Cameron Highlands

Ik verbleef mijn eerste twee dagen dus in Georgetown. Een veelzijdige stad maar niet heel veel te beleven. Daarop besloot ik het avontuur op te gaan zoeken in de Cameron Highlands, een grote streek met bergen. Deze bergen betekende echter ook dat het een stuk kouder was en dit merkte ik ook meteen de eerste nacht. Moest de dekens weer ees tot aan m'n schouders optrekken, beetje wintersport gevoel (btw, nog 3,5 week)! In de Cameron Highlands deed ik één Jungle Trek. 's Ochtend werd ik opgehaald door een 4x4 Landrover met gids die ons verschillende plekken liet zien verspreid in de bergen. Ook maakten we met de bestuurder een kleine wandeling door 'Mosy Forest' wat je kunt vergelijken met de bossen waarin Avatar zich afspeelt. Nadat hij ons de laatste plaats had laten zien besloten de inzittenden, drie Zwiters, vier Duitsers en ik dus om zelf via een trekking terug te keren naar het stadje waar we allen verbleven. We liepen zo'n 6 uur door de bossen. Het was glibberen en glijden en het was soms echt pittig om vooruit te kunnen komen. Al helemaal als je op je afgetrapte All Stars loopt. Later heb ik deze ook lekker achtergelaten. Wel was het een erg mooie natuur en inderdaad een avontuur waarnaar ik op zoek was. Geen van ons wist namelijk 'echt' de weg en de bordjes die geplaatst waarden maakten het ook niet veel duidelijker. Nadat we het hoogste punt bereikt hadden in de bossen konden we onze weg terugkiezen en kwamen we allen, wel helemaal gebroken, veilig aan. Niemand had iets te eten meegenomen en we waren dus ook wel uitgehongerd toen we aankwamen. Maar eerst was het tijd voor een douche. Dit omdat je door het glibberen en glijden behoorlijk onder de modder zat en we er dus niet erg fris uitzagen. Na de douche een snelle hap gescoord, en dezelfde avond nog m'n nieuwe trip geboekt; Taman Negara, één van de grootste Regenwouden van de wereld.

Taman Negara

De koude ochtenddouche deed ik snel vergeten toen ik de deuren van m'n chalet opende en de apen in de bomen rond zag springen. Ik wist het nu echt, ik zat midden in de echte jungle. Dit werd later nogmaals bevestigd toen er nergens een pinautomaat bleek te zijn en ik een bus, die viermaal daags op en neer rijd, moest nemen om ergens in een dorpje te komen waar wel een pinautomaat aanwezig was. Dit kostte me veel tijd, maar maakte met niet al te veel zorgen aangezien ik ook op vakantie ben hea!

Toen ik eenmaal terug was, gaf de klok al de avonduren aan. Tijd voor een Night Safari dus. Opnieuw werd ik opgepikt in een 4x4 Landrover. Ik zat in de open achterbak en op het dak zat iemand met een groot licht naar dieren te zoeken. Onderweg kwamen we zo'n 5 Leopard Cats, meerdere (kleine & grote) slangen, verschillende vogels, Waterbuffels en de vliegende eekhoorn tegen. Niet heel spectaculair dus, maar toch anders dan de zwart met witte koeien die je in Nederland ziet.

De volgende ochtend ging ik vroeg naar het Wildlife Department om mezelf een bed te boeken ergens midden in de jungle in een observatie hut. Dit was nog mogelijk, ik moest er echter zelf nog heen lopen. Ik nam de watertaxi terug naar het dichtstbijzijnde dorpje en sloeg wat proviand in waarmee ik het zou moeten doen voor die gehele dag. Koken was geen optie en het eten bestond dus vooral uit voorverpakt kant en klaar voedsel en wat energierepen. Verder nog twee grote flessen water en een fles Cola om wat suiker binnen te krijgen. Toen ik dit allemaal in m'n rugzak gepropt had, haalde ik nog ergens een slaapmat en een slaapzak op en begon ik aan m'n trekking. Eerste stop was bij de Canopy Walk Bridge, een grote loopbrug die tussen bomen in opgehangen waardoor je een prachtig uitzicht krijgt over de jungle, zowel in de verte als naar beneden. Aangezien ik nog redelijk wat tijd had besloot ik mijn trekking uit te breiden met een stop op een uitkijkpunt. En ja, het was behoorlijk klauteren op boven te komen. Maar zoals velen van jullie misschien weten is, dat als ik ergens aan begin ik het ook per se moet afmaken. En het lukte me en kreeg een welverdiend uitzicht voorgeschoteld. Heerlijk in het zonnetje kwam ik bij van de behoorlijke klim en maakte me langzaam klaar voor mijn vervolg van de trekking, bestemming Observatiehut. Deze hut kon ik helaas niet vinden. Er waren twee 'paden' en beiden eindigden in de rivier. De eerste keer heb ik de oversteek nog gemaakt, maar toen het 'pad' vervolgens weer in het water terecht kwam besloot ik maar terug te keren. Ik besloot terug te gaan naar het Wildlife Department om meer informatie hierover te verkrijgen. Deze tocht duurde zo'n twee uur, zonder pauze. Eenmaal (weer) aangekomen bij het Wildlife Department wisten ze me te vertellen dat de weg die ik had genomen op een gegeven moment ophield. En ja, dat klopte. Ze legde me uit hoe ik de hut wel kon bereiken en toen besloot ik dat ik daar per se naar toe wilde. (Als ik ergens aan begin…) Het was inmiddels al een uurtje of 5 en het zou niet heel lang meer duren voordat het donker zou worden. Toch kreeg ik het groene licht van het Wildlifde Department om nogmaals te vertrekken. Met de gedachte in m'n achterhoofd dat het snel donker zou kunnen worden zette ik er een behoorlijk tempo achter wat er voor zorgde dat ik binnen een uur op de plaats was waar ik de vorige keer vastliep. Onderweg kwam ik nog een Japans meisje tegen die ook de weg kwijt was en bleek naar dezelfde hut te moeten. Ze sprak alleen geen woord Engels, naja; yes & no. Gezellig dus.Ik volgde de informatie die het Wildlife Department me had gegeven op en klom over enkele bomen en kwam weer op een soort pad terecht. Het was nog zo'n half uur lopen voordat ik de omtrek van een hut in de verte zag.

Daar genoot ik eerst maar eens even van dat ik het gehaald had. Daarna maakte ik alvast mijn bedje klaar voor de nacht en plaatste wat kaarsen voor het geval ik licht nodig had. Toen was het tijd voor het avondeten, heerlijk voorverpakte fabrieksbroodjes met een laagje chocola of vanille ertussen. Maar ik lees een boek over de kampen in WOII en heb dus niet te klagen! In tegendeel zelfs. Toen nam ik plaats op de bankjes die uitzicht boden over een groot stuk jungle en staarde ik elke stukje jungle af op zoek naar beesten. Er waren er niet veel te zien, wel spotte ik nog een vliegende Eekhoorn en later toen het echt pikke donker was vlogen er meerdere vuurvliegjes voorbij. Het idee dat je omringd bent door waarschijnlijk ontzettend veel beesten maar je ze niet kunt zien is toch wel een beetje frustrerend. Toen ik van plan was om m'n matje op te zoeken begon het zachtjes te regenen. Wn wat is er beter dan die prachtige junglegeluiden met zacht gespatter op de achtergrond als je in je bed ligt? Het gespatter werd alleen hevige regen en begon al te denken dat het een pittige terugtocht zou worden de volgende dag. Maar eerst moest ik eens proberen in slaap te komen. Ik was erg moe maar kon gewoon niet in slaap vallen. Ik nam dus meerdere malen weer plaats op het uitkijkpunt en probeerde met m'n zaklamp nog wat dieren te spotten. De laatste keer dat ik op m'n wekker keek was het zo'n 04:00 uur en daarna ben ik ook in slaap gevallen.

Rond negen uur werd ik gewekt door een dichtklappende deur, het Japanse meisje was vertrokken. Ik besloot dus ook maar te ontbijten en de hut aan kant te maken. Toen ik m'n Tarzan outfit weer aan had was het tijd voor de terugtocht. Onderweg sloeg ik nog enkele zijwegen in om nog even optimaal van de jungle te genieten. Het zou namelijk weer erg land duren voordat ik in een jungle ben. Na een uur lopen kwam ik het Japanse meisje weer tegen. Ik vroeg of alles oké was met haar en zelfs hier had ze moeite mee. Ik liep dus lekker op m'n eigen tempo door, terug richting Khuala Tahan.

Onderweg kwam ik nog een aantal gekke beesten tegen waaronder twee wilde zwijnen. Deze laatste lieten me toch wel een beetje schrikken aangezien deze behoorlijk gevaarlijk kunnen zijn. Ik kwam heelhuid terug aan. Zaten alleen wel zo'n 30 bloedzuigers over m'n benen versprijd en had er onderweg al zo'n 20 verwijderd. Maar ook daar had ik van te voren aan gedacht; als ze echt niet willen loslaten doet een klein beetje zout wonderen. En dus had ik een pakje zout meegenomen. Voordat ik de taxi boot terugnam naar het dorpje waste ik eerst maar eens m'n schoenen in de rivier en probeerde me zowaar een klein beetje op te frissen om niet als een echte echte Rambo terug te komen.

De koude douche was heerlijk. De schone kleren trouwens ook en even later het eten ook nog eens. De rest van de dag gebeurde er niet veel, nam plaats in een drijvend restaurant en las m'n boek uit. Verder zocht ik uit hoe ik weer uit deze onbewoonde plek zou kunnen komen. Heb het plan om morgen e eerste local bus te nemen om dan vervolgens via Kualu Lumpur naar Lumut en vanaf daar de boot naar Pulau Pangkor. Daar nog even ontspannen en dan de laatste dagen officieel afscheid nemen van Singapore. Het einde begint nu in zicht te komen en is het aftellen nu toch echt begonnen! Mixed feelings overheersen..