Profile
Blog
Photos
Videos
Holaaatjes,
Hier zijn we weer.....
Wie denkt dat reizen leuk is, heeft gelijk! Wie dacht dat Bolivia leuk is, heeft het mis! Na een tweedaagse busreis van Buenos Aires naar Bolivia begon ons geluk te keren. We hadden het al kunnen weten toen we vijf uur in de rij moesten staan om Bolivia in te komen en Andaye weer eens levend verbranden. De eerste Boliviaan die we tegen kwamen stal Rosie d`r Ipod. Na een heftig gevecht hebben we de Ipod maar gelaten voor wat het is. Even dachten we dat Bolivia misschien toch wel aardig kon zijn, tijdens onze tour op de zoutvlaktes in Uyuni. Maar al snel bewees Bolivia zich opnieuw en kregen we knallende ruzie met onze chauffeur en kokkin. Waar wij in Nederland denken dat het verstandig is om met z`n tweeen op geasfalteerde wegen voorin te zitten, denken ze in Bolivia dat het leuk is om met z`n vieren voorin te zitten op een zandweg in de woestijn voor wat extra geld. Je moet je voorstellen twee oude zeurende Zwitsers op de voorbank en twee gillende Nederlandse meisjes achterin, waarbij Rosie met internationale gebaren duidelijk maakt dat ze lichtelijk gestoord zijn. De zoutvlaktes waren overigens wel heel mooi.
Na Uyuni zijn we naar La Paz verhuisd waar we in het hostel iedere avond belaagd werden door mannen van alle nationaliteiten, maar gelukkig ook beschermd werden door een barman van veertig die vroeger een homicide detective was. Betere bescherming kun je je niet wensen. En niet onbelangrijk in La Paz heb je een bioscoop met 24 zalen.
En toen en toen en toen....gingen we naar Isla del Sol, een Inca eiland waar we ons de pleurus hebben gelopen. Tips van de Lonely Planet; neem water, eten en zonnebrand mee. Oeps...vergeten en Andaye en zelfs Rosie verbrand. En dorstig. Nu zullen jullie denken, dat valt wel mee. Maar NEE. Op weg naar Peru werd net voor de grens Rosie d`r tas gestolen met alle waardevolle papieren, pasjes en fototoestel met foto`s. Natuurlijk hadden wij geen geld en was er geen bank, maar wel een buskaartje. Aangifte zat er dus helaas niet in. S`avonds in Peru aangekomen konden wij stierlijk lachen om het pietluttige voorval in de ochtend en proosten we er op los. Nu we Bolivia achter ons gelaten hadden dachten we dat ons geluk ging keren, maar nogmaals NEE. S`ochtends werd Andaye niet zo lekker wakker, nu zullen jullie denken, Kater. Maar NEE. Na een dag lang zwetend in bed gelegen te hebben, leek het Rosie s`avonds toen Andaye 40 graden koorts had verstandig om de dokter te bellen. Andaye zag hier het nut niet van in, ze kon namelijk nog best d`r benen scheren. De dokter constateerde dat Andaye uitgedroogd was en misschien een parasiet of bacterie infectie had, op naar het ziekenhuis! Nu horen wij jullie denken, wat heeft Bolivia hier mee te maken? Nou het zit zo. Je raad nooit waar Andaye een parasiet EN bacterie infectie heeft op gelopen. Juist, in Bolivia. Na drie dagen aan een infuus gelegen te hebben, mocht Andaye met antibiotica en een dieet weer op pad. De dagen daarna proosten Rosie er in Cusco in d`r eentje op los. Vier dagen nadat Andaye uit het ziekenhuis was gekomen, gingen we de Inca Trail klein maken. Nu horen we jullie denken, wat is de Inca Trail. Misschien hebben jullie dit al snel gegoogled, maar we zullen een kleine toelichting geven. De Inca Trail houdt in vier dagen uren lang berg op berg af in de regen wandelen. Waar de hele groep trekking schoenen, droge kleren en een regenzak voor hun rugzak hadden, hadden wij uiteraard niets van dit alles. Maar wel twee identieke mooie neppe North Face jasjes. Met pijn in onze voeten, kuiten, ruggen en nekken arriveerden wij na een magische tocht in het eeuwen oude Machu Picchu. Waar wij dachten, we hebben nog steeds niet genoeg geleden, laten we de Wayna Picchu (zie hoge berg op de foto) ook nog eens beklimmen. Vierhonderd mensen mogen per dag deze berg beklimmen en na een klein sprintje en hier en daar wat ellebogen waren we de laatste twee. Met onze daverende tourgroep bedachten wij dat het slim was om na vier dagen wandelen en geen slaap s`avonds de voetjes van de vloer te gooien tot zeven uur s`ochtends. Nu horen we jullie denken, wat zullen die arme schaapjes moe zijn, maar NEE. Na een dubbele massage gingen de volgende dag de voetjes weer van de vloer.
Omdat de jungle helaas goedkoper is in Bolivia en roze dolfijntjes heeft, gaan wij terug naar het gevreesde land. Deze keer ervaren met de ellende die dit land met zich mee brengt. Dus lieve luitjes geen zorgen, wij redden ons wel!
Hasta la huevo, zoals de locals hier zeggen.
Volgende blog komt misschien vanuit ons GRATIS prive appartementje in BA.
- comments
Harry First!!!
Gretchen Hi Girlz, poor you guys! Why did you`re friends and family did not respond on your blog? Andaye I hope you feel better... I`m so proud of you girls that you make it throug these hard times! Have fun in the jungle. I`m in Colombia right now, too bad we can`t meet anymore. Love you
manita gretchen, ik pof je.
martje Haha whoohoo manita! Ik doe wel mee! Blij dat jullie nog alive and kicking zijn -xx-
Sammy Eindelijk een fatsoenlijk verhaal! Yay! Geniet nog maar even van die vrijheid en eeuwige jeugdige energie.. over 3 weken hebben jullie 5 bejaarden als een blok aan je been hangen.. xx
Fanny Lieverds, Al die spullen die jullie kwijtraken en dan toch een steeds zwaardere backpack meesleuren. Had toch beter naar Douwe Dabbert gekeken... Hou ons op de hoogte! XF
Laura! Hahaha...volgens mij ben ik gewoon een ramptoerist want ik lig iedere keer dubbel van het lachen bij jullie verhalen;) xx
Frank awww... hug voor andaye!
John Wat een gerustellende verhalen voor een vader. Mochten jullie Gretchen nog tegen komen , vraag dan hoe het met opa en oma gaat. Die zullen wel rond 1945 geemigreerd zijn, want de normen en waarden in de familie zijn het zelfde gebleven. John
groetjes laat even jullie reisschema horen van india, misschien kunnen we elkaar ergens treffen gr. F
Rob Leuk om op deze manier weer even iets van jullie te horen
miriam Wat een verhalen !! en dan weer nieuwe plannen. Veel plezier bij de roze dolfijnen en als het kan graag wat foto's van hen (en jullie) liefs Miriam
suzan He meiden, "zet um op"
Ineke Spannend allemaal, maar ook wij maken hier van alles mee. Een kleine greep uit het prille 2011 amsterdam :bezetting UvA, schiet en steekpartijen,storm,krakersperikelen, nepagenten op straat,skeletten in marnixstraat (uit pestkerkhof) en bouwproblemen stedelijk museum. Kortom als jullie weer terug zijn genoeg te beleven, Voor nu nogheel veel reisplezier hggs&kiss
Eddo Wow, dat is geen Benidorm! Hollandse meiden die zich niet klein krijgen door wat dan ook. Kanjers dus! Geniet ervan, Eddo