Profile
Blog
Photos
Videos
En dit is hem dan, de laatste blog.
Wat zullen we er eens van maken? Maar iets met hoogtepunten? Of we kunnen het ook verdelen, Marloes een stukje en ik een stukje. Ik begin wel.
De afgelopen tien maanden reizen stonden in het teken van zoveel mogelijk over land en zee te reizen. De autoreis door Scandinavie kan ik iedereen aanraden en we gaan zeker weten nog een keer op herhaling. Noorwegen staat bij mij op nummer drie in de mooiste landen die we deze reis hebben aangedaan. Hier verloren we ook onze eerste kilo's vanwege de prachtige hikes met plus 30 graden. Nederland vloog op de wereldkampioenschappen er uit na penalty's tegen Argentinië maar wij stonden als kleine natie wel weer op de wereldkaart. Na een autowissel met Tom en Danique in Helsinki stond een ander monsterplan op het programma, De Trans- Siberië express. Zeven dagen treinen met een tussenstop aan het Baikalmeer. Voorafgaand bezochten we de prachtige steden St. Petersburg en Moskou. En dat met de MH17 vliegramp vers in het geheugen. Ondanks dat de Russen niet veel lachten op straat kregen we toch een prima gevoel bij Rusland. De Trans- Siberië express eindigde in Vladivostok, met een tijdsverschil van tien uur. In Vladivostok pakten wij de veerboot naar Zuid-Korea, samen met vijftig zwaar dronken Russen natuurlijk. Zuid-Korea was eten, eten en nog eens eten. En hiken. We ontmoetten een aantal leuke Zuid-Koreanen die ons een inkijkje gaven in hun cultuur. Natuurlijk konden we overal lekker dwepen met Guus Hiddink en gewoon het feit dat wij Nederlanders zijn. Taaltechnisch een vreselijk land dat Zuid-Korea, maar eettechnisch het lekkerste land van Azië. En toen gingen we voor het eerst vliegen, naar ons tweede thuisland China. In Chengdu vroegen we een vergunning aan voor Tibet en vlogen we samen met de Engelsman Balraj naar de Xinjiang provincie. Een treinreis van 24u op een klein stoeltje was het zwaarste reismoment van de afgelopen tien maand maar persoonlijk beleefde ik hier ook het mooiste reismoment. Vanuit de prachtige stad Kashgar vertrokken wij per bus richting de grens van Pakistan over de Karakoram Highway. Weg van de wereld, zo voelde het. De eerste nacht sliepen wij in een yurt en reden we met een paar cowboys over prachtige groene vlaktes ingesloten door magnifieke bergen. 's Avonds zag ik de meest heldere sterrenhemel ooit en de volgende dag liftten wij naar Tashkurgan, de laatste stad van China voor de grens met Pakistan. Het voelde heerlijk om zo nietig te zijn en je alleen maar te kunnen redden met lachen en wijzen. En dan te bedenken dat dit allemaal een extraatje was in aanloop naar Tibet. Zonder twijfel staat China bij mij op nummer een van mooiste landen die we hebben bezocht deze reis. Tibet hoort wel/niet bij China, dat laat ik aan jullie. De mensen zijn net als de Oeigoeren in Xinjiang, allesbehalve Chinees. Ook hier moest ik snel wat taalcursussen in de trein leren om net dat beetje extra gedaan te krijgen in restaurants/kloosters in Tibet. Voor iedereen die Tibet in de planning heeft staan, ga zo snel mogelijk en stel het niet uit. Sowieso moet je reizen nooit uitstellen. Letterlijk hoogtepunt was het aanschouwen van de Mount Everest. Ik begrijp wel waarom mensen hun leven wagen om die berg te beklimmen. Want dat gevoel kregen we ook in Nepal tijdens onze twee weken durende wandeltocht. Nu in het nieuws vanwege de vreselijke aardbeving maar ook vanwege de enorm vriendelijke bevolking. We voelden ons hier heel erg thuis en sloten af met een heel leuk homestay- verblijf in het westen van Nepal. Nepal staat op nummer twee van favoriete landen tijdens deze reis. Toen hectisch India, lang naar uitgekeken en enorm op verheugd. Ik kwam met een valse start (voedselvergiftiging) binnen. De Taj Mahal, Varanasi, Amritsar, Udaipur. Stuk voor stuk hoogtepunten in een chaotisch en energievretend land. Over India kun je makkelijk een avond volpraten, zo bijzonder is het. Of we er nog eens naar terug willen? Ja, naar het hoge noorden en het zuiden. Is het een must om terug te gaan? Nee, het totaalplaatje viel toch best tegen van India. Overigens hebben we hier wel heel veel leuke andere toeristen ontmoet.
En toen naar Nederland. Een noodzakelijke onderbreking wegens het ziektegeval van mijn schoonvader. Maar wat nu, spookte er in de maand december door mijn/ons hoofd. Ons plan om tweeënhalf jaar weg te gaan kon van tafel en maakte plaats voor vier maand reizen door Zuidoost Azië. Begin januari verlieten we Nederland met de wetenschap dat het met Roel nog goed ging. We kwamen meteen in het paradijselijke Myanmar. We kregen er een Nepal gevoel bij. Lachen, eenvoud, hele mooie mensen en de lichaamstaal. We bleven langer dan ons visum ons toeliet maar we wilden echt het hele land opzuigen en afstruinen naar magische plekken. En dat is zeker gelukt, dus mocht je tips voor Myanmar willen, klop gerust bij ons aan. Toen via Thailand naar Laos. Dit was een cultuurschok voor ons. Er waren ineens zoveel toeristen en de plekken die we bezochten stonden bol van de feesten. We hebben heel veel leuke mensen ontmoet van overal ter wereld en soms gefeest tot we niet meer konden. Maar we hebben in Laos ook veel scooter gereden en genoten van het plattelandsleven. Na Laos naar Cambodja. Cambodja heeft een paar trekpleisters en verder is het land vrij puur als je van de gebaande paden gaat. Angkor Wat blijft het meest indrukwekkende tempelcomplex ter wereld en de Rode Khmer genocide een van de verschrikkelijkste ooit. Maar Kampot Cham bood prachtige inkijken in het echte Cambodjaanse leven en Koh Rong Sam Loem trakteerde ons op een fantastisch strand. En toen kwam het einde van de reis wel erg dichtbij, Vietnam. Van zuid naar noord per bus en scooter. Ijskoffie, eikoffie, zwarte koffie. Jamjamjam. Qua bevolking vonden wij dit een minder leuk land ondanks een aantal uitschieters met heel leuke mensen. We wurmden ons tussen de feestgangers door en reden onder andere op de mooiste weg waar we ooit op hebben gereden. We lagen aan een privébaaitje met strand in een pittoresk vissersdorpje. We gingen op canyoning avontuur in Dalat en vulden een aantal avonden met onze prachtige vocalen in karaokebars.
Vervolgens gingen we weer naar 'huis'. Wederom China, om onze favoriete plek te bezoeken, the Giggling Tree. De grootste wijziging van ons oorspronkelijke plan was dat we de toegezegde baan van een jaar in het leukste guesthouse van China af moesten zeggen. Natuurlijk viel dat zwaar en daarom was het heel erg fijn om onze reis hier toch af te sluiten. En nu zijn we wederom thuis, maar dan in Nederland. Home is where the heart is, zeggen ze weleens. Dan is mijn thuis waarschijnlijk een bus of een trein. We zijn inmiddels behoorlijk vergroeid met het reizen en niemand kijkt er meer van op dat we weggaan. En natuurlijk is de vraag 'wanneer gaan jullie weer weg' onvermijdelijk. Maar meer dan ooit kunnen we geen antwoord op deze vraag geven. We willen nu thuis zijn en tijd doorbrengen met familie en vrienden. En natuurlijk blijft ons reishart kloppen maar we maken geen plannen meer. We zien wel wat de tijd ons brengt. En mochten we ooit weer eens op reis gaan zouden we het heel erg leuk vinden om deze blog weer nieuw leven in te blazen. Met jullie als lezers natuurlijk.
Ik geef nu het toetsenbord door aan Marloes.
Hoe kun je tien maanden van indrukken, ervaringen en momenten samenvatten in één verhaal?! Dat is eigenlijk niet te doen. We hebben zoveel uiteenlopende plekken bezocht, en dat maakte deze reis zo bijzonder. Hoge bergen, maar ook de Siberische vlaktes. Prachtige stranden, maar ook twee heuse woestijnen. De enige constante was het weer, dat was eigenlijk 95% van de tijd zonnig. Heel goed uitgekiend, al zeg ik het zelf. Ik ga wat lijstjes maken, leest makkelijk weg en wie weet zitten er nog goede tips voor jullie bij.
Mooiste hike (wandeltocht):
1. Without a doubt, de Annapurna circuit in Nepal. Een rondje lopen is sowieso altijd beter dan heen en weer. En dit 'rondje' van twee weken, was elke dag een feest voor het oog. Daarnaast waren wij conditioneel super sterk en daar haalden we plezier uit. Je begint in het groen, met rijstvelden overal en relatief veel dorpjes, maar langzaamaan wordt het steeds minder groen en steeds onherbergzamer. De lucht wordt ijler, je lippen droger, maar het uitzicht steeds mooier. Je loopt van 820m hoogte, naar 5416m hoogte…en weer terug. En dat is gaaf, heel gaaf.
2. Galdhøppigen, in Noorwegen. Dit was eigenlijk meer een berg beklimmen, van het dal naar de top en weer terug. Het mooie was dat wij eigenlijk geen idee hadden waar we aan begonnen. We wilden wandelen in het Jotunheimen National Park en eigenlijk per toeval hebben we deze berg, de hoogste van Noord-Europa (2469m), beklommen. Het was een uitdaging. Twee valse toppen, enorm veel rotsen en losliggende stenen en natuurlijk het voor ons onbekende fenomeen van lopen en klimmen over ijs en sneeuw.
3. Hsipaw - Kyaukme, in Myanmar. Een driedaagse wandeling van A naar B, en dan terug met een tuktuk. Deze wandeling was geen uitdaging voor ons conditioneel gezien, maar hier ging het meer om het contact met de lokale bevolking. Op de eerste dag zagen we één ander groepje toeristen, op de tweede en derde dag geen. De dorpjes zijn nog helemaal authentiek, kinderen komen uit alle hoeken en gaten 'byebye' roepen en het mooiste is dat ze daarna niet vragen om snoepjes of geld, zoals helaas in veel andere gebieden in Azië wel het geval is. Weg van de moderne wereld, dat waren we hier, lopen en lachen en dat is ZO leuk!
Mooiste brommer/motor/scootertocht:
1. Naar de gletsjer van de Muztagata-berg in Xinjiang, China. Oké, hier hebben we niet zelf gereden (ik zit sowieso altijd achterop) maar wat een onverwacht geweldige rit was dit. Kirgiziërs vroegen ons of we naar de gletsjer wilden en we zeiden ja zonder te weten wat ons te wachten stond. Zulke mooie landschappen, beetje á la Mongolië (denk ik), yaks, kamelen, en dan die geweldige besneeuwde bergtoppen van 7000+ meter hoog. Gevolg was wel een lichte hoofdpijn, maar hier deed mijn avontuurlijke hart een groot vreugdesprongetje.
2. Ha Giang, in het noorden van Vietnam. Zere, houten kont to the max, maar zo'n gave route!! Je kan elke 10 meter wel stoppen om een foto te maken, zo mooi zijn de uitzichten. Rijstterrassen, karstbergen, diepe kloven en om het af te maken een fotogenieke Hmong bevolking in traditionele kleding. Oh ja, en geen toeristen. Eigenlijk is dat voor ons altijd een plus. Kun je je er niet redden met Engels en serveren ze geen westers eten, dan wordt het sowieso leuk J.
3. Thakhek loop, midden Laos. Ook dit was een behoorlijke aanslag op mijn zitvlees, maar ook dit rondje hoort in dit lijstje thuis. Ten eerste vanwege onze in Thakhek gevormde bikers-gang van drie Amerikanen en wij. Ten tweede vanwege de grot die alle andere grotten deed verbleken, 7 km lang!! Ten derde, vanwege het genot van al die zwemplekjes onderweg waar we onze stoffige, verhitte lichamen even rust konden gunnen. En als laatste, waren de wegen super leuk om te rijden (voor Daniël).
Lekkerste gerechten:
1. Korean BBQ of bulgogi (ik kan niet kiezen) met kimchi. Eigenlijk is al het Koreaans eten lekker. Het is de combinatie van lekker vlees, frisse groenten en de spicy-ness en het zure van de kimchi. Anytime, anywhere.
2. Oké, weer twee dingen in één land. Seafood aan het strand van Myanmar, en de koude noodles in Myanmar. Die heerlijk verse krab of die heerlijke garnalen (voor weinig!) terwijl je met je voeten in het zand zit, goddelijk. En die koude noodles waren echt een verrassing voor mij. Iedereen zei dat het eten in Myanmar niet zoveel aan was. Maar de noodle-gerechten die je tussen 2 en 4 uur op straat kon eten waren de BOMB! Pittig, maar dat zijn we inmiddels gewend, en goedkoop (30 cent)!
3. Weer een soort noodle-salade, maar dan nu in Hanoi. Daniël had dit gerecht 5 jaar geleden al geproefd en we moesten en zouden er weer naartoe. And again, and again, and again. We hebben eigenlijk niets anders gegeten in Hanoi. Het waren super verse rijstnoodles, een soort zuurkool, koriander, pinda's en een heerlijk pittige saus. Natuurlijk op straat, met geen buitenlander te bekennen (zonde!!)
Mooiste stranden:
1. Koh Rong Samloem in Cambodja, geen twijfel over mogelijk. Het strand zo wit, het water zo blauw. En dan die hangmat, dat leuke boek, en 's nachts het water in voor het lichtgevend plankton.
2. Ngapali strand, in Myanmar. Je moest er even twee dagen voor reizen (je kunt ook met het vliegtuig, maar dat is niet onze stijl), maar dan heb je ook wat. Namelijk een prachtig wit strand (bijna) voor jezelf alleen, met de heerlijkste seafood-gerechten, nieuwsgierige lokale kinderen en de mooiste zonsondergang.
3. Strand bij BaiXep (Quy Nhon), Vietnam. Geen extreem wit strand, maar wel een strand dat je deelde met de bewoners van het schattige vissersdorpje in plaats van met andere toeristen. We sliepen bijna direct op het strand, het eten was er heerlijk…kortom: perfect!
Leukste slaapplek:
1. De yurt in de Xinjiang provincie van China. Buiten was het 's nachts koud, maar binnen in de kleurrijke yurt brandde de kachel. De romantiek van samen rondom het vuur eten en slapen, is geweldig. Dat het koud opstaan was (de kachel was uitgebrand), neem je dan maar op de koop toe.
2. In onze eigen tent in Jotunheimen National Park. Onze tent viel een beetje uit de toon met alle trekkers-tentjes om ons heen, maar dat deerde ons niets. We kookten ons prutje (pasta met saus of rijst met saus) lekker op ons blauwe gaspitje, lagen op een heerlijk luchtbed en de schapen likten onze afwas schoon. En dit alles midden in de natuur.
3. De Giggling Tree in Yangshuo, China. Uiteraard kan deze niet ontbreken. Vanaf het moment dat we de eerste voetstappen op de binnenplaats zetten, kon de glimlach niet meer vanaf ons gezicht. We voelen ons hier thuis. Sommige medewerkers herkennen ons nog, de eigenaren zijn eigenlijk vrienden van ons geworden, het uitzicht is bekend en nog even mooi en ze serveren er patatje oorlog en wijn. Need I say more?
Leukste nationaliteit medereizigers:
1. Engelsen, maar dan wel de 'stellen' en niet zozeer de single backpackers van 20 jaar
2. Canadezen, open mentaliteit, out-going en avontuurlijk
3. Italianen, lekkere praten over Italiaans eten J
Minst leuke nationaliteit medereizigers:
1. Fransen, doen geen enkele moeite om enig contact te maken met niet-Franse medereizigers (zelfs geen oogcontact of een knikje!) of zeggen enkel 'bonjour' (we zijn niet in Frankrijk!!!). Gewoon 0 gezelligheid. Enkele uitzonderingen daar gelaten, zoals Cecille, Anya en Fred.
2. Fransen, het zit ons hoog
3. Fransen (en nee, ook niet Christel Fransen)
Naast bovengenoemde highlights is ook gewoon het reizen zelf een ervaring op zich. Wanneer je soms in de meest oncomfortabele posities in een bus zit die maar niet op wil schieten. Wanneer je onverwacht ineens 3 keer eten geserveerd krijgt in de trein. Wanneer je onverwacht met z'n tweeën op één bed slaapt, in de trein. Wanneer je, door de dingen zelf uit te zoeken, een stuk minder betaald dan je medereizigers. Wanneer je geluk hebt met het weer, en daardoor de mooiste uitzichten hebt. Wanneer je wil plassen en nog maar net op tijd ontdekt dat de trein zonder jou wegrijdt. Wanneer je wil plassen en je dit aan de buschauffeur, die geen Engels spreekt, duidelijk moet maken. Wanneer je afgaat op een slecht kaartje en de afstand, lopend met backpack, vele maler groter is dan het vooraf leek. Wanneer je de trein op 3 minuten na, haalt. Wanneer je met paard en wagen de grens over kan. Op al deze momenten zijn Daniël en ik helemaal in ons element en ondanks alle ongemakken, intens gelukkig. Ik hoop dat jullie genoten hebben van onze foto's en verhalen en wie weet, tot een volgende keer!
- comments
Janneke WoW, wat een prachtig verhaal! Kippenvel! We spreken elkaar snel!
Hanneke Ja daar sluit ik me bij aan! Ben dr wel stil van. MooiE overview van jullie prachtige ervaringen..tot snel!
Inger Wat een super mooi verhaal over jullie 10 maanden op reis. Jullie zijn er goed in geslaagd dit samen te vatten. Wat een avonturen en wat een mooie momenten hebben jullie samen beleefd! Uniek en koester de herinneringen, toppers! Blij dat jullie er nu weer zijn en gaan hier weer mooie momenten samen beleven! Liefs xxxx
mama Tja.......het zijn zoveel ervaringen in een verhaal, maar wat mooi om te lezen! Ik hoop dat jullie het geluk kunnen vasthouden waar je ook bent! Dank je wel dat we zo met jullie mee mochten reizen. Liefs.
Marlous Wat een mooi verslag! Fijn dat jullie zo genoten hebben. En ik zou zeggen, blijf schrijven, jullie schrijven zo mooi!
Leonieke Wauw wat een verhalen en mooie ervaringen! Het was heel leuk om te lezen, en hopelijk horen we snel nog meer verhalen 'live'!
Jasper Wat een mooie verhalen allemaal, was super om zo met jullie mee te kunnen reizen. En dan nu de slagroom op de taart de "samenvatting". Hopelijk spreken we el kaar snel weer.
Karst & Paulien Schrijver(innen)-bloed, kippenvel, reiskriebels en vrienden voor het leven! Prachtig geschreven op alle vlakken. Veel sterkte en zai jian!
Allard Mooi geschreven! Super mooi om te lezen wat jullie allemaal hebben meegemaakt! Maar zoals mijn moeder zou zeggen; 'prachtig om te horen dat jullie het mooi hebben gehad, maar het is nog mooier dat jullie weer terug zijn' :)
pa Daan ma Geke In tien maanden tijd hebben jullie heel veel gereisd en gezien de verhalen en de foto's die erbij hoorden waren in een woord geweldig. En ook het laatste verhaal was een mooie samenvatting van de hele reis. Al met al hebben wij hier erg van genoten.
Jacqueline van Wilsum Het was een belevenis voor jullie, maar ook voor mij.. Heel bijzonder om zo mee te reizen met jullie verhalen. Wie weet tot gauw?!
Eddy en Dorly Geweldig, stik jaloers natuurlijk!! haha!!
Chantal Hi Daniel en Marloes!! We zijn benieuwd hoe het met jullie gaat maar zijn jullie email adressen kwijt!! Sturen jullie ons een berichtje via de Facebook van onze site? AjuParaplu? Zou leuk zijn!