Profile
Blog
Photos
Videos
Heeeey, long time no see
Ontvang ondertussen zoveel berichtjes over hoe het hier gaat dus het wordt weer eens tijd wat te schrijven. Het is al best lang geleden dat ik wat geschreven heb dus ik weet niet alles meer te vertellen. Ik ben net een paar dagen terug van mijn trip naar Bokeo Province. Daar heb ik de Gibbon Experience gedaan. Drie dagen door de jungle trekken, slapen in boomhutten en over ziplines tot 600 meter glijden van bergtop naar bergtop tot (volgens de brochure) 100 meter boven de grond. Daar zijn we ook nog midden in de nacht uit een 40 meter hoge boomhut moeten geevacueerd in een hevige storm in het pikdonker. Maar ik zal eerst verder gaan waar ik bij het vorige verhaal ben gebleven. Ik ben nu trouwens in Luang Prabang maar vlieg straks naar Hanoi in Vietnam. Ik denk niet dat ik het verhaal nu op tijd af kan typen dus ik maak het daar wel verder af. Ooh ik had trouwens Yui nog gesproken, een vriendin uit Bangkok die als gids bij de Ko van Kessel Bangkok tour werkt. Zij had gevraagd of ik daar in juli als gids wil komen werken. Ze zijn op zoek naar een Nederlands sprekende gids. Lijkt me best wel leuk om te doen maar heb gezegd het niet te doen omdat ik niet te lang op dezelfde plek meer wil blijven en Bangkok al heb gezien.
Weet allemaal niet precies meer wat ik die week had gedaan. In ieder geval de lessen en we hadden ook nog een bingo georganiseerd voor de kinderen hier in de buurt. Dat was heel nieuw voor ze en ze waren heel enthousiast. Zo erg dat ikhet beter een van de laatste dagen had kunnen doen want de rest van de maand kwamen ze al ''bingo!!'' roepend naar me toe rennen wanneer ik terug kwam in het guesthouse. Ook ben ik nog naar een 'etnic fashion show' geweest, nieuwe fiets gekocht, veel gewerkt, een sportdag georganiseerd op zondag etc.
Vanaf dit punt ben ik niet meer in Luang Prabang maar in Vietnam. Was die dag niet zo ver gekomen met mijn verhaal. Was de rest van die dag met een kerel opgetrokken die ik de avond daarvoor in de Hive bar had zien optreden. Was echt vette muziek. Het was een soort one-man-band en net zoals Xavier rudd (voor diegene die hem kennen). In de VS is die best bekend en daar treed hij veel op maar nu was hij aan het reizen met zijn vriendin en probeerde een goede doel project op te zetten. We hadden zitten praten over dat project dat hij en zijn vriendin op probeerde te zetten icm met zijn muziek en rondreizen alleen dat het nog vorm moest krijgen. Dit leek erg veel op het project waar ik ook nog voor gewerkt had (globeshares). Had hem daar over uitgelegd en verteld dat die ook nog in de opstart fase zaten. Het bleek dat die vlak bij elkaar wonen in de VS. Heb ook nog contact met hun opgenomen en ze gaan nu misschien de projecten combineren. Ben benieuwd hoe het verder gaat. Maar hier een filmpje van hem http://www.youtube.com/watch?v=qUhgRoJNHxk of zijn myspace http://www.myspace.com/brianernstmusic
Maargoed, ben nu dus in Hanoi in Vietnam. Zal verder gaan waar ik in Laos gebleven was. Had ook nog een elephant mahout training gedaan. Ik wou graag een trip met olifanten doen maar wou niet zoiets toeristisch doen waarbij de olifanten geexploiteerd worden en waar ze tien keer per dag eenzelfde rondje moesten lopen met een houten frame met touristen op de rug. Na wat research bij verschillende reisbureaus, andere reizigers en de lonely planet vond ik ''the elephant village''. Een opvangplek voor olifanten die gered worden uit de ''logging industrie''. http://www.elephantvillage-laos.com/Heb op de nek van olifanten gereden en een basis mahout training gekregen. Je leert dan allerlei commando's om de olifant te ''besturen''. Als je bijvoorbeeld linksaf wil tik je met je voet achter zijn rechter oor en zeg je 'sai'. Soms was het wel lastig want je zat zegmaar los op zijn nek en je bewaarde je evenwicht door met je knieen tegen zijn oren te leunen. Maar de eerste olifant waarop ik reed begon te rennen omdat hij eten zag en wapperde veel met zijn oren wat het lastig maakte te blijven zitten. Na wat basistraining was er een lunch en hebben we bananen aan de olifanten gevoerd. Daarna een wandeling op de nek van een olifant gemaakt en naar de rivier om te wassen. Ik zat op Mae Boun Nam, met 62 jaar de grootste en oudste olifant in het project. Onze gids nam een camera van iemand uit de groep en zou daarmee foto's maken.Ik had best wel geluk want de olifant waarop ik zat begon al naar de rivier te lopen toen alle anderen nog op de olifant aan het klimmen waren. Daardoor waren we er veel eerder dan de rest en had ik een paar goede close up foto's. De rest van de foto's waren een beetje wazige groepsfoto's. Ook nog een avondje uitgeweest met wat mensen uit nieuw-zeeland en Duitsland. Het uitgaan in Luang Prabang maar tot 01.00 waarna alleen nog de bowling hal open is. Daar gaat dan iedereen naartoe om te bowlen. Na wat bluffen over voetbal tussen mij als Nederlander en die andere gasten uit Duitsland besloten we een Duitsland-Nederland wedstrijd te houden. Het was een nek aan nek race maar ik had met behulp van de oranje bowlingbal net gewonnen met 5 punten, shade Duitsland!! De volgende dag naar de Laotiaanse ambasade om m'n visa te verlengen en ook een visa aangevraagd bij de Vietnamese ambasade en wat andere dingetjes geregeld.
Ik heb het nu eigenlijk wel weer gehad met achter de computer zitten dus ik vat de rest even kort samen. De laatste weken had ik de lessen in mijn eentje gedaan en het ging heel goed. Uiteindelijk leerde je de klas goed kennen en kwamen steeds dezelfde leerlingen weer terug naar je les. Na mijn laatste les had Mr. Samsouk alle klassen bij elkaar in de bibliotheek verzameld om me te bedanken voor de lessen. Dit was best wel even moeilijk omdat iedereen naar me toe kwam om me te bedanken. En ook al waren het maar vijf weken toch bouw je met een hoop mensen wel best een goede band op. Ik had ook nog een afscheids dvd gekregen met foto's van de afgelopen tijd en een bedankbrief. Daarna naar het zuiden naar Vang Vieng gereist. Daar wat hikingtochten, kayaken, caving (grot bezoeken), en natuurlijk tubing gedaan. Met tuben drijf je op een opblaasband de rivier af en onderweg passeer je een hoop barren. Daar kan je dan wat drinken en feesten waarna je weer op je tube stapt om af te drijven naar de volgende bar. Na Vang Vieng weer terug naar het noorden naar Luang Prabang voor Lao Newyear. Veel watergevechten, feesten, poeder en verf gooien (zie foto's). Daarna naar Bokeo province in het noorden van Lao (vlakbij de grens met Thailand). Daar de gibbon experience gedaan. Dat was echt supervet!! Heb veel mooie natuur en uitzichten gezien. Ook heel veel ziplines kunnen doen. Je begon 's ochtends rond zeven uur met de trek en was dan rond vier uur 's middags klaar. Daarna had je vrije tijd en ben ik steeds samen met een andere gast terug de jungle in gegaan en hebben we nog heel veel ziplines overnieuw gedaan. Wanneer we moe waren gingen we in het midden van een lijn hangen. Je hangt dan ver boven de boomtoppen en hebt een fantastisch uitzicht. De eerste nacht was er wat storm maar niks ernstigs. De nacht daarna vertelde de gids dat er misschien een storm kwam. Op het moment dat hij dit aan het vertellen was stond ik in de ''douche''. Dat is echt een aparte ervaring want je douched daar in een boomhut met bronwater dat je onder je 40 meter naar beneden ziet vallen en voor je heb je kilometers ver uitzicht over met regenwoud bedekte bergen. Dat is wel wat anders dan de badkamer thuis. Maargoed wat de gids vertelde kwam er op neer dat ''mocht het nou erg zijn moesten we ons tuigje maar vlug aan doen en over de kabel naar de berg gaan en naar het hutje aan de andere kant vd berg gaan om te schuilen''. Ondertussen was het pikdonker hoorden we flink wat gedonder in de verte. De gidsen zelf slapen niet in de boomhut maar ergens in een kampje op de berg. Net toen hij op het punt stond weg te gaan begon hij te schreeuwen ''oh no, go now, go now, go now''. Blijkbaar was het toch erger dan verwacht en we zagen in een razend tempo een storm over de bergen komen. Sommigen mensen stonden op het punt naar bed te gaan of lagen al op bed dus moesten vlug hun schoenen aan gaan doen. De gids schreeuwde toen ''now shoes, no time, go now, go now'. Dit zorgde ervoor dat iedereen flink begon te stressen en het harnas aan ging doen. Ik had het verhaal daarvoor over de mogelijke ernst gemist omdat ik stond te douchen. Ik verwachtte niet dat het zo erg was en ging dus snel eerst m'n camera en ipod halen en in mijn drybag pakken. Wou deze niet in de regen laten liggen. Daarna vlug het tuigje aangedaan en ook naar de kabel gegaan. Daar was het nogal een gestress omdat het uitstappen in deze boomhut wat ''enger'' was dan de andere boomhutten. In de andere kon je al staand de hut uit glijden maar hier moest je jezelf vastklikken en ''in het diepe springen''. Ondertussen regende het hevig (dat zijn niet de regenbuitjes als in Nederland) en schudde de boom heen en weer. Thomas en ik waren iedere dag als enige nog verder gegaan met de ziplines en hadden zo'n 30 lijnen meer gedaan waardoor wij voorop werden gestuurd. Het was best wel een vette ervaring want je klikte je dus aan een kabel en sprong in een pikzwart gat waarna je zo'n 200 meter door het donker gleed. Wel ging het nu een stuk harder want de kabels waren nat en de rem werkte niet echt. Af en toe zag je een beetje de omgeving door de flitsen van het omweer. Samen met twee anderen waren we al op de berg aangekomen en ik dacht dat daar het gevaar wel geweken was. Maar pas toen de gids riep 'and now run' en als een gek begon te rennen begreep ik dat het toch wel serieus was. Ik heb nog nooit iemand zo hard zien rennen. Een van die andere twee hadden ook een lamp en ook zij renden mee. Ik had gelukkig nog snel een zaklamp in mijn drybag gegooid en ging deze eerst zoeken. Ik zag geen steek en had niet zo'n zin de berg af te vallen. Ik wist eigenlijk niet zeker of iedereen al uit de boomhut was en of zij een zaklamp hadden dus ik rende vlug terug met mijn lamp. Daar kwam net de laatste gestrest de kabel af. Overal om ons heen vielen enorme takken naar beneden en braken bomen. Wij begonnen ook te rennen wat best lastig is op blote voeten in een storm op een natte modderige bergheling in het pikdonker. Het was wel een aparte ervaring. Na wat zoeken (de gids was hem al gesmeerd) vonden ook wij het hutje waar we konden schuilen. De storm zag er echt supervet uit. Echt iedere twee seconde waren er superfelle flitsen waardoor alles fel verlicht werdt. Als ik een zonnebril bij me had gehad dan had ik hem opgedaan want het was net een stroboscoop. Na een paar uur was de storm geweken en moesten we door de regen weer terug naar de andere kabel die naar de boomhut toe ging. Ook nu mocht ik weer voorop wat een stuk pijnlijker was dan de kabel daarvoor. Er lagen nogal wat takken en een bamboe stam tegen de kabel aan wat ik te laat zag. Maar door de adrenaline voelde je er niks van en knalde je er doorheen. Het deed me een beetje denken aan offpiste met snowboarden. De jongen die na me ging had ook nog wat pijnlijke takken maar daarna was de kabel vrij. Gelukkig maar want er waren ook een paar meiden in de groep die op het randje van een zenuwinzinking stonden haha. In de boomhut was het nogal een revage. Overal takken en bladeren maar niet echt schade. Wel waren de bedden nat. Maargoed al met al een leuke ervaring en ik ben ondertussen weer te lang aan het schrijven.
Na het noorden ben ik weer naar Luang Prabang terug gegaan. Daar heb ik afschijd van de familie in het guesthouse en de andere vrijwilligers genomen en naar Hanoi in Vietnam gevlogen. Daar heb ik Da, een vriendin uit Thailand ontmoet en zijn we Hanoi gaan verkennen, drie dagen naar Halong Bay gegaan en vanavond gaan we naar Sapa in het noorden met de nachttrein waar we vier dagen blijven. De rest vertel ik wel een beetje aan de hand van de foto's die ik zo zal uploaden. Ik zal steeds bij iedere foto wat bijschrijven.
Ps. Naar de familie heb ik al een kaart/schilderijtje gestuurd. Deze zijn handgemaakt/geschilderd op rijstpapier. De kunstenaar zie je op een vd foto's. Voor de vriendengroep; jullie kaart komt nog maar had geen zin om heel de dag kaarten te zitten schrijven :P
- comments
jorg goed verhaal, lekker kort
Kim Hee Jorg! Super om te lezen! Haha, kort samenvatten komt bij jou niet voor denk ik ;) Ben blij dat je het naar je zin hebt daar. Heel veel plezier nog en ik ben benieuwd naar je volgende blog. xx
Romy He lieverd. Wow, heftig joh met die storm! Ik zat supergeconcentreerd te lezen haha. Leuk van het kaartje, al hebben we het nog niet ontvangen ;) Een dikke kus
Paddo Zoals ik al dacht na een lange periode van stilte: geen bericht = goed bericht! Fijn dat je zo geniet! x
Ankie Hoi jorg idd lang geleden .heb dus ook aan wilma gevraagd of je nog had gebeld. Wel superspannend zo''n zware storm. niets voor mij.Maar gaaf om mee temaken. kort samengevat schreef je. verder een heel fijn en mooi vervolgop je verdere reis. hartelijke groetjes uit het fer. ankie en adriaan
Silka en John Hey Broertje, Late reactie v mij maar ik had het vd week al gelezen hoor. Je hebt het weer echt super spannend geschreven allemaal vooral v die storm Super gaaf dat wil ik ook wel eens meemaken maar dat zal wel in mn dromen zijn ben ik bang. Heeeeel veeel plezier en thnx voor de kaart/schilderijtje we moeten het alleen nog binnen krijgen maar ben benieuwd. xxxxxxxxx
Jeroen v G Mooi compact verhaal Jorg, maar zeker een spannend stukkie! Have fun man
Kriz ey Jorg! Leuk man! ben blij om te hoor dat het goed ga! Nog veeeeel plezier!!! X