Amerika is als een van de goedkope pornofilms die het uitbrengt. Vergeef me, dit wordt een blog waarin ik mijn ongenoegen over Amerika zal uiten, gebaseerd op wat ik de afgelopen paar dagen heb gezien en meegemaakt. Ik heb namelijk op verschillende tijdstippen door Hollywood en omstreken gelopen en ben niet erg onder de indruk. Natuurlijk, de dingen die te zien zijn zijn mooi, groot, massaal, gemaakt voor het gemak, het ene valt nog meer op dan het andere en de politiewagens zijn precies zoals ze in de films eruit zien. Maar ik mis iets.

Alles lijkt gebaseerd op directe, primaire behoeftebevrediging. 's Morgens vroeg (ik bedoel rond 10u in de ochtend, een uur of 2 voordat de winkels open gaan en het bruisende leven begint) was het nog vrij uitgestorven en kreeg ik een kijkje in het "kale" Hollywood. Er flikkeren wel wat lampjes her en der, maar de spil is er uit. En op enkele in zichzelf pratende zwervers na liepen er bijna geen mensen op straat. Als je dan om je heen kijkt valt op dat er veel van hetzelfde is, alles zo ingericht dat je in vrijwel elke straat al je levensbehoeftes direct kan bevredigen. Er zijn pizzeria's, McDonalds, "In'n Out Burger"'s, (eten en drinken), kappers, shops voor je nagels, een s***load aan tattooshops (uiterlijk), stripclubs, reclameborden met de mooiste, gefotoshopte mensen, paspoppen in winkels met cup dubbel D (seks) en -scientology- kerken (geloof en hoop als primaire levensbehoefte).

Begrijp me niet verkeerd, het uiterlijk van alles wat ik zie is prachtig. Door heel Hollywood heen zijn palmbomen geplant, varens, de neonverlichting brengt een hele speelse, uitnodigende sfeer teweeg en de auto's die hier rijden zien er ook allemaal indrukwekkend uit. Je valt met een limousine of een Porsche Carrera GT niet meer op. Maar het is ook allemaal erg simplistisch. De wegen zijn rechtlijnig, symmetrisch, elk kruispunt ziet er hetzelfde uit. Op elke hoek van de straat word je herinnerd aan je behoeftes en hoe je die het best zo snel mogelijk kan vervullen. Alles lijkt gericht op direct krijgen wat je wilt en je kan maar beter toegeven, want mensen zijn manipulatief. Een van de vele voorbeelden die ik hiervan geef is toen ik op het terras een boek aan het lezen was. Ik zag het Amerikaanse leven aan mij voorbij gaan en nam het met plezier in me op. Mijn kop koffie was net leeg, en een ober kwam van binnen naar buiten gelopen om zich te verontschuldigen dat hij niet eerder had bijgeschonken. Hij goot uit zijn grote kan de koffie in mijn (overigens enorm grote) kopje en toen het voor de helft gevuld was vroeg hij "cos you do want another cup of coffee don't you?". Tjetjinngggg.

Hoewel iedereen hier direct krijgt wat hij of zij wil op korte termijn, komen de meeste mensen over als onvriendelijk, dik, arm en ongelukkig. Er is in de verste verte geen bakker supermarkt te vinden met brood (op kant-en-klare, in aluminiumfolie gerolde broodjes van 2 dagen oud na). Wat ik mis is iets op langetermijn, ik wil een half gesneden bruin brood met een pot jam, geen plastic bakje met muesli en yoghurt erin waarop met koeienletters "LOW FAT!" staat geschreven. Ik wil wat diepgang, een boek met daarin de historie van van LA, geen oscarbeeldjes met daaronder mijn naam, of "best graduate". Ik ben "not amused"...

Misschien komt het doordat ik in Italie, Griekenland en Turkije gewend ben om met de oudheid en de geschiedenis in aanraking te komen. Het kan ook komen doordat ik door de bedrijven heen een roman over onder andere Freud en Nietszche aan het lezen ben, die alle basale concepten van het leven vanaf het balkon met een vergrootglas bekijken. Met dit in mijn achterhoofd heb ik mij met enige tegenzin ingeschreven voor een bustour vanmiddag door Beverly Hills, Venice Beach en langs de Hollywood letters (deze zijn lopend niet te bereiken).

Ik kijk nu erg uit naar de natuur in de Grand Canyon en in Yosemite NP. Heb niet het idee dat Las Vegas er een andere filosofie op nahoudt dan LA. San Francisco kon me daarentegen nog wel eens verrassen.