Vanochtend waren we al vroeg uit de veren en vertrokken we om 7u45 al voor de wandeling naar de Trollkirka. We wouden de massa voor zijn en die arriveert meestal tussen 9 en 10. De wandeling naar de Trollkirka duurt anderhalf uur enkel, maar is ook uiterst vermoeiend vermits de grotten in de bergen liggen en je dus steil naar boven moet wandelen. Het weer was ook vandaag weer goed dus bijgevolg was het best zweten tot boven. Na de nodige tussenstoppen kwamen we aan bij de ingang van de grot. Vanaf hier had je een zaklamp nodig want de eerste 150m in de grot zie je geen steek. Bovendien stroomt er een riviertje door en zijn de stenen waar je over of tussen moest kruipen uiterst glad.

De Trollkirka wordt beschouwd als een natuurlijke kathedraal in een grot. Vanboven valt er een waterval naar binnen en zijn de rotsen met fel groen mos bezaaid. Beneden had de grot een lichte kleur en lagen er stenen op de grond die verkleurd waren door het water. Een prachtig effect dat nauwelijks op foto vast te leggen valt. Een magisch plekje en dat hadden we helemaal voor ons alleen vermits we zo vroeg waren. We hebben dus even in de grot vertoefd, met een trui weliswaar want binnen was het ijskoud. Daarna moest je naar boven klauteren en was er een ladder waarmee je boven de waterval van de eerste grot kwam en zo de tweede grot kon binnengaan. Deze grot wordt het altaar genoemd vermits de wanden en het plafond van de grot helemaal bezaaid zijn met marmer (ontstaan door het water).

Nadien keerden we terug en zagen we ook de eerste mensen omhoog komen. We hadden het dus goed getimed! We kwamen Noren tegen en zei vertelden ons opnieuw hoeveel geluk we wel niet hadden met het weer. Ze konden zich niet meer herinneren dat het zo warm en zo lang droog is geweest in de zomer. Wij prijzen ons dus gelukkig dat we dit jaar hebben besloten van naar Noorwegen te komen :-). Na de wandeling hebben we een eitje gebakken en nadien de Atlantische route gedaan. Een weg doorheen de zee met een uitzonderlijke brug die een steile hoogte aanneemt omdat de schepen er onderdoor moeten kunnen varen. Vermits het nog steeds zo warm was, hebben we daarna nog gezwommen. Nu bevinden we ons in Oppdal. We hebben nog maar eens een camping genomen zodat we onze haren kunnen wassen (dat is niet zo evident in een meer :-p). Toch blijft het wildkamperen het mooiste...