Profile
Blog
Photos
Videos
Dag 20: Denver - Amsterdam
En dan zit het er al weer op...
We hebben de wekker op half 8 gezet, maar we vliegen pas om kwart over 5, dus we hebben - en nemen - alle tijd.
Op TV zien we dat de bosbrand, die we gisteren vanaf de snelweg en later onze vanuit onze kamer zagen, verschrikkelijk uit de hand is gelopen. Er zijn al 60 huizen verwoest en de inwoners van Black Forrest zijn woest omdat de brandweer erg traag gereageerd heeft en ze, toen deze eenmaal aanwezig waren, niemand meer in de buurt toeliet. Hierdoor konden mensen, die op hun werk waren en pas later van de brand hoorden, hun huisdieren niet meer redden. Triest!
We moeten naar buiten om in de lobby van het hotel te komen voor ons ontbijt. Er hangt een zware brandlucht, dus blijkbaar is de wind gedraaid, want gisteren was dit niet het geval. Jammer, want we konden hier buiten eten en de temperatuur is heerlijk.
Het ontbijt is niet bijzonder, dus we gooien het snel naar binnen, lopen nog een rondje door de lobby om de fantastische foto's van de Garden of the Gods te bekijken en lopen dan terug naar de kamer om voor de allerlaatste keer onze spullen te pakken.
Als Fred de Chevy pakt, blijkt dat hij het dakraam de hele nacht open heeft laten staan. Dit maakt hem de enige persoon in de omgeving van Colorado Springs die blij is dat het vannacht niet heeft geregend.
Mo checkt uit, terwijl Fred de bagage achterin legt. Nu we een 3e koffer hebben, is het wat makkelijker pakken, dan met de 2 Walmart tassen, waar Mo de hele reis 's ochtends mee heeft lopen stoeien. Bij de volgend trip naar de VS nemen we die meteen mee!
De rit naar het vliegveld verloopt voorspoedig. We hebben wat extra tijd ingebouwd omdat er naar aanleiding van de bosbrand files gemeld zijn. Er worden mensen geëvacueerd en we weten niet welke kant uit. Daarnaast houden we ook rekening met vertraging bij het inleveren van de auto. Toen we onze nieuwe beste vriend van de afgelopen 3 weken op gingen pikken, hebben we tenslotte dik een uur moeten wachten.
Zowel van file als van vertraging bij het inleveren is echter geen sprake, dus we zijn ruim op tijd op de luchthaven. We kunnen de koffers vrij snel kwijt. We waren bang dat de koffers te zwaar zouden zijn, maar deze angst blijkt ongegrond. Sterker, we hadden zo'n 18 kilo meer mee kunnen nemen. Als we dat geweten hadden...
We besluiten meteen maar door de Security te gaan. Ook daar rollen we moeiteloos doorheen. Ze zien wel zaken op de scan, maar na even fouilleren blijkt dat
a. de scanner kapot is of b. buitenaardse wezens zaken in ons lichaam hebben ingebracht, die door middel van fouilleren niet gevonden kunnen worden. We gokken op het laatste.
Na de security check zijn we vrij om te gaan en staan waar we willen en we checken nog wat winkels in zowel de A als de B sectie van de luchthaven. De C sectie (als je dit in het Engels vertaalt, krijgt dit een heel andere betekenis, maar dat terzijde) laten we voor wat het is. We kopen 2 sandwiches voor onderweg en een Diet Snapple, die we meteen opdrinken, waarna we naar gate A33 vertrekken om op ons gemak te gaan zitten wachten op onze vlucht.
We pakken de e-readers uit de tas, maar Mo heeft haar boek al snel uit en kan geen ander boek meer vinden, dat ze zou willen lezen. Ze vertrekt richting een aantal winkeltjes verderop in de hal en komt terug met twee zakken pretzels (honing-mosterd en chipotle) en een digitale reisweegschaal, zodat we ons nooit meer af hoeven te vragen of we teveel bagage bij ons hebben. Die hadden we deze vakantie moeten hebben!
Onze vlucht is op tijd. Het entertainment system vertoont wat vreemd gedrag, we horen namelijk wel de filmmuziek, maar niet de teksten van de acteurs. Als dit een nieuwe vorm van karaoke is, moeten ze wel met ondertiteling gaan werken, anders wordt het wel heel lastig!
We lezen dus maar wat en proberen wat te slapen, met wisselend succes.
Na zo'n 7 uur vliegen komen we aan in Reykjavik, waar we na een klein uurtje wachten de vlucht naar Amsterdam pakken. De laatste 2 uur en 3 kwartier van de reis is Fred in dromenland. Monique bekijkt wat afleveringen van de Big Bang Theory op het entertainment system, dat deze keer wél functioneert.
Voor we het weten, met slechts 9 minuten vertraging, staan we in Amsterdam, hebben we onze koffers van de band gepakt en lopen we door 'niets aan te geven'. We zijn moe en voelen ons vies, maar wat hébben we een supervakantie gehad!
Als we echt zouden moeten kiezen, dan was Yellowstone NP de moeder van alle hoogtepunten met Monument Valley als goede nummer 2. Of was dat nou het El Tovar hotel, aan de rand van de Grand Canyon? En hoe zit het dan met Badlands NP?
Laten we het er gewoon op houden, dat deze vakantie alles heeft gebracht, dat we ervan gehoopt hadden.
Het uitzoeken van de foto's en videofragmenten gaat in ieder geval een hele klus worden. Nog nooit zijn we thuis gekomen met zoveel materiaal! Alleen op de iPhone van Fred staan al meer dan 600 foto's.
Mo blijkt, niet in het minst tot haar eigen verbazing, ook gewoon goed te kunnen fotograferen en heeft eveneens 'een paar' hele leuke platen op haar telefoon staan.
Dan hebben we het nog niet gehad over de meer dan 1000 foto's die we met de Canons hebben gemaakt en de uren film, die we moeten zien te reduceren tot een enigszins behapbare tijdsduur.
Het kan dus niet anders dan dat we deze trip nog vele malen opnieuw gaan beleven. We kunnen niet wachten...
- comments