Profile
Blog
Photos
Videos
Spanish at the river in Costa Rica!!
16 jan San Jose
De vlucht van LA naar San Jose was prima verlopen, het was zeker het goedkoopste vliegtuig waar we tot nu toe mee gevlogen hebben, maar hij doet zijn werk! Om half 1 konden we boarden en om 1 uur sliepen we, maar om de een of andere reden MOET een vliegtuigmaatschappij eten serveren, dus om 4 uur gingen de lampen aan en kregen we ontbijt! Daarna konden we weer gaan slapen en om kwart voor 8 waren we in San Salvador. We landde op tijd en konden eigenlijk gelijk doorlopen naar de gate! In het vliegtuig vielen we meteen weer in slaap en voor het landen kregen we nog een croissantje ham/kaas en een koekje! Het was een beetje een raar ritme, maargoed we zijn er! Om 10 uur landde we in San Jose. Een nieuw land! Toen we uit het vliegtuig stapte merkte we meteen weer het klimaatverschil, Aziatische temperaturen! Dat is beter! Maar wat we nog meer merkten was dat iedereen hier Spaans spreekt en niets anders! Op het vliegveld ging het nog goed, we wisselden de Dollars om voor Colones , vroegen bij de informatiedesk de goedkoopste weg naar het hostel en maakten onze tassen weer draagbaar. (al viel dat niet mee, mijn ouders komen ons hier opzoeken en er zitten nogal wat spullen in die met hun mee terug kunnen!) Toen liepen we naar de bushalte, daar begon het, niemand sprak een woord Engels! We dachten dat we de juiste bus gevonden hadden, maar toen we in probeerde te stappen werden we in het Spaans toegeschreeuwd dat het niet de juiste bus was naar 'El Centro'. De man hield de volgende bus aan die aan kwam rijden en daar moesten we blijkbaar bij mee. Tassen onder in de bus en toen uitleggen waar we naartoe moesten en er achter zien te komen hoeveel we moesten betalen! Het duurde even, maar we kwamen er wel uit. Het was weer een typische lokale bus zoals we in Azië gewent waren. Geen airco, super vol, iedereen kon er in en eruit wanneer ze wilden (inclusief op de snelweg!) en het was er bloedheet! Maar wel goedkoop! Voor nog geen euro konden we een half uur met de bus naar het centrum! We moesten na een park de eerste bushalte hebben, eerst even aan het touwtje trekken wat hier de stopknop is en toen onze tassen en surfboard onder uit de bus vissen. We zijn er! We gooiden onze tassen op de stoep, dat klinkt heel makkelijk maar ze hebben hier een goot van ongeveer een halve meter breed en 30cm diep die tevens als afvalbak gebruikt kan worden, of als bed! Iets wat je wel moet weten als je hier in het donker loopt! Daarna gingen we opzoek naar de juiste straat van ons hostel! Ze hebben hier nergens straatnaambordjes! We liepen maar gewoon een straat in en kwamen er al snel achter dat het de verkeerde was, maar we zagen een park die wel op de kaart stond en vanuit daar hadden we het zo gevonden! Hostel Galileo, een geweldig hostel! We kwamen om 12 uur aan, maar konden pas om 1 uur inchecken. Bij de receptie stonden een aantal banken met veel te veel kussens erop, gitaren hingen aan de muren, schoenen en BH's aan de kroonluchter overal potjes, schilderijtjes, geverfde flessen, surfboarden aan het dak, versieringen en kleurtjes! Een gezamenlijke keuken, 2 gezamenlijke badkamers en een bar die 24/7 open is met een bord erachter met alle drank die als een scheikundig schema is ingedeeld. We dropten onze spullen bij de receptie, kregen een rondleiding van de baas en gingen aan de bar zitten met onze Spaanse boeken. We hadden kaartjes met de ene kant Spaans en de andere kant Engels, dus we konden alvast wat woordjes gaan oefenen. We bestelden 2 biertjes (de eerste na Las Vegas trouwens!) en oefende onze woordjes terwijl we wat mensen leren kennen. Rachael en Nora uit Canada, Charlie Brown een donkere Amerikaan die in het hostel werkt, Andreas, de barman, duidelijk death metalfan met zijn donkere T-shirt en aparte hanenkam en nog een aantal meer mensen die toevallig langs liepen. Rond half 2 checkten we in en gingen we even douchen en opfrissen. We hadden warm water wat blijkbaar erg schaars is in Costa Rica, we zullen het merken! Korte broek aan, slippers aan en op pad! We wandelden wat rond door de straten van San Jose, Fem kocht haar sigaretten voor 1,10 per pakje, Halleluja! Daarna gingen we opzoek naar de supermarkt ("Hola supermercado y el banco por aqui", dat De jeugd van tegenwoordig nog leerzaam zijn ook!) We vonden een grote supermarkt en kochten noodles, stokbrood, paté, 2 bananen, aardbeien, pasta met cheese sauce en mushrooms en als klap op de vuurpijl 2 stukken vis, alles bij elkaar voor zo'n 7,50! Dat zijn betere prijzen dan in de States! We gingen terug naar het hoste, aten wat noodles en stokbrood en gingen even naar bed, aangezien we die nacht maar zo'n 4 uur geslapen hebben. Rond kwart voor 8 werden we wakker en gingen we naar beneden om aan de bar te hangen en te koken. Fem maakte heerlijke pasta met kaassaus en vis die we aan de bar opaten, we raakte aan de praat met Andreas en twee andere jongens, één uit duitsland en één uit Slovenië, apart stel! Ze reisde samen rond, maar zagen het allebei niet meer zo zitten om met elkaar rond te reizen. Fem gaf haar overgebleven pasta aan Nora die het weer met Rachael deelden, ze vonden het helemaal geweldig en vanaf toen was Fem het pastameisje haha! Het werd een gezellige avond, Andreas vertelden over Las Vegas waar hij 10 jaar geleden geweest was en dat ze toen de New York New York aan het bouwen waren. Ik had nog een metalen fiche van de NY in mijn portemonnee zitten die ik aan hem gaf, daar was hij zo blij mee dat Fem een set oorbellen van hem kreeg. Zelf gemaakte, grote houten oorbellen met figuurtjes er uitgesneden, echt super mooi afgewerkt! Het werd steeds later en steeds gezelliger, sommigen waren even naar een bar gegaan, maar waren al snel weer terug en toen werden de 'rocket pineaple shots besteld' een zelf gebrouwen mengsel van vodka, ananas en nog wat alcohol. Het werd erg laat en toen we naar bed gingen begon de zon al op te komen en werden de eerste mensen alweer wakker. Weltrusten!
17 feb Turrialba
Om 10 uur ging de wekker, we hebben maar een paar uurtjes geslapen en ik voelde me niet al te best! Vandaag om half 4 worden we opgepikt om naar onze spaanse cursus te gaan, dus gelukkig heb ik nog even om te revalideren! We gaan de komende week bij een gastgezin verblijven terwijl we overdag naar school gaan om Spaans te leren. Om kwart voor 11 gingen we uit bed omdat we om 11 uur uit moesten checken, daarna liepen we even de stad in om nog een poging te doen om geld te pinnen. Blijkbaar valt dat niet mee hier in Costa Rica! Gelukkig hadden we de creditcard nog! We haalden een fruitshake en gingen weer terug naar het hostel, ik ging op de bank liggen en ben daar de rest van de dag niet meer vanaf gekomen, fem, de schat!, heeft lunch gehaald en wat fruit voor me gesneden! :D Verder heeft ze wat mensen gemaild en de tassen wat beter georganiseerd. Om kwart over 3 stond de taxi klaar om ons op te pikken, ik voelden me nog niet helemaal 100 procent, maar ik dacht dat ik het wel ging overleven. We besloten mijn surfboard maar in het hostel te laten liggen aangezien we de komende week toch niet kunnen gaan surfen. Die pikken we later wel weer op! De taxichauffeur 'Johnny' was erg gezellig! Hij sprak gebrekkig Engels en probeerde ons wat Spaans te leren, ofja, probeerde Fem wat Spaans te leren, ik probeerden mijn lunch binnen te houden…. Wat goed ging totdat ik ging slapen en daarna wakker werd. Ik sprak geen woord spaans, maar Johnny snapte goed wat ik bedoelde. Hij zette de auto aan de kant en daarna voelde ik me gelukkig een stuk beter! Johnny kon er gelukkig wel om lachen 'muchos servessas!' Het was een 2 uur durende taxi rit naar Turrialba, wij hadden geen idee of we vanavond al naar ons gastgezin zouden gaan of eerst naar school. Maar eerst stopten we onderweg nog even bij een restaurantje. Johnny wou ons wat typisch Costa Rica's eten laten proeven. Hij bestelde 'tortilla del queso' een soort pannenkoek van mais en kaas. Hij sneed hem in vieren en deelde hem met ons. Het was erg lekker, erg machtig ook dus ik deed het rustig aan! Hij vertelde dat er een mooie waterval was in Turrialba waar hij ons mee naar toe wou nemen komende zondag en daarna konden we bij hem thuis wat komen eten. Hij was echt super aardig! Wij hadden geen idee wat de planning is of wat ons te wachten staat, dus we gingen maar akkoord en we zouden hem nog wel bellen. We kwamen bij de school aan in de hoop dat ze daar meer zouden weten, omdat wij (zoals gewoonlijk) weer niks hebben voorbereid. We liepen naar de voordeur en een vrouw deed open, ze zei 'Heej hoe ist?' dat was even raar om een Nederlandse stem te horen! Ze vroeg of wij niet naar een gastgezin zouden gaan, dat dachten wij ook, maar wij hadden niet meer informatie gekregen dan 'je wordt om half 4 opgepikt in San Jose'. Ze vertelde de taxichauffeur waar we naartoe moesten en we gooiden onze tassen weer in de kofferbak. Tien minuten later kwamen we aan bij het huis van onze nieuwe Familia! Er kwam een vrouw naar buiten, ze begon Spaans tegen ons te praten en wij Engels terug, helaas! Wij geen woord Spaans, zij geen woord Engels, dat wordt nog wat! We bedankte Johnny en we zeiden dat we hem nog zouden bellen. De naam van onze nieuwe moeder was Liseth, ze liet ons het huis zien en onze kamer waar we de komende week gingen verblijven. We probeerden met handen en voeten elkaar een beetje te leren kennen. Ze ging voor ons koken, een typische nationale maaltijd. Met vooral veel bonen en rijst! Er is maar één ding wat Fem niet lust en dat zijn bonen! En op rijst is ze ook al aardig uitgekeken na Azië. Ik vind het normaal gesproken heerlijk, maar had nog steeds moeite met alles binnenhouden. Onder het eten kwam Isaac thuis, haar jongste zoon. Hij sprak een paar woordjes Engels, maar ook niet echt veel. Niet veel later kwam Humberto, haar oudste zoon met Carla zijn vriendin binnen. Zij spraken ook geen woord Engels! We probeerden duidelijk te maken dat we vol zaten omdat we die dag al veel gegeten hadden. (was niet de echte reden, maargoed…) Morgen komt ze er wel achter hoe lekker ik het allemaal vind haha! In Costa Rica eten ze ALLES met bonen, dus dat wordt nog wat voor Fem! We vroegen of we konden helpen met de afwas, maar dat mocht niet. Dan gaan we maar Spaans leren! We hebben 2 boeken in Noord-Amerika gekocht om Spaans te leren, één kinderboek met stickers enzo en een oud Spaans boek. Liseth hielp ons met leren en zo leerden we elkaar een beetje kennen. Ze heeft 3 zoons, waarvan er nog 2 thuis wonen. De middelste heet Victor (in het Spaans Bictor) hij studeert nog steeds en spreekt blijkbaar wel aardig Engels, maar hij is bijna nooit thuis. De echtgenoot van Liseth is een jaar geleden overleden aan kanker. Dit was het moeilijkste te begrijpen omdat ze eerst vertelden dat haar man in een gevangenis werkte in een andere stad. Dus wij dachten dat hij thuis zou komen over een paar dagen. Maar in de loop van het weekend kwamen we er achter dat hij overleden was. Op dat moment voel je je best lullig dat je elkaar niet begrijpt. Ze hebben ook nog een hond, een chihuahua genaamd Perla, ze was die avond loops dus liep rond in een pamper, erg grappig hoe dat beestje heen en weer waggelde! Na onze Spaanse spoedcursus kregen we een rondleiding door het dorpje, ze vertelden de belangrijkste dingen, waar de bakker zat, de bushalte, de bank etc. Toen we terug kwamen hebben we nog even samen TV gekeken. Liseth's favoriete soapserie, we konden er weinig van verstaan, maar het was net als goede tijden, bar slecht! Daarna was het bedtijd, eindelijk slapen!! Ik was kapot! We hebben het weekend nog om wat Spaans te oefenen en het dorp te verkennen en maandag beginnen we met onze eerste Spaanse les! Welterusten!
18 feb Turrialba
De wekker ging om half 8, toen we in de keuken kwamen was Liseth al op volle gang! Blijkbaar staat ze iedere dag om 6 uur op, zoals de meeste Tica's. Ze kookt dan 's ochtends al het meeste voor de rest van de dag, zodat ze het later alleen maar op hoeft te warmen. Wij kregen tosti met kaas en mortadella met een schaaltje vers fruit, Jam!! Liseth heeft naast haar huis een kledingwinkel "Ropa Americano" dus ze ging na het ontbijt meteen haar winkel openen. Aangezien wij in Nederland de H&M gewend zijn als kleding winkel heeft dit even wat uitleg nodig. De winkel is ongeveer 4 bij 4 en er hangen ongeveer 100 kledingstukken in die allemaal verschillend zijn. Niks dezelfde shirtjes in verschillende maten! Gewoon alles verschillend! Haar huis is altijd open en er lopen de hele dag familie en vrienden in en uit! Erg gezellig! Wij gingen weer met onze Spaanse boeken aan de slag! Na een 2 uur stickers plakken, werkwoorden leren en elkaar overhoren was het wel even tijd voor wat frisse lucht! We gingen even rond lopen in het dorp, kochten wat eten en drinken en gingen even ontspannen in het park tegenover de katholieke kerk. Liseth is trouwens ontzettend gelovig, haar hele huis hangt vol kruisjes en Jesus en we bidden voor iedere maaltijd. Fem las haar boek en ik deed nog even mijn ogen dicht. We hadden veel bekijks omdat er niet echt uit zien alsof we uit Costa Rica komen en soms werden we ook aangesproken door mensen die kwamen buurten. (zonder weinig succes) Rond 4 uur werd ik wakker en begon er een spaans bandje te spelen in het park, met panfluit, gitaar, sombrero, het hele pakket! Rond half 5 liepen we terug naar huis en gingen we weer aan de slag! We hadden gehoopt dat ons gebrekkige frans zou helpen met het Spaans, maar het is juist het tegendeel, het is alleen maar verwarrend. Alleen de werkwoorden vervoegen gebeurd ONGEVEER hetzelfde als in het frans. Maar in 1,5 dag hebben we al erg veel geleerd! Rond half 8 kregen we avondeten, rijst, kip, bonen en salade. Het eerste wat Fem leerden in het Spaans was 'no megusto friholes' , ik hou niet van bonen! Of zoals Bartje zou zeggen 'ik bid niet voor bruunbonnen'! Liseth moest er wel om lachen en zei dat dat hetzelfde was als naar Nederland gaan en geen kaas lusten. Het eten smaakten erg goed, de kip was heerlijk! Bij iedere maaltijd krijgen we ook een ander fris fruitsapje, erg lekker! Na het eten keken we nog wat TV en leerden we nog wat Spaans. Morgen neemt Liseth ons mee naar het Nationalpark Guayabo. Rond 11 uur gingen we naar bed, blijkbaar hadden we nog wat slaap in te halen!
19 feb Turrialba
Om half 8 ging de wekker en om 8 uur zaten we aan de ontbijt tafel. Liseth was al aan het koken, Gayo pinto, zei ze met een grote glimlach terwijl ze het voor onze neus zette. Een grote bord rijst met bonen en ei in de morgen! Ik kan er wel aan wennen! Fem iets minder, maar ze vond het wel lekker (zonder bonen). We kregen ook weer ons dagelijkse portie vers fruit erbij! We zouden eigenlijk om kwart voor 9 vertrekken, maar de moeder van Liseth kwam nog even langs, Maria, ze bleef maar praten en praten en om 5 voor 9 moesten we dan toch echt weg! We kochten onze ticket voor de bus op het station en om kwart over 9 vertrokken we. Het was weer zo'n typische lokale bus. Hele families verplaatsen zich hier met het openbaar vervoer en iedereen kent elkaar. Toen we aankwamen bij het park kochten we onze kaartjes en gingen we naar binnen. Guayabo is een archeologische vondst uit 1968 van een oude Colombiese stad waar 20.000 mensen leefden van 500 voor christus tot 800 na christus. Het was erg indrukwekkend, vooral het aquaductsysteem die ze in die tijd al gebruikte was erg interessant! Liseth probeerde zoveel mogelijk te vertellen van wat ze wist en wij stelden vragen, een perfecte les voor ons Spaans! De natuur was er ook prachtig, grote bomen en bladeren en veel rare insecten! Van de huizen was niet veel meer over, het waren in die tijd een soort wigwams, de bodem van steen en de rest van hout. Dat verklaard waarom je alleen de bodem nog ziet. We liepen de hee route en kwamen weer uit bij het beginpunt. Tegenover het park kocht Fem een armbandje van Costa Rica en daarna vroeg Liseth of we met haar mee wilde lopen. (waarschijnlijk zei ze ook waarom, maar dat konden we er niet uit halen) na een kilometer terug te lopen stond er een hotel 'Hotel Mariposa'. Liseth heeft van die magneetvlinders op haar koelkast hangen, daarvan hadden we al geleerd dat mariposa een vlinder is. Bij het hotel zat blijkbaar een vlindertuin. Normaal zijn we daar niet zo kapot van omdat er meer vlinder dood op de grond liggen dan rond vliegen, maar we deden het toch maar. Deze vlindertuin was erg mooi, bijna geen dode vlinders, maar honderden grote gekleurde! Het was mooi om te zien dat Liseth er erg van genoot. We liepen er een klein uurtje rond en ik probeerde de mooiste vast te leggen op camera. Daarna liepen we terug naar het hotel en kletsten wat met de dochter van de baas, die een woordje Engels sprak. Toen was het alweer tijd om de bus terug te pakken. De terugweg ging vrij snel voorbij, we vielen alle drie in slaap, totdat iemand een kakkerlak had opgemerkt op de grond. Grappig om te zien dat de mensen hier ook nog bang zijn voor kakkerlakken, terwijl je ze hier overal tegen komt. Fem en ik zijn er inmiddels wel aan gewend. Iedere keer als de bus remde, gleed de kakkerlak verder naar voren. Hij bleef liggen bij Liseth's voet en ze moest er niets van hebben. Na een tijdje vond ik er nog een bij mijn voeten. Toen we weer in Turrialba waren en Liseth blij was dat ze bij de kakkerlak weg kon liepen we weer terug naar huis, terwijl ik een Spaans liedje zong 'La coucaracha, La coucaracha..' (De kakkerlak, de kakkerlak…). Eenmaal thuis kregen we weer een uitgebreide lunch met rijst, kip en brood en daarna hielden we even een siesta. Om kwart over 5 was het tijd om naar de kerk te gaan, het is niet voor niets zondag! Eerst even naar de bushalte omdat Liseth nog een kaartje voor morgen moest kopen en daarna naar de kerk. De kerk is echt gigantisch voor zo'n klein dorpje. De mis begon met een vrolijk liedje, we verstonden er maar weinig van, van wat de pastoor allemaal zei, maar we vonden het leuker dan in Nederland. Meer vrolijke muziek, iedereen gaf elkaar de hand en kuste elkaar en we moesten wel 25 keer opstaan tijdens de mis! Liseth was een van de 'apostelen' zoals zij dat zei. Dat betekent dat ze de pastoor moest helpen met hosties uitdelen enzo. Wij kregen dan ook van Liseth onze hostie. De mis duurde een uur en daarna was het weer etenstijd: Rijst met kip, salade, bonen etc. Pfff nu zitten we echt vol! We hebben een leuke dag gehad samen met Liseth, nog even TV kijken, beetje Spaans leren en daarna nog even douchen, dat was trouwens ook een hele ervaring. We zijn wel gewend aan geen warm water, maar dit was echt ijs en ijs koud! Maar we wennen er wel aan….hoop ik. Morgen om 8 uur begint onze eerste Spaanse les, bedtijd!
20 feb Turrialba
Om half 7 ging de wekker en om 7 uur zaten we aan de ontbijttafel. We kregen een soort burrito's gevuld met vlees en groente. Ik vond het wel lekker, maar voor Fem was het iets te veel in de vroege ochtend. Ze was dan ook blij dat Liseth moest gaan om haar bus te pakken, want toen kon ze haar eten mooi doorschuiven naar mij. We liepen om half 8 naar de taxi's, we wouden eigenlijk met de bus gaan, maar dat waren een beetje ongunstige tijden en de taxi kostte 3 euro, dat kon er nog wel vanaf! De rit was maar 5 minuten, dus we waren ruim op tijd op school. Ze hadden wifi op school! We konden even onze mail checken en het thuisfront laten weten dat we nog in leven waren en het scheelt ons weer een bezoekje aan een internetcafé! We leerden voor de les Michelle kennen uit Zwitserland, blijkbaar zit zij bij ons in de klas en dat was het dan ook. Alleen wij drieën en onze lerares Patricia. We hebben les van 8 tot 10, dan 10 minuten pauze en dan weer tot 12 uur. De school is echt prachtig! Een mooi tuin naast de school, een keuken waar je je eigen maaltijd klaar kunt maken, hangmatten overal en de klaslokalen waren op het balkon met uitzicht over de jungle en de vulkaan waar zo nu en dan wat rook uit komt! Het was soms moeilijk te concentreren omdat er onwijs veel vogels voorbij kwamen in alle verschillende kleuren en maten. Ik heb het geluk gehad om een Toekan te zien tijdens de les! De les begon en het bleek al snel dat Patricia niet echt ging proberen om Engels te praten, alles in het Spaans! We leerden onszelf voor te stellen in het Spaans en wat over jezelf te vertellen. De lessen waren goed in elkaar gezet, met veel voorbeelden en plaatjes. Maar het was een hoop informatie in een korte tijd! Toen het pauze was waren we ook echt kapot! In de pauze vertelde Ingrid over de activiteiten die we eventueel in de middagen konden doen. Zoals raften, paardrijden, spaans koken, naar de waterval, aerobics, salsa dansen etc. etc. Wij gingen voor de goedkoopste activiteiten omdat we de meeste dingen al eens gedaan hadden en we geld wouden besparen. Na nog 2 uur Spaans hersenspoelen zat de lesdag er op en pakte we rond 2 uur de bus terug naar het centrum. We gingen eerst nog even shoppen, een woordenboek, wat schriften en lunch. Terug in ons gastgezin aten Fem en ik stokbrood met paté en mortadella en daarna begon ik met mijn aantekeningen opnieuw op te schrijven, want ik had er zoals gewoonlijk weer een bende van gemaakt. Fem ging even een uurtje slapen en toen ze wakker werd was ik net klaar met mijn aantekeningen. We haalden alvast wat lunch voor morgen op school en toen we thuis kwamen was Liseth alweer begonnen met koken. We aten spaghetti, rijst, bonen en salade. Fem at alleen spaghetti en salade en ik de rest. Deze keer was iedereen thuis met het avond eten. We aten samen met Isaac, Victor, zijn vriendin Marianne en met Liseth. Na het eten keken we samen nog wat TV en gingen we op tijd naar bed. Morgen weer een lange ochtend Spaans!
21 feb Turrialba
Om half 7 ging de wekker weer, we voelden al dat het een warme dag ging worden. Ons ontbijt stond alweer klaar, pannenkoek met honing en ananas met banaan! Na het ontbijt pakten we weer een taxi naar school, onze tassen gevuld met boeken, notities, woordenboek en lunch! We checkten onze email op school, Fem rookte nog een sigaretje en de les kon weer beginnen! De les ging snel voorbij, we leerden 100 werkwoorden en hoe we ze moesten vervoegen, we leerden voorzetsels, bijvoeglijke naamwoorden en we moesten een verhaaltje schrijven bij een uitgeknipte Donald Duck. Onze lerares is erg grappig, ze houdt wel van een geintje en ze is blijkbaar gek op tequila, want dat komt vaak terug in de les! We leren te veel om te onthouden, maar we schrijven alles op zodat we het later op kunnen zoeken als we het moeten toepassen. Om 12 uur zat de lesdag er weer op, we zochten nog wat informatie over costa rica en ik mailden spap en smam die over een weekje al langs komen! Daarna besloten we terug te lopen naar huis. We kregen een wandelroute van Ingrid die een paar studenten ooit gemaakt hebben. De wandeling duurde ongeveer een half uurtje. We kwamen langs kleine huisjes, moesten tussen het prikkeldraad door het weiland in met paarden en liepen zo bergafwaarts richting het dorp. We hadden een prachtig uitzicht op de vulkaan en op het dorp. Toen we op de verharde weg uitkwamen en rechts een kerkje zagen wisten we dat we goed zaten! Daarna moesten we nog even een gammele brug over en 10 minuten later liepen we het centrum van Turrialba in. Op de weg naar huis kochten we een costa rica simkaart, zodat we wat goedkoper konden bellen en thuis begonnen we weer met ons dagboek en de blog! We werkten tot kwart voor 5 en toen was het alweer tijd voor onze salsa les!! Ik ging in mijn zwarte blouse en spijkerbroek en Fem in Marits rode rokje en een zwart hemdje. Het was een kwartiertje lopen naar de 'dansschool', een lege woonkamer van een huis met wat spiegels en een stereo-installatie. De vrouw zei dat we nog even moeste wachten en dat de les zo zou beginnen. Wij waren de eerste van onze school, Michelle en Conner zouden ook nog komen. Verder waren er nog drie giebelende meiden, die duidelijk vaker daar kwamen. De les begon met een warming up om alles los te maken. Tijdens de warming-up kwamen Michelle en Conner binnen. Na de warming-up begon het echte werk! We leerden verschillende dansen en het ging echt goed bij ons! We hadden de pasjes zo onder de knie, ik had het ritme, Fem de passie! Ondertussen kwam Ingrid, de directrice van de school, ook nog even langs om te filmen. Het werd echt bloed heet in dat zaaltje en dan had ik ook nog mijn blouse en spijkerbroek aan! Maar het was wel erg leuk! Het 1,5 uur vloog zo voorbij! We bedankten de danslerares voor hij tijd en moeite en liepen terug naar het dorp. Onderweg zeiden we gedag tegen Michelle en Connor en we liepen nog even naar het park om bij te komen. Daarna door naar huis, want Liseth zat waarschijnlijk al op ons te wachten met het eten. Deze keer zaten Humberto en Carla aan tafel. Het was weer erg gezellig en na het eten maakten Fem en ik weer huiswerk. Liseth hielp ons met ons huiswerk en daarna gaven wij Liseth huiswerk! Wij lazen iedere dag een Spaans gebed voor het eten, maar nu gaven we Liseth de Nederlandse 'Onze Vader' Ze probeerde het voor te lezen, wat erg grappig was! Vooral omdat sommige klanken anders zijn in het spaans, zoals de V die je uitspreekt als een B, een dubbele L wordt een J, een Z is een S, een J is een G, de H spreek je niet uit en zo verder! Na de Nederlandse les probeerde ik Liseth nog even de salsa te leren en daarna was het weer bedtijd!
22 feb Turrialba
Om 5 uur werden we al wakker en was het huis al vol leven! Liseth stond al te koken, haar nichtje was ook al duidelijk aanwezig samen met haar oppas kind. Ze heeft trouwens zelf ook al een kind van 10 en ik zou zweren dat ze nog jonger is dan wij zijn! Er zijn erg veel tiener moeders hier in Turrialba, echt ongelofelijk! We probeerden nog even te slapen en rond half 7 kwamen we uit bed voor ons ontbijt. Brood met kaas en mortadella en natuurlijk ons dagelijks fruithapje van banaan en mango! We kletsten nog even en gingen daarna weer naar school. Het weer is super onvoorspelbaar hier, we dachten dat het een mooie dag ging worden, maar toen we in de taxi zaten begon het toch echt te pijpenstelen! Op school checkten we weer onze email en gingen we naar de les. Die dag leerden we de uitgangen van de regelmatige werkwoorden, verhaaltjes schrijven en speelden we een soort hints op het bord. Fem ging in de pauze naar het toilet en kwam heel enthousiast terug dat ik moest komen kijken. Ze had een vuurvliegje gevonden op het toilet! Echt wazig om te zien! Het was net een ledlampje! Om 12 uur was de les weer afgelopen en lunchten we stokbrood met paté op school. Om 10 voor 1 stonden we weer klaar bij de bushalte, de bus komt hier niet echt op vaste tijden aan, maar die dag was hij er binnen een half uur! Thuis pakten we onze zwemspullen en begonnen we ons avontuur op zoek naar de waterval! Bij het busstation vroegen we welke bus we moesten nemen en toen de man er achter kwam dat we uit Holland kwamen, kwamen we niet meer van hem af haha! Voetbal is in Costa Rica net zo groot, of zelfs groter, dan in Nederland en ze kennen hier ook al onze spelers. Vooral Ruiz, want die komt uit Costa Rica. Iedereen kent hier dan ook FC Twente! Na een kwartier over Holland te hebben gepraat vertelde hij dat de bus pas over een uur komt, dus we gingen eerst nog even shoppen. We wouden nog een cadeautje kopen voor Liseth en we kochten nog wat feestartikelen, want het is bijna de verjaardag van Kelly en Marit en daar moesten we dus nog iets leuks mee doen! Na een uur waren we terug bij de bushalte en stond er een lange rij bij de bus, wij sloten maar gewoon achteraan aan. Maar ik kwam er net op tijd achter dat het niet voor onze bus was. We sprongen in de bus en hadden hem alsnog bijna gemist! Maar nu, waar moeten we eruit?! We begonnen een gesprek met de man die naast ons zat en op een gegeven moment keek hij naar buiten en zei 'Catarata aqui!' oftewel, hier is de waterval! We trokken aan het touwtje wat hier fungeert als stopknop en stapten uit. We stonden op een zandweg in de middle of nowhere. We liepen een zijstraatje in die uitkwam tussen de koffieplantages. We hadden een routebeschrijving van school maar die was niet echt hulpzaam. We dachten op een gegeven moment een pad te hebben gevonden tussen de koffieplantages door (plat gelopen gras is bij ons al snel een pad!) maar die kwam uit op niets! We liepen terug naar het grotere pad en gelukkig kwamen we een jongen met een hond tegen. Hij liep een stukje met ons mee en liet ons het pad zien die we moesten nemen. Dit was nog minder dan het eerste pad dat we vonden! Maargoed dat hij daar liep, anders hadden we het nooit gevonden! Normaal komen mensen hier alleen maar met een gids, maar wij houden wel van een avontuur! Uiteindelijk kwamen we bij de waterval uit, bij de top van de waterval trouwens. Het was er echt prachtig! Een grote boom over het water, een natuurlijke waterglijbaan en een plaats waar je aardig in kon zwemmen. Maar je moest wel zorgen dat je er op tijd uit ging, anders ging je bij de grote waterval naar beneden en dat doe je maar één keer! Ik ging eerst van de 'glijbaan' (een rots die helemaal glad is geworden door het water wat er overheen stroomt) Hij ging een stuk harder dan ik dacht en het viel niet mee om daarna weer op te staan, omdat de stroming zo hard ging, maar het was wel leuk! Daarna gingen Fem en ik samen, we gleden samen naar beneden en toen ik boven kwam zag ik Fem naar adem proberen te happen terwijl ze steeds kopje onderging. Toen ik riep 'doe je benen omlaag' ging het ineens een stuk makkelijker ;) Daarna gleden we nog een paar keer samen naar beneden en maakten we nog wat foto's van de grote waterval. Rond 5 uur was het weer tijd om terug te gaan omdat we anders de laatste bus zouden missen. Volgens de beschrijving was het een half uur lopen en de laatste bus vertrok om half 6, dus dat werd al krap! Maar we hadden geen idee hoe we liepen, maar binnen 5 minuten waren we bij de bushalte! Toen we hier op de bus stonden te wachten kwam Johnny, onze taxichauffeur, voorbij gereden op zijn crossmotor. Hij zag ons staan en kwam even buurten. Ik legde uit dat we hem niet konden bellen omdat er niemand in het weekend op school was die ons zijn nummer kon geven. Hij zei dat Ingrid boos was geworden omdat hij ons mee wou nemen naar de waterval, terwijl zij op school die tour verkoopt. We vertelde dat we vrijdag terug naar San Jose gingen en hij zei dat hij misschien ook naar San Jose moest om nieuwe studenten op te halen, dus dat we gratis met hem mee konden rijden als we niets tegen Ingrid zouden zeggen. Dat klonk wel goed! We bedankten hem en wisselde nummers uit zodat we hem konden bellen. Hij reed weer verder en nog geen 2 minuten later stopten er een auto voor de bushalte. De man deed zijn ramen open en vroeg of we Engels praatten en of we naar Turrialba moesten. Hij ging dezelfde kant op en vroeg of we mee wouden rijden. Dat was een stuk beter dan een gammele bus! Hij woonde in California en vertelde dat zijn dochter, net als ons, een paar jaar geleden een spaanse les had gevolgd in Turrialba. Tijdens haar verblijf had ze hem gebeld en gezegd dat ze hierheen moesten komen omdat het zo mooi was. Dat deden hij en zijn vrouw en toen ze hier waren besloten ze een klein huis te kopen, hun groot huis in California te verkopen en direct met pensioen te gaan. De dag dat hij zijn huis verkocht, nam hij ontslag en vertrok hij naar Costa Rica. Wat een geweldig verhaal!!! Ik vroeg hoe ik hem kon bedanken voor de lift en met een stevige handdruk, kwamen we er mooi goedkoop vanaf! Eenmaal thuis vroeg Liseth of we meegingen naar de mis. Daar konden we geen nee tegen zeggen aangezien ze nu denkt dat wij net zo katholiek zijn als haar. Wij dachten dat er iemand gedoopt werd, maar toen we in de kerk kwamen bleek dat we het verkeerd begrepen hadden. De kerk zat stampvol en iedereen was op zijn best gekleed, behalve ik haha. We zaten vooraan in de kerk, want Liseth had een bank gereserveerd. Na een half uur stond Liseth op om de pastoor te helpen met kruisjes zetten op iedereens voorhoofd. Wij dachten dat het alleen voor de familie was van de mensen waar het om ging, maar blijkbaar was het voor iedereen die katholiek was. Stom stom stom! We voelden ons zo schuldig toen ze terug kwam en vroeg waar ons kruisje was!! En toen de mis was afgelopen liep ze voor ons uit de kerk uit zonder iets te zeggen. Wij dachten natuurlijk dat dat door ons kwam, maar blijkbaar was dat omdat de pastoor zei dat we in stilte de kerk moesten verlaten. We legde uit dat het een misverstand was en ze begreep het volkomen! Eenmaal thuis begon Liseth weer met koken en wij met ons huiswerk. Het was een gezellige avond, na het eten ging ze strijken terwijl wij huiswerk maakten. Het voelden even helemaal als thuis. Dat deed smam ook altijd als ik huiswerk maakten, in de woonkamer staan strijken! We stelde voor om de volgende dag uit eten te gaan met heel de familie op onze koste. Toen liseth ons de eerste dag een rondleiding gaf, zei ze dat ze helemaal gek was op het Italiaans restaurant in het dorp. Dus Fem en ik besloten daar naartoe te gaan. Daar was ze het natuurlijk wel mee eens! We gingen die avond weer aardig op tijd naar bed, morgen weer vroeg naar school!
23 feb Turrialba
Zoals gewoonlijk ging de wekker weer om half 7. Aankleden, weer niet douchen, dat komt morgen wel dan hebben we warm water haha! Het ontbijt stond alweer klaar, brood met kaas uit Turrialba, een soort mozzarella, erg lekker! En natuurlijk weer ons fruithapje! We hadden een drukke dag dus moesten even plannen hoe we het allemaal gingen doen. Maar eerst les! We leerden voorwerpen te omschrijven en waar ze waren. Toen de les afgelopen was vroeg Fem de lerares en Michelle om hulp, ze wou wat leuke foto's maken voor Kelly's en Marits verjaardag, we hadden de dag ervoor toeter, mutsen, maskers en slingers gekocht. We tekenden wat verjaardag dingen op het bord en maakten wat grappige foto's. Daarna begon onze kookklas! We maakten tortilla's, guagomole, rijst met allerlei groente, natuurlijk bruine bonen en gebakken platanos (grote bananen) en dat allemaal op een 4 pits kookstel met 8 man! Eerst kookten we de groente, toen de rijst erbij en laten stomen. David bakte de platanos en Fem, Michelle en ik maakten de tortilla's. Conner maakten de guacomole en toen alles klaar was hebben we samen genoten van deze goddelijke maaltijd aan de bar in het hostel. Daarna ging Fem nog even aan de slag met de foto's voor Kelly en Marit. Ik kreeg last van migraine dus ben even een uurtje op de bank gaan liggen. Om kwart voor 3 gingen we naar buiten om onze bus te pakken. In het dorp checkten we de Italiaan en gingen we naar de bank om geld te pinnen. Geen idee hoeveel we nodig hadden om met 8 man uit eten te gaan, maar het geld hebben we later toch nodig! Eenmaal thuis ging ik nog even naar bed, omdat ik geen zin had om die avond nog koppijn te hebben en kletsten Fem wat met Victor en Marianne. Ze vertelde vol trots wat we vandaag op school hadden geleerd "Tetas!" wat tieten betekent haha. Toen ik uit bed kwam pakten we onze tassen in, want morgen is het alweer de laatste dag en moeten we terug naar San Jose om mijn Familie op te halen! Fem belde Marit voor haar verjaardag, het was 5 uur bij ons en dat betekent middernacht in Nederland. Er waren wat vrienden als verassing langs gekomen en ze zaten samen wat te drinken bij haar thuis. Daarna was het tijd om uit eten te gaan. Fem had voor Liseth een cadeautje gemaakt, een fotolijstje met onze foto's erin en de tekst 'mi cassa is su cassa' Mijn huis is jou huis. Liseth vond het erg mooi en ze vertelden dat ze erg genoten heeft de laatste week. Ze heeft al veel studenten in huis gehad, maar wij waren de enige die mee gingen naar de kerk en die meehielpen in huis. (wij deden standaard iedere dag de afwas) De familie was inmiddels compleet en we liepen met z'n alle naar het restaurant. We schoven wat tafels bij elkaar zodat we allemaal bij elkaar konden zitten en kregen de menukaart. Liseth stelden voor om met z'n alle één grote pizza te delen, maar wij stonden erop dat iedereen maar moest bestellen wat hij wou! We kregen een 2,5 liter fles cola en wat glazen erbij. Het is een restaurant, maar het is totaal niet te vergelijken met een Nederlands restaurant. (al zijn wij daar inmiddels wel aan gewend) We hadden erg veel lol in gebrekkig Spaans en Engels. We hadden het over baby's en over de tiener moeders in Turrialba en over van alles en nog wat, het was gewoon erg gezellig! De pizza's waren erg lekker, Fem en ik hadden een pittige pizza besteld, we dachten dat we ondertussen wel wat gewend waren, maar dat was echt te spicy voor ons! Tranen rolde over onze wangen! Toen we klaar waren vroeg Fem aan Victor hoe je de rekening vraagt in het Spaans en ze zei daarna 'lavar los platos?' (kan ik de afwas doen) in een week tijd hebben we stiekem toch een aardig woordje Spaans geleerd, maar echt een gesprek aangaan is nog erg moeilijk! Fem liep naar binnen en zei 'La Queso, por favor' in plaats van de rekening vroeg ze de kaas! Ze liep heel overtuigend terug naar onze tafel en niet veel later kwam de ober naar buiten met kaas en chili! Haha! Iedereen kwam niet meer bij van het lachen! Victor vroeg om de rekening en ik ging naar binnen om te betalen. Met acht man eten (veel pizza!) en drinken kostte ons ongeveer 40 euro! Dat was weer een lachertje voor ons! De overgebleven pizza ging in een doos en daarna liepen we met z'n alle weer terug naar huis. Eenmaal thuis maakten we 2 polaroid foto's, één voor ons en één voor hun. Daarna nog een fotosessie met de canon op zelfontspanner! Daarna kregen we nog een cadeautje van Liseth, ik kreeg een Costa Rica sjaal en pet en fem een Costa Rica portemonneetje, oorbellen en een ring. Super lief van haar! Toen de kids weer de deur uit waren keken wij nog even TV, maar iedereen was al aardig moe dus niet veel later gingen we naar bed!
24 feb San Jose
Voor de laatste keer voor ons ging in Turrialba de wekker om half 7. Aankleden, de laatste spullen in de tas en ontbijten! We kregen een soort burrito met vlees als ontbijt, super lekker! We namen onze taxi weer naar school en begonnen met onze laatste lesdag, de week is weer voorbij gevlogen! De laatste les leerden we steden te beschrijven en de rest van de les was gewoon gezellig buurten, wel in het Spaans natuurlijk! Maar meer over drank dan over Spaanse lesstof. Na de les bedankten we onze 'professor' voor haar lessen. Ze was een geweldige lerares en zo gek als een deur! We moesten nog even wachten op de bus, dus Fem stuurden nog even een mailtje naar Marit en Kelly die vandaag hun feest geven. Ik belde Johnny nog even om te vragen of we met hem mee konden rijden, maar hij zei dat hij vandaag toch niet naar San Jose moest, geen probleem, dan maar met de bus! We betaalden Ingrid nog even voor de kookles van de dag ervoor en ze bood ons aan om ons in het dorp af te zetten, aangezien ze toch die kant op moest. Haar auto was er een met een handleiding. Hij klonk ook niet helemaal lekker, hij liep volgens mij maar op drie van de vier cilinders! Ze zette ons af bij de bushalte waar we ons kaartje kochten voor de bus van 2 uur. Onderweg naar huis kochten we nog een zak stroopwafels bij een Nederlands souvenirwinkeltje van een vriendin van Ingrid en een rugzak voor onze schoolspullen. Bij Liseth aangekomen was ze gelukkig thuis, want we hadden niet zo veel tijd meer om gedag te zeggen. We deelden de stroopwafels en chillden nog even buiten in de schommelstoelen. Daarna werd het echt tijd om te gaan, met de tassen op de rug (inmiddels 3 per man) zeiden we gedag tegen Lisbeth en Isaac en bedankte we haar voor de geweldige tijd die we hier samen hebben gehad! Het was best moeilijk om onze 'moeder' gedag te zeggen, nog een paar handkusjes en toen snel door naar het busstation! Onderweg kwam Johnny nog voorbij geracet en hij stond ons bij het station op te wachten. We zeiden gedag tegen Johnny en liepen door naar de bus. Eerst gooiden we per ongeluk onze tassen in de verkeerde bus, maar daarna zaten we in de goede bus. De busrit duurde 2 uur naar San Jose, vanavond komen Spap, Melinda, Smam en Leo aan! We hebben geen tijd gehad om er bij stil te staan, maar nu is het ineens wel erg dichtbij! Ik kijk er erg naar uit om ze na 7 maanden weer eens te zien!! Ze hebben alvast een resort geboekt, net buiten San Jose voor de komende 3 nachten. Daarna gaan we met een Jeep door Costa Rica rondtrekken.
We hebben een geweldige tijd gehad bij onze nieuwe familie. Liseth, Humberto, Carla, Victor, Marianne en Isaac we kunnen ze niet genoeg bedanken voor alles wat ze voor ons hebben gedaan in die week! We gaan zeker nog een keer op bezoek, maar eerst zorgen dat we ons Spaans voldoende in de praktijk hebben geoefend zodat we ECHT een gesprek kunnen voeren!
- comments