Profile
Blog
Photos
Videos
van mijn vadertje...
-----------
ONS VERBLIJf IN "THE QUILOTOA LOOP"
De weg van het " Durbuy -Adventure- achtige " Banos over Ambato en La Catunga naar Tigua lijkt op de kaart niet ver, maar je raadt het reeds : met de bus duurt alles 3x zo lang.
Vanuit La Catunga kwamen we in een sprookjesachtig niemamds land. Hooguit bevolkt door enkele keuterboertjes en hun lama's. Vreemd , wij zitten > 4000 m en geen sneeuw te bespeuren. Met de hulp van de buschauffeur vonden wij de volgens de lonelyplanet " the family-operated -farmhouse and rustic cozy place to stay". Wij hadden het toch niet echt getroffen. De 4 zoons van de oorspronkelijke uitbaters teren nog wat op de reputatie van de ouders en wat wij voor 20 usd per persoon kregen was helemaal niet volgens de beschrijving. Het hoevetje was eerder afgeleefd en het enige wat blonk waren de dollars in hun ogen. Ze waren wel vriendelijk en de ligging uniek. Trouwens, een andere mogelijkheid was er niet want het werd donker en er kwamen geen bussen meer. Ik ben eens benieuwd wat er over pakweg 5 jaar in de gids zal staan over de "POSADA DE TIGUA". Wij maakten er kennis met een Italiaanse en Franse trekker en kropen vroeg onder de wol gezien het bier toch op was.
Hiking from Laguna Quilotoa to Chugchilan op vrijdag 29/01 (ook de verjaardag van Liesbet die wij bij deze nog eens van harte feliciteren).
Toch eenvoudig ? Eerst 30 km met de bus tot aan de krater, een wandelingetje van 12 km en dan de bus terug ...
Wij moeten toch beter de gids lezen en willen geloven wat er staat: Tot aan de krater geen enkel probleem, wel een nog noot geziene pracht van kleuren en natuur. De wandeling : iets moelijker zonder kaart en vooral zonder zicht want boven op de krater zaten wij volledig in de wolken. Ons Hanne deed het weer en zonder goede kaart of compas, waarschijnlijk met een short-cut, leidde ze ons tot het eerste dorpje. Het moest juist zijn want de 1000 m terug naar boven was geen optie omwille van het tekort aan zuurstof. Maar geen probleem : wij zaten op schema. Nu nog 8 km naar Chugchilan via de canyon. (500 m dalen en 500m terug nnaar boven). Wij ontmoetten nu en dan enkele tegenliggers die dit waarschijnlijk niet zomaar voor het plezier deden : hun inkopen en ook met de baby naar de dokter moeten langs hier passeren. De stilte en het landschap zijn niet te beschrijven maar Hannes foto's volgen.
En dan de bus terug vanuit Chugchilan, eenvoudig toch ..?
Neen dus, geen bussen meer : slechts 1 per dag, 's morgens om 4 uur.
Dan maar liften .... Na anderhalf uur werd het duidelijk dat er geen auto's meer voorbij kwamen. Wij konden wel een camionetta vragen ons te voeren tot de volgende stad op 45 km maar dit kost 30 usd. Prijzen die wij hier normaal niet betalen voor ons vervoer. Maar wij hadden eigenlijk geen alternatief. Dus inderdaad maar een camionetta besteld (4x4 pick-up taxi) en plots werd alles duidelijk.
Waarom is er maar 1 bus en doet hij 3 uur over 45 km ?
Waarom vraagt men voor de rit per taxi 30 usd ?
Waarom komen er geen auto's meer ?
Omdat er simpelweg geen baan is. Onze jeep had bij momenten net niet tekort om door het slijk en de plassen te ploeteren. Wat waren wij blij dat wij dit niet met de bus moesten doen. Onvoorstelbaar dat hier een bus door geraakt en niet in de ravijn dondert. Naar verluidt gebeurt het wel eens maar dit is uitzonderlijk; als de passagiers die helpen meeduwen om de bus door het slijk te helpen, in de goed richting duwen, is er geen probleem.
Eind goed al goed. Deze morgen zijn wij om 07 uur in het Noordoosten gearriveerd om morgen vanuit LAGO AGRIO, een grensstad met Colombia, te beginnen aan onze tour door de jungle.
- comments