. Na even bijgekletst te hebben onder het genot van een speights (een lekker Nieuw-Zeelands biertje) besloten we er nog een paar te pakken en eens te gaan kijken wat we wilden doen de dag erna (team-uitje RPC 3). Uiteindelijk viel onze keuze op Canyoning, dit is ergens in een berg, waar je allerlei jumps hebt van enkele meters hoog waar je allemaal gekke sprongen kan maken, mooie slides kan maken en abseilen. Deze activiteit zou een hele dag in beslag nemen en we hadden beiden nog nooit zoiets gedaan dus de keuze was snel gemaakt. Toen er enkele biertjes inzaten besloten we ons even op te frissen om daarna na een korte pitstop in het internetcafé ergens lekker uit eten te gaan.

Ik was al iets eerder beneden en toen Marc beneden kwam bleek dat hij zijn welbekende geweldige charmes had gebruikt , de Nieuw-Zeelandse dames waren nog niet echt happig en wisten nog niet wat ze er mee aan moesten, maar Marc had een Schotse kerel die op zijn kamer lag per ongeluk uitgenodigd ( wat ik van het verhaal begrepen heb is dat Marc hem onschuldig uit interesse vroeg wat hij ging doen vanavond en dat hij zichzelf toen uitnodigde). Hierdoor hadden we dus een schotse vent er bij, die door zijn enorme accent ook nog eens onverstaanbaar was. Het plan om eindelijk weer eens lekker te ouwehoeren in het Nederlands werd hiermee de grond in geboord. Via de korte pitstop in het internetcafé waar Marc even ging skypen met zijn ouders en ik uit verveling maar PES ging spelen vonden we aan de haven een leuk italiaans tentje. Door de Schot werden we echter gedwongen om in het Engels te converseren en daar hadden we eigenlijk niet zo heel veel zin in. Uiteindelijk toch een leuk etentje gehad. Daarna besloten we naar de skytower te gaan (deels omdat we wilden reserveren voor de avond erna om te eten en deels om de Schot te lozen die al op de skytower was geweest). Dit plan slaagde in beide opzichten doordat we een tafeltje hadden in het op 190 meter hoog draaiende restaurant Orbit en we de schot kwijt raakten. Dit moest natuurlijk gevierd worden en dus besloten wij nog wat extra bier te gaan halen bij de slijterij. Uiteindelijk bleken we de enige in de gemeenschappelijke ruimte in het hostel ( we waren een klein beetje bang dat onze Schotse vriend ons stond op te wachten) en eindelijk konden we lekker brabants ouwehoeren, onder het genot van pils zoals het hoort. Uiteindelijk vonden we beiden rond kwart voor 2 ons bedje na een toch zeker geslaagde avond.

De dag erna hadden wij dus het teamuitje met RPC 3 (gek genoeg kwamen maar 2 man opdagen) in de canyons om te aan canyoning-en. Nadat we een kleine 5 minuutjes te laat waren (Marc kwam er halverwege achter dat het toch wel handig was om sokken bij te hebben en dus moesten we weer een hele heuvel beklimmen om sokken te pakken). Hier maakten wij kennis met de groep van vandaag en onze schone Chileense gids. Na wederom 50 minuten slap geouwehoer kwamen we aan om alle gear te krijgen (wetsuits, wetsocks, schoenen, helm). Hierna zou er een kleine beklimming van een berg zijn die ongeveer 5 minuutjes zou duren. In werkelijkheid had onze gids ons al tuk en bleek het een beklimming van 45 minuten te zijn, zij het ook nog eens dat het modderig was waardoor de nodige valpartijen tot stand kwamen ( Marc was ook weer zo slim en stoer om ons aan te bieden om te tas te dragen toen ze ''sterke vrijwillegers'' nodig hadden). Nadat we uiteindelijk boven aan kwamen moesten we eerst even leren abseilen om vervolgens lekker in een ijskoud badje kopje onder te gaan.

Uiteindelijk hadden we een heel erg leuke dag, met heel veel vette jumps, slides en abseilen (waar Marc toch absoluut een held was om zich aan te bieden om als eerste gaan en dit moest bekopen met enkele valpartijen). De mensen in onze groep bleken alleen niet zo sociaal en praatten nauwelijks met elkaar, waardoor wij maar besloten om ook gewoon in het Nederlands te kletsen en met onze gids bij te praten. Na een vermoeide maar super leuke dag kwamen we uiteindelijk zonder wonden , hele botten en zonder angstzweet (goedzo Marc daredevil!) terug bij de plaats waar we onze gear hadden gekregen.

Na de rit terug gingen we ons opfrissen (niet voordat ik Marc absoluut een spreekverbod had gegeven, we hadden beiden niet zo veel trek in die schot maar we hadden al een reservering dus in principe zaten we goed). Na een uurtje in de skytower te hebben doorgebracht konden we naar het restaurant gaan, waar we uiteindelijk nog een half uur hebben zitten wachten op onze tafel (wilde ik toch wel even vermelden). Ze hebben dus een restaurant wat rond draait, zodat je elke keer een ander stuk van de stad ziet, toch wel speciaal. Na een heerlijke maaltijd, veel grapjes, gelach en toch ook serieuze onderwerpen kwam er toch iets wat absoluut vermeld moet worden en wat ik dus ook doe. Onze ober maakte 3 foutjes, waar hij eerst ons niet vroeg of we wat te drinken wilden, kwam hij meteen met de rekening zonder dat we er naar gevraagd hadden en daarna toen we betaald hadden kwam hij de rekening meteen ophalen. Gelukkig hadden we besloten om geen fooi te geven en hier werden dus ook nog wat grapjes overgemaakt. Omdat we het gevoel hadden dat hij ons weg wilde hebben bleven zitten tot er niemand meer over was en verlieten we dus tegelijk met het personeel de toren.

Nadat we dus toch onze wraak gehad hadden besloten we nog even het internetcafé in te duiken om alle mannen van RPC 3 even op de hoogte te brengen van ons teamuitje wat zij gemist hebben (jaja, met foto's en al). Hierna besloten we nog enkele koude goudgele jongens met een witte schuimkraag te consumeren. Helaas bleek ''onze'' bank in het hostel bezet en zo gauw die vrij kwam doken de twee Eindhovense kerels op de bank om hem veilig te stellen. Na wederom gezellige gesprekken en enkele speights was het alweer rond tweeen en besloten we de dag af te sluiten.

Vanochtend was dan alweer het afscheid, Marc vertrok met de bus naar Rotorua en ik had een skydive (parachutesprong) geboekt. Dit was ook echt een onvergetelijke ervaring, dit was het enige wat ik op mijn ''lijstje'' had staan wat ik niet gedaan had en dus moest ik dit toch nog doen voordat ik zou vertrekken. Ik bedoel, uit een vliegtuig springen op 4 kilometer hoogte, dat wil toch iedereen? Dit was echt een onvergetelijke ervaring, het is geweldig om te doen ik ik heb er naast bungyjumpen weer een nieuwe dure hobby bij. De dvd is helaas iets te lang om op mijn blog te zetten dus als ik binnenkort weer terug ben in Nederland en je bent nieuwsgierig, kom een keer langs om te genieten van mijn sprong (ook een bungy en canyonswing heb ik in de aanbieding, dus die krijg je er nog gratis bij ook nog).

Het waren hele gezellige dagen, Marc bedankt jongen, het was heel erg gezellig, goed bijgekletst en vooral heel erg veel gelachen. Ik heb nu onderhand wel lamme vingers van het typen en ik moet even skypen met een andere vedette van RPC 3, Captain Harry. Iedereen tot snel (veel te snel naar mijn mening). Ik zal aan jullie blijven denken als ik hier lekker nog even mijn kleurtje aan het verbeteren ben aan het strand (de laatste loodjes). Tot heel erg snel allemaal

xxx

Jules