Profile
Blog
Photos
Videos
Zaterdag 20 juni 2015
Rond 6.00 uur ging de wekker zodat we vroeg op weg konden naar Lake Eyre. Het beloofde een lange rit te worden.. Voor 10.00 uur hadden we al ruim 300 km gereden en waren we nog steeds 200 km verwijderd van Lake Eyre. Via onze campsite in Chrystal Brook gingen we omhoog via Port Augusta, Pimba en Roxby Downs. Het landschap om ons heen veranderde langzaam van het ene in het andere en weer terug. Wat hetzelfde blijft is het uitgestrekte karakter: tot aan de horizon niks anders dan dat landschap. Soms met boompjes, soms alleen grashelm, of vooral aarde (die hier een meer oranje tint aanneemt). Vooral wilde Emu's waren goed te spotten in groepjes van 4 tot soms wel 10. Kangoeroes hebben we tot nu toe alleen als roadkill gezien.. Misschien dat zij bij zonsondergang meer tevoorschijn komen.. Helaas bleek de unsealed road van RD naar Lake Eyre van grofweg 100 km meer dan 5 uur te duren (volgens Google maps).. Dat klinkt niet heel geloofwaardig, maar alle routeplanners gaven deze duur aan en aangezien we dit lastig konden testen, (12 uur rijden is nogal wat) besloten we om te keren bij Roxby Downs. Helaas.. Zo zie je maar weer, slechte voorbereiding is kut. We hadden 150 km erheen gereden en in totaal was dat dus 300 km om, zonder ergens te komen. Mweb. We besloten door te rijden naar Coober Pedy, zodat we daar een volle dag zouden hebben. Coober Pedy lag circa 300 km verderop, dus dat was nog een ritje. Tijdens het rijden hebben we wel onze eerste roadtrain gezien van 140 wagons lang. Mind you, hier bedoel ik niet de roadtrains mee waar we iedereen over hebben horen praten die je moet inhalen op de snelweg, die hebben we nog nergens gespot.., maar een echte outback trein! Onderweg staken er ook twee emu's over, een prachtig gezicht. Met een verblindende zonsondergang kwamen we aan bij de dichtstbijzijnde (gratis Coober Pedy) campsite midden in het landschap. De zonsondergang en zonsopgang waren hierdoor prachtig. De lucht was helder, geen wolkje te zien. Neil heeft dus wat mooie foto's genomen van de lucht.
Zondag 21 juni 2015
Sightseeing in Coober Pedy beloofde een volle dag met veel bezienswaardigheden te worden! Rond 7u stonden we op, zodat we rond 8u een guided tour door een Opal mijn konden doen. Eenmaal aangekomen bleek er echter niemand thuis te zijn, ondanks alle bordjes die aangaven dat er een tour was.. De telefoon werd ook niet opgenomen: hoe bizar. We besloten dus maar rond te rijden en te kijken wat er zo vroeg al open was. De orthodoxe kerk was onze eerste stop, wel mooi zo onder de grond, waarna we doorgingen naar het Old Miners Museum. Hier deden we een self guided tour door een oude opal mijn. In het museum waren ook ondergrondse huizen te bezichtigen. De mensen van Coober Pedy leven namelijk onder de grond voor het geval dat nog niet duidelijk was. In de zomer wordt het zo warm dat het boven de grond niet uit te houden is, en in de winter houden de ondergrondse huisjes warmte vast. Als gevolg hiervan lijkt Coober Pedy zelf nogal dood. Winkels lijken gesloten, er lopen geen mensen op straat en overal wordt het landschap gedomineerd door hopen van zand en gruis. Als je zelf dan besluit ergens binnen te lopen, word je bijna aangestaard alsof je een alien bent. Op straat zitten wel wat verdwaalde aboriginals op de grond, zij dwalen maar wat rond.. Het feit dat aboriginals hier minder bedeeld lijken, kwam hierbij naar voren gezien ze ook om geld kwamen vragen.
Rond 12 uur wilden we bij Josephine's gallery zijn, zodat we een feeding van kangoeroes bij konden wonen. Dit was echt weer awesome. De sanctuary is een plaats waar gewonde dieren worden opgevangen van uit de omgeving. Dit wordt niet door de overheid bekostigd, waardoor ze het moeten hebben van donaties. Als het voeren begint, mag je de kangoeroes wat te eten geven en aaien (niet op hun hoofd, maar onder de kin en op de borst). I never knew, maar deze beestjes zijn echt super zacht!! Op het moment hadden ze 5/6 volwassen kangoeroes en 4 kleintjes. Na het voeren werd een kleintje tevoorschijn getrokken die de fles kreeg met speciale melk voor kangoeroes (ze hebben namelijk een intolerantie voor koemelk). Het kleintje was ingepakt in een dekentje en mocht door iedereen even worden aangeraakt waarna hij even rond mocht hupsen. Voor ons was dat helaas het einde van de tour. Geen tijd voor gouden selfies.. Misschien bij een andere plaats!
Rond 13.00 uur hadden we al alles gezien wat op de planning stond waardoor we nu iets voor op schema liggen en richting het midden van de outback rijden. Vanwege het schema van Fiona gaan we eerst naar Kings Canyon en daarna richting Uluru. En dan zijn we weer met z'n tweetjes. Op zich was ik blij met Fiona als buffer, maar ze is ook iemand die totaal niet gewend is aan kamperen, daardoor heel langzaam is en constant zucht hoe koud ze het heeft en hoe graag ze wil douchen (ondanks dat ze mijn fleece dekentje en heerlijk warme Merino sokken uit NZ mag lenen). So that annoys me. Know your limits:p
- comments
Vi Ik kan me weinig voorstellen van het leven onder de grond.... gaan jullie nog op zoek naar een nieuwe buffer??
Ellen Ja, als je zo dicht op elkaar zit, kom je er snel achter met wie je wel en niet kunt opschieten.