Profile
Blog
Photos
Videos
Wat als je een tijdje in dezelfde stad blijft en je in het weekend geen school hebt, wat doe je dan in het weekend? Doe eens gek, ga voor het eerst in je leven een berg beklimmen. Nou dat is dus precies wat ik afgelopen weekend heb gedaan! El Misti met zijn 5822 meter was mijn target geworden.
Zaterdag 21-11 ben ik samen met nog 6 andere toeristen naar de voet van de berg gegaan, dit ligt op 3400 meter. Na alles te hebben gechecked zijn we om 11.00 am begonnen aan het eerste deel van de beklimming. Die zou ons naar het basiskamp op 4800 meter brengen. Achteraf bekeken was dit best een "eenvoudige" klim. Zigzaggend over padjes en klimmend over rotsblokken naar boven. Onderweg worden we nog opbeurend toegesproken door een groepje die terugkeerd van de klim. Have fun en maar weinig van jullie zullen de top halen was de strekking van hun verhaal. Mmmm dat geeft de burger moed, was onze gedachte...... Awel, als je iets wil bereiken moet je er voor werken.
Na 4 uur zwoegen is dan toch eindelijk het eindpunt van deze dag bereikt. Het basiskamp! Die 4 uur mag best een prestatie worden genoemd, want normaal staat er voor het eerste deel van de klim 5 tot 6 uur. Gelukkig hoeven wij geen tenten op te bouwen. De vorige groep heeft ze voor ons laten staan. Rest ons niets dan te genieten van het geweldige uitzicht over de vallei van Arequipa en te wachten op het eten. Het avondeten krijgen wij reeds om 5 uur "geserveerd"dit omdat we om 6/7 uur al in onze slaapzak kruipen. Tijdens en na het eten zijn we getrakteerd op een geweldige zonsondergang. De reden dat we zo vroeg naar bed gingen was omdat we om 1.30 am alweer gereed moesten staan voor het laatste deel van de klim naar de top. Veel geslapen heb ik niet, misschien hooguit een uurtje. Naarmate de avond vorderde kroop de temperatuur ook steeds verder onder nul. Brrrrrrrr! Nu ben ik goed voorzien in mijn materiaal, dus door mijn geweldige slaapmatje en slaapzak (waar voor nogmaals mijn dank!) heb ik weinig van de kou gevoeld. Mijn tentgenoot had daar een hele andere mening over. Die had materiaal van de organisatie en zelfs met al zijn kleren aan had hij het nog koud!
1.30 am, ontbijt in de vrieskou. Twee sneetjes brood met kaas en een kop cocathee met uitzicht op een verlicht Arequipa in de diepte. 2.00 am vertrek naar de top van El Misti. Met zaklampjes op onze hoofden probeerden we zo goed en kwaad als het ging onze weg omhoog te vinden. Geluk voor ons was dat het die nacht volle maan was. Gaf wel een extra dimensie! en extra licht. Onderhand was ook steeds meer en meer te voelen dat je hoger en hoger kwam. Alles koste meer moeite, eerder uitgeput en een lichte hoofdpijn. Tussen 4 uur en half 5 heb ik het meest mooie moment gehad. Terwijl staand op heel steil stuk was het uitzicht als volgt; Omhoog de steile opgang naar de top, naar beneden de verlichte stad Arequipa in de diepte, op links de ondergaande volle maan en op rechts de zonsopgang! Plus de stilte, echt helemaal super! Helaas niet op foto vast te leggen maar ik zal dit moment nooit meer vergeten! WAUW! Na een aantal minuten te hebben genoten van dit schouwspel toch maar weer verder. Als je te lang blijft zitten koel je te veel af en krijg het ijs en ijs koud. Niet echt de bedoeling. Na een aantal uur van klimmen zijn we op een of ander plateau beland op +/- 5700 meter. Op dit punt zat ik eigenlijk al helemaal stuk maar als je zo dicht bij bent en je gids zegt dat je naam boven ligt om op te halen (dus als je het niet haalt heb je geen naam meer) pers je het allerlaatste beetje energie en moed uit je lichaam en ga je ervoor! Het laatste stuk naar boven heb ik amper naar boven gekeken en bijna alleen maar naar de grond en mijn eigen voeten. Als ik naar boven keek en ik zag hoe ver ik moest gaan deed dat de moed in mijn schoenen zinken. Dus dan concentreren op elke stap en elke ademhaling. Na 5 uur en 45 minutenheb ik dan toch eindelijk de top van El Misti bereikt!!! En wat een uitzicht!!!!! En wat zat ik stuk, amper nog kracht in mijn benen. Die 5 uur en 45 min is best een prestatie want normaal trekken ze er ongeveer 7 uur voor uit. De afdaling was dan erg leuk! Maar niet heus. Via een lange zand/kiezel/stenen helling waar je al glijdend naar beneden gaat. Zeg maar een soort skiën op schoenen. Is best leuk maar opdat moment kon het me geen reet schelen en wilde ik alleen maar liggen en tukken. Helaas moest dat wachten dat in de middag.
Eenmaal weer aangekomen in het basiskamp, hebben we al onze spullen afgebroken en ingepakt. Na 2 en half uur te hebben afgedaald zijn we opgepikt aan de voet van de berg en terug gebracht naar Arequipa. Hier heb ik mijzelf heerlijk getrakteerd op een broodje Döner Kabab. Wat had ik daar trek in. Gelukkig hebben ze hier een tent waar ze het verkopen.
Al met al was het een geweldige ervaring. Één om nooit te vergeten. Vandaag alweer de draad van het normale leven opgepakt. Spaanse lessen, die nu geheel in het spaans gaan. Dus geen engels meer tussendoor. Dit tot a.s. vrijdag en dan met de nachtbus naar Cusco.
Hasta luego!
- comments
Fanny Estoy orgulloso de ti!! Super Floris. Wat zal je inderdaad genoten hebben. Le deseo buena suerte en su viaje!!! Saludos Fanny
ellir Wat een belevenis;zoiets kun je alleen als je nog jong bent! Een fantastische prestatie! Deze belevenis neem je altijd met je mee! groetjes Ellie
Mattijs Wat een koningsverhaal. Helemaal gaaf zeg. ik moet ook weer eens op reis. Heel veel succes daar verder en blijf lekker actief. groeten