Ola,

Voor allen die dachten dat wij goede reizigers zouden zijn....het tegendeel is al bewezen. Binnen twee dagen had Rosie Andaye´s pinpas geblokkeerd, was Andaye aangerand door een kind van vijf en hebben we in het donken bij een verlaten bushokje waar je de krekels hoorde krikken en de pistolen om je oren vlogen vergeefs gewacht op een bus. Over het algemeen eten we eenmaal per dag omdat we wanneer we reizen vergeten dat het niet zo eenvoudig is om goedkoop eten te kopen. We hebben ongeveer 15x zoveel betaald op het strand voor een parasol, Andaye is levens verbrand (klein detail: omdat ze was vergeten zich in te smeren) en Rosie is beroofd. Hoewel iedereen het voor elkaar krijgt om voor drie tientjes te vliegen vanuit Rio, kregen wij het voor elkaar om een busreis van dertig uur voor minstens het dubbele te boeken. Daarnaast blijkt voldoende vocht binnen krijgen ook nog een hele opgave en komt het er op neer dat we geen water maar Cacaha drinken. En als klap op de vuurpijl maken we vrienden met een dertig jarige drie meten hoge en twee meter brede baby genaamd; Mark.

Mark dus......Mark is een engels man ontmoet in Salvador. De eerste dag was hij erg vriendelijk en een gezellige beer. Toen wij op een avond samen met Mark en Rob (leuke gozer, niks over te vertellen) in Pelourinho (oude stad van Salvador) naar een show, lekker eten en dansen op straat wilde Mark meer. Dus ging onze naieve beer opzoek naar een wit genotje. Hij sprak de eerste de beste crack junk aan en ging op weg naar een donker steegje. Apart van elkaar hadden wij een geweldige avond, Mark met zijn crack vriendjes en wij met Rob. De volgende ochtend was iedereen we in voor het strand en een feestje, maar Mark niet. Mark bleek een wit-grijs goedje naar binnen gewerkt te hebben en veranderde van knuffelbeer naar een grizlly beer. Helaas hadden we al tickets geboekt samen met Mark naar Recife, als geluk bij een ongeluk bleef Mark bij zijn crack-vriendjes in Recife slapen en konden wij hem sávonds lichtelijk aangeschoten vertellen dat wij niet langer van zijn gezelschap gediend waren.

Naast wat toeristische attracties in Rio, was de grootste attractie een enerverend diner met drie chinezen uit Rio. Lapa street party blijkt een stuk minder leuk dan Bairro Alto ;).....Salvador was een hele mooie stad met overal bandjes en samba op straat. En nu zitten we in een klein paradijsje Pirangi genaamd. Ons hostel ligt 2 meter van het strand en nu gaan we ons hoofd boven water proberen te houden (oftewel rosie gaat verzuipen) tijdens surflessen!

Ciao Lindha´s e Buenito´s (en ja Lau, dit is inderdaad geen portugees, maaar we kennen welgeteld al drie woorden. Gelukkig lachen we zo lief!)