Profile
Blog
Photos
Videos
Afscheid GAP Vrienden!
Lieve allemaal,
Waar zal ik eens beginnen. Dit wordt een beetje een ingewikkeld verhaal. We hebben 3 dagen doorgebracht in Chiang Mai, daarna zijn we naar Bangkok doorgereisd. Daar hebben we ons 3 dagen vermaakt, toen zijn we 1 dag het land uit geweest, om daarna weer terug te gaan naar Bangkok en die avond te vertrekken voor ons nieuwe avontuur. Snappen jullie het nog? Hopelijk wordt het na deze blog allemaal iets duidelijker! Of niet natuurlijk? :)
Dan nog even wat algemene informatie. Voor de Tukkers onder ons, de FC Twente vlag is gesignaleerd in Phucket. De vlag hing in het midden van de kroeg! We zijn wereldwijd! En ten tweede voor de Gorenaren, de Goor School en Volksfeest vlag is op dit moment in Hong Kong geweest. Op de hoogste berg bij Ham Tin beach. Daarna is hij mee gereisd naar vele andere plekken. Hij is gedragen door Scott uit Melbourne, Adam uit Sydney en Clare uit Engeland. Ook wapperde hij op de slow boot terwijl we van Laos naar Thailand zijn gevaren :).
Verder, we zijn weer in Thailand en daar hebben we al meerdere blogs van geplaatst. DUS de duck zal niet meer in Thailand verschijnen! Sorry jongens maar we zijn geen filantropische instelling! J Niet getreurd! Voor je het weet zitten we al weer in Maleisië!
23 sept Chiang Mai
Nadat we afscheid hebben genomen van Ash, Nic en Mr T liepen we voor het eerst sinds tijden langer dan 5 minuten met de backpacks op de rug in de richting waar ongeveer ergens ons hostel zou moeten zijn genaamd 'Little Bird'. We hadden wel een kaart, maar niemand die ons precies de weg kon wijzen. Na ongeveer 1 uur hadden we het dan toch eindelijk gevonden. Geweldig! Een veranda, overal backpackers en een kamer voor 6 personen. Wij met zijn 5e en een onbekend persoon. 3 stapelbedden dus en één kluisje voor ieder. Een douche met koud water en een bult toiletpapier. We gingen daarna snel op pad om Chiang Mai te ontdekken, want we wouden er alles uithalen wat er in zat. Beneden bij ons hostel vonden we al gelijk een hoop informatie. We wouden natuurlijk de langste kabelbaan van Thailand over de jungle gaan doen: 'Jungleflight' of 'the flight over the gibbon'. Jungleflight was iets goedkoper dus die boekte we voor de volgende dag. Om 6.30 want dan kregen we een GRATIS T-SHIRT! :) Daarna werd het allemaal iets minder gezellig. Mister T had tegen Ruud en mij gezegd dat we het beste onze visums voor Thailand gewoon in Bangkok konden halen. In één morgen gepiept, goedkoper en sneller dan in Laos! Stom stom stom! Wat een eikel! Wij geloofde hem natuurlijk en hadden daarom geen visum gehaald in Laos. Nu blijkt dat je nooit, maar dan ook nooit een visum kan halen in het land waar je op dat moment bent. De enige optie is het land uitgaan en daarna het land weer in! Over land krijg je een visum voor 15 dagen en als je vliegt 30 dagen. Wij hadden zeker 30 dagen nodig dus we moesten het land weer in vliegen. Ik kan niet onder woorden brengen hoe kwaad ik was op mister T! Ik kon er wel om huilen! Maar uiteindelijk viel er niets aan te doen. Het moest toch gebeuren. We lieten Chiang Mai hierdoor niet verpesten. We lunchten in een klein steegje met zijn allen en maakte er een wedstrijdje van wie de goedkoopste vlucht kon vinden om uit Chiang Mai/Bangkok te vliegen naar een land naar keuze en weer terug. We liepen rond in de stad, checkte of we echt geen visum konden krijgen in Bangkok en zochten naar een activiteit voor zondag. Uiteindelijk boekte we de 'white water rafting tour' voor zondag. We hadden niet zoveel behoefte aan tempels en pagoda's en daarom liepen we gewoon wat rond in de stad. Chiang Mai is al een hele mooie stad op zichzelf. Rond 5 uur kwamen we terug bij het hostel. Iedereen deed wat voor zichzelf. Lekker liggend op de kussens van de veranda en Ruud en ik boekte ons vliegticket naar Ho Chi Minh City (Vietnam). 250,- euro voor 2 personen. Donderdagmorgen weg en vrijdagmorgen weer terug. Één dag Vietnam! Ik vond dat we ondertussen wel een pilsje verdiend hadden, of 2, of 3. We leerde een jongen kennen genaamd Elliot(UK) (klinkt als idiot en dat was hij eigenlijk ook wel een beetje, met 'flop-flip' op zijn voeten getatoeëerd en hij had geen schoenen) en later kwam ook Monica (Canada) erbij. We hadden al aardig wat pilsjes op voordat we toch echt de stad in moesten om iets te gaan eten. Zo rond 10 uur hadden we een thais restaurant gevonden. Ik was al een beetje baldadig ondertussen. Niet door de drank maar door de pech enz en daarom vond ik dat ik maar iets raars moest eten. Ik bestelde kikker. God mag weten waarom. Iedereen proefde het. Niet denken aan de markt van een aantal dagen terug, niet aan denken! Werd vrij lastig toen de botjes op het eind op het bord lagen. We vervolgde onze weg naar de reggae bar, want Elliot en Monica waren daar al eerder geweest. We dronken wat op het dak en praten over van alles en nog wat. Om 01:00 werd het dan toch echt tijd om naar huis te gaan. In het hostel werd er nog even geklooid met de bedden. (Clare's matras verdween in de badkamer. Adam lag boven in het stapelbed en blijkbaar kan je het matras van onderaf omhoog duwen met je voeten. Grappig!) Maar daarna snel slapen, morgen weer vroeg op!
24 sept Chiang Mai
Om 6 uur ging de wekker, wat voor sommige misschien net iets te vroeg was :). Maar om half 7 stonden we allemaal "paraat" om opgepickt te worden. Monica en Elliot gingen ook mee. The Jungleflight. Best spannend eigenlijk. We moesten eerst nog een goed uur rijden voor we daar waren. Iedereen probeerde de ogen open te houden, maar uiteindelijk weten we nog maar bar weinig van de weg er naar toe J! Eenmaal daar aangekomen kon het feest beginnen. Die mensen waren allemaal knettergek (eigenlijk zoals alle mensen die iets van extreme sports doen, denkend aan de bungeejump van Ruud in Macau). We kregen onze "tuigjes" aan, een sexy hygiëne kapje op ons hoofd, een charmante helm, en een break (een rem, ziet eruit als een stuk hout met een uitsteeksel). Dat was het dan. We begonnen te lopen naar de jungle samen met 3 gidsen. Één van hun was de hoofdgids. Bij de eerste kabelbaan begon hij uit te leggen wat de bedoeling was. Midden in de uitleg hield hij ineens op en zei "telefoon". Hij pakte een "oude" telefoon uit de tas en deed alsof het voor een van ons was, terwijl het draad van de telefoon uit zijn tas viel. Je had er bij moeten zijn maar het was gewoon echt lachen. Zo gek. Toen hij klaar was met de uitleg vroeg hij of er nog vragen waren waarop ik antwoorde "kan je nog terug nu?". Het enige wat hij zei was, je kan alleen maar vooruit. Een van de gidsen klikte mij vast, duwde me de eerste zipline op, en vloog achter mij aan. Oftewel vanaf de eerste ziplines was ik telkens de eerste die ging. Het was echt geweldig, maar zo moeilijk uit te leggen. Zie het als volgt, er zijn 34 platforms hoog in de bomen, daartussen hangen 22 zip-lines(kabelbanen) allemaal van verschillende lengtes/hoogtes, 4 abseils (vrije val), 3 sky-bridges (ook vastgeklikt aan een zipline), al met al is het 6km zipline, en je snelheid is zo'n 35 kilometer per uur. De langste was 300 meter lang. De vrije val ging als volgt, je werd vastgeklikt aan je tuigje, je moest over de rand gaan hangen, en dan laten ze je los en vlak boven de grond stop je omdat de gids die boven op het platform staat het touw aantrekt. Sommige ziplines kon je ook met zijn 2tjes doen. Ik deed er een met Ruud natuurlijk, maar ook een met Adam, die de break soms iets teveel lief had. Voor elke zipline werd er verteld of je de break nodig had of niet. Als je de break nodig had moest je die vasthouden in je hand als je van de zipline ging, en schreeuwde een gids vanaf de andere kant wanneer je hem nodig had. BREAK BREAK! OF REM REM! Want ook hier hebben ze natuurlijk hun huiswerk gedaan en kennen ze meerdere soms nuttige, soms minder nuttige Nederlandse woorden. Om een voorbeeld te geven, 'rem' was best handig, 'lekkerding' fijn om te horen maar niet echt essentieel op dat punt :). Je moest de break dan voor of achter je op de zipline zetten en zo remde je af, of dat was althans de bedoeling. De eerste keer ging dat bij mij iets minder, ik denk dat de gids nog steeds soms aan mij denkt, if you know what I mean. Ruud vond het natuurlijk vanaf het begin geweldig en vloog rond als een aap, helemaal in zijn element. Na de eerste paar ziplines zat ik er ook lekker in. Het was echt geweldig. Op de helft van de ziplines trok de gids ineens een rode cape aan en deed alsof hij superman/spiderman was. Hij hing op de kop, slingerde in het rond en had ondanks het feit dat hij het 4x op een dag doet nog steeds de grootste lol, en wij ook. De laatste vrije val was het ergst, want bij deze vrije val werd je niet zoals bij de andere aan de voorkant vast geklikt maar aan de achterkant. Je viel dus eigenlijk gewoon voor over zo'n pakweg 20 meter na beneden. Daaronder lag alleen een klein kussentje. Natuurlijk ging alles goed maar op het moment dat ik moest schreeuwde ik toch echt andere dingen (zie filmpje die later zal verschijnen op onze blog). Daarna gingen we met de pick-up terug naar het restaurant en kregen we een lunch. Surprise, Rijst! Het was echt geweldig en we zijn zo blij dat we het gedaan hebben.
Rond 14:00 waren we al terug bij ons hotel, dus nog meer dan een halve dag over. Wat gaan we doen? Even geen tempels en pagodas maar wat wel. We vonden een informatie boekje met een cooking class, met een redelijke prijs. Why Not? We boekte de cooking class van 17:00 tot 21:30. We namen één voor één een koude douche en relaxte wat en toen stond onze kooklerares alweer klaar. Het was zo grappig om te zien, want we kregen allemaal een rietenmandje! Schattig om ook de jongens ermee te zien rondlopen op de plaatselijke foodmarket. Ze legde ons van alles uit over curry paste, de verschillende soorten en ingrediënten. Daarna gingen we door naar de soorten groeten, de verschillende soorten champignons (ze hebben hier olifantenoren champignons J), lemongras en zo verder. We kochten onze spullen op de markt en gingen naar onze kookschool. We hadden allemaal een eigen snijplank, mes, en kookstel. We kregen een schort aan (weer een leuk gezicht om daar 3 jongens mee te zien) en we kozen allemaal 5 gerechten die we wouden maken. Ruud: Fried chicken with cashew nuts, Chicken in coconut milk soup, Green curry paste/ curry en sweet sticky rice with mangoes. Ik: Fried noodles thai style, Hot & sour prawn soup, red curry paste/ curry en springrolls. Het was zo leuk om alles zelf te doen en nu ook precies te weten wat er in zit (dit zijn degelijke gerechten dus geen hond of andere dingen, gewoon garnalen en kip J). We begonnen met het snijden van de groentes, het klaarmaken van de curry paste en zo verder. We kookten allereerst onze soep die we daarna zelf op aten. Het grappige is dat we ook leerde dat we veel ingrediënten die er in zitten alleen gebruiken voor de smaak maar dat ze dat niet opaten. Haha eigenlijk best logisch want het smaakt ook niet echt maar Ruud en ik snapten toen pas waarom je er normaal een schoteltje bij krijgt J. Natuurlijk proefde Ruud en ik elkaars gerechten. Het was echt heerlijk. Alle gerechten eigenlijk. De lekkerste pathai die ik heb gehad in Thailand is mijn eigen pathai echt waar. Ruud vond het ook super en dat is goed nieuws voor mij natuurlijk! :) Als laatste maakte we de springrolls (denk aan een loempia). Eigenlijk het makkelijkst van allemaal maar wij waren er het meest benieuwd na. Het was allemaal heerlijk maar we zaten stampvol daarna. We kregen nog een kookboek en certificaat en kwamen met moeite in de benen.
We haalden onze lonely planet en muggenspul in het hostel en gingen weer op pad. Op naar de Saturday avond markt. Het was best een stuk lopen maar we vonden het uiteindelijk. Het is de lokale markt en alles is er erg goedkoop. We hadden eigenlijk niks nodig maar wouden het toch graag gezien hebben. Afdingen was er hier niet bij. We kochten een milo milkshake (Ruud en ik hadden er nooit van gehoord maar Australiërs en Engelsen worden gek als ze die naam horen, een soort van chocolade) op de weg terug en rond 1 uur waren we weer in het hostel. Het was een lange maar geweldige dag. Morgen weer vroeg op.
Zondag 25 september Chiang Mai en nachtbus Bangkok
Om half 9 werden we opgepickt bij ons hostel. We gingen met een busje naar een andere plaats en moesten daar even wachten en werden toen opgehaald door een andere mini bus. We konden op pad. White water rafting, dat was het plan. Voor het eerst zat de bus vol met Nederlanders. Verschrikkelijk. Niet alleen omdat het Nederlanders waren vooral omdat er 3 tokkies bij zaten waar je (geen) u tegen zegt. 3 mannen uit ik denk Groningen die zo lomp en dom waren dat zelfs Ruud en ik er versteld van stonden. Verder was er nog een Nederlands koppel dat verder wel oke was. We moesten weer eerst een goed uur rijden en daar splitste we op. De rest ging eerst olifant rijden en wij gingen alvast omhoog met de jeep. Het kwam er op neer dat we op hun moesten wachten. We liepen wat rond in het kleine plaatsje en wandelde over de bamboo bridge. Toen de rest er was kregen we allereerst lunch! We hadden nog niet eens wat gedaan? J Maar na de lunch gingen we dan eindelijk op pad. We kregen natuurlijk eerst een instructie. Wij deden er een beetje lacherig over, maar daar kwamen we later wel op terug. We moesten per 3/4 personen in de boot. Aangezien de rest Nederlanders waren offerde wij ons op en gingen met het andere koppel in een boot (die waren aardig hoor). Eenmaal in de boot was de instructie totaal niet overbodig. De rivier was echt wild (niet "white" trouwens eerder bruin). Dit was echt raften. Er waren stroomversnellingen die zo hard gingen dat je vooral druk was met je peddel vasthouden. Op sommige momenten schreeuwde de gids "down" en dan moesten we onderin de boot gaan liggen omdat je anders gewoon overboord vloog. De rivier was zo wild dat er zelfs een stuk was waar we uit de rivier moesten en een stuk moesten lopen omdat dat stuk zelfs te gevaarlijk was voor de gids. In sommige plekken van de rivier konden we wel zwemmen, volgens de gids! Reddingsvest aan, voetjes omhoog en dan mee drijven! Ik kan je vertellen dat we flink wat slootwater binnen kregen in de stroomversnelling! J Het was echt super. We hadden geen droge kleren mee genomen omdat we dachten dat we net als normaal wel tijd hadden om op te drogen voor we weer terug zouden gaan, maar iedereen moest 's avonds de bus, een vlucht of een trein halen dus opdrogen zat er niet in. Zeiknat gingen we de bus in op weg na huis. We kleedde ons om in de bagage ruimte waar we die ochtend onze tassen gedropt hadden en gingen voor de laatste keer wat eten. Om 18:00 uur werden we opgehaald voor de nachtbus. We stapten bij het busstation over in onze VIP bus waar we niet voor betaald hadden. Lekker kitsch. Rode gordijntjes, blauwe stoelen, en vrij donker. De bus is 4x goedkoper dan een slaaptrein dus wij vonden alles prima. Toen de bus begon te rijden startte de film "the tourist", hoe toepasselijk. Rond elf uur hadden we nog een stop en daarna reden we langzaam (met de nadruk op langzaam, zo'n 5 kilometer per uur de berg op) de nacht in.
Maandag 26 september Bangkok
Gaap! 5 uur! We zijn in Bangkok. Waar weten we niet, maar we zijn in Bangkok. Scott en Adam slapen in het Bangkok Centre hotel dus we besluiten daar eerst een taxi naar toe te nemen. Na het droppen van hun tassen (en stiekem die van Clare die vanavond vertrekt) zijn we naar ons hotel gelopen dat toch weer iets verder weg leek dan gedacht. Na een goed uur lopen, niet meer zo zeker van waar we waren, pakte we voor het laatste stukje een Tuk-tuk. Ons hotel genaamd Diamond City Hotel is het eerste hotel van onze geboekte accommodatie/transportserie bij de TAT Thailand. Zag er prima uit. Een zwembadje in de lobby, aardige mensen, en ontbijt included. Ook wij dropte onze tassen en we besloten (ondertussen was het 7 uur) een ontbijtje te scoren bij de 7-eleven. Daarna zijn we allemaal even onze eigen weg gegaan. Zij gingen shoppen en Ruud en ik moesten onze laatste tickets halen van de nachttrein bij de TAT. We spraken om 4 uur weer af. Even terug naar het hotel. We konden al inchecken om 8 uur. De laatste vragen voor Jeffrey (TAT) op papier zetten en dan gaan. Het bleek nog niet zo makkelijk om de TAT weer te vinden. De meeste kaarten van Bangkok lijken gedetailleerd maar als je echt iets specifieks zoekt zijn ze best waardeloos. Ook hadden we natuurlijk het adres maar nog (voor jullie thuis moeilijk uit te leggen) bleek het best lastig. Na een goed uur lopen hadden we het dan toch eindelijk gevonden. Binnen 10 minuten stonden we ook weer buiten, alles geregeld. We aten wat op straat en liepen terug naar ons hotel. We friste ons op en gingen naar het Bangkok Centre hotel, dit keer met een tuk tuk (de wildste rit van ons hele verblijf in Bangkok, maar we leven nog). We wisten dat Mister T daar nog ergens zou zijn maar we hadden niet verwacht hem tegen het lijf te lopen. Dat gebeurde natuurlijk wel. Blijkbaar had Clare hem al verteld over wat er gebeurd was (over onze visums van thailand) en zijn eerste zin was: "het is niet mijn schuld". Hij zei dat het een miscommunicatie was bla bla, maar het was allemaal onzin en gelogen wat hij uitkraamde. Ik zette de knop volledig om. Ik had hier geen zin in. Hij was het echt niet waard. Hij begon weer te bedelen om zijn baan en goede feedback en dat het totaal niet zijn schuld was. We hebben ons gewoon omgedraaid en zijn weggelopen. De 250 euro is toch al betaald, ik heb niks meer met hem te maken, en alleen onze feedback is al genoeg voor zijn ontslag dus. We kletste even in Adams kamer en toen kwam Clare met een verrassing. Ze had haar trein één dag verzet dus we hadden nog een dag meer samen en konden dus vanavond met zijn allen op pad naar "the old red light district!". Yeah! Eerst samen even wat eten. Aangezien we toch al aan het forceren waren kozen we voor het restaurant waar mister T ons mee na toe had genomen de eerste avond. Wetend dat hij daar later ook zou komen met zijn nieuwe groep. Het eten was heerlijk en we dronken buiten nog een pilsje. En daar was hij hoor. Zoals gewoonlijk alleen maar aan de telefoon. We wouden allemaal wat zeggen toen hij aan kwam maar hielden wijselijk onze mond. Dat zal zijn laatste groep worden, dus laat hem er nog maar even van genieten. Op naar de metro. We stapten midden in de avondmarkt uit. Je hebt hier ook uitgaansstraten. Een daarvan is specifiek "the gaystreet". Speciaal voor adam gingen we daar ons eerste pilsje drinken. En toen, besloten we, ook al weten we dat het echt slecht is, samen toch 1x naar "de ping pong show" te gaan. Gewoon om te zien wat het nou precies is. Het was "interessant". Voor de mensen die geen idee hebben wat het is (dat kan natuurlijk), het was een vrouw die ping pong ballen (en meerdere activiteiten kon verrichten) zonder handen. Daar laten we het bij! J Na 1 uurtje besloten we te gaan maar toen begon het gedonder natuurlijk. De man had ons verteld dat het gratis was en dat alle drankjes 100 baht waren. Toen we wouden vertrekken moesten we ineens per persoon 600 baht betalen voor de show. Dat ging niet door. De vrouw begon te schreeuwen dat als we niet betaalde dat ze de maffia ging bellen en dergelijke maar op dat moment waren we niet echt onder de indruk. Ik weet niet of jullie ooit een film hebben gezien met de thaise maffia? Wij in ieder geval niet. We gooide wat geld op de balie voor onze drankjes en renden weg, de vrouw nog steeds schreeuwend. Het grappige was dat ze haar agressie vooral richtte op Scott die 2 meter lang is terwijl ze zelf amper boven de tafel uit kwam. Buiten lachten we er om en we gingen snel terug naar de Gaystreet (later hoorde we verhalen over mensen die ook weg wouden rennen maar daar zat de deur op slot, die moesten dus echt grote bedragen betalen voor de show, we beseffen dus echt wel dat we veel geluk hebben gehad). We bestelde nog een grote tower Tiger beer en Scott begon aan zijn shotjes tequila. Als klap op de vuurpijl begon het te regenen als nooit te voren. Maar als je eenmaal nat bent, dan ben je toch al nat toch? We dansten in de regen en hadden de grootste lol. Adam danste het hardst van allemaal, en had daarmee natuurlijk het meeste bekijks in the gaystreet. Het was een geweldige avond, maar op een gegeven moment moet je toch na huis. En probeer maar eens zeiknat een taxi te vinden, dat vinden ze niet fijn. We reden met de taxi naar het Bangkok Centre hotel want daar lagen onze spullen nog (vooral de 6 chinezen die daarna in onze taxi stapten waren niet blij). We zeiden gedag tegen Scott en daarna moesten wij nog naar huis. De taxi chauffeur had geen idee waar ons hotel was en reed totaal de verkeerde kant op terwijl Ruud maar bleef zeggen "Wrong Wrong, I Drive, I can do it better!" This is the wrong way! Op een gegeven moment gaf ik hem het kaartje van ons hotel om de plattegrond daarop te laten zien. De mafkees belt zo midden in de nacht ons hotel om te vragen waar het is. Ooh ooh ooh. Uiteindelijk waren we bij ons hotel, de vrouw kwam en opende de deur en wij haastte ons naar boven. Ik nam snel een douche maar Ruud wou kostte wat kost nog in bad. Je kan wel raden wat er gebeurde, hij werd 's ochtends wakker en ik ben bang dat het water niet meer echt warm was!
Dinsdag 27 september Bangkok
Even uitslapen. We hebben het verdiend denk ik zo. Rond 9 uur/half 10 zaten we aan het ontbijt. Ruud was nog steeds niet helemaal wakker dus na het ontbijt dook hij nog weer even terug het bed in. Ik las wat informatie maar gaf me uiteindelijk ook over aan ons bed. Het was ook zo'n lekker bed. Groot, met 8 kussens erin, en een heerlijke deken. Hmm.
Om 2 uur hadden we afgesproken met Clare en Adam bij de Grand Palace, want dit is toch wel een van de plekken in Bangkok die je gezien moet hebben, zeggen ze. We besloten een Tuk Tuk te nemen en om 14:00 waren we dan bij de Grand Palace maar Adam en Clare niet. We zaten wat in het park en aten onze lunch van de (wat anders) 7-eleven!
Uiteindelijk waren Adam en Clare er pas om 15:30 en dan heeft het niet meer echt veel zin om naar binnen te gaan dus besloten we maar gewoon wat rond te lopen bij Khoa San Road. The backpackerstreet van Bangkok. Daar kwamen we Ash en Nic weer tegen, waar we in Chiang Mai afscheid van hadden genomen. De wereld is klein soms he!
Eigenlijk komt het er op neer dat we deze dag niet zoveel gedaan hebben. Na het rondlopen gingen we terug naar het Bangkok Center Hotel om voor de laatste keer samen instant noodles te eten! We brachten Clare naar het treinstation en zwaaiden net zolang totdat we haar niet meer konden zien. Een raar idee om morgen wakker te worden, en zei is er niet meer. We hebben samen echt een geweldige tijd gehad en erg veel met elkaar gedeeld. Natuurlijk blijven we in contact maar.. Het hoort erbij he!
Daarna besloten we om lekker terug te gaan naar het hotel. We keken de meest achtelijke film die je maar kan verzinnen (The Ghostwriter) en vielen daarna in een diepe slaap.
Woensdag 28 september Bangkok
Een nieuwe dag! J Om 08:30 zaten we aan ons ontbijtje en om 09:00 was Adam bij ons hotel! We wouden vandaag eigenlijk andere dingen gaan doen maar toen Adam gisteravond zo zielig keek besloten we eerst nog met hem de Grand Palace te gaan bezoeken. Zo zijn wij he! Dus om 10:00 waren we opnieuw bij de Grand Palace. We liepen naar de ingang maar daar werd ons verteld dat de Grand Palace gesloten was. Dat zal toch niet hé! De openingstijden zeiden echter iets anders dus wij besloten niet zomaar op te geven. We liepen iets verder en gingen de bocht om. Daar bleek nog een andere entree te zitten waar je gewoon na binnen kon. Het bleken gewoon (we denken) tuk tuk drivers te zijn die proberen je de hele stad te laten zien, en dus net doen alsof the Grand Palace gesloten is. Het rare is alleen wel dat er daadwerkelijk een ticket box is bij die ingang en een bordje waar op staat toeristen ingang. Maar goed, wij waren binnen. Nou ja binnen. Eerst moesten Ruud zijn kleren aangepast worden want ook mannen moeten hier alles bedekken. Het weer vandaag: standje bloedheet! Dus echt gelukkig werden we er niet van, en toen hadden we de entree nog niet gehad. 400 baht (10 euro) per persoon om binnen te komen en 200 baht voor een Engelse recorder met informatie over alle aspecten. Het paleis is prachtig. Alles is van goud. Je weet niet wat je ziet. Ook de Emerald Buddha is een belangrijk aspect van de Grand Palace. Het bevindt zich in een gouden gebouw. Op een hele hoge toren zit een kleine buddha van ongeveer 10 cm. Wij geloven meteen dat als dit het eerste paleis/tempel is dat je bezoekt in Thailand je totaal overdonderd zou zijn maar wij moeten eerlijk bekennen dat wij er iets minder van genoten hebben. Nogmaals het was echt prachtig maar de stem van de geluidrecorder zorgde ervoor dat je eigenlijk wou slapen, het warme weer (en onze totaal bedekte lichamen) zorgde ervoor dat we zweette als varkens, en de 5000 toeristen zorgde ervoor dat we vooral mensen zagen en geen Grand Palace. Natuurlijk komt het ook omdat we de afgelopen maand zoveel geweldige pagodas en tempels hebben gezien. We hebben wat rondgelopen, alles bekeken, foto's gemaakt. Rond 12 besloten we dat we genoeg hadden gezien. Ruud en ik moeten eigenlijk nog even wat inkopen doen en Adam houdt van shoppen dus dat was het volgende plan. We gingen met de taxi naar de MBK, een groot winkelcentrum van ongeveer 7 verdiepingen. Van elektronica, tot bazaars, indoor markt, dure kledingwinkels. Alles was er. Maar alles was in onze ogen ook vrij duur (later bleek MBK ook een van de duurste winkelcentrums te zijn). We liepen rond en aten ergens een broodje. Adam moest een trein pakken om 4 naar het vliegveld dus op een gegeven moment moesten we ook van hem afscheid nemen maar hem zien we weer in Sydney dus dat komt helemaal goed. Wij gingen nog een terug naar binnen maar besloten het al snel op te geven. The thai one size bikini's zijn niet echt voor mij bestemd, zoals jullie je kunnen indenken, en de zonnebrillen durfde ik amper aan te raken voor die prijs. We gingen terug naar ons hotel en hadden onze eerste skype dates. Eerst Marit, toen Berry/Melinda/Tim en Max en later mijn mama, Debbie, Stefan, Wendy, en Martijn. We haalden onze was op, pakte onze tassen in en aten onze Noodles. Morgen gaan we namelijk weer vliegen en is het vroeg dag. Rond 02:00 ging de lamp uit.
Donderdag 29 sept Bangkok - Saigon (Ho Chi Minh City)
Om 05:00 stond onze taxi klaar voor het hotel. Yeah! 1 dagje Visa Vietnam! Een geluk. In de tijd dat we onze visums aan moesten vragen hebben we een fout gemaakt bij het aanvragen van onze Vietnam visum. We moesten dus een nieuw visum aanvragen (wat ons bakken met geld heeft gekost) en met het eerste visum zouden we eigenlijk niks kunnen doen aangezien de datum niet klopte met de begin dag van onze tour (hij ging te laat in). Nu kunnen we ons 2de visum in ieder geval gebruiken en is het niet helemaal voor niks geweest! Stiekem hadden we er eigenlijk best wel zin in. Onze grote tassen lieten we in Bangkok achter. We vlogen om 07:45 en rond 9 uur waren we op "samen met alleen 2 tassen handbagage " het vliegveld in Saigon. We vonden een lokale bus die naar het centrum van Saigon ging. We betaalden 1 US dollar (20.000 dong) terwijl de kaartjes eigenlijk 4.000 dong per persoon waren. Maar goed de tickets krijg je nou eenmaal pas als je betaald hebt. Morgen gaan we terug met de bus zonder 'skin tax'. We gingen allereerst op zoek naar een hotel. Super om te doen. We stapte bij verschillende hotels naar binnen en vroegen naar de prijs. Uiteindelijk kozen we voor een hotel die, en spotgoedkoop was, en net iets buiten de backpackstreet lag. Onze kamer op de 3de verdieping met uitzicht over de hele stad. We dropte onze tassen en relaxten even op ons balkonnetje. We wouden eigenlijk naar een waterpark gaan vandaag maar toen we de spotgoedkope prijzen van Vietnam weer ontdekte (ja we zijn er al geweest maar als je 5 verschillende valuta in een maand hebt raak je soms de kluts een beetje kwijt) besloten we daar gebruik van te maken. Op naar de central market met een Bam-hui (zie Vietnam blog) in de hand. Dat hebben we gemist! We kochten in de central market, 2 broeken (€3,50), 2 T-shirts (€2,00) en later kochten we op straat 2 sloffen sigaretten (€0,70 per pakje). De meeste mensen gaan naar Bangkok om goedkoop te shoppen maar ik kan je vertellen dat het nergens zo goedkoop is als in Vietnam. We liepen zo ongeveer de hele stad rond en aten wat bij een gezellig tentje midden in een rustige straat. Verse jus, garlic bread enz. We zochten in ons hotel even weer de koele lucht op. We keken (heel slecht) Mulan 2 op de televisie en rond 22:00 gingen we weer de straat op. We dronken bij een van de straattentjes (plastic stoeltjes, vooral locals) ons goedkope pilsje (€0,25 halve liter) en aten Squid wat speciaal voor ons bereidt werd op de fiets voor onze neus. Rond 01:00 gingen we lekker slapen. Morgen weer terug naar Bangkok.
Vrijdag 30 sept Saigon - Bangkok
06:00 uitchecken. We hebben nog precies genoeg geld voor de bus zonder Skin Tax dus het moet goed gaan. Als we namelijk alleen voor de bus moeten pinnen betaal je meer tax aan de bank dan dat je geld uit de automaat krijgt. We liepen terug naar het busstation en rond half 7 hadden we de bus. We aten ons ontbijtje wat we gisteren ergens gekocht hadden, rond kwart over 7 waren we op het vliegveld. De vlucht vertrok alleen niet om 09:15 zoals wij dachten maar om 09:45. Gelukkig kan je hier gewoon buiten zitten bij het vliegveld en loop je regelrecht bij de douane naar binnen. Om half 12 waren we weer terug op het vliegveld. Moment of True! Geen probleem. Om half 1 stonden we buiten met beide een geldig visum voor Thailand! 30 dagen! Problem solved. We pakte de skytrain terug naar het centrum (hebben we dat ook weer gedaan). We lunchte bij een van de straattentjes en liepen nog wat rond. Even checken of onze tassen nog in het hotel zijn waar we ze hebben achtergelaten. Ondanks het feit dat we al uitgecheckt hadden maakte we dankbaar gebruik van de gratis Jus d'orange en water. Ik schreef alle ansichtkaarten en Ruud maakte de blog af (één van de blogs vraag me alstublieft niet welke J). We organiseerden onze tassen midden in de lobby en zorgde dat alles klaar was voor de trein. We aten wat op straat, geen idee wat. Het leek op kleine deegbolletjes gevuld met iets roods en iets groens en verschillende stokjes gevuld met vlees? Rond half 7 vertrokken we naar het treinstation. Ons nieuw avontuur begint. Om half 8 vertrok onze trein. Een andere trein dan de slaaptreinen in Vietnam. In het begin zijn het gewoon stoelen waar je op kan zitten. Als je besluit te gaan slapen, vraag je aan je eigen "coupé meneer" of hij het bed klaar wil maken. De stoelen veranderen in één bed en "het schuine dak" wordt opengeklapt tot een bed. Je krijgt schone kussenslopen en verpakte dekens (wat eigenlijk gewoon handdoeken zijn). Elke coupé heeft zijn eigen kleur gordijntjes. Geweldig. Althans wij vinden het geweldig. Na zo'n goede 2 uur ging ik op zoek naar de rokers area. Het bleek een restaurant wagon, maar dan anders. De ramen stonden open, er stond een box midden tussen alle spullen, er klonk muziek op de achtergrond. Het leek wel een film. Ruud moest dit natuurlijk ook zien en toen ging het natuurlijk weer mis. 1 pilsje?, ja 1 pilsje! We ontmoette 2 mensen uit Zwitserland (Laura en Yves) en daar dronken we ook nog 2 pilsjes mee (pilsjes zijn hier altijd halve liters LEO bier). Om 11 uur ging de party wagon dicht dus was het ook voor ons tijd om te gaan slapen. Heerlijk in slaap vallen terwijl de trein door wiebelt (bussen zijn hier sneller dan treinen, even iets anders dan in Nederland, als je 40 kilometer per uur gaat kan je de handjes dicht knijpen [ruud: das blijkboar twents vur "dan kende in uw hoand klappuh"]).
Morgen begint ons nieuwe avontuur. De eilanden in Zuid-Thailand.
Lieve mensen, zoals jullie kunnen zien is dit allemaal al een tijdje geleden. We doen echt ons best om de blog zoveel mogelijk bij te houden maar.. we zien zoveel en het internet is op vele plekken zo beperkt dat het uploaden ons meer dan een dag kan kostten (we weten dat, dat komt door onze eigen lange verhalen en vele foto's maar toch).
Om jullie even een korte update te geven, we zijn ook al niet meer op de eilanden (wordt aan gewerkt) maar we zijn al in Maleisië. Op dit moment in Penang, Georgetown. We waren van plan hier maar 2 dagen te blijven maar we zijn stiekem een beetje verliefd geworden op deze plek (ondertussen zijn we hier al 4 dagen). We verblijven midden tussen Little India en Small China. Deepavali, een indisch feest, vind hier op dit moment plaats. Ondertussen hebben we vele locals leren kennen en zijn we vanavond uitgenodigd voor een groots Chinees feest. Meer weten? Hou onze blog dan maar goed in de gaten :).
Liefs,
Ruud en Fem!
- comments
Cora van de Laar Nou Ruud en Fem deze keer ga ik het helemaal niet zijn want wij kunnen het eendje echt echt niet vinden. Goed verstopt. Groetjes Esther en Cora
Cora van de Laar Nu ik de blog lees weet ik waarom. Nu was ik wel weer heeeeel snel hé?
Debbie Lieverds! Jaa weer een verhaal!!! Weer geweldig allemaal natuurlijk (op mister T mijn zijn praatjes na dan en die €250,-) Hm ik wou spectaculair gaan vertellen over mijn Canopy trail uitje met een vrije val van 11 meter, maar bij jullie Jungle Flight stelt het ineens allemaal niets meer voor haha. Lekker lange verhalen blijven schrijven, wij wachten wel iets langer.. Ga nu nog even genieten van de foto's & natuurlijk van het vooruitzicht dat wij jullie in Nieuw-Zeeland komen opzoeken!! :) Pff.. soms gaat de tijd zo snel, maar als ik denk hoe lang het nog duurt voordat jullie weer terug zijn..... bleagh! Tot mails! xxxx
Oma Oma Lieve femke en Ruud. wat heb ik weer genoten van jullie verhalen en foto,s Het is best wel heftig wat jullie allemaal ondernemen. Nergens bang voor! heel veel liefs Oma.xxxx
Ons mam en Leo Dat ziet er geweldig uit die Jungleflight. Lijkt me heerlijk om zo tussen de bomen te zweven. Ik heb ook heel erg genoten van het filmpje dat jullie hadden gemaakt voor mijn 50e verjaardag! Hoe krijgen jullie het voor elkaar om daar ook nog tijd voor te vinden en zoiets leuks te bedenken. Jullie zijn ver weg, maar op die avond waren jullie heel dichtbij. IK BEN ZO TROTS OP JULLIE, liefs en dikke zoen
Ronald en Nancy He lieve Femke en Ruud, wat een mooie foto.s en verhalen weer hoor en wat stoer dat je een kikker hebt gegeten ondanks dat je zo rare dag hebt gehad.. en wat jullie ook al schreven het is maar goed dat jullie niet weten wat jullie eten ondanks dat jullie schrijven dat het wel heel lekker is. Grappig hoor. Want hier in Nederland zeg je zo gauw bah dat lust ik niet en jullie proberen alles. Stoer hoor en ook dat jullie ook niet ziek zijn geweest. En al die spannende dingen hebben gedaan. Zoals slapen in een gammele trein of in spannende bussen gaan echt toppie hoor. Nou ga zo door met die mooie verhalen en foto;s nu hebben we nog een maand te goed hihi dat wordt weer een lang verhaal leuk leuk leuk. Heel veel groetjes en een dikke knuffel van Ronald en Nancy
sPap Hallo lieve twee, Zeer indrukweekend wat jullie weer mee hebben gemaakt. Vooral die Jungle Flight. Ik vindt het ook zeer knap dat jullie mister T de rug toe hebben gekeert zonder er echt op in te gaan. Van mij had hij z'n vet meegekregen en het liefst waar zijn nieuwe groep bij was. Als ik dat vehaal lees wordt ik al kwaad. Wat een L.. Dat het verhaal van Bram geen draagkracht heeft gaan wij nog bewijzen. Eerdaags krijgen jullie een filmpje van Melinda met het bewijs dat er wel degelijk dingen veranderen als jullie weg zijn:) En ja hoor jullie hebben gewonnen met onze DUCK hunting en hebben een prijs gewonnen. Al was het niet zo moeilijk met 12 eentjes op EEN foto. Melinda zal deze zeer toepasselijke prijs persoonlijk overhandigen als we jullie in Costa Rica zien. Ik kan niet meer wachten. Groetjes en veel liefs en kusjes enz, van sPap