In ons Trotter- boekje staan de adressen van restaurant waar je Duitse broodjes, pizza en chocoladetaart kan eten. Ik weet nog dat ik zei 'Kathmandu is Westerser dan je denkt' toen ik het las. Maar dat is echt niet waar! Daar zijn we vandaag wel achter gekomen:) Die Duitse broodjes is dan ook het enige Europese dat je tegenkomt. De wereld is hier echt totaal anders.

We zijn vanochtend relaxed wakker geworden, na een nacht van 14! uur non-stop slaap. We hebben goed geslapen en werden lekker uitgerust wakker. Best goed, als je je bedenkt dat de stad om 05:30 uur al tot leven komt. Ik heb de toerende auto's wel gehoord, maar was te moe om er aandacht aan te schenken. We hebben ons gewassen (iets weerhield ons ervan om te gaan douchen in dat schimmelhok:)) en zijn de stad in gegaan. In het hotel kregen we het adres van het hotel mee voor het geval we zouden verdwalen. De poortwachter begroette ons met een hoofdbuiging en 'nasmaste'. Hij wenste ons nog een nice day en daarna stonden we midden in het straatleven van het choatische kathmandu.

Het duurde even voor we ons konden orienteren. We hadden een plattegrond, maar hier kennen ze geen straatnaambordjes:) Als je ook maar even stil staat om op de kaart te kijken, komt er al een bewoner op je af. De mensen willen je heel graag helpen, maar willen daarna wel fooi zien. Als ' rijke' Westerling spring je meteen in het oog. Je moet hulp beslist weigeren, tenzij je echt hulp nodig hebt natuurlijk. Ze proberen echt overal fooi uit te slaan.

We keken onze ogen uit naar het leven op de straat hier. Auto's, fietstaxi's, mensen met pakketen op hun hoofd, kinderen, scooters: alles rijdt door elkaar heen. Er zijn geen voetpaden. Je moet dus wel goed uitkijken. Er lopen ook koeien. Die zijn heilig. Ze mogen niet aangeraakt of verjaagd worden. Als een koe de weg oversteekt staat al het verkeer stil. Overal staan kraampjes en winkeltjes. Leuk om overal te neuzen. We zagen een klerenmaakster die midden op straat aan het naaien was.

We zijn nog naar Dubar Square gelopen; het hart van de stad. Hier bevinden zich alle bekende tempels en stupa's. We wilden daar gewoon even rondlopen, maar er kwam meteen een man op ons af. Hij wees ons er meteen op dat we een ticket moesten kopen om op het plein te komen. Bovendien wilde hij onze gids wel zijn. Hij begon meteen een heel verhaal te vertellen over verschillende tempels. We gaven aan dat we geen gids nodig hadden, maar hij gaf niet op. Erg opdringerig! Hoe vaak je ook ' No Thanks' zegt, het heeft geen enkele zin:) Je moet gewoon weglopen eigenlijk. Uiteindelijk zijn we Durbar Square niet meer op gegaan. We komen er maandag namelijk ook al met de geboekte reis. We zijn terug gelopen naar ons hotel.

Eigenlijk hebben we vandaag niets anders gedaan dan kijken! Het is geweldig. Er is volop leven in de stad en je blijft je verbazen. De sfeer is goed. Je voelt je als toerist wel bekeken, maar de mensen zijn vriendelijk. Het is alleen niet verstandig om na 18:00 uur nog weg te gaan. Het is dan donker (jah vroeg he?) en er is geen straatverlichting. Dus dat doen we dan ook maar niet:)

Inmiddels hebben we lekker gegeten in het hotel en zijn we ook gedoucht. Dat viel reuze mee. Er was zelfs warm water en dat is echt een luxe hier. Nog even lekker lezen en dan maar weer slapen. We zijn toch nog best moe van de reis en van alle indrukken hier.