Profile
Blog
Photos
Videos
Weer even een kleine update van ons!
We hebben weer veel gezien en veel gereisd, en hoewel Gart nog lang niet in Nederland is met nog 4 maanden reizen te gaan, heb ik nog minder dan een week over voordat mijn leven in ons ondertussen niet meer zo koude kikkerlandje weer verdergaat. We kijken nu al terug op veel mooie dingen, waaronder de Inca Trail met als eindpunt Machu Picchu.
We werden om 6 uur opgehaald in het hostel (tenminste, dat was de bedoeling. Twee Amerikanen uit ons hostel werden opgehaald om 6 uur, en wij hebben gewacht tot 7 uur voordat er eindelijk een bus voor ons kwam en we daar diezelfde Amerikanen zagen zitten!) om met de bus naar het begin van de Inca Trail te gaan. Daar nog twee wandelstokken gekocht en het laatste water ingeslagen, en vervolgens met de hele groep de mooie 'camino inca'-foto gemaakt. Stiekem was dat niet helemaal het begin, want later moesten we nog de paspoortencontrole door waar we een extra stempel in het paspoort kregen, om dan dus EINDELIJK echt te beginnen met wandelen.
De eerste dag was 'easy', het waren niet veel uren lopen, en er waren maar een paar steilere stukjes maar voornamelijk vlak. We zagen de porters al snel voorbijrennen met 22 kg bagage op hun rug om het eerste lunchcamp al op te zetten. Daar werd voor ons gekookt en kregen we soep, een hoofdgerecht en daarna thee zodat we weer energie voor 10 hadden! Daarna gingen wij weer door en zagen de eerste Inca site, ineens *poef* staat daar een ruïne tussen de bergen! Later bleek dat die eerste ruïne 'alleen maar huisjes' waren, niks zo interessant als alle andere Inca sites die we hebben gezien. 's Avonds had ik wel verwacht dat we zelf moesten koken enzo, maar de tenten stonden alweer, de thee stond ook al klaar in de grote tent met twee bakken popcorn ernaast, en terwijl wij daarvan genoten waren ze aan de andere kant van het zeil dat die tent in tweeën deelde het diner aan het bereiden: weer soep met hoofdgerecht. Kortom, we waren er wel achter dat we niks te klagen zouden hebben over het eten!
Ook zagen we hier voor het eerst een kolibrie, de eerste van velen. 's nachts werden we wel ineens wakker van een ezel die naast onze tent gras aan het maaien was... Later heeft diezelfde ezel trouwens voor een andere tent nog een hoop poep gedropt...
De tweede dag werden we gewekt met een kop thee (wat een luxe stiekem) om 6 uur 's ochtends. Na een introductie van de porters aan ons en van ons aan de porters hesen we de bagage weer op en renden de porters weer vooruit terwijl wij begonnen aan de 'langzame' wandeling. Deze dag was 'challenge', omdat we in totaal achter elkaar 1200 meter moesten stijgen naar een pas die op 4200 meter lag, de zogenaamde Dead Womans Pass. Op weg naar die pas kwamen we langs laagvlaktes, jungle, cloud forest en uiteindelijk zelfs boven de boomgrens! Gart sprong van de ene Inca step naar de volgende met 15 kg op z'n rug, terwijl ik met m'n rugzakje van 6 kg om de 20 meter moest stoppen om op adem te komen. Desalniettemin was het echt een megabeloning toen we uiteindelijk op de top van de Warmiwañuska stonden en het uitzicht zagen.
Daarna begon de afdaling naar ons tweede kamp op ongeveer 3800 meter hoogte. Die afdaling had ik ook iets te licht ingeschat: naar beneden voel je echt keihard in je knieën en je bovenbenen! Maargoed, daar ook weer prima verzorgd, om de volgende dag weer om 6 uur gewekt te worden, en het uitzicht niet te kunnen zien omdat er alleen maar wolken waren. Op weg naar een tweede pas op 3950 meter, wat me toch wel iets beter afging dan die andere beklimming. Gart natuurlijk weer vrolijk huppelend over de Inca steps naar boven. De derde dag werd gekenmerkt als 'unforgettable' omdat er veel mooie natuur te zien was, veel uitzichten, veel Inca sites die we nu ook bezochten en de eerste blik op de Machu Picchu Mountain! Dit was ook de langste dag met 9 uur wandelen voor de boeg. In ons avondkamp dit keer een werkend toilet met een heuse pot in plaats van een gat in de grond, een warme douche en een disco... We sliepen op Incaterrassen, waardoor je als je 's nachts slaapdronken je tent uit stapte en niet uitkeek je een tiental meters naar beneden donderde..
De volgende ochtend, of nacht eigenlijk, werden we om 4 uur gewekt om naar de controlepost te lopen, en daarna nog ongeveer anderhalf uur naar de Sun Gate waar we de eerste glimp van Machu Picchu op konden vangen. Helaas helaas, het uitzicht beperkte zich tot ongeveer 30 meter in de diepte doordat een dik wolkendek zich rondom de bergen had gesloten. Gart had een boek gekocht met informatie over Machu Picchu en de Inca Trail, en daarin hadden we opgezocht wat we zouden moeten zien. Toen een van de Amerikanen dat zag, was zijn reactie: 'Ooooh, that's it? Ok let's move on!'
Dus verdergelopen naar Machu Picchu dat, toen we aankwamen, nog steeds half in de wolken hing. Ik herkende dus eigenlijk nauwelijks iets, waardoor ik het gevoel had dat we 'nog een Inca site' aan het bekijken waren, en toen we op een lamaveldje aan het relaxen waren baalde ik eigenlijk wel dat ik niet zo genoot zoals ik zou willen dat ik in een van de zeven moderne wereldwonderen stond. Na ongeveer drie kwartier was het opengetrokken en stralend weer, dus Gart wilde per se de klassieke Machu Picchu foto maken en sleepte mij weer mee naar boven. Daar aangekomen zag je inderdaad wat je overal op de foto's ziet, en herkende ik het dus ook en was ik helemaal gelukkig, haha! Na nog wat rondgewaggeld te hebben en genoten te hebben van de Machu Picchu uitzichten zijn we met de bus naar Aguas Calientes gereden om de trein terug te nemen richting Cusco. Uiteindelijk waren we rond een uur of 7 's avonds weer in ons hostel, waar we echt halfdood beseften dat we nog moesten eten..
- comments