Profile
Blog
Photos
Videos
De Nazca Lines zijn een van de grote mysteries van Peru. Het vermoeden bestaat dat de in het zand getekende lijnen en figuren door een oude (pre-Inca) beschaving werden gebruikt om de seizoenen te bepalen voor de oogst. Althans, dat vertelde onze gids ons. Er zijn nog veel meer verklaringen en niemand weet precies waarom de figuren er zijn en wat ze voorstellen. Wat xe wel weten is dat ze heel oud zijn, ontzettend knap gemaakt zijn, dat het er heel veel zijn en dat ze indrukwekkend groot zijn.
We moesten bij aankomst in Nazca besluiten of we over de woestijn zouden vliegen waarbij je in vogelvlucht de figuren in hun geheel vanuit de hoogte ziet, of geld zouden besparen door ze vanaf de grond en de paar uitkijktorens te bekijken, met een gids die er veel over kon vertellen. We kozen voor het laatste.
De eerste stop was om een afbeelding van een familie te bekijken die schuin op een bergkant was gemaakt. Deze afbeeldingen waren nog ouder dan de figuren in de omgeving.
De volgende stop was bij het museum waar was vastgelegd hoe de duitse vrouw Maria Reiche het grootste deel van haar leven heeft besteed aan het onderzoeken en op de kaart zetten van de lijnen en figuren.
Vlakbij het museum is een uitkijktoren vanwaar je twee van de figuren kan zien: twee handen en een boom.
De lijnen zijn door de Nazca's gemaakt door de roodkleurige bovenlaag van de grond weg te vegen waardoor de veel lichtere laag eronder tevoorschijn komt.
Doordat deze woestijn bijna geen regen ontvangt, zijn de lijnen zo lang intact gebleven. De enige beschadiging is door de mens, onder andere bij het aanleggen van de panamericana-snelweg, waarbij de hagedis is "onthoofd". Deze weg is aangelegd voordat men wist van de figuren.
Van Nazca namen we de bus naar Ica en een taxi naar het vlakbijgelegen oasedorpje in de duinen: Huacachina. We hadden een relaxed hostel met bar en zwembad waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Het klimaat was heerlijk: warme, zonnige dagen en koele maar niet koude nachten.
Aan het eind van de middag de volgende dag zijn we gaan buggyrijden en sandboarden in de duinen. Onze tachtigjarige buggychauffeur bleek erg veel lol te hebben in het laten gillen van de meiden in z'n buggy, dus de rit door de duinen had wat weg van een achtbaan. Erg vermakelijk (Frans lachte net zo hard mee) en best wel spectaculair.
Het sandboarden van heuvels die, als er sneuw op zou liggen, zwarte pistes zouden zijn, was ook erg leuk. Helaas hielp onze snowboardervaring niet heel erg, want de sandboards waren niet veel meer dan een plank hout met wat klitteband erop (dat snel losging waar je schoenen onder moesten, dus vrijwel onbestuurbaar. Maar met de optie om plat op je buik naar beneden de racen, was het uiteindelijk een geweldige ervaring.
Ica ligt ook in de wijnregio van Peru. Nu staat Peru meer bekend om de Pisco (likeur gemaakt van druiven) dan om wijn, maar we wilden toch wel het één en ander proberen, dus trokken we naar Peru's bekendste en beste wijnhuis, Tacama.
We kregen de wijngaarden te zien, de wijnvaten, en ook de distillerij waar de pisco werd gebrouwen. Erg grappig dat wijn en sterke drank op dezelfde plek werd gemaakt.
Daarna konden we proeven! Ze hadden lekker droge wijnen, aardige zoete wijnen, en pisco. Onze taxichauffeur proefde ook wat, dus we hoopten maar dat hij ons terug in Huacachina zou hebben voordat de alcohol in z'n bloed kwam. Maar hij reed zo ongelofelijk hard dat we ons daar niet druk om hoefden te maken.... Gelukkig ging het allemaal goed.
Voor de volgende dag hadden we een tour geboekt naar de Islas Bellestas, vanwaar we door zouden gaan naar Lima, de hoofdstad van Peru. Maar eerst nog even een gezellig avondje in het hostel.
- comments