Profile
Blog
Photos
Videos
el calafate, het zonnetje is van de partij, een terrasje doen, heerlijk na al die koude... hier kwamen we Jeroen opnieuw tegen, een toffe Nederlandse kerel die we leerden kennen nabij de watervallen van Iguazu! Hij had minder fijn nieuws, hij en twee noren, die wij ook kenden, hadden een auto ongeluk gehad nabij salta. een van de noorse jongens was uit de wagen geslingerd en had een ernstige hoofdwonde opgelopen, hij was in coma geraakt. ze hadden dus twee weken in het ziekenhuis van salta doorgbracht, totdat de ouders van die jongen er waren en ze hem konden repatrieren, s*** man, we werden er toch even stil van...Jeroen was daarna nog zijn rugzak gestolen, ja ja ook in Mendoza, dus had wel even alle pech van de wereld op korte tijd gehad.
we besloten een auto te huren, Jeroen zag het zitten om mee te gaan, om de volgende morgen naar de Perito Moreno glaciar te gaan kijken. we hadden van andere reizigers de tip gekregen om voor 7u smorgens het park binnen te rijden, en zo de 10euro ingang uit te sparen, dus zo gezegd zo gedaan, en het werkte, geen wachters te bespeuren!!
Geen mens bij de gletsjer, praaaaachtig, krijg er nog tranen van in de ogen, we hebben echt al enkele wereldwondertjes bij alkaar gezien hoor deze trip, man man, ik geraak er maar niet over!! en hoe maf, de gleter is continu in beweging, gekraak en gepiep, en af en toe valt een groot stuk ijs in het water, hoe imposant!!! en net, als we na enkele uren besloten om door te gaan, kwamen de eerste bussen toe, haha...
next stop. el chalten, ongeveer 150 km ten noorden van El calafate
chalten heeft geen geldautomaten, hadden we dat maar geweten...al ons geld samen gooien dan maar en gelukkig konden we bij het lieve mensje van de supermarkt met visa betalen, wonder boven wonder!! chalten is prachtig gelegen tussen de bergen, voor de rest is er weinig te beleven maar de natuur is er prachtig, hier hebben we een dagtrekking met zn allen gedaan, jeroen was ook vam de partij, mooi mooi, naar een meer tussen de besneeuwde bergen. de volgende dag deden maarten en ik een trekking, met klim van 1000m naar de eeuwige sneeuw, de max, wel lastig, het ene moment liepen we in de felle zon, daarna in een vreemd bos, nog hoger lagen enkel stenen en de eeuwige sneeuwvelden, waar we onze weg nogal spastisch doorheen zochten, we waren echt trots op onszelf!!
laatste avond met jeroen, veel pintjes op het terras, tot de koude ons naar binnen joeg. rond middernacht begon de helse busrit van 30 uur noordwaarts naar het hippiestadje El bolson, via de ruta 40, viva che, met enige kritische blik natuurlijk...
- comments