Profile
Blog
Photos
Videos
Dag 1: Amsterdam - Reykjavik
Zo'n eerste reisdag is altijd saai. Om 8 uur weg uit Rhoon om de auto in Zwijndrecht te zetten. Om 9.45 uur vertrek uit Zwijndrecht om door Pa Monster naar Schiphol gebracht te worden. Het regent, dus uiteraard staan er files, want "Oooh, water... eng!"
We hoeven echter pas om 11 uur in te checken, dus we zijn ruim op tijd als we iets na tienen Schiphol binnenstappen. We gaan even naar Starbucks voor een koffie, een frappucino en iets te eten, voordat we ons bij de balie van Iceland Air melden. Het inchecken duurt lang. Het systeem is traag en wil ook tot drie keer toe Monique's boarding pass niet printen.
De gang langs de douane en de security check lopen vlotjes.
We kopen wat van onze favoriete luchtjes voor een prikkie en kijken bij electronicazaak Capi naar een accu waarmee je een iPhone tweemaal op kunt laden.
Bij het afrekenen komt Fred erachter dat hij de stekker met daaraan de snoeren voor de telefoons waarschijnlijk in de tas met huissleutels etc., die bij zijn ouders staat, heeft gedaan.
Doe er dan ook nog maar een iPhone 5 snoer en een stekker bij (de aansluiting voor de iPhone 4 wordt bij de accu geleverd). Ach, gelukkig komen we er nu achter, denken we dan maar.
Een telefoontje naar Zwijndrecht bevestigt Fred's vermoeden: de spullenboel zit in de verkeerde tas...
Het boarden verloopt dan weer wel naar wens en precies op tijd vertrekken we naar onze overstaplocatie Reykjavik.
Onderweg kijkt Monique een paar nieuwe afleveringen van 'Big Bang Theory' en Fred besluit 'The Hangover 2' aan te zetten. Dat laatste is jammer. Wat een ontzettend domme film is dat!
Op de luchthaven heeft Monique de eer een random security check te mogen ondergaan. Het apparaat dat op drugs test is echter niet helemaal optimaal (tenzij een half uur opwarmen normaal is) dus wordt het vooral weer een oefening in geduld.
Deze staat echter in geen verhouding tot het uur vertraging dat we oplopen, zonder dat iemand van het personeel de moeite neemt om uit te leggen, wat de reden is, dat we niet op tijd gaan boarden. Wat een aanfluiting!
Eenmaal in de lucht komt de captain met een wazig verhaal en biedt het cabinepersoneel nog wel excuses aan. Belangrijker is dat ze er flink het gas opzetten, waadoor we 'slechts' een half uur te laat in Denver aankomen. De vlucht bestaat voornamelijk uit (proberen wat te) slapen, zodat we enigszins uitgerust de rit naar het hotel kunnen aanvaarden.
Op Denver International hebben we in no-time de koffers. We stappen op de Hertz-bus, die ons naar het gelijknamige autoverhuurbedrijf brengt. We hopen snel te kunnen vertrekken, want we zijn al erg lang in touw. Helaas duurt het ongeveer een uur voordat we geholpen worden. De vele bejaarden voor ons in de rij en het weinige, trage personeel zijn hieraan debet.
Eenmaal in de auto, blijkt het instructieboekje niet te kloppen. Aangezien de bestuurdersstoel op standje kabouter staat, is dat niet echt optimaal. Dus maar weer even een Hertz-medewerker erbij gehaald, die e.e.a. uitlegt. Het is pikdonker als we vertrekken.
De auto, een Chevrolet, is wel super en de Neverlost navigatie helpt ons goed op weg naar onze eerste bestemming, het Curtis hotel in, jawel, Curtis Street. Met uitzondering van een kamikaze actie van een medeweggebruiker, die vanaf een andere afslag over de verdrijvingsvlakken heen, z'n vehikel bij ons er voorpropt en een alcoholcontrole waar het gehele Denveriaanse politie apparaat aan deel lijkt te nemen, en van wie we, als dank voor het niet onder invloed rijden, wat onbestemd promotiemateriaal meekrijgen, is er weinig te melden over de eerste 40 minuten rijden van onze Road Trip 2013. We zijn gearriveerd.
- comments