Profile
Blog
Photos
Videos
Maandag 24 augustus 2015
t/m donderdag 17 september 2015
Sorry voor de weinige updates mensen, maar het vaste leven is minder exciting dan de dagelijks roadtravels. Inmiddels ben ik ingetrokken bij de familie Hoskins! Ze wonen in de helft van wat vanuit een bepaalde kant net een spookhuis lijkt. Eenmaal binnen is het echter niet zo angstaanjagend. Tenminste, niet als de kinderen op school zijn! De Hoskins zijn een familie met vier kindertjes, Claudia (ook wel Clauds of Claudie) van 5, de tweeling Charlie en Harriet van 6 (inmiddels alweer 7) en Henry van 8. Papa Julian (Jules) en mama Alex(andra) zijn erg geweldig en zorgen goed voor me. De opa en oma zijn nog geweldiger. Opa Max doet me aan pap denken en is een top persoon. I'm already really fond of him na in totaal ongeveer 30 minuten samen door te hebben gebracht. Ik hoop dat ik de kans krijg om met het gezin een weekendje op de farm van Max en Jude door te brengen. Verder is het een enorme uitdaging deze vier kinderen, maar tot nu toe kan ik het redelijk tot goed handelen. Al zal ik niet ontkennen dat op lastige dagen ik mentaal erg vermoeid kan raken en alleen maar heel blij ben als de ouders op gegeven moment thuiskomen om me af te lossen. Makes you wonder about wanting to be a parent. Seems exhausting haha. Het doet me soms ook denken aan alle 'stoute' dingen die Billy en ik vroeger uithaalden. Al denk ik steeds meer dat wij erg meevielen als kleine ukkies. Op zaterdagochtend heb ik een ander vast babysit adres bij de familie Evans met Stacy en Grant die een tweeling van drie jaar oud hebben: Aiden en Sienna. Dat zijn echt schatjes en we gaan ook nog eens naar zwemles, wat echt heel leuk is. Soms ben ik wel bang dat ik bijvoorbeeld misgrijp als Aiden vanaf de kant in mijn armen moet springen. But so far no casualties. Het enige enge aan deze familie is het park waar ze naast wonen dat bewoond wordt door magpies, who viciously attacked me when I was cycling, minding my own damn business. Magpies nestelen blijkbaar in September en worden dan erg aggressief en defensief rondom hun nest. Nu fiets ik dus maar een paar kilometer om, haha no biggie. Verder geef ik pianoles aan een andere familie down the street. All in all begin ik goed te settelen en vind ik langzaamaan steeds meer dingen waar ik tevreden mee ben. Sinds drie weken heb ik op woensdagavond een borrel bij Mundo Lingo; een avond bij de European Bar in de CBD met allerlei internationals die graag willen oefenen met het spreken van andere talen. Een enorm open sfeer met overal lieve mensen en elke woensdag ga ik in mijn eentje op pad om heerlijk wat fijne gesprekken te hebben met nieuwe mensen of andere lieve mensen die ik in de weken ervoor heb leren kennen. Een goede manier om de week even op te breken en sociale contacten op te doen.
Veel van m'n weekenden spendeer ik met Virginia, mijn geweldige Canadese vondst! De ene week drinken we een kan Sangria met ernaast wat tapas bij een leuk cafeetje of we gaan naar een markt en proppen onszelf vol met raclette, poffertjes, kebab, macaroons of andere lekkere dingen. De andere week doen we een roadtrip (met de auto van de familie Hoskins) naar bijvoorbeeld Wilsons Promontory. Een geweldig prachtig National Park op ongeveer 3 uur rijden van Melbourne. Het weekend in Wilsons Prom, met een stop bij Sandy Point en de Inlet was echt heerlijk met wat wombats (so cute! net kruipende koala's), emu's en kangoeroes, mooie stranden en wandelingen. Andere keren ga ik wat drinken met Michael en zijn collega DJ die ook mee was naar footy op m'n verjaardag. Afgelopen zondag zijn we naar een footy final geweest van Richmond vs North Melbourne. Zó geweldig die sfeer en clubliederen die door het stadion heen galmen. Iedereen zit door elkaar heen, mensen die elkaar de hand drukken als het andere team scoort. Het was een hele goede spannende wedstrijd! Wat een verschil met voetbal in Nederland. Het maakt het zo mooi om naar sport te kijken. I wish we had that at home. Ik zou serieus daarvoor een seizoenskaart kopen. De wedstrijd kijken met wat Great Northern, een biertje dat ik ken door cowboy Jason van de airboat safari. Michael kan altijd kaartjes via werk regelen of anders via een ander kanaal dus cricket, tennis en rugby staan nog op de planning. Hopelijk redden we het om daar allemaal naartoe te gaan!
Na Josh (de Canadees in Cambodja) heb ik nu ook m'n Australische liefdesdrama gehad met Callum uit Tasmanië. Helaas twee weken geleden geditched, so that stings. Samen met Callum heb ik wel wat goede steaks gegeten en het prachtige sealife aquarium hier gezien. Van te voren zag ik het allemaal wat pessimistisch in, maar sealife in Melbourne is echt zo cool! Zoveel bizarre mooie vissen die ik nog nooit had gezien, enorme pinguïns achter glas zoals je ze nooit in Europa zou zien met een dikke, grijze vacht. Wauw, wauw, wauw. Anyway, alles in overweging genomen gaat het eigenlijk behoorlijk goed afgezien van af en toe wat schreeuwende/huilende kinderen die midden op het schoolplein gaan liggen of kinderen die spullen naar je gezicht gooien. Het weer begint inmiddels langzaamaan beter te worden. Dit zorgt ervoor dat meestal de kids uit school gelijk in het zwembad springen. Heel geweldig zon zwembad als er een goed zonnetje staat. Cant wait to go in myself als alle kindertjes naar school zijn. Haha! Inmiddels heb ik ook al wat gebabysit bij andere gezinnen, maar ik denk dat mijn kindertjes nog redelijk okay zijn, vergeleken met de rest. Dus we gaan het afwachten hoe de rest van mijn tijd hier zal zijn. De komende twee weken is het school holidays, dus dan zijn de kinderen overdag ook onder mijn hoede. We'll see how that goes!
Als we het hebben over personal growth dan merk ik dat ik makkelijker over mezelf kan praten hier. In NL lijken veel mensen altijd niet geïnteresseerd. Waarschijnlijk omdat veel mensen dat ook niet zijn. Het is grappig (en triest) om te zien dat dit cultureel verschil er wel degelijk is en ook te zien is in hoe mensen met elkaar om gaan. Ik leerde erover bij de uni met m'n communicatie studie, maar om het echt mee te maken is toch een openbaring. Mensen zitten bijvoorbeeld ook niet met koptelefoon of oortjes in in de tram: ze zijn aanspreekbaar. Zo anders dan in NL. Dat gold ook voor NZ. Ik voel me nu bijna schuldig als ik dat wel doe. Goed om te merken dat ik ook dingen leer hier. De Skype dates met alle lieve mensen houden me goed op de been. Miss you all!
- comments
Vi Jeeeeh update!!! Finally! Leuk om te lezen hoe het je bevalt in Melbourne. en ik zie de attacking Magpies al weer helemaal voor me, hahaha. X
Rosalie Fairrr, fijn om je weer te lezen! Blij dat je het naar je zin hebt en je weg een beetje gevonden hebt! XXX