Profile
Blog
Photos
Videos
Hellooooo teacherr!
Het is al weer een tijdje geleden en ondertussen is mijn laatste weekje vrijwilligerswerk ingegaan! Time flies.. Het leven van deze teacher in Can Tho is nog steeds erg leuk.
Na de tet-vakantie is uiteindelijk het normale leven hier weer opgestart: winkels en eettentjes gingen langzamerhand weer open en de kinderen hebben geen vakantie meer dus moeten gewoon weer 'hard' aan het werk. Ik snap nu ook waarom je het als leerkracht af en toe best zwaar kan hebben: na honderd keer herhaalt te hebben dat je ' it isss' zegt i.p.v. 'it ej' en er nog steeds vrolijk verder wordt gegaan met 'it ej'.. grr. Maar het blijft leuk en de kinderen zijn verder heel lief. Als we aankomen worden we toegejuicht 'hellooo teacher!', daarna gaan ze achter hun tafeltje staan en zeggen ze in koor een heel riedeltje op: 'good afternoon teacher, how are you..' en dan kan de les beginnen. Voor ons een beetje ouderwets eigenlijk.
Sinds twee weken hebben Ilse en ik ook een nieuw project toegekend gekregen, namelijk het geven van engelse les aan blinde mensen. Zij hebben een massage-salon in Can Tho en krijgen van ons les om te kunnen converseren met de toeristen die daar komen. Een hele uitdaging, want hoe geef je blinde mensen les? Gelukkig worden we hierbij wel geholpen door Vietnamese studenten, zij fungeren min of meer als tolk. Vorige week hebben we met een paar vrijwilligers een uitje voor ze georganiseerd; we hebben ze meegenomen op een boottochtje. Dan realiseer je pas hoe veel vertrouwen ze eigenlijk maar moeten hebben in hun medemens 'ok, grote stap naar links en dan sta je op de boot..'.
Vorige week heb ik ook nog een groepje studenten toegekend gekregen om les aan te geven (jaja, het is druk hoor). Zij hebben best al een redelijk niveau Engels. Hier komt dus ook meer grammatica bij kijken, dat is voor mij soms ook nog even graven in het geheugen en de boeken erbij pakken. Soms weet ik dus zelf ook niet meer helemaal wat de achterliggende gedachte ook al weer was. Maar, als ze er mee aan de slag gaan komen ze er uiteindelijk zelf uit hoe het in elkaar steekt. Tja, het leven van een teacher kan ook zo simpel zijn ;)
Verder gaan de andere projecten ook nog steeds door en er blijven dingen gebeuren waar ik me over verbaas danwel opwind. Met name eigenlijk bij de City orphanage, het weeshuis waar de kinderen met een verstandelijke beperking zitten. De kinderen hebben veel meer aandacht nodig dan dat ze nu krijgen. Terwijl de meeste verpleegsters meestal tv zitten te kijken of een beetje uit het raam zitten te staren. Ongemotiveerd, slechte werkomstandigheden, maar ook gewoon niet weten wat je met sommige (meervoudig) gehandicapte kinderen kunt doen. Als er uberhaupt al iemand aanwezig is. Als we aankomen zitten de kinderen namelijk opgesloten en is er (volgens mij) geen toezicht. Vervolgens als we weggaan worden we geacht de kinderen weer naar hun groep terug te brengen, we nemen ze namelijk meestal mee naar buiten, alle deuren worden dan weer dichtgedaan. Ondertussen weet je dan dat ze elkaar binnen gaan slaan, krabben enzovoort. Andere kinderen trekken zich terug in hun eigen wereld, dan hoeven ze daar in ieder geval niks van mee te krijgen. .
In een andere groep liggen er een aantal kinderen met een waterhoofd en kinderen die helemaal vergroeid zijn al jaren lang in een ledikantje en wordt helemaal niks mee gedaan. Die liggen daar maar.. wel heftig om te zien hoor.
Naast het werken hebben we ook nog wel een beetje ontspanning. In de week na tet zijn Il en ik samen twee dagen naar Ving long geweest, daar hebben we een homestay gedaan en we hebben struisvogel gereden! Ook zijn we met een paar vrijwilligers en Miss Hahn een weekendje weg geweest naar Chau doc. Veel pagoda's bezocht en twee bergen beklommen, tenminste, het kwam meer neer op een aantal treden omhoog klimmen. Iets wat vooral voor Miss Hahn nogal een grote opgave was. Dat heb je he, als je alles op de motor-bike doet.
Ik maak in ieder geval veel mee en elke dag wordt weer anders dan ik van te voren dacht dat het zou worden. Vorige week hadden we met onze buurvrouw, een studente, een afspraak om samen te gaan eten en ze zou ook een 'friend' meenemen. Waarschijnlijk was er weer een probleem met de uitspraak van de 's' want om afgepsroken tijd stond heel haar engelse klas op onze stoep! Gezellig hoor en voor hun weer een oefening om engels te praten.
Nou, deze week dus afscheid nemen en nog een extra knuffel geven aan de babies en dan zitten we volgende week al weer in Maleisie! We zullen het hier wel missen, de ene gewoonte wat minder dan de andere, maar Vietnam is wel een heel boeiend land.
- comments
De mr Hey lieverd! Ik heb weer genoten van je verhaal. Ook best wel een keer moeten lachen om de gekke dingen die je allemaal meemaakt. Vervelend dat je mobiel het nu niet meer doet, maargoed we hebben elkaar natuurlijk meer dan genoeg gesproken afgelopen drie maanden...hahah. Maak er een prachtige week van en geef de kinderen maar een extra knuffel! Dan krijg jij er ook een van mij ;) Heel veel kussen van de mr
Eline He Loon! Wat leuk om je verhaal te lezen. Maar ook heftige dingen met die gehandicapte kinderen..... Kan me voorstellen dat je daar graag iets aan zou willen doen.... Nu afscheid nemen, de rugzak weer op en een nieuw land ontdekken. Heel veel plezier en succes weer en hoop dat het reizen in Maleisie jullie weer leuke foto's en verhalen oplevert!!! Liefs x E-line
Mama Ilse Hoi Ilona Ik kan niet anders zeggen dan dat ik trots ben op jullie en alle vrijwilligers,het is en blijft mooi werk. Het afscheid zal wel even slikken zijn maar zo ik naar ilse schreef gelukkig zijn er meer van die mensen zoals jullie. Goed dat jullie nog even enkele weken samen gaan reizen om even de zinnen te kunnen verzetten. Geniet van de reis die jullie gaan maken. Gr Wim Ria en de Huus
Dree Lieve Il, wat hebben jullie het super gedaan daar! Echt mooi om te werken dat zulke dingen die voor ons heel 'gewoon' zijn daar iets bijzonders zijn!! Nu lekker nog naar Maleisie en dan ga je je ventje weer zien, lekker or!!! Die mist je vast heel erg ;-) Ik ook!!!! Nou have fun nog!! Veel liefs ps: heb btw mn haar ff afgeknipt een maandje geleden ongeveer, kort ;-) xx
Josien V Hey lieve IIoon! Wat leuk om te lezen! Zal wel moeilijk zijn inderdaad om die kinderen zo te zien als je weet dat het in Nederland bijvoorbeeld heel anders was geweest. Vind het echt super wat je doet en wat je allemaal meemaakt! Nog maar eventjes toch en jullie zitten in Nieuw zeeland! :-D Marc kan niet wachten tot hij je ziet volgensmij! Heb ook zin om je weer te zien en alle verhalen live te horen en foto's te zien! Geniet er nog van! XXX josien