Vandaag een drukke dag op het programma. We worden opgehaald in een soort limousines om naar het centrum te gaan voor een stadstoer, een wandelende stadstoer. Na een uurtje of twee rondgeslenterd te hebben was ik erg toe aan koffie. Gelukkig kent Vietnam een gedegen koffiecultuur en kun je verschillende varianten goed krijgen. Een speciale koffie is er een met ei erin. Hoe ze dat precies doen weet ik niet, het ei wordt eerst gegaard als een soort hollandaise saus en gaat dan bij de koffie. Dit is dan een zoete variant. Ik heb het nog niet geprobeerd en eerlijk gezegd trekt het me ook niet zo. Mao laat ons allerlei dingen zien waaronder een tradiotionele woning die op de werelderfgoedlijst van Unesco staat. Wel leuk om dat te zien. Ieder jaar zijn er overstrominge in Hoi An en nog niet zo lang geleden in 2017 stond het water tot 1 meter70 in die woning. een aardig klusje om dat weer schoon te krijgen. Eenmaal weer buiten, aan de andere kant blijkt er een groepslid te missen. Achteraf bleek ze achter het verkeerde gele hemd aangelopen te zijn. Gelukkig was ze snel weer terecht.

Na de lunch gaan we terug naar BeBe waar een aantal van ons gisteren zijn opgemeten en stoffen hebben uitgezocht voor de eerste passessie. Ik vind het allemaal best spannend.

Weer terug in het hotel krijgen we even de tijd om ons op te frissen en wat spullen te pakken want de trip naar BaNa Hills stond gepland. Ik wist al ongeveer vanaf het moment dat ik deze reis geboekt had dat ik daar naartoe wilde. Boven in de bergen is een dorp waar vanwege het klimaat Fransen een woning hadden. Eerst was dit alleen bereikbaar via de weg maar in 2006 of zo is hier een kabelbaan aangelegd de langste ter wereld. Bovendien is er een gouden brug die op twee handen rust. Dat daar een heel pretpark omheen gebouwd is en een Fransdorp vond ik niet zo boeiend. Er zat geen excursie in het programma volgens de website en ik was dus van plan dit zelf verder te organiseren. Toen ik dit met Mao besprak vertelde hij dat BaNa Hills een optionele excursie is. Ik allang blij dan hoef ik verder niet te regelen of uit te zoeken, en dat dorp en pretpark ach, we gaan pas om half drie weg dus wat zou ik daar nou nog van meekrijgen? Degene die deze excursie geregeld heeft, had daar duidelijk andere ideeën over. De rit in de kabelbaan, bijna 6000 meter hoog was gaaf. Een prachtig uitzicht en dito landschap. Na ongeveer 4000 meter begon de mist op te komen met een wisselend zicht. Ook boven op berg was het vlagerig mistig wat er voor zorgde dat de brug soms wel en niet zichtbaar was. Ondanks dat heb ik toch een aantal goede foto's kunnen maken.

Daarna begon de pret. We zouden gaan eten in de bierstube. Dan denk ik al hallo ik ben in Vietnam, als ik naar een bierstube wil ga ik wel naar een oktoberfest. Maar goed de bierstube. Inmiddels was het donker geworden, wind op komen ztten en ondanks dikkere kleding was het gewoon koud. Uiteindelijk bleek alles bijna dicht te zijn op een mercure hotel na waar kamers voor drie uur werden verhuurd en niet geslapen mocht worden, aldus het bordje wat op tafel stond. Alle mercure hotels zijn blijkbaar hetzelde........

Het was er gelukkig wel uit de wind en redelijk warm. Efin wij naar de bierstube. Dit blijkt een tent te zijn waar 3000 man in kan een inmense vreetschuur dus. Eerlijk is eerlijk er is wel van alles te krijgen. Naast kip en varkensvlees, zijn er ook slakken, kikkers en krokodil voor het opscheppen. Ik heb het maar veilig bij kip gehouden en een liter bier waar ik een voucher voor gekregen had. De muziek was gelukkig redelijk dank zij een coverband,die er wel geregeld naast zat en na elke drie nummers pauze hield. En oh ja wanneer je van plan bent om de highlights van Frankrijk te gaan bezoeken adviseer ik je om naar BaNa Hills in Vietnam te gaan want daar heb je op een plein álles bij elkaar overgoten met een saus van hoe meer bling is beter. En toch had ik het niet willen missen allemaal.

Terug bleek de gondel steeds op het hele uur te gaan en moesten we een half uur wachten, en boven was het echt koud. De terugweg verliep in algehele neveL en pas toen we bijna beneden waren, na zes kilometer werden er weer wat lichtjes zichtbaar. Eenmaal beneden steeg de temperatuur wel met een graad of vijftien. De busrit terug was een drama. Naast dat de chauffeur reed als een malle koos hij ook nog voor een weg waar aan gewerkt werd. Meerdere mensen hebben hier hun beklag over gedaan. Uiteindelijk weer laat maar veilig in ons hotel.