DE EERSTE FOTO'S STAAN ONLINE!!! Zo, dan kan ik dat niet meer vergeten te melden aangezien er dus blijkbaar geen notificatie-email wordt gestuurd voor foto's. Dus dan maar een verhaaltje. Worden jullie al moe van onze dagelijkse updates? Geniet er maar van, want over een tijdje hebben wij er geen zin meer in en schrijven we misschien eens in de twee, drie weken wat. Als jullie geluk hebben. Dus. :D

Vandaag hebben we een bijzonder cultureel verantwoord Japans dagje gehad. Vroeg opgestaan om kaarten te bemachtigen voor het sumo-worstelen. Op de laatste dagen van het toernooi staan er blijkbaar al 's morgens om 6 uur mensen in de rij om een kaartje te krijgen. Maar gelukkig is dit één van de eerste dagen, dus dat was geen probleem. Minder grote namen, maar dus ook minder wachttijd.

Omdat het nog vrij vroeg was, eerst maar even gaan ontbijten. Daarna het Edo-Tokyo museum bezocht, waar we onze geschiedenis bij konden spijkeren. Mooi museum, alleen bleven ze wel bijzonder op de vlakte over de rol van Japan in de Tweede Wereldoorlog. Toch wel grappig. Daarna naar het sumo-stadion gegaan om te lunchen: sumo soep. Kregen een madarijntje aangeboden van een lief oud vrouwtje, alleen toen we die op gingen eten kregen we op ons lazer van de mensen daar aangezien we geen meegebrachte spullen mochten nuttigen blijkbaar (tenminste dan denken we, ons Japans en hun Engels wordt er nog niet beter op). Oeps!

Het sumo-worstelen was bijzonder interessant, vooral toen we eenmaal een (Engels) boekje hadden gevonden met daarin alle gebruiken en spelregels uitgelegd. Dan zie je toch net even iets meer. We kregen alleen halverwege de middag wel behoorlijk last van jetlag-knikkebollen dus zijn we snel in de buurt koffie gaan drinken. Dat hielp helemaal niks, maar toch. We zijn op de foto geweest met een sumo-worstelaar en hebben japanners gezien die uit hun dak gaan bij bepaalde worstelaars alsof het popsterren zijn.

Na een powernapje gedaan te hebben in het hostel (het knikkebollen wilde echt niet stoppen), zijn we op zoek gegaan naar eten. Noodles was de missie en uiteindelijk zijn we beland bij een supermooi tentje (Moon) waar geen Engelse kaart was, er ook geen plaatjes bij de gerechten stonden en de bediening geen woord engels sprak. En toch hebben we lekker noodles gegeten! Komt zo'n aanwijsboekje met plaatjes van 16.000 dingen (of zoiets) toch nog van pas!

Daarna een karaokebar bezocht, waar je dus een privékamertje huurt. Bijzonder grappig, vooral als je tussen de liedjes door de japanse buurman heel vals hoort zingen, al is het met meer mensen (en vooruit, misschien wat alcohol) waarschijnlijk nog veel hilarischer. Toen een medewerker binnenkwam en onverstaanbaar japans tegen ons begon te ratelen, waarbij hij dus echt dacht dat wij hem gingen snappen, zijn we maar weggegaan. En dat was onze dag. Museum: check! Sumoworstelen: check! Noodles: check! Karaokebar: check!

Op naar de tempels in Kamakura morgen...

Liefs,

Nathalie