Profile
Blog
Photos
Videos
Texel heeft de meeste zon!!.....Maar niet als wij er zijn!
“Oefenen voor onze wereldreis” dat was ons motto, ons doel.
Na vele weken achter elkaar 7 dagen in de week te werken vond Ruud dat Fem haar verjaardagscadeau alvast verdiend had. Anderhalve maand voorbereiding en alles tot de puntjes uitgedacht, althans dat dachten we.
We gingen dit weekend oefenen voor de wereldreis. Low budget, backpacktas, tent, actief programma, en alle ongemakken van dien. Vrijdag avond was Ruud al in Twente te vinden om alle benodigdheden te settelen in de altijd nog rijdende Opel Corsa van Fem. Femke was nog geld aan het verdienen voor onze wereldreis en was daarom pas laat in de nacht (5 uur) thuis.
Maar ‘een vrouw een vrouw, een woord een woord’ ‘s Ochtends om kwart voor 7 ging de wekker, hebben we de laatste spullen gepakt en zijn we ingestapt in de bepakte Opel Corsa.
Hier kreeg Fem haar eerste envelop met oefening één ‘Co-pilot’. De opdracht klonk als volgt.
“In New Zeeland en in LA gaan we rond trekken met een camper en met een auto. Dan moet er dus iemand kaart lezen en iemand rijden… Vandaag ben jij mijn Co-pilot!! Jij gaat mij naar onze bestemming navigeren! Succes! Onder de bijrijder stoel lag de kaart netjes klaar. De route met een groene stift aangegeven. Hoe moeilijk kan het zijn zullen jullie nu denken maar, het blijkt essentieel te zijn de kaart wel bij de hand te houden als je wilt navigeren. Aangezien we elkaar zo weinig zien, en als we elkaar zien er van alles geregeld moet worden, komen we niet zo vaak meer toe aan onze heerlijk diepgaande gesprekken die vooral gaan over, “Waarom eten chinezen met stokjes?, Maakt internet je dommer? tot aan Waarom Solo seks gezond is! Heerlijke onderwerpen waar je eerst over kan praten, en de antwoorden later kan nalezen in een bijvoorbeeld een Quest (die je bij elk tankstation kan kopen). Tot na de afsluitdijk ging het goed (hier komen we zo op terug), maar toen we op een gegeven moment het bordje Purmerend/Amsterdam tegen kwamen gingen we ons toch lichtelijk zorgen maken. Den Helder blijkt niet echt aangegeven te worden na de afsluitdijk en immer grade aus blijkt niet altijd de beste optie. Uiteindelijk hebben we er 5 uur over gedaan om onze auto op de boot naar Texel te krijgen. :)
Maar even terug naar de afsluitdijk want ook daar hoorde een oefening bij en wel nummer 2. Hier moeten jullie een beetje background informatie bij hebben. Toen we begonnen met het plannen van onze wereldreis en het aanschaffen van de weinige spullen die we mee kunnen nemen had Ruud het idee om alvast te gaan oefenen met de backpacktas. Het leek hem leuk om de gehele afsluitdijk lopend met backpacktas en al te lijf te gaan. De afslijtdijk is maar liefst 32 kilometer en precies op de helft tref je één restaurantje waar 12 man en een paardenkop (hooguit) een kop koffie en (als je geluk hebt) een broodje kan eten. Aangezien je de auto parkeert aan het begin zal de gehele looproute 64 kilometer zijn (Ja, je moet namelijk ook nog terug, en op de terugweg kan je bij hetzelfde restaurantje .. je snapt wel wat we bedoelen). Met alle overtuigingskracht die ik (Fem) in mij heb, heb ik geprobeerd dit idee van de baan te vegen. 64 kilometer lang water aan beide kanten, een lange rechte weg, en oneindig veel asfalt. Ruud heeft eigenlijk altijd goede ideeën, maar dit keer kon ik mij er echt niet in vinden. Uiteindelijk zag hij dan ook af van het plan en we zouden iets anders verzinnen om te oefenen. Afijn, terugkomend op de 2de oefening. Die luidde als volgt. “Tijdens onze reis gaan we heel veel wandelen met een hele grote rugzak op onze rug. Daarom is het belangrijk dat we dit alvast gaan oefenen. We staan nu bij de afsluitdijk, deze afsluitdijk is 32 km lang, maar omdat we onze auto hier achterlaten, lopen we tot de helft, drinken we een pilsje in het midden bij het restaurantje en lopen we weer terug naar de auto. Succes ! Ai, was ik (Fem) dan toch niet overtuigend genoeg geweest? Gelukkig stond er onder aan de bladzijde nog een regel die zeker niet onbelangrijk was. “Nee natuurlijk gaan we dat niet doen, haha, lopen leren we onderweg naar Singapore wel”. Toch hebben we wel gedeeltelijk iets met de oefening gedaan. We zijn op de helft gestopt, hebben genoten van het uitzicht, de Titanic nagespeeld op de brug, en we hebben een kijkje genomen in het restaurant. Helaas was 12 man ons voor, en hebben we het pilsje moeten overslaan anders waren we nooit op Texel aangekomen.
Tot aan Texel was het weer nog niet tegen gevallen, de zon was ver te zoeken maar het was droog dus wat wil een mens nog meer. Op Texel heb je immers de meeste zon althans dat was ons wijs gemaakt. Het tegendeel bewees zichzelf op het moment toen we met de auto de boot uit reden. Wat als een simpel buitje begon veranderde al snel in een heuse hoosbui. Maar dat mocht de pret niet drukken, en oefening 3 kwam tevoorschijn genaamd “een slaap plek zoeken”. Tijdens onze reis zal het zeker gebeuren dat we nog een slaapplek moeten zoeken, dat gaan we nu ook doen. Nou was Fem der beste vriendinnetje toevallig dit weekend ook op Texel en die had verteld dat zij zekers te weten op de mooiste camping zaten van Texel. Misschien een beetje vals spelen maar ach straks op reis zal de lonely planet ook onze grote vriend worden dus, informatie gebruiken die je krijgt hoort ook bij het ondernemen van een wereldreis.
Op naar camping de Kogerstrand. Dit ging tevens gepaard met oefening 5 (4 werd even overgeslagen aangezien de Lidl op de route lag), genaamd keukenprinsesje. “We zullen tijdens onze wereldreis ook moeten eten en gelukkig kan jij heel lekker koken! Maar voor de zekerheid gaan we toch nog even oefenen en we gaan een low budget maaltijdje scoren in de supermarkt! De wegwerp barbecue hierbij in gedachte houdend. Een super leuk idee, en wij als naïeve Nederlanders geloofden er ook heilig in, dat het ten eerste droog zou worden maar ook dat windkracht 12 vanzelf windkracht 2 zou worden als je maar geduld hebt. Dus met 12 hamburgers voor 1,50, smeltkaas, cherrytomaatjes en 10 witte broodjes liepen we 10 minuten later de Lidl weer uit. Deze oefening leek geslaagd, voor nog geen 5 euro een gehele maaltijd voor 2 personen.
Op de camping aangekomen werd het warempel droog. Na het inchecken (10,80 voor een nacht) konden we dan onze speciaal voor de wereldreis gekochte backpack tent op gaan zetten. Midden in de duinen, windkracht 12, niet zeker wetend of we de haringen wel echt meegenomen hadden. Dit was tevens opdracht 4, samen een tentje opzetten. “In Australië gaan we voor het eerst ons tentje opzetten, die ik dan inmiddels al een paar maanden voor niets in mijn tas heb zitten (Lang verhaal, maar de tent moet en zal mee en inmiddels heb ik Fem daar dan ook aan toegegeven) dus dat gaan we nu oefenen. Komt goed schatje! Wij kunnen dat. En wij konden dat inderdaad. Binnen 10 minuten stond onze tent. Droog, met alle spullen erin, en zo stevig als een huis. Dat kon in ieder geval niet meer misgaan. Maar dat was wel het enige wat ons van boven gegund werd, want na die 10 minuten, vlak nadat ons tentje stond, begon het gieten alweer. Wat kan je dan blij zijn met een wit puntje met smeltkaas, en een rosé droge Opel Corsa. Cruisen dan maar? Strak plan, want de activiteit die eigenlijk op het programma stond kon door de barre weersomstandigheden niet doorgaan en dat was toch wel even flink balen WANT Ruud had geregeld dat ik (Fem) gratis mocht parachute springen. Als tegenprestatie zouden we dan een artikel/reisverslag moeten schrijven voor Highlife (het magazine waar de moeder van Ruud voor werkt). Ik moest dan wel faken dat dit mijn eerste keer springen zou zijn (Dit was vorig jaar mijn verjaardagscadeau, jaja ik tref het maar met zon vriendje), en dat Ruud bij Highlife werkt (dit doet hij ook maar slechts 4 uur in de week, en hij schrijft geen artikelen maar verstuurd pakjes ). Helaas was dit faken allemaal niet nodig, want springen was totaal geen optie. Zou je met dit weer springen dan landt je zeker niet op Texel maar hoogstwaarschijnlijk op Terschelling en is er nog maar weinig over van de persoon die je eerst was. Toch won het optimisme het weer, er was immers nog een Zondag.
We besloten het stadje in te gaan, en op zoek te gaan naar een zaklamp (Les 1 van kamperen). Ondertussen zochten we naar een geschikt low budget tentje op te gaan eten vanavond. We liepen tegen een restaurant aan genaamd Pucket. Heerlijk, een soort van inburgering voor Thailand, althans dat dachten we. Buiten het personeel om was er weinig Thais te bekennen. Ze hadden van alle landen wel iets op de kaart staan en dan weet je al dat het niet goed gaat komen, en juist daarom gingen we er toch eten, want zo zijn wij.
Het voorgerecht kon er best mee door, het hoofdgerecht was verschrikkelijk, en aan het nagerecht konden ze weinig verpesten (bananensplit). Toch leverde dit restaurant ons wel iets op wat we nodig hadden, een lepel (stiekem in Ruud zijn mouw geschoven, voor ons tiramisu toetje wat in het tentje op ons lag te wachten) en een rol toilet papier (iets wat niet eens een les is maar een must have op een camping, dankbaar voor het feit dat Fem haar laarzen aan had waar deze WC rol met wat wikken en wegen precies inpaste). Rekening €69,80, 4 drankjes, Eten, Wc-rol, en een lepel. Na het eten van zulk voedsel ontkom je er niet aan dat je weer even moet a-klimatiseren oftewel “uitbuiken” en dat was dan ook het plan. Even lekker uitbuiken in ons tentje, dan even douchen, naar het strand, om dan uiteindelijk fris en fruitig in slaap te vallen en morgen weer vroeg op te staan om ultiem gebruik te maken van de zondag.
Huhu. Om half 3 werden we ’s nachts wakker en dit was het moment dat we besefte dat je van 2 dagen ook prima 3 dagen kan maken als je, je leefpatroon maar een beetje aanpast. Dus uit bed, en douchen maar, en geloof het of niet, het was wind stil. Na 35 minuten douchen (een douchepas kan je alleen maar opwaarderen met 5 euro en dat betekend 5x7min douchen), was het nog steeds windstil en dus de ultieme gelegenheid om na het strand te gaan, daar zaten we immers vlak aan en we hadden tot op dat moment nog geen zee gezien. Kleed, slaapzak en fakkels mee. Dit moment nemen ze ons niet meer af. Om half 5 waren we op het strand, en tot half 7 hebben we daar heerlijk geluisterd naar het geluid van de zee en de vogels. We hebben zelfs een poging gedaan om daar verder onze roes uit te slapen maar.. toen onze handen blauw werden van de kou, en de wind ook wakker werd (goed wakker, die komt daar niet bepaald rustig op gang) hebben we toch ons plekje in het tentje weer opgezocht. 4 uur later kon dag 3 beginnen.
We zouden de dag laten afhangen van het weer. We hadden goede moed voor de zondag (al zei het weer bericht hele andere dingen). Natuurlijk had het weerbericht voor het eerst gelijk, wat in onze ogen niet heel vaak voorkomt. Wederom gingen we aan de haal met onze tent, windkracht 12, wel droog, dat wel, heel fijn.Tent opgeruimd, uit gecheckt, en daarna weer de auto in. Wederom kwamen de witte puntjes en smeltkaas goed van pas. Nog steeds goed smakend. Heilige Lidl :).
Ondanks het weer wou Ruud kostte wat kost naar het strand. Ik snapte er niks van maar ik gaf er maar gewoon aan toe. Ik had een wakeboard achterin de auto zien liggen, dus stiekem kon ik wel bedenken wat hij op het strand wou gaan doen. De bikini was volgens hem ook zeker nodig. Na hevig tegen sputteren kon ik onder de bikini uitkomen maar ik moest hem wel meenemen. Bij het strand aangekomen, spullen uit de auto, op na de zee. Mond, tas, ogen, keep on going, vol met zand. De wind kwam van links, rechts lopen lijkt dan de meest logische optie. Ruud wou perse naar links. Op een gegeven moment kwam ik er ook achter waarom dat was. De volgende opdracht was inderdaad kitesurfen.
Maar stiekem wisten we beide al wel dat dit geen optie was. We konden het board amper omhoog krijgen, laat staan dat we erop konden springen en ons mee konden laten nemen door de zee. Toch was er nog hoop want nog iets verder na links lopend zagen we mensen surfen. De laatste opdracht. WE ZOUDEN ONZE EERSTE SURFLES KRIJGEN :). Met goede moed, op na de surf toko. Het blijkt dat er toch nog mensen zijn die eerlijk zijn. De surfleraar zei letterlijk, ik zou het niet doen, kijk na de mensen die nu les hebben, of was het niet jullie bedoeling er op te gaan staan? Weg beetje hoop. Maar wij hadden wel de grootste lol, want we verwachtte toch niks meer. Na het eten bij een heerlijke strandtentje, Tapas hebben we uiteindelijk de golven nog wel gezien en gevoeld hoor. In het subtropische zwembad Calluna met zwemkleding en al. Heerlijk.
We hebben onwijs genoten van dit weekend ondanks het feit dat eigenlijk niks doorging wat gepland was. Dat typeert ons eigenlijk ook wel weer. Wij plannen namelijk nooit wat en dat pakt eigenlijk altijd goed uit. En, aangezien we zelfs dit weekend goed hebben overleefd, denken we dat we de wereldreis ook helemaal aan kunnen! Optimistisch he?
Lieve allemaal, wees maar niet bang. Dit zal het langste verhaal zijn wat ooit op de blog gaat verschijnen. Het was even handig om te oefenen en hopelijk vinden jullie het ondanks de lengte stiekem toch wel een beetje leuk, en anders? Sla je gewoon de helft over! :)
Merken wij toch niks van!
Kusje van Ruud & Fem.
- comments
Debbie Gelukkig had ik het halve verhaal al gehoord toen je het thuis voor las haha! Jullie vertrek komt toch wel erg dichtbij. Gelukkig gaan we eerst nog op avontuur naar Frankrijk hè. Daar mogen jullie best weer oefenen voor de wereldreis met de tent opzetten ;) Liefs
Cindy Dit was dus echt een backpackvakantie les 1. Lachen hoor. Volgens mij hebben jullie je wel vermaakt? Liefs Cindy
Ronald en Nancy He Femke en Ruud, we hebben jullie avontuur gelezen van Texel. Hoe waren de verrassende weekenden die er geregeld waren voor jullie? Zoals die van 3 juni en 12 juni? Jullie hebben allebij de dagen mooi weer gehad wat een geluk zeg. Wij vonden het heel gezellig 3 juni jullie hopelijk ook Groetjes en veel liefs Ronald en Nancy
Bram Klinkt als een geslaagd weekend! Maar idd, mag de helft korter! :P Had je niet gewoon kunnen typen van dit was de bedoeling en uiteindelijk hebben we snachts liggen batsen op het strand en verder nie veul? Komt goed die reis van jullie!
Oma, Petra en Remi Staijen Hallo Ruud en Femke Leuk en mooi verhaal, dat komt goed met ons informeren tijdens jullie reis.We hebben net het verhaal en de foto's bekeken op deze weblog. Veel plezier in Frankrijk, wij delen met Debbie dat jullie mooi kunnen oefenen met 2 tenten opzetten en dan twee weken koken/tent schoonhouden en vooral niet te vergeten afwassen. Liefs Remi, Oma en Mama
Maria Ik vond Prince2 leuk om te doen en het was stof die me ook echt boeide. Tenminste ook eens een nlaorme vraagstelling, unlike Microsoft examens.Gelukkig ook ruim gehaald dus, helaas net niet foutloos